Auteur: Anonymous

"Het was een warme zomerdag toen mijn vriend en ik besloten om een dagje naar zee te gaan.

Rustig aan

We gingen dat jaar niet op vakantie omdat we een paar financiële tegenvallers hadden gehad en het grootste gedeelte van ons vakantiegeld was opgegaan aan de afbetaling van zowel de kapotte wasmachine als de reparatie van ons lekkende dak. We moesten het dus een beetje rustig aan doen.

Ik pakte een mandje met lekkere dingen in en we gingen samen met de hond Banjer richting de kust. Tot onze grote verbazing werden we na een uurtje of wat aangesproken door een handhaver dat we niet met onze hond op het strand mochten zitten.

Aan de lijn

Het beest lag onder de parasol aan de lijn, dus we zagen eigenlijk het probleem niet, maar hij was onverbiddelijk. Tussen 10.00 uur en 19.00 uur was het verboden om er met de hond te komen. Aangelijnd of niet. We baalden ervan.

Het had een gezellig dagje aan zee moeten worden en nu moesten we alweer weg. Mijn vriend stelde voor om dan eerst maar een grote wandeling door het duingebied te maken. Zo gezegd zo gedaan, maar na een paar uur wilden we terug naar het strand om even af te koelen in de zee. 

Tien minuten

We besloten om Banjer dan maar heel even in de geparkeerde auto te laten, zodat wij onze handen vrij hadden. Natuurlijk hadden we het schuifdak van de auto opengezet, want we kenden de verhalen van gestikte honden in een auto. Ik denk dat we maximaal tien minuten weg waren toen we terug de boulevard opliepen om naar de auto te gaan.

In de verte zagen we wat mensen in de buurt van onze oude Volvo staan. Er stonden ook twee politieagenten bij. Ik ving flarden op van de gesprekken en hoorde het woord ‘dierenbeulen’ vallen. Mijn vriend en ik keken elkaar verbaasd aan. Ging dat over ons? Over onze Banjer?

Volle lading

We versnelden onze pas maar kwamen te laat. Net voordat we zelf de autodeur open konden maken, sloeg een van de agenten het raam in. Banjer jankte van de schrik. Ik jankte mee. Nee! Niet weer extra kosten. En het bleef niet bij een kapotte zijruit. Eenmaal bij de auto aangekomen, kregen we eerst de volle lading van de omstanders. Hoe wij het in ons hoofd haalden om op een hete zomerdag onze hond in de auto achter te laten.

‘Je bent je hond niet waard!’ bitste een roodverbrande vrouw me toe. ‘Ze zouden jou eens met dertig graden in een heet hok moeten zetten.’ Onze argumenten dat we echt niet langer dan tien minuten waren weggeweest, werden weggewuifd. ‘Het parkeerkaartje is al van vanmorgen elf uur. Het is nu bijna drie uur!’ 

Zielig mannetje

We probeerden het de agenten uit te leggen, maar ook die waren onverbiddelijk. ‘Een hond in de auto laten zitten met dit weer is strafbaar, dus je gaat op de bon,’ zei de jongste van de twee bijdehand.

Mijn vriend was zo verontwaardigd dat men ons niet geloofde, dat hij tegen de politieagent uitvloog. ‘Wat ben jij een zielig mannetje. Ga boeven vangen, debiel.’ Het was eruit voordat hij er erg in had en toen waren de rapen gaar. We moesten allebei mee naar het bureau in de nabijgelegen stad en we kregen er ook nog een boete bij voor het beledigen van een agent. Lekker dagje uit à raison van een midweek in Frankrijk. Wat een drama!” 

Jij op VROUW.nl

Heb jij ook - anoniem - iets op te biechten? 

Stuur dan een berichtje