Waarom doneren aan een rijk land als Australië? (OneWorld)

https://www.oneworld.nl/app/uploads/2020/01/Koala-875x593.png

Voor de mensen en dieren die getroffen zijn door de verwoestende branden in Australië werden verschillende hulpacties in het leven geroepen. Waarom moeten we geld geven aan een van de rijkste landen ter wereld? Acht vragen over noodhulp aan Australië.

Nederlanders geven grif aan Australië. Het WNF en het Rode Kruis haalden ieder al 1,3 miljoen euro op onder Nederlanders. Dat we zo gul zijn, is niet vreemd: in de media was bijna dagelijks te zien dat het continent wordt geteisterd door een van de meest verwoestende bosbranden uit de geschiedenis. Een gebied van bijna drie keer Nederland werd tot nu toe vernietigd. Zeker 29 mensen kwamen om en ongeveer 1 miljard dieren vonden de dood. Aan de andere kant: met een bbp (per hoofd van de bevolking) van 54.800 dollar staat Australië op de twintigste plaats van de rijkste landen in de wereld.

Waarom zamelen goede doelen geld in voor zo’n rijk land?

“Allereerst, niemand hóeft te geven. Maar wij merken onder Nederlanders een grote behoefte om te doneren”, zegt woordvoerder bij het Rode Kruis Belinda van der Gaag. Het Rode Kruis opende op 6 januari gironummer 5125, na vele verzoeken van donateurs. “Toen de bosbranden in Australië in het nieuws kwamen, vroegen donateurs wat ze konden doen. Wij verwezen ze eerst door naar het Australische Rode Kruis, maar internationaal geld overmaken is niet zo gemakkelijk. Omdat het aantal verzoeken van Nederlanders toenam, besloten we ons eigen gironummer te openen voor Australië”, vertelt Van der Gaag. Bij het Wereld Natuur Fonds ging het net zo. De natuurorganisatie verwees eerst naar hun afdeling in Australië, maar besloot vanwege de vele verzoeken om ook een eigen hulpactie op te zetten.

Waarom willen Nederlanders zo gul geven aan Australië?

Allereerst omdat de Australische bosbranden veelvuldig in de Nederlandse media te zien zijn. “Mensen worden geraakt door de beelden”, stelt Van der Gaag. Bovendien herkennen we ons in Australiërs, meer dan in inwoners in niet-westerse landen. “Veel Nederlanders zijn er op vakantie geweest of hebben er familie wonen. Een ramp in Australië spreekt dan meer tot de verbeelding bij Nederlanders. Zo werkt het nu eenmaal.” Ook weet het Rode Kruis uit ervaring dat acties voor natuurrampen meer opleveren dan voor schrijnende situaties in conflictgebieden. “De beelden zijn heel impactvol en donateurs hebben het gevoel dat mensen er niets aan kunnen doen.” Een situatie als in Venezuela, waar door de politieke crisis 4 miljoen mensen op de vlucht zijn, kan op veel minder aandacht rekenen. Acties van het Rode Kruis rond het verzorgen van tijdelijk onderdak en sanitaire voorzieningen, het uitdelen van voedsel en schoon drinkwater en het verlenen van medische zorg, hebben volgens Van der Gaag tot nu toe nog geen half miljoen euro opgeleverd.

Heeft Australië dan geen eigen noodfonds?

Jawel, de Australische regering maakt 2 miljard Australische dollar (1,25 miljard euro) vrij voor de wederopbouw na de bosbranden. Het geld komt in een fonds dat er de komende twee jaar voor moet zorgen dat ‘gezinnen, boeren en ondernemers die zijn getroffen door deze ongekende bosbranden de steun krijgen die ze nodig hebben’, aldus premier Scott Morrison. Volgens het Rode Kruis is dat geld echter onvoldoende voor de noodzakelijke acute hulp. “Bij de watersnoodramp in Nederland in 1953 kregen wij ook hulp van over de hele wereld. Ook rijke landen kunnen vaak niet zomaar ineens een grote zak geld ophoesten bij een grote ramp”, stelt Van der Gaag.

Het noodfonds legt te veel nadruk op ‘mens en economie’ en te weinig op natuur

Volgens het WNF is het noodfonds niet afdoende, maar om een andere reden: de nadruk ligt volgens de milieuorganisatie te veel op ‘mens en economie’. Premier Morrison, die bekendstaat als klimaatscepticus, is tot nog toe niet bereid om verantwoordelijk klimaatbeleid te voeren. Australië is de grootste steenkool-exporteur ter wereld, en verantwoordelijk voor een derde van de wereldwijde kolenexport. De premier wilde de steenkoolindustrie in zijn land echter geen beperkingen op te leggen uit angst voor banenverlies. Woordvoerder Nathalie van Koot van het WNF: “Wij pushen de overheid vooral in de noodzaak van ‘vergroening’ van de economie en het fonds moet daar als het aan ons ligt veel meer voor worden ingezet.”

Kan het geld niet beter gebruikt worden voor bestrijding van klimaatverandering?

