Zijn ook verwoestende bosbranden het nieuwe normaal? (OneWorld)

https://www.oneworld.nl/app/uploads/2020/08/iStock-1189160696-875x583.jpg

Bosbrand in de Amazone.

Bosbranden zijn van alle tijden en soms zelfs noodzakelijk voor verjonging van de natuur. Maar de branden worden niet alleen steeds heviger, ze duren ook langer, volgens een rapport van WNF. En de grootste veroorzakers zijn wij zelf.

Update 28 augustus 2020

Uit een rapport van het Wereld Natuur Fonds (WNF) blijkt dat 75 procent van alle natuurbranden veroorzaakt wordt door de mens. Daarnaast zijn er wereldwijd sinds april 13 procent meer natuurbranden dan in dezelfde periode vorig jaar. Het aantal natuurbranden neemt niet alleen toe; de branden zijn ook heviger en duren langer. De gemiddelde duur van het bosbrandenseizoen is door steeds extremere temperaturen en weersomstandigheden sinds de afgelopen 35 jaar met 19 procent gestegen. Hierdoor heeft de natuur te weinig tijd om te herstellen en komen vooral jonge dieren in de problemen als er onvoldoende voedsel is.

Ten minste 34 mensen en naar schatting 3 miljard dieren kwamen begin dit jaar om het leven bij de bosbranden in Australië. 12,6 miljoen hectare land werd volgens het Australische ministerie van Binnenlandse Zaken door de branden met de grond gelijkgemaakt – een gebied dat ruim drie keer zo groot is als Nederland. Half februari kwam eindelijk de regen, die na acht maanden een einde maakte aan de branden.

Bij de in de media breed uitgemeten bosbranden in de Amazone vorig jaar, verbrandden ruim 7 miljoen hectaren land. Zweden maakte in 2018 de heftigste bosbranden mee die het land zag sinds zulke branden werden gedocumenteerd. 2018 was sowieso het jaar waarin meer Europese landen dan ooit kampten met bosbranden. Veel daarvan vonden plaats in beschermde Natura 2000-gebieden; van alle verbrande grond lag 36 procent in zo’n beschermd gebied – in totaal 50 duizend hectare.

Goede bosbranden

Eerst even dit: bosbranden zijn niet per se slecht. Bepaalde bossen horen zo nu en dan te branden. “Een goed voorbeeld zijn de boreale bossen (in het hoge noorden in Rusland, Scandinavië, Alaska en Canada, red.) waar een brand eens in de honderd tot driehonderd jaar voor verjonging zorgt”, vertelt Guido van der Werf, hoogleraar mondiale koolstofcyclus aan de Vrij Universiteit Amsterdam. “Er zijn zelfs boomsoorten die brand nodig hebben voor voortplanting (doordat bijvoorbeeld alleen bij oververhitting de knoppen met zaden openspringen, red.). Ook op savannes zijn branden noodzakelijk, om het gebied open te houden; zonder brand zou het dichtgroeien met lagere biodiversiteit tot gevolg.” Dat klinkt misschien tegenstrijdig, maar as zorgt voor vruchtbare grond en in een uitgedund bos kan de zon jonge begroeiing laag aan de grond bereiken.

Vijftien van de twintig meest verwoestende bosbranden in Californië vonden na 2000 plaats

Ook Californië kent bossen die van nature zo nu en dan branden. Denk aan Yosemite National Park en El Dorado National Forest. De daar veel voorkomende dennenbomen hebben er zelfs een natuurlijk afweersysteem voor ontwikkeld: dikke basten beschermen de boom en takken zitten hoog, doorgaans veilig voor de natuurlijke branden die mede daardoor laag aan de grond blijven knisperen. Gezonde bomen houden stand, oude of zieke bomen maken plaats voor nieuwe aanwas.

Toch is het opvallend dat vijftien van de twintig meest verwoestende branden ooit geregistreerd in Californië, na het jaar 2000 plaatsvonden. Tussen 1978 en 2018 vervijfvoudigde daarbij het gebied dat jaarlijks afbrandt. Je kan dus gerust zeggen dat de bosbranden in Californië inmiddels proporties en frequenties hebben aangenomen die onnatuurlijk en ongewenst zijn.

Slash and burn

“Een ander voorbeeld van ongewenste branden, zijn de branden in tropische bossen; de vegetatie is er niet op berekend”, aldus Van der Werf. “De branden zijn daar onnatuurlijk en veelal aan ontbossing gekoppeld.” Bosbranden zijn in regenwouden zoals de Amazone van nature bijzonder schaars; zelfs in een droog seizoen is de natuur er te vochtig om op natuurlijke wijze – denk aan blikseminslagen – vlam te vatten. Het overgrote deel van de branden ontstaat dan ook door menselijk toedoen, en is het resultaat van al dan niet illegale ontbossing – vaak voor landbouw. Bomen worden gekapt en te drogen gelegd, waarna de boel in de fik wordt gestoken zodat vruchtbare grond ontstaat. Deze techniek wordt ook wel slash and burn genoemd.

Een uitgedund regenwoud heeft een drogere grond en is een stuk brandgevoeliger

Zo’n aanpak is funest voor een ecosysteem. Een gezond regenwoud zorgt door een nauw samenspel van klimaat en begroeiing namelijk voor haar eigen regen, door een kringloop van veel water opnemen en weer afgeven. Een uitgedunde versie van het woud verliest die functie, heeft drogere grond en is een stuk brandgevoeliger, waardoor de door boeren gestichte brandjes uit de hand kunnen lopen, zoals vorig jaar gebeurde. Van der Werf: “De Amazone had als we naar de afgelopen decennia kijken in 2019 trouwens een vrij ‘gemiddeld’ jaar, maar kreeg enorm veel media-aandacht. Dat kwam ook doordat ontbossing weer is toegenomen, na sterke afnames sinds 2005. Uiteraard is een gemiddeld jaar niet hetzelfde als een goed jaar.”

Nieuwe branden

“Wereldwijd zien we juist een afname van verbrand gebied”, gaat Van der Werf verder. Goed nieuws? “Nee, dat komt met name doordat voorheen veel branden op de savannes plaatsvonden. Die savannes horen dan juist weer wel iedere paar jaar te branden, maar worden vooral in Afrika langzaamaan omgezet in landbouwgrond, en dan zijn er minder branden. We zien daarentegen een toename van branden in de bossen in boreale gebieden, in sommige tropische bossen, op de toendra, in de VS en in sommige gebieden met meer gematigde klimaten, zoals delen van Australië.”

Wat was er in Australië precies aan de hand? De bosbranden die het continent in de greep hielden, waren het gevolg van een buitengewoon droge herfst en winter, gevolgd door een buitengewoon hete zomer. Het overgrote deel van Australië kampte tussen januari en september (herfst/winter in Australië) vorig jaar met extreem weinig regenval. Voor enkele gebieden werd zelfs de minste regenval ooit gemeten (sinds 1900), meldt het Bureau voor Meteorologie van de Australische overheid. Aansluitend werden er tussen september en november voor grote gebieden bovengemiddelde temperaturen of zelfs de hoogste temperaturen ooit gemeten. En nee, er is geen sprake van een warme uitschieter; de temperaturen in Australië zien we de afgelopen decennia gestaag stijgen.

Global Fire Emissions

Onder de streep zijn wetenschappers het erover eens: bosbranden zijn heviger en duren langer door een veranderend klimaat, nog eens versterkt door ander menselijk handelen op het vlak van ontbossing en natuurmanagement – het gebeurt soms ook dat brandweerlieden in bepaalde bossen te veel branden blussen, zoals in onderstaande video te zien is, evenals andere voorbeelden van geslaagd en niet-geslaagd natuurmanagement in de VS.

Ruim driehonderd experts kwamen in een rapport in opdracht van de Amerikaanse overheid tot de conclusie: ‘Klimaatverandering vergroot de kwetsbaarheid van veel Amerikaanse bossen door branden, insectenplagen, droogte en uitbraken van ziekte.’ De Australische klimaatwetenschapper Lesley Ann Hughes zei in 2018 tegen The Guardian: ‘Klimaatverandering gaat over ongekende omstandigheden die normaler worden. Wat twintig jaar geleden normaal of gemiddeld was, is nu niet langer normaal of gemiddeld. Die ongekende omstandigheden, dat is waar klimaatwetenschappers voor gewaarschuwd hebben.’

In een opwarmende wereld kunnen bosbranden vaker voorkomen

Het nieuwe normaal? Van der Werf is naast hoogleraar een van de wetenschappers achter de Global Fire Emissions Database. De database brengt bosbranden wereldwijd in kaart en bekijkt hun impact op de hoeveelheid CO2 in de lucht. Hij zegt: “In een opwarmende wereld kunnen dit soort branden vaker voorkomen en daarmee zal de tijd tussen twee branden minder worden. Het gevolg is dat er minder tijd is voor aangroei, waardoor er netto koolstof van de biosfeer naar de atmosfeer gaat.” Dat zit zo: bij verbranding van bomen komt door die bomen opgeslagen CO2 vrij, die niet door nieuwe bomen kan worden opgeslagen doordat te snel een nieuwe brand woedt. “De vegetatie zoals we die nu kennen in bijvoorbeeld het zuidoosten van Australië, kan dan veranderen in een savanne-achtig landschap – meer grasvlakten, minder hoge bebossing – waarin je vaker branden hebt, maar met een lagere intensiteit.”

De wrange conclusie: hevige bosbranden zullen in de toekomst uiteindelijk minder vaak voorkomen, simpelweg doordat de bossen er dan niet meer zijn.

Dit artikel verscheen eerder op OneWorld.nl in januari 2020.

En de branden in Centraal-Afrika dan?

