In Twente wordt geëxperimenteerd met de inzet van drones bij de bestrijding van calamiteiten. De mogelijkheden zijn groot, maar privacy is nog wel een punt. ‘Wat doet die drone boven mij?’Op de voormalige vliegbasis Twenthe zal de komende tijd geregeld zogenaamd een brand uitbreken of een verkeersongeval plaatsvinden. Geen reden voor paniek, want dat is precies de bedoeling van het vorige week gelanceerde proefproject Uiver op de Twente Safety Campus. Bij elke gesimuleerde calamiteit zal een onbemande drone opstijgen. Die brengt met camera’s en sensoren de situatie zo goed mogelijk in kaart. ‘De omgeving is zo ingericht dat we allerlei scenario’s kunnen toetsen’, zegt Martijn Zagwijn, drone-expert bij Brandweer Twente en projectleider van Uiver. ‘Op die manier kunnen we op een veilige manier onze techniek verder ontwikkelen.’Het doel is een dekkend drone-netwerk aanleggen dat in 2025 kan worden ingezet bij tal van situaties: van het monitoren van een brand tot het opsporen van een drugslab. ‘Zodra een melding binnenkomt bij de regionale meldkamer, kan de centralist een drone naar het incident sturen’, zegt Zagwijn. ‘Die vliegt daar automatisch naartoe. Vanuit de meldkamer kan live worden meegekeken.’drugslabsMet de vliegende camera krijgt de meldkamer snel overzicht. Voordat hulpdiensten ter plaatse zijn, verstrijken gemiddeld vier tot zes minuten. Een drone is er in minder dan de helft van de tijd. Terwijl politie en brandweer nog onderweg zijn, kan de drone al belangrijke informatie doorspelen. Bij brand: hoe groot is die, zijn er mensen in de buurt, breidt de brand zich uit, welke kleur heeft de rook? Bij een verkeersongeluk kan de drone een 3D-scan maken, waaruit valt op te maken hoeveel voertuigen erbij betrokken zijn en of er nog mensen in de auto’s zitten. ‘Dat vergroot ook de veiligheid van onze hulpverleners’, zegt Zagwijn. ‘Die weten wat ze zullen aantreffen en kunnen het juiste materieel inzetten.’In het proefproject wordt ook geëxperimenteerd met de inzet van drones bij het opsporen van drugslabs. Bij de fabricage van synthetische drugs komen stoffen vrij die het toestel kan detecteren.langzaam uitbreidenDoor hun zelflerende systeem zullen drones steeds slimmer worden en uiteindelijk zelfs volledig autonoom op incidenten af kunnen vliegen, zonder dat iemand op een knop hoeft te drukken. Maar dat is toekomstmuziek.Een eerste stap is dat halverwege volgend jaar vanaf het hightech droneplatform van de gloednieuwe brandweerkazerne in Glanerbrug de eerste operationele vluchten in de publieke ruimte worden gemaakt. ‘Vandaar uit willen we langzaam uitbreiden, door op meer strategische plekken in Twente een dronesysteem in te richten’, aldus Zagwijn. Daarvoor wordt subsidie aangevraagd bij het Europese fonds voor Regionale Ontwikkeling. De Brandweer Twente was in 2015 het eerste korps in Nederland dat beschikte over een drone voor hulp bij calamiteiten. Inmiddels experimenteren meer organisaties ermee. Onlangs introduceerde het Veluws Bosbrandweer Comité de met camera’s en infrarooddetectie uitgeruste drone Imbe, die bosbranden vroegtijdig moet opsporen.De politie maakt al langer gebruik van drones voor opsporing en handhaving, Rijkswaterstaat zet vliegende camera’s in voor de inspectie van bruggen, sluizen en waterkeringen. Deze toestellen worden gefabriceerd door het Chinese bedrijf Da Jiang Innovations (DJI), wereldwijd marktleider op het gebied van onbemande commerciële toestellen.Vorige maand onthulde het platform voor onderzoeksjournalistiek Investico dat niet valt uit te sluiten dat de data via deze drones op Chinese servers belanden. Zo zou gevoelige informatie bij de Chinese overheid terecht kunnen komen.Ook Brandweer Twente maakt gebruik van drones van deze Chinese fabrikant, maar Zagwijn maakt zich geen zorgen over de veiligheid. ‘Ons systeem is autonoom en werkt los van internetverbindingen.’Wel een punt van zorg is de regelgeving. De regels voor het vliegen met drones zijn vastgelegd in Europese wetgeving, die steeds soepeler is geworden. Nog maar een paar jaar geleden was het bijvoorbeeld verboden om met een drone boven bebouwing te vliegen, inmiddels mag dit wel. ‘Maar uiteraard moeten we ons aan de afspraken houden’, zegt Zagwijn. ‘Dat betekent dat we duidelijk moeten maken wat we met de informatie doen, wie inzage daarin hebben, hoe de gegevens van A naar B worden gestuurd en hoe we dit beveiligen.’privacyOmdat Brandweer Twente de beelden niet opslaat, zijn de regels hiervoor iets soepeler. Toch is het belangrijk om goed na te denken over de privacy, vindt Wiebe de Jager, oprichter van Dronewatch.nl. ‘Je kunt alles volgens het boekje doen, door gezichten te blurren en geen data op te slaan die herleidbaar zijn naar personen, maar dan nog kunnen mensen het als heel indringend ervaren als er een drone boven hun wijk vliegt.’Dit is volgens De Jager te ondervangen door met lichten duidelijk te maken bij welke hulpdienst een drone hoort. ‘Bijvoorbeeld: blauw knipperlicht is de politie, rood de brandweer. Je zou ook een app kunnen maken waarmee mensen via hun telefoon kunnen volgen van wie een drone is en wat die aan het doen is. Dan krijgen mensen in de gaten dat de drones worden ingezet om levens te redden.’Maatschappelijk draagvlak is belangrijk, beaamt Zagwijn. ‘Ik kan me voorstellen dat een burger denkt: wat doet die drone boven mij? We moeten de mensen goed informeren wat ons doel is, zodat ze niet denken dat we voor de lol rondjes vliegen.’ ...
https://www.nd.nl/nieuws/nederland/1068392/brandweer-krijgt-hulp-vanuit-de-lucht-maar-hoe-zit-het-met-de-privacy-Op de Wereldtentoonstelling in Dubai pakt Nederland wereldproblemen aan (Vrij Nederland)
Hoe creëer je water in de woestijn? Wie daar het antwoord op weet, kan een wezenlijke bijdrage leveren aan de klimaatverandering. Het zou de sleutel kunnen zijn tot leefbaarheid op een van de onherbergzaamste plekken ter wereld, tot de ontginning van dorre stukken zand.
Die sleutel wordt geleverd door de Haagse beeldend kunstenaar Ap Verheggen in het Nederlandse paviljoen van de Wereldtentoonstelling in Dubai die op 1 oktober open gaat en tot 31 maart 2022 is te zien, en waar meer dan tweehonderd landen en organisaties zich zullen presenteren.
Honderden liters water worden uit de lucht opgevangen op een plek waar drinkwater gewoonlijk op grote diepte in bronnen wordt gewonnen.
Verheggen, die opereert op de kruising van kunst en techniek, ontwikkelde met de SunGlacier een installatie die nog belangrijker zou kunnen worden dan de olieboor. Om de verwoestijning tegen te gaan en drinkwater te brengen naar onbewoonbare gebieden, maakte hij een machine die stroom haalt uit zonnepanelen. De machine vangt de luchtvochtigheid op die in Dubai relatief hoog is en zet die om in regen. Die druipt en plenst straks in het Nederlandse paviljoen. Honderden liters water worden zo uit de lucht opgevangen op een plek waar drinkwater gewoonlijk op grote diepte in bronnen wordt gewonnen.
Lees ookFotodocument Dubai: Een orgie van kitsch en overdaad7 oktober 2018Fata morgana
Ja, de bron in de lucht is er daadwerkelijk. Dat is te zien aan de nevels die de wolkenkrabbers van Dubai halverwege aan het zicht onttrekken. Alsof er zich dagelijks een fata morgana in de Emiraten openbaart.
