Categorie: broncategorie commercieel

SCHOORL In de zomer trekken duizenden vakantiegangers naar kustplaatsen als Schoorl. Waar de een zijn vrijheid viert, aan zee, of op een terrasje, moet de ander juist extra hard werken. Een kijkje achter de schermen bij de mensen die een fijne zomer aan zee mogelijk maken. Wat komen zij tegen? Wat zijn hun uitdagingen?

Door Patricia Wessels

Aflevering 3: De camping

Op het veld achter de molen in Schoorl wordt 's zomers al 104 jaar gekampeerd. Hoewel Wikipedia vermeldt dat het eerste kampeerterrein in Nederland werd geopend in 1924, weet Arjan Kroon -eigenaar van Kampeerterrein Buitenduin- zeker dat zijn overgrootvader deze Schoorlse camping al in 1915 inschreef bij de Kamer van Koophandel. Overgrootvader Dirk Duin was molenaar, en deed de camping erbij. Arjan is de vijfde eigenaar binnen vier generaties. Eén keer ging het bedrijf niet over van vader op zoon, maar van broer op zus. Het is koffietijd. In hun monumentale stolpboerderij naast de camping zit Arjan aan tafel met zijn vriendin Ingrid van Vierze en zijn moeder Miep Kroon.

"Kamperen begon hier met de padvinders", vertelt Miep. "Die kwamen op de fiets en stonden met hun tentjes in het veld, zonder voorzieningen." Geen punt natuurlijk, voor de jongens van de pre-survivaltochten; overleven in de natuur was precies de sport. Miep: "Pas in 1935 kwamen er een put met grondwater en twee houten wc's boven een beerput."

EENVOUDIG Inmiddels voorzien zonnepanelen de camping van warm water en elektra, maar het is nog altijd een eenvoudige en rustige familiecamping voor strand- en natuurliefhebbers. Hier geen animatieteams. Wel iedere woensdag broodjes bakken op een stok boven een houtskoolvuurtje voor kinderen en een avondwandeling door de duinen op zondag, naar plekken die je anders niet zou vinden. Onderweg vertelt Arjan dan over de natuur en historie en als vrijwilliger bij de brandweer natuurlijk ook over de duinbranden van een paar jaar geleden en brandpreventie.

SAAMHORIGHEID Buitenduin is nog één van de weinige campings in de omgeving die veel ruimte heeft voor tenten. Zeker nu Bregman, de grootste camping in de buurt, na deze zomer dicht gaat. "Verkocht aan een projectontwikkelaar die er vakantiebungalows op gaat zetten", vertelt Arjan. "Schoorl is de laatste jaren vol huisjesparken gezet, waar je soms 1200 euro per week moet neertellen per huisje. Dat trekt een ander publiek. Schoorl krijgt langzaam het luxe-imago van Bergen. Ik vrees dat mensen straks niet meer op het idee komen hier te zoeken naar een plek waar je kunt kamperen."

Ook Arjan is ongevraagd platgebeld door projectontwikkelaars; of hij zijn grond niet wilde verkopen. Zijn stellige antwoord: "Voor nog geen 10 miljoen!" Zelf gaat hij er ook geen huisjes op zetten. "Het is het me niet waard. Dat gaat het hele jaar door. Ik maak dagen van 9 tot 22 uur, dan wil ik in de winter mijn rust en vrijheid. En in huisjesparken trekken mensen de deur achter zich dicht; het is een individualistische dooie boel. Ik houd juist van het sociale en open karakter van kampeerders. Ze maken een praatje en helpen elkaar."

Ingrid: "Tijdens de storm van drie jaar geleden, vloog er van alles door de lucht. Haringen lagen twee lanen verder. Op die momenten is de saamhorigheid zo voelbaar: met een paar man hing men aan een tent
zodat hij niet wegvloog."

Miep: "Mensen zijn op vakantie, dus over het algemeen positief. Maar je hebt er ook wel eens dwarskikkers bij." Arjan vult aan: "Ach ja, werkstress, inpakstress, verkeersstress... Dan komt iemand verhit de receptie binnen als hij de slagboom dicht aantreft: 'Ik moet er meteen door; ik blokker de weg en er staat een auto achter me!' Dan zeg ik: 'Meneer, u heeft vakantie! En de meneer in de auto achter u ook. En anders is het sluipverkeer en dan neemt hij het risico dat hij even moet wachten.' Door zo'n relativering en mijn eigen rust, valt er vaak al veel van iemand af. Voor mij is het de sport dat mensen die met stress aankomen, bij het naar huis gaan zeggen dat ze genoten hebben en terug willen komen."

MOTOR MET ZIJSPAN Vergeelde fotoboeken met zwart-wit kiekjes van de camping komen op tafel. Foto's van vlak na de oorlog waarop de witte tenthuisjes nog beschilderd waren met camouflagekleuren. De camping was spergebied geweest. Duitsers hadden hun intrek genomen in de Stolpboerderij en een hoop inboedel meegenomen. Een opname uit 1947: vakantiegangers komen met het boemeltreintje aan op het toenmalige Schoorl CS. Een ander plaatje van gasten die niet in zee, maar in de eendenvijver van het nabijgelegen bos de Nollen zwommen. Eén album toont de familie van Miep in een Amsterdamse straat in de jaren vijftig. Ze staan klaar bij een motor met zijspan waarin het hele gezin weldra plaats zal nemen om op vakantie te gaan naar... kampeerterrein Buitenduin. Miep kwam hier haar hele jeugd kamperen en bleef er tenslotte wonen, toen ze een relatie kreeg met de zoon van de campinghouder. Ingrid lacht: "Zo verging het dus mij ook: trouwe kampeerder en nu de vriendin van Arjan."

Miep: "We hebben veel trouwe gasten. Sommigen bijna net zo oud als de camping. Henk (90) heeft hier een kampeerhuisje sinds 1952 en komt nog altijd zelf met zijn auto uit Amsterdam. En Rietje (82) kwam hier als kind al met haar ouders, vlak na de oorlog. Ze doet nog alles op de fiets -geen e-bike- en fietst aan het begin van het seizoen nog steeds vanaf station Alkmaar met haar hele hebben en houwen naar Schoorl, voor een heerlijke zomer op de camping.En met een knipoog voegt ze toe: "Bij ons zijn de ouderen vaak lawaaiiger dan de jongeren. Ze zijn vaak een beetje doof en zetten de tv keihard aan, terwijl de deur van hun caravan met warm weer openstaat. Ik heb er wel eens wat van moeten zeggen en toen heeft die meneer keurig een koptelefoon aangeschaft."

Pubble status: