Al het nieuws over natuurbranden en natuurbrandbeheersing
"Ik zou het zo weer proberen, ik ga niet aankijken hoe het afbrandt."
De branden in het duingebied van Schoorl en Bergen zijn mogelijk aangestoken. Dat zegt de brandweer. De politie doet nu onderzoek naar de branden, die dinsdagavond en gisteravond uitbraken. In Schoorl was een hardloper er net op tijd bij.
Alkmaarder Marc Los was dinsdagmiddag aan het hardlopen in de Schoorlse duinen toen hij een rookpluim zag. "Ik dacht misschien zijn ze een beetje enthousiast aan het barbecueën, maar ik ben er toen toch maar naartoe gegaan. Ik was verbaasd dat er echt brand was."
Marc komt meteen in actie. Voordat de brandweer arriveert heeft hij het vuur al bijna helemaal uit. "Ik weet niet of het altijd verstandig is om in je eentje een brand te gaan blussen, maar je kunt er wel heel veel aan doen. Wat zand en een stok. Het werkte."
Gisteravond brak er dus opnieuw brand uit. Deze keer in het gebied van PWN (Provinciaal Waterleidingbedrijf Noord-Holland) bij Bergen. De brandweer denkt dat het vuur is aangestoken en een getuige heeft een jongen zien wegfietsen. De politie is een onderzoek gestart.
Tien jaar geleden woedden er meerdere grote branden en werden honderden hectaren duingebied bij Bergen en Schoorl in de as gelegd. De branden veroorzaakten grote onrust bij de inwoners. Uiteindelijk leidde het tot arrestatie en veroordeling van meerdere daders.
https://www.nhnieuws.nl/nieuws/287188/hardloper-marc-doofde-duinbrand-schoorl-voordat-de-brandweer-er-wasBAKKUM - Het lage tij in combinatie met de dagenlang aanhoudende oostenwind maakte dat de zee zich een flink stuk terugtrok van het strand, en daar waren ze dan ineens: enkele tientallen zogeheten tetraëders uit de Tweede Wereldoorlog. "Uniek dat dit bijzondere stukje van de Atlantikwall er nog is", zegt Tweede Wereldoorlog-expert John Heideman. Ook wandelaars komen speciaal kijken bij de betonnen stenen die maar af en toe zichtbaar zijn.
"We zijn te laat", zegt een teleurgesteld echtpaar dat lopend vanuit Egmond op zoek was naar de tetraëders. "Op de heenweg zagen we niets en nu zien we net hun kopje uit het water. We zullen moeten wachten tot de volgende keer wanneer de natuur de geschiedenis in het zand opnieuw prijsgeeft."
Het hart van amateurhistoricus John Heideman, die opgroeide in Bakkum, gaat sneller kloppen van het zien van de tetraëders. Al sinds zijn jeugd verdiept hij zich in de Tweede Wereldoorlog in Bakkum en Castricum. Hij werkt inmiddels aan zijn derde boek.
"Dichter bij de geschiedenis kun je niet komen", zegt John. Hij neemt NH Nieuws mee op de dag dat de stenen nog nét hun kop boven water uitsteken. "Het is zo bijzonder dat ze hier nog op hun originele plek staan, want ze zijn op de meeste plekken verdwenen."
"Na de oorlog werden ze opgeruimd, want die dingen vormden natuurlijk een gevaar voor schepen. En ze veroorzaakten ook duinbranden als de mijnen die erop zaten spontaan ontploften. De strandvonder heeft er hier veel opgeruimd en ook PWN. Je ziet delen er van nog terug in de duinen als bewegwijzering langs de fietspaden."
Tekst gaat verder onder video
Maar liefst 27 tetraëders lieten zich eventjes zien langs het stuk 'niemandsstrand' tussen Bakkum en Egmond, waar 's zomers maar weinig toeristen komen. "In de oorlog stonden ze echt van Bergen tot aan Zandvoort", weet John.
"Het unieke is ook dat ze hier zijn gemaakt op het terrein in Bakkum waar nu de atletiekvelden zijn. Daar sloegen de Duitsers hun materialen op die ze nodig hadden voor de bouw van de Atlantikwall en daar zijn deze blokken ook gemaakt. Een uniek stukje van de verdedigingslinie van de bezetter die gericht was tegen een invasie vanuit zee door de geallieerden."