De SunGlacier is niet alleen de sleutel tot leefbaarheid in de woestijn, maar ook tot het binnenklimaat in het paviljoen. Op zes meter diepte wordt dankzij de sproeiers van Verheggen en de kleurrijke zonnepanelen van Marjan van Aubel een voedselberg tot leven gebracht. Tijdens de Wereldtentoonstelling levert deze berg tomaten, asperges en kruiden, terwijl de wanden zijn bedekt met oesterzwammen.
Nog iets bijzonders: de bezoekers zullen onder in de ‘put’ een paraplu moeten opsteken. Dit zal in Dubai ongetwijfeld tot open monden leiden.
Kruispunt
De Wereldtentoonstelling, die eigenlijk in 2020 zou worden gehouden maar vanwege corona een jaar is uitgesteld, is de eerste mega-manifestatie in de Arabische Emiraten en ook de eerste sinds 2010 waar Nederland zich weer presenteert.
Was het paviljoen in 2010 een betrekkelijk kolderieke Hollandse hellingbaan met huisjes waarin alle clichés over Nederland op de hak werden genomen, ‘Dubai’ is serieuzer van toon en allesbehalve een architectonisch icoon. Het is twee voor twaalf, waarschuwt kunstenaar Joep van Lieshout met zijn klokken in het interieur die lijken te crashen. De eerste telt af naar de Apocalyps, de tweede belooft een nieuwe dageraad.
Op dat kruispunt staat de wereld nu. Smeltende poolkappen en onbedwingbare bosbranden. Om met Annie M.G. Schmidt te spreken: ‘Vluchten kan niet meer. Ik zou niet weten waarnaartoe.’
Polder ontmoet de woestijn
Anders dan in Shanghai (2010) en Hannover (2000) was er dit keer een bescheiden budget, en voor kunst al helemaal niks.
Hannover werd destijds gekenmerkt door de iconische architectuur van MVRDV, een stapeling van landschappen. In Shanghai liet John Körmeling de Chinezen zien dat er ook hellingen kunnen voorkomen in het vlakke Nederland. Grote publiekstrekker waren daar de schapen van het kunstenaarscollectief Zus. Je zag er bezoekende Chinezen een portie friet eten op een wollig beest.
Curator Monique Ruhe strikte kunstenaars die op uiteenlopende manieren het klimaat verbeelden en mogelijke oplossingen aandragen.
Dat soort frivoliteiten zijn er in Dubai niet, domweg omdat de vraagstukken zo nijpend zijn. Water, voedsel en energie, dat zijn de kapstokken waar het paviljoen aan is opgehangen. Het waren de onderwerpen die het ministerie van Buitenlandse Zaken meegaf.
Curator Monique Ruhe (binnenkort cultureel attaché in New York) strikte kunstenaars die op uiteenlopende manieren het klimaat verbeelden en mogelijke oplossingen aandragen, van Kadir van Lohuizen met zijn onheilspellende foto’s tot Theo Janssen en zijn skeletachtige strandbeesten.
Daan Roosegaarde brengt in Dubai de première van zijn film Grow, waarin hij de schoonheid van het agrarisch landschap laat zien, een ‘dreamscape’ dat duidelijk moet maken dat de landbouw niet afhankelijk hoeft te zijn van pesticiden.
Birthe Leemeijer, bekend van de ijsfontein in Dokkum, ving voor het paviljoen van Dubai het water in de oudste polder van Nederland op en zette dat om in een parfum waarin de geur van weilanden, koeien, hooi en mest is samengebald: parfum de Mastenbroek. Het stroomt in een leiding langs de wanden en sprenkelt hier en daar op de grond. Ook dat is een lucht die voor woestijnbewoners ongekend is. Polder ontmoet de woestijn, kan het contrastrijker?
Bouwput
Het is heet in Dubai, oplopend tot 45 graden in de zomer. Het winnende ontwerp van het Rotterdamse architectenbureau V8 voor het Nederlandse paviljoen is inventief want onverbiddelijk. Niet de lucht maar de bodem in. We dalen via trage hellingbanen af in een veredelde bouwput waar het steeds koeler en klammer wordt. De muren zijn damwanden, het licht getemperd. Totdat het begint te regenen.