Voor Bolsonaro zijn boeren belangrijker dan bomen

Channa Brunt

Het bericht Zijn ook verwoestende bosbranden het nieuwe normaal? verscheen eerst op OneWorld.

https://www.oneworld.nl/lezen/klimaat/zijn-ook-verwoestende-bosbranden-het-nieuwe-normaal/

Dit zijn de zorgwekkende gevolgen van smeltend permafrost (OneWorld)

https://www.oneworld.nl/app/uploads/2020/08/Permafrost-875x656.jpg

Een door smeltende permafrost ingezakt huis in Siberië.

Zelfs als we de klimaatdoelstellingen van Parijs halen, zal een groot deel van de permafrost in Siberië ontdooien. Dit heeft grote gevolgen: van verdere opwarming van de aarde en bodemverzakkingen tot ingevroren virussen die tot leven komen. ‘In lichamen in het Siberische ijs liggen mogelijk de pestbacterie en het pokkenvirus op ons te wachten.’

Het rommelt in de toendra. Deze zomer verschenen alarmerende berichten over een hittegolf in Siberië. Temperaturen lagen 10 graden hoger dan gemiddeld en op sommige plekken, waar de normale temperatuur voor de tijd van het jaar rond het vriespunt lag, werd het 30 graden. De extreme warmte speelt mogelijk een rol bij de enorme bosbranden in het gebied, evenals bij de olieramp bij Norilsk waarbij inmiddels zo’n twintigduizend ton dieselolie in een meer, rivier en in de bodem terechtkwam. Door het ontdooien van de permafrost zou de bodem zijn verzakt, waardoor een olietank beschadigd raakte, met het lek als gevolg.

Hele bossen in Siberië komen schots en scheef te staan in de grond: ‘dronken bomen’

Maar ook zonder de hittegolf was de permafrost rond de poolcirkel al lange tijd aan het ontdooien. Het noordpoolgebied warmt sneller op dan andere gebieden op aarde. Een van de meest zichtbare gevolgen van de smeltende permafrost is het verzakken van de bodem. Hele bossen in Siberië komen schots en scheef te staan in de wijkende grond, een verschijnsel dat ‘dronken bomen’  is gaan heten. Kliffen kalven af, rivieroevers storten in. Huizen gaan scheuren vertonen, deuren gaan niet meer open en ook wegen, spoorlijnen, olie- en gasleidingen zakken mee.

Ingewikkelde wisselwerking

Naast de direct zichtbare gevolgen zijn er ook meer geleidelijke effecten van dooiende permafrost op mens, dier en plant. Ecoloog Rúna Magnússon, promovendus aan Wageningen University & Research, doet onderzoek naar de processen rond de dooi van permafrost, met name met betrekking tot de vegetatie. Daarvoor reist ze af naar het Chokurdakh Scientific Tundra Station, een klein en primitief onderzoeksstation in Jakoetië, een deelrepubliek van Siberië zo groot als India. Ze benadrukt hoe veel er nog onbekend is rondom de factoren en ecologische gevolgen van smeltende permafrost. “Om een voorbeeld te geven: op veel plekken maakt smeltende permafrost het land drassiger. Maar in gebieden waar een snelle afwatering is, kan het land juist verdrogen. Een tegengesteld effect dus. Het hangt allemaal af van de specifieke omstandigheden”, zegt Magnússon als ik haar telefonisch spreek.

Permafrost is grond die nooit helemaal ontdooit. Een deel smelt in de zomer, om in de winter weer te bevriezen. Door de opwarming van de aarde ontdooit de permafrost ’s zomers sneller dan voorheen en dringt de dooi steeds dieper in de grond door. Dat brengt allerlei processen op gang, die elkaar ook weer beïnvloeden.

In lichamen in het Siberische ijs liggen mogelijk de pestbacterie en het pokkenvirus op ons te wachten

De hoeveelheid zee-ijs in het arctisch gebied heeft bijvoorbeeld invloed op de snelheid waarmee de permafrost ontdooit, doordat ijs zonlicht terugkaatst. Hoe minder ijs, hoe warmer het wordt. Ook de hoeveelheid sneeuw speelt een rol: een dikke laag sneeuw werkt als een isolerende deken, waardoor de bodem de zomerse warmte langer vasthoudt en in de winter niet zo snel weer bevriest.

Nieuw landschap

En derde factor is de hoeveelheid neerslag. Magnússon besproeit stukken toendra met sprinklers om de effecten op het dooiproces te onderzoeken. “Die blijken aanzienlijk. Aan de ene kant heeft een bodem waar veel water in zit meer capaciteit om warmte op te slaan. Daardoor duurt het langer tot zo’n natte bodem opwarmt. Denk maar aan een volle pan water die je op het vuur zet: die kookt minder snel dan een halve pan water. Maar een ander effect is dat natte grond warmte uit de lucht beter de bodem in geleidt. Uiteindelijk zien we dat regen de dooi versnelt.”

Dat de zomers in Siberië door klimaatverandering steeds natter worden, is verontrustend

Een opmerkelijke uitkomst van haar onderzoek is dat de bodem zelfs een jaar na het besproeien nog sneller ontdooit dan normaal. “We onderzoeken nog wat hiervoor de verklaring kan zijn. Mogelijk blijft er vocht achter dat in de winter bevriest maar in de zomer weer ontdooit, en dan weer de geleidbaarheid van warmte verhoogt. Het is hoe dan ook verontrustende informatie, nu het erop lijkt dat de zomers in Siberië door klimaatverandering steeds natter zullen worden.”

De opwarming van het gebied heeft gevolgen voor de flora en fauna. Waar ooit bevroren grond met de typische lage toendravegetatie was, ontstaat nu struikvegetatie of bos. “De boomgrens schuift op naar het noorden. Op andere plekken wordt het land door het smeltwater zo drassig dat je juist weer moerasvegetatie krijgt. Zo ontstaat een heel ander landschap. Dat heeft allerlei nog grotendeels onbekende effecten op bijvoorbeeld de migratie van vissen in rivieren, het leefgebied van rendieren en de broedgebieden voor vogels.” Daarbij geldt dat de ene soort zal profiteren van gevolgen die voor een andere soort ongunstig zijn.

Bevroren microben

Een gevolg van smeltende permafrost dat zo uit een sciencefictionfilm lijkt te komen, is het ontwaken van microben die in bevroren toestand een sluimerend bestaan leidden. In een massagraf in de toendra van Alaska zijn lichamen gevonden met sporen van het griepvirus van de pandemie van 1918. In lichamen in het Siberische ijs liggen mogelijk de pestbacterie en het pokkenvirus op ons te wachten.

Siberië voelt als een uithoek van de wereld, alsof wat daar gebeurt ver weg is. Maar dat is niet zo

Het is niet duidelijk of die microben het dooiproces overleven. In 2016 overleed een jongen in Siberië die geïnfecteerd was geraakt met antrax (miltvuur), dankzij een bacterie uit een 75 jaar oud rendierkarkas dat tijdens een hittegolf ontdooide. In het laboratorium zijn wetenschappers er al in geslaagd om een acht miljoen jaar oude microbe en een worm die 42.000 jaar ingevroren zat in de permafrost tot leven te wekken.

Nog meer koolstof in de atmosfeer

Misschien wel het meest drastische effect van de smeltende permafrost is dat het proces de hoeveelheid broeikasgas in de atmosfeer kan vermeerderen, waardoor de opwarming van de aarde toeneemt.

“Permafrost zit vol met plantenresten”, legt Rúna Magnússon uit. “Als die ontdooien, ontstaat er bijvoorbeeld meer bacteriële activiteit, waardoor ze gaan rotten. Daarbij komt koolstofdioxide vrij en in nat gebied methaan, oftewel moerasgas. Beide zijn broeikasgassen, methaan draagt per eenheid gas zelfs dertig keer meer bij aan opwarming van de aarde dan koolstofdioxide.”

In de permafrost zit nu twee keer zoveel koolstof als in de atmosfeer

Een deel van die koolstof komt niet in de atmosfeer terecht, omdat de struikvegetatie zich uitbreidt en dus koolstof opslaat. “Zulke vergroening zien we inderdaad op veel plekken wel optreden. Maar in de poelen die door het smeltwater ontstaan, verdrinkt veel vegetatie ook weer. Het nettoresultaat lijkt toch echt te zijn dat ontdooiende permafrost meer koolstof aan de atmosfeer toevoegt.”

Dat is een onheilspellend perspectief: “In de permafrost zit nu twee keer zoveel koolstof als in de atmosfeer. Volgens schattingen zou, zelfs als we de klimaatdoelstellingen van Parijs halen, bijna een kwart van de bovenste 3 tot 4 meter van de permafrost nog steeds ontdooien.”

Ansichtkaart

Verhalen over klimaatverandering zijn zelden opwekkend. De ruige natuur van Oost-Siberië waarin ze haar veldwerk doet, helpt Magnússon de moed erin te houden. “Het is geen natuur die je op een ansichtkaart zet, maar het is er prachtig. Heel vlak en uitgestrekt, met vegetatie die niet hoger komt dan je knie, veel bloemen en korstmossen. Er leven muskusossen, beren, heel veel vogels en nog meer muggen.”

Daarnaast probeert ze het verhaal van de smeltende permafrost zo veel mogelijk uit te dragen. “Siberië voelt als een uithoek van de wereld, het lijkt alsof wat daar gebeurt ver weg is. Maar dat is het dus niet.”

Hoe hou je als klimaatwetenschapper de moed erin?

Het wordt tijd dat klimaatactivisten het land platleggen

Paul de Vries

Het bericht Dit zijn de zorgwekkende gevolgen van smeltend permafrost verscheen eerst op OneWorld.

https://www.oneworld.nl/lezen/klimaat/dit-zijn-de-zorgelijke-gevolgen-van-smeltend-permafrost/

Chris Aalberts – In Brabant kiepert FvD vakkundig alle verkiezingsbeloften over klimaatbeleid uit het raam  (ThePostOnline)

https://tpo.nl/wp-content/uploads/2019/03/thierry-baudet-2.jpg

Van alle commotie is niet meer zoveel over, deze donderdagmiddag in het provinciehuis van Noord-Brabant. Het is tijd voor de presentatie van het nieuwe coalitieakkoord van VVD, FvD, CDA en Lokaal Brabant. De aanloop naar deze coalitie had nogal wat voeten in de aarde. Bij het CDA was het verzet immens met brieven van prominente leden en rebellerende afdelingen die opriepen niet met FvD in zee te gaan. Deze donderdag is alle kritiek verstomd, al is het maar omdat we door corona naar de bekendmaking van het akkoord moeten kijken via een livestream. Boe roepen heeft weinig zin.

‘Deze presentatie bestaat vrijwel geheel uit gemeenplaatsen, hetgeen een prachtige illustratie is van deze uiterst saaie bestuurslaag’

Een blonde vrouw in een soort verpleegstersjurk – Karen – stelt zich voor als de woordvoerder voor gedeputeerde staten en leidt ons door het programma. Dit uur bestaat uit wat gladde video’s van de fractievoorzitters en de nieuwe gedeputeerden, aangevuld met wat rondjes vragen aan dezelfde mensen, deels van de mensen thuis en deels van de fysiek aanwezige pers. Het probleem laat zich raden: Karen werkt als ambtenaar voor de gedeputeerden. De meeste mensen aan wie zij vragen stelt zijn haar toekomstige bazen. Dat levert dus geen vuurwerk op.

Deze presentatie bestaat vrijwel geheel uit gemeenplaatsen, hetgeen een prachtige illustratie is van deze uiterst saaie bestuurslaag. Alle hete hangijzers rond deze coalitie worden vakkundig vermeden. Wat is het realiteitsgehalte van de plannen, hoe zit het met het draagvlak, waarom doet het CDA met zoveel interne oppositie eigenlijk mee en wat verandert er nu precies door toedoen van FvD? Karen vraagt nooit door want ze wil haar baan niet kwijt. Alleen door goed te luisteren kunnen we leren wat hier aan de hand is.

‘De kans dat er stabiliteit gaat komen is echter klein: de coalitie heeft een meerderheid van één zetel en kent twee instabiele coalitiepartijen’

Het Brabantse VVD-opperhoofd Christophe van der Maat prijst in een video de nieuwe coalitie aan. De maandenlange minderheidscoalitie is ten einde. We gaan nu vooruit kijken en het bestuur wordt weer stabiel, horen we. Van der Maat verwijst daarmee naar de rumoerige periode die men hier heeft doorgemaakt. De kans dat er stabiliteit gaat komen is echter klein: de coalitie heeft een meerderheid van één zetel en kent twee instabiele coalitiepartijen: een deel van het CDA wil deze samenwerking sowieso niet en FvD kent ongeveer maandelijks afsplitsingen. Woordvoerder Karen praat door alsof er niets aan de hand is.

VVD-mevrouw Suzanne Otters mag vertellen dat voor deze coalitie is gekozen vanwege het draagvlak, maar daar ontbreekt het nu juist aan. Niemand zegt er iets van. Zelfs de VVD lijkt niet erg blij te zijn. Van der Maat wil niet vertellen waar hij het meest trots op is. Er zijn ‘heldere accenten’ gelegd en ‘een paar nieuwe dingen’ in gang gezet. De partij van de kleine overheid krijgt deze middag de vraag waarom er zeven gedeputeerden zijn in plaats van vijf. Van der Maat komt niet verder dan dat het ‘een bijzondere tijd’ is en dat het om ‘resultaten’ gaat. De woordvoerder neemt er natuurlijk genoegen mee.

‘Een bindend referendum kan grondwettelijk gewoon niet’

De mevrouw van het CDA – Ankie de Hoon – maakt al helemaal geen ontspannen indruk. Ze versterkt het beeld dat ze onzeker is door te melden dat ze kort geslapen heeft. Ze heeft allerlei saaie clichés in de aanbieding: het CDA is een middenpartij, er zijn veel mensen met verschillende meningen, ze loopt daar niet voor weg en ze wil de afspraken realiseren. Het onderhandelen ging sowieso heel constructief en nu komt het toch echt aan op de uitvoering. Ze gaat nog praten met de leden, maar de coalitieafspraken zijn leidend. Enthousiasme ziet er echt anders uit. Bij het minste of geringste gaan er problemen ontstaan.

FvD-fractievoorzitter Eric de Bie mag gedeputeerde worden en legt vandaag veel nadruk op het woord ‘draagvlak’. Hij meldt meteen dat er een bindend correctief referendum komt. Op zich is dat wel een prestatie: een recente motie van D66 voor een correctief bindend referendum sneuvelde. Toch blijft het voorstel van de nieuwe coalitie dubieus: een bindend referendum kan grondwettelijk gewoon niet. Al snel wordt duidelijk dat de coalitie de uitslag van eventuele referenda zal volgen. Sterk is dat niet: men kan deze afspraak niet structureel invoeren, hooguit voor de komende drie jaar. Dit plan vloekt met het idee dat Statenleden zonder last stemmen en of het waargemaakt kan worden hangt af van die ene zetel meerderheid.

