Willeke is de kleindochter van Anne-Wil en de puberdochter van Manon. Sinds kort houdt zij ook een dagboek bij voor Libelle met iedere woensdag een nieuw verhaal.
Woensdag
De spanning in huis is te snijden. Afgelopen week heb ik Robbert geconfronteerd met wat ik te weten was gekomen: dat hij de mysterieuze fotograaf was op het illegale feest. Ik wist van woede en verbazing niet wat ik zeggen moest, kon alleen maar sputteren: “Jij… jij was het!”
Het bleek niet de grote ontdekking die ik dacht. Hij lachte schamper, alsof ik een klein kind was dat het allemaal niet begreep. “Jeeezus, Wils. Ik ga toch helemaal niemand afpersen, hoe kom je daar nou bij? Je bent echt een drama queen hoor. Een mens kan toch wel eens een grapje maken?”
Stomverbaasd ben ik toen naar mijn kamer gegaan. Een gigantisch gewicht viel van mijn schouders. Maar mijn band met Rob is nu wel anders, sindsdien. Ik vind dat hij veel te makkelijk tegen mij heeft gelogen, veel te makkelijk anderen heeft gemanipuleerd. Ik vertrouw hem niet meer zo. Toch doe ik poeslief tegen hem. Hij begint er de hele tijd over dat Stelios komt logeren, en hardop moedig ik hem aan. Maar stiekem vertrouw ik erop dat Boy het verbiedt. Hoe jong Boy ook is, hij heeft best wel ouderwetse ideeën, en ik weet zeker dat hij niet wil dat Rob met Stelios ligt te rommelen in ons huis. Als Boy dit plan niet dwarsboomt doet corona het wel.
In ieder geval heb ik geen zin om met Rob te blijven chillen terwijl hij het alleen maar over Stelios heeft. Ik word ook zo onrustig van al dat binnen zitten. Ik trek mijn jas aan en fiets naar de winkel van oma. Daar is altijd thee en een stroopwafel, en iemand die onvoorwaardelijk van mij houdt.
Koude regen loopt de kraag van mijn jas in. Als ik de deur van de winkel open doe rinkelt er een belletje. Oma komt van achteren de winkel in gesneld. “Willeke, meisje! Je bent helemaal verregend!”
“Ja,” zeg ik, “brrrr. Maar ik kon echt geen seconde meer thuis blijven, hoor.”
“O, o, o, is het weer zo ver?” Oma gooit haar armen in de lucht, maar ze moet lachen. Ze weet dat ruzie thuis meestal weer goed komt. Ik vertel over Rob en Stelios, hoe erg het me dwars zit dat zij nu verliefd zijn. De dingen die ik nooit hardop durf te zeggen thuis. Oma vertelt over een vriendje van vroeger, aait met een afwezig gebaar over mijn rug. Ik laat haar wat foto’s zien van Arie, ik had het arme beest uit verveling in een jurk en een pruik gehesen. Ze buigt zich over mijn telefoon en proest het uit van het lachen. Ik ruik haar ouwevrouwenparfum. Lekker, vertrouwd. Hier voel ik me thuis.
Donderdag
“Hé! Allemaal koppen dicht!” Lotte slaat met een pollepel op tafel. Zij is de voorzitter van de vergadering. Niet een drukbezette vergadering, maar iedereen is er: ik, Lotte en een mollige jongen die we kennen van wiskunde, Ferdy.
“Willeke?” zegt Lotte in een plechtige stem. Ze kijkt me over haar jampotbril aan.
“Present!”
“Ferdinand?”
“Present! Maarreh, zeg maar Ferdy…” stamelt Ferdy.
Dit is de tweede officiële samenkomst van De Groene Beer, onze geheime club die voor het klimaat strijdt. Lotte heeft me alles verteld over CO2-uitstoot, over plastic soep, bosbranden, zeespiegelstijging… Ik moest wel bij de club. Ik had geen idee dat we met z’n allen zo de wereld aan het verwoesten waren. Ferdy is geloof ik gewoon op zoek naar wat vrienden. Maar het geeft niet: wij gaan de wereld redden.
Lotte zegt: “Over tot de orde van de dag. De eerste stap is dat we allemaal vegetariër worden. Weet je wel hoeveel water er verspild wordt in de veeteelt?”
Ferdy en ik kijken elkaar met grote ogen aan. Oké, de wereld redden, maar stoppen met vlees? Dit wordt moeilijker dan we hadden gedacht.
Meer dagboeken lezen?
Het dagboek van Anne-Wil (oma Willeke) kun je op Libelle Premium lezen >
Of neem een abonnement op het exclusieve dagboek van Manon dat je per e-mail ontvangt:
lees ook
Beeld: iStock.
Het bericht Dagboek van Willeke: “De spanning in huis is te snijden” verscheen eerst op Libelle.
https://www.libelle.nl/dagboek-willeke/dagboek-van-willeke-de-spanning-in-huis-is-te-snijden/