“Naast acute hulp voor getroffen dieren, gebruiken we de donaties ook voor structurele maatregelen zoals bescherming van bestaande bossen en natuurherstel”, vertelt Van Koot. Zo gebruikt het WWF het geld om minimaal 10.000 bomen te planten. Ook lobbyt de Australische afdeling van het WWF bij de regering om meer maatregelen te nemen tegen klimaatopwarming. Met succes, volgens Van Koot: “Je ziet dat de Australische premier na de enorme (internationale) druk inmiddels erkent dat klimaatverandering hierin een rol speelt. Dat is een belangrijke stap want eerder veegde hij dat nog van tafel. WWF draagt hier als internationale ngo met zo’n 5 miljoen supporters wereldwijd natuurlijk aan bij.”

Ook het Rode Kruis zegt verder te kijken dan alleen acute noodhulp voor slachtoffers. “Voor en achter de schermen pleiten wij ervoor dat overheden maatregelen nemen tegen de gevolgen van klimaatopwarming”, zegt Van der Gaag. Denk aan het versterken van dijken, de bouw van stevigere huizen en de overstap op hittebestendiger gewassen.

Investeren Nederlanders dan in lobbywerk om de Australiërs te overtuigen van de ernst van de klimaatcrisis?

In mei 2019 stemde een meerderheid van de Australiërs op de conservatieve Scott Morrison, die bekend staat als klimaatscepticus. Toch vindt Van Koot het niet constructief de Australiërs daar nu op af te rekenen. “Klimaatverandering kent geen grenzen en is een wereldwijd probleem. Wij vinden het als ngo van groot belang dat iedereen een tandje bij zet. Nederland bungelt in Europa ook onderaan alle lijstjes, dus ik denk niet dat wij hierin een hele grote broek moeten aantrekken. Bovendien komen we nergens door alleen maar de vinger naar elkaar te wijzen en verder niks te doen, of te zeggen dat ze het daar zelf maar moeten oplossen.”

Waarom is er geen giro 555 opgericht voor Australië?

Giro 555 wordt gebruikt door Samenwerkende Hulporganisaties, een Nederlands samenwerkingsverband van elf goede doelen die humanitaire hulp geven aan mensen in rampgebieden. De hulp wordt verstrekt via de lokale afdelingen van organisaties als Stichting Vluchteling, Terre des Hommes en Cordaid. Omdat Australië zo’n welvarend land is zitten daar geen lokale afdelingen van deze organisaties. Het Rode Kruis zit er wel; dat komt door haar ‘auxiliaire’ (hulpverlenende) taak. “Wij staan overheden bij bij het verlenen van hulp, ook in welvarende landen. Vrijwilligers van het Rode Kruis zijn daarom ook in Nederland aanwezig om eerste hulp te verlenen bij bijvoorbeeld hardloopwedstrijden en festivals.

Wat gebeurt er nog meer met donaties uit Nederland?

De Australische overheid heeft evacuatiecentra aangewezen, zoals sportcomplexen en hotels, waar mensen worden opgevangen die hun huis zijn kwijtgeraakt. Met hulp van donaties kan het Rode Kruis onder meer voedsel en toiletspullen leveren aan die opvangplekken. Ook stuurt het Rode Kruis vrijwilligers die een luisterend oor bieden en mensen helpen familieleden te vinden met behulp van een speciaal registratiesysteem. “Het grootste deel van het geld gaat echter naar noodbeurzen voor mensen die hun huis en hun spullen zijn kwijtgeraakt”, vertelt Van der Gaag.

Nederlandse giften dragen onder meer bij aan noodhulp en medicijnen voor gewonde koala’s

Het Wereld Natuur Fonds en dierenwelzijnsorganisatie IFAW zamelen geld in voor de getroffen dieren. “Het grootste deel van onze opbrengsten gaat op dit moment naar noodhulp voor gewonde en opgevangen dieren”, aldus Van Koot. Nederlandse giften dragen onder meer bij aan noodhulp en medicijnen voor gewonde koala’s. Zo zijn er koalaziekenhuizen en wordt er met speciale speurhonden gezocht naar gewonde koala’s.

Kunnen mensen meer doen dan geld geven?

De woordvoerder van het Rode Kruis is er stellig over: geld geven is het effectiefst. Goederen sturen is minder zinvol omdat de lokale hulpverleners het best weten wat precies nodig is. En het beste is natuurlijk: zelf zo min mogelijk bijdragen aan de opwarming van de aarde. En je omgeving daarbij een duwtje in de goede richting geven. Zodat acties voor Australië niet een jaarlijks ritueel worden. “Wij hopen dat de enorme aandacht voor de bosbranden in Australië een wake-up call is zodat we allemaal in actie komen”, aldus Van Koot.

Zijn de bosbranden in Australië het nieuwe normaal?

En de branden in Centraal-Afrika dan?