‘De Bie – te dom, te onervaren of te ijdel, of alledrie – trapte er met open ogen in’

Een echt referendum invoeren is echt wat anders. VVD en zeker het CDA zijn nooit voorstanders geweest van referenda. En dus sturen ze FvD met een kluitje in het riet: er ligt nu een boterzachte tijdelijke afspraak die hooguit geldt voor de periode tot maart 2023. Als een referendum echt een nare uitslag oplevert kunnen CDA en VVD deze alsnog negeren en desnoods de coalitie laten vallen. Ze worden hierbij geholpen door de bestaande controverse: linkse partijen zullen FvD graag vervangen om de simpele reden dat zij de huidige coalitie niet aan kunnen zien.

FvD-gedeputeerde Eric de Bie gaat zich vooral bezighouden met energie. Weten we het nog? FvD ging in maart 2019 zalen in Nederland af om te vertellen dat de partij korte metten zou maken met het veel te dure klimaatbeleid, de lelijke windmolens en inefficiënte zonneweides. Er was veel applaus voor. En dus dachten VVD en CDA bij deze tussentijdse formatie: laten we de partij die hier altijd de grootste mond over heeft deze portefeuille in de maag splitsen. Zo geschiedde. De Bie – te dom, te onervaren of te ijdel, of alledrie – trapte er met open ogen in.

‘Zo vliegen de verkiezingsbeloften binnen tien minuten het raam uit’

Er verscheen donderdag een FvD-video die suggereert dat de partij windmolens gaat tegenhouden. Nou niet dus: de coalitie gaat zich aan bestaande afspraken houden, zo gaf De Bie toe. Bijvoorbeeld bij het plaatsen van windturbines. Zo vliegen de verkiezingsbeloften binnen tien minuten het raam uit. FvD wil graag kernenergie, weet De Bie, maar daar heeft men geen harde afspraken over gemaakt. Het voornemen is ondertussen om in Brabant in 2030 vijftig procent duurzame energie te hebben, het dubbele van de landelijke eis. Waarom doet GroenLinks eigenlijk niet mee aan deze klimaatcoalitie, vraag je je af.

Een kijker wil weten of klimaatverandering door de mens komt. Daar is FvD toch sceptisch over? De Bie meldt dat het klimaat verandert en wil daar graag oplossingen voor vinden. Voor FvD in Brabant is klimaatverandering dus beslist geen vraagteken, wat Baudet in Den Haag ook mag roepen. Uitspraken van ‘landelijke politici’ doen er in Brabant sowieso niet toe, meldt De Bie, want we zijn hier in Brabant. Op landelijk gedoe gaan de gedeputeerden natuurlijk niet reageren. We zijn heel benieuwd hoe lang het CDA zijn gemak houdt als Baudet weer eens roept dat de partij Nederland wil vernietigen.

‘Daar zien we de onzichtbare hand van CDA en VVD weer: die Smit zien we nooit meer terug’

Om de deconfiture van FvD in Brabant compleet te maken komt ook het nieuwe FvD-gezicht Peter Smit aan het woord. Hij was als wethouder in Oisterwijk nooit op enige FvD-sympathieën te betrappen. Toch lijkt hij wel te voldoen: hij is net als De Bie een windvaan, want in Oisterwijk was hij druk bezig met het bouwen van windmolens. Dan kan hij ook wel FvD-gedeputeerde worden, zal iedereen gedacht hebben.

Smit heeft de portefeuille ‘water en bodem’ in de wacht gesleept. Daar zien we de onzichtbare hand van CDA en VVD weer: die Smit zien we nooit meer terug. Zijn eerste zinnen in het provinciehuis gaan over te veel regen en periodes van droogte. Smit legt uit hoe hij de bosbranden in de Peel gaat oplossen. Hij gaat dat doen door meer water vast te houden en de samenwerking met de waterschappen ‘met meer kracht’ ter hand te nemen. De waterschappen zijn immers ‘natuurlijke partners’ van de provincie. Ook gaan met Smit gaat andere beleidsterreinen ‘aangehaakt worden’. Bent u daar nog?

Al met al hadden CDA en VVD deze totale deconfiture van FvD best met wat meer trots mogen presenteren.\

 

Verzet je tegen RSI, muisarmen en ander lichamelijk leed, gebruik een ergonomisch laptopstandaard!

https://tpo.nl/wp-content/uploads/2020/05/Screen-Shot-2020-05-08-at-13.18.10.png

Chris Aalberts – In Brabant kiepert FvD vakkundig alle verkiezingsbeloften over klimaatbeleid uit het raam 

https://tpo.nl/2020/05/08/chris-aalberts-in-brabant-kiepert-fvd-vakkundig-alle-verkiezingsbeloften-over-klimaatbeleid-uit-het-raam/

Zijn de bosbranden in Australië het nieuwe normaal? (OneWorld)

https://www.oneworld.nl/app/uploads/2020/01/1280px-Bandipur_fires_2019-875x583.jpg

De verwoestende bosbranden in Australië komen nog geen halfjaar na de enorme branden in de Amazone. Zijn deze natuurrampen een voorproefje van hoe de toekomst eruitziet?