Hemelbestormend is de architectuur niet. Een aanvankelijk voorstel om de wanden uit 3D-geprint beton op te trekken werd afgeschoten. Te duur maar ook strijdig met het beginsel van circulariteit. Als het feestje na 31 maart voorbij is, worden vrijwel alle paviljoens opgeruimd en ingepakt en strijkt in deze uithoek van Dubai een woonwijk neer. De luxueuze Nederlandse bouwput verdwijnt. Zand erover. Alleen de verhalen en de boodschap blijven bestaan.
Kunstmatigheid
Wat is er dan wel? Wat rechtvaardigt een reis naar Dubai? Om te beginnen is een wereldtentoonstelling altijd een moment in de geschiedenis waarin elk land technisch en wetenschappelijk zijn beste beentje voorzet. Het zijn de visitekaartjes van ’s lands kunnen en kennis. De Eiffeltoren in Parijs, Crystal Palace in Londen en het Atomium in Brussel, ze zijn voor altijd verbonden aan een wereldtentoonstelling en hebben de skyline van een metropool bepaald.
Nederland brengt nu andermaal de boodschap dat wij de pioniers zijn op het gebied van waterbeheersing en agrarische perfectionering.
Demissionair premier Rutte benadrukt in het voorwoord van de catalogus bij de Wereldtentoonstelling het belang van Nederland als land van innovatie en watermanagement. Nederland is een kunstmatig manmade land dat voortdurend strijdt tegen de waterdreiging, die in juli voel- en tastbaar werd in Limburg. Overlaten, dijkversterking, terpen: het zijn de Nederlandse antwoorden op de wateroverlast.
In die kunstmatigheid lijken we gek genoeg op Dubai. Opgespoten palmeilanden in zee, overdekte skipistes en ijsbanen ter vermaak en binnenkort zelfs een zestig meter diep bassin waarin men kan duiken. Daar past een biotoop in de woestijn bij: het Nederlandse paviljoen. Niet behaagziek van buiten maar meeslepend van binnen.
Navel van de wereld
Er is nog een andere drijfveer voor Nederland om zich in Dubai te manifesteren. De Verenigde Arabische Emiraten hebben zich in minder dan twintig jaar ontpopt tot de nieuwe navel van de wereld, de schakel tussen Oost en West, tussen Noord en Zuid, tussen islam en christendom. Het is de ideale hub voor het luchtverkeer tussen West-Europa en China. Niet voor niets heeft het Louvre een dependance opgetuigd in het naburige Abu Dhabi. Er zijn in Dubai tweehonderd Nederlandse bedrijven gevestigd.
Op de Wereldtentoonstelling gaat het dit keer vooral om handel, export en uitwisseling van kennis, het is niet zo zeer een algemene publiekstrekker, een Efteling voor volwassenen.
De organisatie van het WK voetbal in Qatar in 2022 is overschaduwd door mensonterende arbeidsomstandigheden die met name de Nepalese, Bengalese en Indiase migranten treffen. Dergelijke misstanden mochten bij de Wereldtentoonstelling niet worden aangetroffen, het zou het blazoen van elk land bezoedelen als er bloed kleefde aan de bouw van de paviljoens, dus alle landen hebben een protocol ondertekend.
Visitekaartje
Bij voorgaande edities van de wereldtentoonstellingen waren de nationale paviljoens een vertoon van architectuur en design. Dat dit nu in Dubai niet het geval is, wijst op een kentering in de architectuur. Iconische gebouwen, ook buiten de wereldtentoonstelling, hebben reputatieschade geleden. Ze zijn milieuonvriendelijk, narcistisch en symbolen van een afgebladderd kapitalisme. Zie de CCTV-torens in Bejing, of de Olympische ruïnes in Athene en Rio.
Starchitects zijn achterhaald, nu het bij bouwen steeds meer gaat om energieneutraal, circulariteit, ecologische footprints en andere klimaatvriendelijke gebaren.
Architectuur is van zijn Olympus afgedaald. Het gaat niet meer om het mooi, zeggen de ingenieurs van Witteveen + Bos die de constructie van het Nederlandse paviljoen hebben uitgevoerd. Het concept en het verhaal zijn in dit geval belangrijker dan de verschijningsvorm.
Starchitects, wier hulp wordt ingeroepen als er een symbool gewenst is, zijn achterhaald, nu het bij bouwen steeds meer gaat om energieneutraal, circulariteit, ecologische footprints en andere klimaatvriendelijke gebaren.
In die zin mag het Nederlands paviljoen qua uiterlijk niet hemelbestormend of evocatief zijn, het is wel een gebouw van deze tijd op die bijzondere plek. Je daalt af in een bouwput, wordt besprenkeld met boodschappen en uiteraard met beelden van het Nederlandse landschap, en dat in de woestijn.
En er blijft niets van over. Ook dat is een breuk met de architectuurgeschiedenis, waarin elk gebouw streeft naar eeuwigheid. De damwanden gaan terug naar een nieuwe bouwplaats, het textiel van Buro Belen – gordijnen voor de vipruimte – wordt hergebruikt in kleden of stoelbedekking, en de zonnepanelen van Marjan van Aubel gaan op tournee. In feite is dit paviljoen een fabriek, een machinekamer, zegt conservator Ruhe.
En ook dat is een onvergetelijk visitekaartje.
Dit artikel werd mogelijk gemaakt door het Matchingfonds van de Coöperatie.
Het bericht Op de Wereldtentoonstelling in Dubai pakt Nederland wereldproblemen aan verscheen eerst op Vrij Nederland.
https://www.vn.nl/wereldtentoonstelling-dubai/De branden zijn gedoofd, maar de problemen niet voorbij in Marmaris. Hoe moet het verder? (Nederlands Dagblad)
Een groot gedeelte van de bossen rondom de populaire badplaats Marmaris is afgebrand. Het vuur kwam angstaanjagend dichtbij grote hotels, vele toeristen moesten geëvacueerd worden. Een klap voor de toeristische sector, maar niks vergeleken met de gevolgen van corona.MarmarisAan de linkerkant van de Atatürkstraat staan groene bomen, aan de rechterkant vooral zwartgeblakerde stammen. Was deze weg er niet geweest, hadden de vlammen grote schade aangericht in Içmeler, net buiten Marmaris. Zafer Toker, beveiliger bij een groot resort aan de goede kant van de weg, zag het allemaal gebeuren. Een deel van het hotel vatte vlam, maar een week later is het grootste gedeelte weer in gebruik. Langzaam komen de gasten terug.‘Als je wil dat Marmaris dit overleeft, annuleer dan niet je reservering.’De regio Marmaris is zwaar getroffen door de bosbranden, die langs de hele zuidwestelijke kust van Turkije de natuur in lichterlaaie zetten. Op video’s en foto’s is te zien hoe metershoge vlammen boven de hotels uittorenden en de lucht zwart kleurde van de rook. Rondom Marmaris is ongeveer 13.000 hectare bos afgebrand waarbij een vijfentwintigjarige vrijwilliger om het leven is gekomen.alleen nog asDe slingerende weg van Içmeler naar Turunç loopt dwars door iets wat ooit een dennenbos was. Van de hectometerpaaltjes is alleen nog as over. Om de paar meter staan jerrycans en flessen met water die werden gebruikt in een poging de branden te blussen. Toeristen en inwoners moesten worden geëvacueerd met bootjes, omdat het vuur de weg blokkeerde.Reisbureaueigenaar Mustafa Rumeli: ‘Huilen helpt niks.’ - beeld Ingrid WoudwijkMustafa Rumeli (48) is druk aan het werk. Niet voor zijn reisbureau, want er is amper een toerist te bekennen in Turunç. In plaats daarvan verzamelt hij donaties en spullen voor mensen uit het nabijgelegen dorp, waar huizen in vlammen op gingen. ‘Dankzij de jongeren van Turunç staan er hier nog huizen’, vertelt Mustafa. ‘Zij zijn helden, ze hebben met hun eigen materiaal, en dat was niet veel, ervoor gezorgd dat het vuur ons niet heeft bereikt. Dat was voordat de regering ons kwam helpen. Zij hebben zij ons dorp gered.’Toch hebben de inwoners nog steeds grote zorgen. ‘Toen de branden uitbraken vluchtte iedereen, dezelfde dag waren alle toeristen weg’, vertelt Azat Calas (34). Midden in een toch al slecht seizoen moest zijn hotel tien dagen dicht; een verlies van 3000 euro, bovenop de schulden die ze al hadden. Op de vraag wat de gevolgen van de branden zijn voor de toeristische sector halen de meesten hun schouders op. Er zijn wel een aantal afzeggingen en annuleringen, maar er kwamen toch al amper mensen. Het seizoen was al voorbij voordat het überhaupt begonnen was.pijnboomhoning De schade aan de natuur is groot. De regio rondom Marmaris staat bekend om pijnboomhoning. Maar de bijen, de kevers, de pijnbomen, alles wat nodig is om deze honing te produceren is dood. Het doet de inwoners pijn. Ze hopen dat de bossen en groene natuur snel hersteld wordt, maar de meesten maken zich vooral zorgen over de reisrestricties van Europese landen en dan met name Groot-Brittannië. In het hoogseizoen liggen de strandbedjes hier vol met Britten, maar die komen niet, omdat ze bij terugkomst uit Turkije verplicht tien dagen in een quarantainehotel moeten doorbrengen.Alles draait hier om buitenlandse toeristen. In 2019 bracht de toeristenindustrie in heel Turkije nog 30 miljard dollar in het laatje, toen ongeveer 5 procent van de hele economie. Minister van Cultuur en Toerisme Mehmet Nuri Ersoy houdt ook na de branden vast aan het doel om 25 miljoen toeristen te verwelkomen, goed voor 20 miljard dollar aan inkomsten. In de eerste helft van het jaar stond de teller nog maar op 5,7 miljoen toeristen en 5,5 miljard dollar aan inkomsten.Lees ookBoze Turken helpen de vele bosbranden te blussen. ‘We worden in de steek gelaten’In een wanhopige poging toch toeristen te trekken, doen toerismeorganisaties en gemeentes een oproep aan om nu juist op vakantie te gaan naar Turkije, om zo de mensen hier te steunen. Bülent Bülbüloğlu, voorzitter van de Zuidelijke Egeïsche vereniging van hotels: ‘Als je wil dat Marmaris dit overleeft, annuleer dan niet je reservering.’Dit is namelijk al het tweede jaar op rij dat het hoogseizoen weinig oplevert. Mustafa heeft twee van zijn bussen moeten verkopen. Hij kon een lening met lage rente krijgen, maar verder zijn er geen economische steunpakken zoals in Nederland. Op dit moment verdient hij nog maar 10 procent van zijn normale inkomsten. ‘Misschien moeten we dit jaar nog eens twee bussen verkopen.’Er zijn geen klanten in zijn reisbureau in Marmaris, dus speelt Suat Okumuş (37) nog maar een potje backgammon. ‘Onze problemen hebben niet te maken met de branden, we konden onze rekeningen daarvoor ook al niet betalen.’ Iedereen hier rekent op de Engelsen, de enkele Turkse en Russische toeristen kunnen het seizoen niet redden. ‘We wachten op volgend jaar.’Selim Ozpolat heeft op sommige dagen geen enkele klant in zijn winkel. - beeld Ingrid Woudwijkgeen één klantHet zijn niet alleen eigenaars van hotels of reisbureaus die de klappen voelen. Selim Özpolat (40) heeft een schoenen- en tassenwinkel. Of het wel echte designertassen zijn is moeilijk te zien, want het is donker. ‘Als er geen klanten zijn doen we het licht en de airco uit om geld te besparen.’ De branden hebben daar niet veel mee te maken, door corona lag de handel al volledig op zijn gat. ‘Sommige dagen gaan we dicht zonder maar één klant te hebben gehad.’ Özpolat, vader van vijf kinderen, betaalt de ene lening met de andere en heeft dit jaar zijn huur nog niet kunnen betalen. ‘We hebben nog geen enkele hulp gekregen dit jaar. Als ik de regering om hulp vraag zeggen ze dat ik mijn verzekering nog moet betalen en krijg ik niks.’De bar Anfield, vernoemd naar het stadion van de Britse voetbalclub Liverpool, ziet er treurig uit. Ook dit café, met aan de muur een grote foto van de Nederlandse voetballer Virgil van Dijk, is duidelijk gericht op de Britse toeristen. Eigenaar Kasim Yogurtcuoğlu (35) laat een filmpje op zijn telefoon zien hoe het hier tot de nok toe vol zat met Britten, tot buiten op het parkeerterrein aan toe. Het waren er wel tweeduizend. Nu hebben ze soms twee tafeltjes op een avond bezet maar ze eigenlijk vooral open voor hun vrienden. Op de muur staat ‘geef nooit op’, maar Kasim zit er verslagen bij. ‘We kunnen zo niet overleven, onze hoop is op.’Tegen het vuur konden de mensen vechten, tegen reisrestricties zijn ze machteloos. Eigenaar van het reisbureau Mustafa is de enige die nog probeert positief te zijn. ‘Wij zijn blij dat ons dorp er nog is. Huilen helpt niks. We moeten de situatie accepteren en proberen door te gaan.’ <Lees ookWaarom de bosbranden in Europa dit jaar erger zijn dan andere jare...