Enkele kilometers verderop, aan de andere kant van Bakkum aan Zee, ligt ook het wrak van de Salamander bloot, een Duits kanonnenschip dat er in 1910 strandde. "Alle pogingen om dit schip te bergen, zijn gestrand", zegt John. "En voor de bergers mondde het keer op keer uit in zo'n financiële strop, dat ze het bij de laatste poging in 1980 maar hebben opgegeven."
https://www.nhnieuws.nl/nieuws/281122/tastbare-oorlogsherinneringen-steken-hun-betonnen-kop-uit-het-zandLenie Kooij en Ed van den Burg bij één van de drie hekken: de afrastering aan de Hoekenkamp 2.
MAARN De Maarnse bevolking is al weken in opschudding vanwege de afsluiting van het doorgaande wandelpad over landgoed Peppel Enk. Het dorp ziet dit als een inbreuk op een in het verleden verworven recht. De afsluiting valt het publiek extra zwaar, gezien het al eerder niet meer als vrij recreatiegebied te betreden Henschotermeer en de opgelegde, beperkte bewegingsvrijheid in coronatijd.
Hanny van Eerden
Vele wandelaars en hardlopers zijn nu de dupe van incidenten waarvoor enkelen verantwoordelijk zijn. Landgoedeigenaar Hans van der Pluijm laat weten dat voor hem de maat vol was. ,,Ondanks tal van waarschuwingen verwondde toch een loslopende hond één van onze schapen, terwijl er de afgelopen jaren al drie zijn doodgebeten”, zegt hij. Daarvan is niet bekend of een hond, vos of ander wild de boosdoener was, volgens lokale wandelaar Lenie Kooij. „Ik liep hier 26 jaar met een aangelijnde hond, zoals voorgeschreven op de borden”, zegt zij. ,,Begin april, dus vóór dit incident sloot Van der Pluijm het pad al af als coronamaatregel. Dit met rood-witte linten en een verbodspamflet met het gemeentelijk logo. De politie heeft toen alles verwijderd.”
VEILIGHEID Het wandelpad over Peppel Enk is privé-eigendom, volgens de kadastrale kaarten. Niet bekend is of het historisch recht van overpad ooit is vastgelegd. Zo niet, dan beslist doorgaans de rechter of, bij publiek gebruik gedurende minstens dertig jaar, een grondeigenaar een weg al dan niet kan afsluiten. Soms is dat nodig, als er gevaar dreigt voor de mens. „Dat is hier niet het geval,” zegt dagelijkse wandelaar Ed van den Burg. „Met de afsluiting is wel gevaar voor de veiligheid van omwonenden ontstaan. Zo is bij het uitbreken van een bosbrand in tegenovergestelde richting de vluchtweg via de Hoekenkamp nu onbereikbaar.”
Ook de slagboomafsluiting met prikkeldraad langs de Amersfoortseweg lijkt niet wenselijk voor zowel kinderhandjes, als overspringend wild. De schapen op Peppel Enk grazen echter zonder toezicht. Van den Burg: „Het schaap in kwestie was nog letselvrij geweest, als Van der Pluijm zijn landgoed had onderhouden. Veel palen langs het pad zijn vermolmd en het kippengaas is oud. Aanlijnen moet, maar na herstel kan geen hond de wei in rennen.”
Enkele inwoners wandelden al ruim veertig jaar over Peppel Enk, volgens Van den Burg. „Het pad verbindt meer populaire bos- en heidegebieden met elkaar en is onderdeel van een wandelroute voor inwoners uit Driebergen en Woudenberg van en naar het Maarnse station", zegt hij. „Zij zijn nu steeds de weg kwijt en stellen vragen. Van der Pluijm heeft alle palen en bordjes van Staatsbosbeheer, die de route aangeven, verwijderd.” Na de afsluiting is een hekje vernield. Van den Burg: „Dát keuren wij ook af. De nieuwe metalen afrastering is steviger, maar geen sociale oplossing.”
GEDULD Het gebeten schaap is niet geheel te genezen en moet anders leren drinken, volgens de betrokken dierenarts. Van der Pluijm denkt voorlopig na over te handhaven voorwaarden voor een gedeeltelijke openstelling en weegt de kosten af. „Een lokale boa gaf aan dat ook wild op de aangrenzende Koeheuvels vaak het slachtoffer is van loslopende honden”, zegt hij.
„Ik moet de veiligheid van onze uitgedunde, kleine kudde schapen, waaraan ik weer nieuwe dieren wil toevoegen, waarborgen. Dat kan met fysieke aanpassingen aan de omheining. Aanvullende maatregelen stem ik af met de gemeente. Dorpsbewoners moeten onze gastvrijheid niet zomaar kunnen belonen met niet aangelijnde honden en vernielingen. De gemeente en Staatsbosbeheer nemen een afwachtende houding aan. Het dorp moet geduld hebben."