Ten minste 28 mensen en naar schatting een miljard dieren (exclusief kikkers, vleermuizen en insecten) kwamen al om het leven bij de bosbranden in Australië. Inmiddels werden 8,4 miljoen hectaren land door de branden met de grond gelijkgemaakt – een gebied dat bijna drie keer zo groot is als Nederland. Januari en februari zijn doorgaans de warmste maanden op het continent, en naar verwachting kan Australië pas in maart weer rustig ademhalen.

Bij de in de media breed uitgemeten bosbranden in de Amazone vorig jaar, verbrandden ruim 7 miljoen hectaren land. Zweden maakte in 2018 de heftigste bosbranden mee die het land zag sinds zulke branden werden gedocumenteerd. 2018 was sowieso het jaar waarin meer Europese landen dan ooit kampten met bosbranden. Veel daarvan vonden plaats in beschermde Natura 2000-gebieden; van alle verbrande grond lag 36 procent in zo’n beschermd gebied – in totaal 50 duizend hectare.

Goede bosbranden

Eerst even dit: bosbranden zijn niet per se slecht. Bepaalde bossen horen zo nu en dan te branden. “Een goed voorbeeld zijn de boreale bossen (in het hoge noorden in Rusland, Scandinavië, Alaska en Canada, red.) waar een brand eens in de honderd tot driehonderd jaar voor verjonging zorgt”, vertelt Guido van der Werf, hoogleraar mondiale koolstofcyclus aan de Vrij Universiteit Amsterdam. “Er zijn zelfs boomsoorten die brand nodig hebben voor voortplanting (doordat bijvoorbeeld alleen bij oververhitting de knoppen met zaden openspringen, red.). Ook op savannes zijn branden noodzakelijk, om het gebied open te houden; zonder brand zou het dichtgroeien met lagere biodiversiteit tot gevolg.” Dat klinkt misschien tegenstrijdig, maar as zorgt voor vruchtbare grond en in een uitgedund bos kan de zon jonge begroeiing laag aan de grond bereiken.

Vijftien van de twintig meest verwoestende bosbranden in Californië vonden na 2000 plaats

Ook Californië kent bossen die van nature zo nu en dan branden. Denk aan Yosemite National Park en El Dorado National Forest. De daar veel voorkomende dennenbomen bijvoorbeeld, hebben er zelfs een natuurlijk afweersysteem voor ontwikkeld: dikke basten beschermen de boom en takken zitten hoog, doorgaans veilig voor de natuurlijke branden die mede daardoor laag aan de grond blijven knisperen. Gezonde bomen houden stand, oude of zieke bomen maken plaats voor nieuwe aanwas. Toch is het opvallend dat vijftien van de twintig meest verwoestende branden ooit geregistreerd in Californië, na het jaar 2000 plaatsvonden. Tussen 1978 en 2018 vervijfvoudigde daarbij het gebied dat jaarlijks afbrandt. Je kan dus gerust zeggen dat de bosbranden in Californië inmiddels proporties en frequenties hebben aangenomen die onnatuurlijk en ongewenst zijn.

Slash and burn

“Een ander voorbeeld van ongewenste branden, zijn de branden in tropische bossen; de vegetatie is er niet op berekend”, aldus Van der Werf. “De branden zijn daar onnatuurlijk en veelal aan ontbossing gekoppeld.” Bosbranden zijn in regenwouden zoals de Amazone van nature bijzonder schaars; zelfs in een droog seizoen is de natuur er te vochtig om op natuurlijke wijze – denk aan blikseminslagen – vlam te vatten. Het overgrote deel van de branden ontstaat dan ook door menselijk toedoen, en is het resultaat van al dan niet illegale ontbossing – vaak voor landbouw. Bomen worden gekapt en te drogen gelegd, waarna de boel in de fik wordt gestoken zodat vruchtbare grond ontstaat. Deze techniek wordt ook wel slash and burn genoemd.

Een uitgedund regenwoud heeft een drogere grond en is een stuk brandgevoeliger

Zo’n aanpak is funest voor een ecosysteem. Een gezond regenwoud zorgt door een nauw samenspel van klimaat en begroeiing namelijk voor haar eigen regen, door een kringloop van veel water opnemen en weer afgeven. Een uitgedunde versie van het woud verliest die functie, heeft drogere grond en is een stuk brandgevoeliger, waardoor de door boeren gestichte brandjes uit de hand kunnen lopen, zoals vorig jaar gebeurde. Van der Werf: “De Amazone had als we naar de afgelopen decennia kijken in 2019 trouwens een vrij ‘gemiddeld’ jaar, maar kreeg enorm veel media-aandacht. Dat kwam ook doordat ontbossing weer is toegenomen, na sterke afnames sinds 2005. Uiteraard is een gemiddeld jaar niet hetzelfde als een goed jaar.”