https://www.nd.nl/nieuws/buitenland/1055614/de-branden-zijn-gedoofd-maar-de-problemen-niet-voorbij-in-marmaris-hoe-moet-het-verder-Speciaal team voor bestrijding natuurbranden Zuid-Nederland (Beveiliging)
https://www.beveiliging.nl/wp-content/uploads/2016/03/Brand554-e1456842004268-150x150.jpg
De provincies Limburg, Noord-Brabant en Zeeland krijgen een speciaal team van de brandweer voor de bestrijding van natuurbranden. De eenheid bestaat uit minimaal zestien en maximaal twintig brandweermensen en moet in april 2022 operationeel zijn.
De teamleden gaan te voet op pad op plekken waar brandweerwagens niet kunnen komen. Het team kan zo brandbare struiken en takken verwijderen om de verspreiding van vuur tegen te gaan, meldt 1Limburg.
Het initiatief is genomen door de veiligheidsregio’s Limburg-Noord, Zuid-Limburg, Zeeland, Midden- en West-Brabant, Brabant-Noord en Brabant Zuidoost. De regio’s Twente en IJsselland hebben al langer een dergelijk team.
In Nederland komen steeds vaker grote natuurbranden voor. Vorig jaar waren het er volgens de brandweer meer dan 640. Bij grote branden in Nationaal Park de Meinweg en in de Deurnese Peel ging ruim 900 hectare natuurgebied in vlammen op.
Bij het bestrijden van die brand werden ook de brandweerkorpsen Twente en IJsselland ingezet. Na deze twee natuurbranden concludeerden de zuidelijke brandweerkorpsen dat ze zelf over te weinig specialistische kennis beschikken.
https://www.beveiliging.nl/nieuws/speciaal-team-voor-bestrijding-natuurbranden-zuid-nederland4G Solar bulletcamera van Hikvision (Beveiliging)
https://www.beveiliging.nl/wp-content/uploads/2021/06/Smartsd_solar-bullet-80x80.png
De EXIR Fixed Bullet Solar Power 4G netwerkcamera van Hikvision kan op elke locatie autonoom worden geplaatst. De camera wordt gevoed via zonne-energie en communiceert via 4G. Een externe voedingsbron is dus niet nodig.
Het systeem is bij uitstek geschikt voor bewaking in afgelegen gebieden zonder stroom en netwerkverbinding. De camera van het systeem is een EXIR Fixed Bullet Solar Power 4G netwerk 2MP Darkfighter camera van Hikvision met 2,8 mm lens.
Deze kit is gemaakt voor one-stop bewaking in afgelegen gebieden zoals onder andere landbouw en veeteelt, bosbrandpreventie en tijdelijke monitoring van bouwlocaties. De batterij voor de 4G solar bullet camera past in de behuizing en wordt gevoed via het zonnepaneel.
De kits zijn leverbaar bij distributeur SmartSD. Klik hier voor meer informatie.
https://www.beveiliging.nl/producten/4g-solar-bulletcamera-van-hikvision