Nieuwe branden

“Wereldwijd zien we juist een afname van verbrand gebied”, gaat Van der Werf verder. Goed nieuws? “Nee, dat komt met name doordat voorheen veel branden op de savannes plaatsvonden. Die savannes horen dan juist weer wel iedere paar jaar te branden, maar worden vooral in Afrika langzaamaan omgezet in landbouwgrond en dan zijn er minder branden. We zien daarentegen een toename van branden in de bossen in boreale gebieden, in sommige tropische bossen, op de toendra, in de VS en in sommige gebieden met meer gematigde klimaten, zoals delen van Australië.”

Terug naar Australië. Wat is daar precies aan de hand? De bosbranden die het continent nu in de greep houden, zijn het gevolg van een buitengewoon droge herfst en winter, gevolgd door een buitengewoon hete zomer. Het overgrote deel van Australië kampte tussen januari en september (herfst/winter in Australië) vorig jaar met extreem weinig regenval. Voor enkele gebieden werd zelfs de minste regenval ooit gemeten (sinds 1900), weet het Bureau voor Meteorologie van de Australische overheid. Aansluitend werden er tussen september en november voor grote gebieden bovengemiddelde temperaturen of zelfs de hoogste temperaturen ooit gemeten. En nee, er is geen sprake van een warme uitschieter; de temperaturen in Australië zien we de afgelopen decennia gestaag stijgen.

Global Fire Emissions

Onder de streep zijn wetenschappers het erover eens: bosbranden zijn heviger en duren langer door een veranderend klimaat, nog eens versterkt door ander menselijk handelen op het vlak van ontbossing en natuurmanagement – het gebeurt soms ook dat brandweerlieden in bepaalde bossen té veel branden blussen, zoals in onderstaande video te zien is, tussen andere voorbeelden van geslaagd en niet-geslaagd natuurmanagement in de VS.

Ruim driehonderd experts kwamen in een rapport in opdracht van de Amerikaanse overheid tot de conclusie: ‘Klimaatverandering vergroot de kwetsbaarheid van veel Amerikaanse bossen door branden, insectenplagen, droogte en uitbraken van ziekte.’ De Australische klimaatwetenschapper Lesley Ann Hughes zei in 2018 tegen The Guardian: ‘Klimaatverandering gaat over ongekende omstandigheden die normaler worden. Wat twintig jaar geleden normaal of gemiddeld was, is nu niet langer normaal of gemiddeld. Die ongekende omstandigheden, dat is waar klimaatwetenschappers voor gewaarschuwd hebben.’

In een opwarmende wereld kunnen bosbranden vaker voorkomen

Het nieuwe normaal? Van der Werf is naast hoogleraar een van de wetenschappers achter de Global Fire Emissions Database. De database brengt bosbranden wereldwijd in kaart en bekijkt hun impact op de hoeveelheid CO2 in de lucht. Hij zegt: “In een opwarmende wereld kunnen dit soort branden vaker voorkomen en daarmee zal de tijd tussen twee branden minder worden. Het gevolg is dat er minder tijd is voor aangroei, waardoor er netto koolstof van de biosfeer naar de atmosfeer gaat.” Dat zit zo: bij verbranding van bomen komt door die bomen opgeslagen CO2 vrij, die niet door nieuwe bomen kan worden opgeslagen doordat te snel een nieuwe brand woedt. “De vegetatie zoals we die nu kennen in bijvoorbeeld het zuidoosten van Australië kan dan veranderen in een savanne-achtig landschap – meer grasvlakten, minder hoge bebossing – waarin je wel vaker branden hebt maar met een lagere intensiteit.” Een wrange conclusie dus: hevige bosbranden zullen in de toekomst uiteindelijk minder vaak voorkomen, simpelweg doordat de bossen er dan niet meer zijn.

En de branden in Centraal-Afrika dan?

Voor Bolsonaro zijn boeren belangrijker dan bomen

Channa Brunt

Het bericht Zijn de bosbranden in Australië het nieuwe normaal? verscheen eerst op OneWorld.

https://www.oneworld.nl/duurzaamheid/zijn-de-bosbranden-in-australie-het-nieuwe-normaal/

Het vuur in Australië woedt: wat zijn de gevolgen? (Scientias)

In een drieluik gaan we in op de allesverwoestende bosbranden die Australië al maanden teisteren. Vandaag gaan we in op de gevolgen ervan op de flora, fauna,...

Lees verder op Scientias.nl >>

http://feeds.feedburner.com/~r/scientias-wetenschap/~4/c5-oHDztfEs

http://feedproxy.google.com/~r/scientias-wetenschap/~3/c5-oHDztfEs/