Irene van den Berg

Het bericht Waarom doneren aan een rijk land als Australië? verscheen eerst op OneWorld.

https://www.oneworld.nl/lezen/klimaat/waarom-doneren-aan-een-rijk-land-als-australie/

De redeloze mens en het reddeloze dier (Joop)

Hoeveel dieren zijn er de afgelopen dag, de afgelopen maand of het afgelopen jaar omgekomen, geslacht of vermoord? Wereldwijd op jaarbasis ten minste 150 miljard ‘consumptie’-dieren, 1,8 miljoen dieren per dag in Nederlandse slachthuizen en meer dan 1 miljard dieren bij de recente bosbranden in Australië.

De getallen doen de meesten niet eens meer duizelen. Het heeft eerlijk gezegd weinig zin ze te noemen. Het dier blijft immers object van ons denken, de mens is het middelpunt van het bestaan. De politieke en maatschappelijke discussies gaan zelden of nooit over fundamentele vragen in de mens – dierrelatie. Waarvoor mag de mens het andere dier gebruiken, wat betekent het dat dieren een eigenwaarde hebben, heeft het dier rechten en welke belangen moeten we tegen elkaar afwegen?

https://joop.bnnvara.nl/content/uploads/2019/10/varkens-1-370x247.jpg

Cc-foto: Michael Strobel

In 2020 is de mens nog steeds redeloos, zijn de activisten radeloos en de dieren reddeloos. Het debat over de intrinsieke waarde van het dier, de integriteit en rechten van dieren mag eindelijk wel eens worden gevoerd. Zo niet, laten we dan eerlijk zijn en definitief vastleggen dat dieren gewoonweg voor altijd en eeuwig goederen zijn. De onbeschaafde bezetting van de aarde door de mens is dan de realistische werkelijkheid waarbij slavernij, uitbuiting en vernietiging van dieren de geldende norm is.

Het is echter goed om niet alleen stenen historische standbeelden van hun voetstuk te halen maar de levende mens uit de hoogte te halen en neer te laten dalen binnen de natuur waar hij onderdeel van is en blijft.

Afscheid van het antropocentrisme
We leven nog steeds in de collectieve waan dat handelingen ten opzichte van dieren geen morele consequenties hebben. Veel verder dan het strafbaar stellen van individuele dierenmishandeling en het vastleggen van wat welzijnsregels is de (westerse) samenleving nog niet gekomen. Institutionele, culturele, religieuze en wetenschappelijke wreedheden tegen dieren zijn gemeengoed. Je zou het zelfs een universeel cultureel erfgoed kunnen noemen. Slachthuizen zijn de grootste plekken waar bloed van jonge dieren vloeit, wie van stierenvechten houdt gaat naar Spanje, om een haan drie dagen op een paal te zien is er wel een eiland te vinden, onverdoofd het mes laten snijden onder een gebed laten we toe en het testen van witte konijntjes om te zien of batterijen giftig zijn is geen enkel moreel probleem. De afgestompte mens die vervreemd is van de levende natuur en zich alleen nog begeeft binnen de muren van een gecreëerde culturele wrede wereld waar het gaat om mensenbelangen.

Daar waar natuur in beeld komt is deze er voor de mens. Debatten over wel of geen vlees eten zijn voornamelijk gerelateerd aan de klimaatcrisis. Zelfs bij klimaat-, milieu- en natuurthema’s is er de valkuil van het antropocentrische paradigma. Laten we de crises aanpakken voor ons, de mensheid, om de kinderen een toekomst te geven. De niet menselijke dieren zijn bijkomende schade. Het afscheid van het antropocentrisme is te pijnlijk voor de moderne mens. God is in het Westen doodverklaard, weliswaar springlevend daarbuiten, de rationele wetenschap is omarmd, maar dieren handelen nog steeds in ons denken op basis van hun instincten. Mensen zijn losgekomen van hun goden, zichzelf als een nieuwe god gaan gedragen met heerschappij over alle biologische resultaten van de evolutie. De mens wordt door de mens zelf gezien als bovennatuurlijke creatieve kracht met ‘rede’ en ‘vrije wil’.

Wat willen we niet weten en waarom niet?

Dieren zijn geen machines en mensen geen goden – misschien op Pele, Maradona, Cruijff en Messi na – want het staat echt wel vast dat veel andere ‘hogere’ dieren exploratiedrang hebben en leergierig zijn op een wijze die veel verder gaat dan hun instinct. Het dier is een voelend, wetend en willend wezen. U mens bent minder uniek dan u denkt. Andere dieren dan u voelen pijn, ervaren stress en angst. Een dier heeft kennis over zijn omgeving en handelt om te onderzoeken en te vinden. Het dier heeft ook een intrinsieke waarde.

Dit betekent dat dieren onafhankelijk van het nut voor de mens een eigenwaarde hebben die niet automatisch ondergeschikt is aan de belangen van de mens. Deze wettelijke erkenning betekent dat het belang van het dier inzichtelijk moet worden gemaakt en moet worden meegewogen tegen andere relevante belangen.

Ook als dieren niet lijden is het maar de vraag of alles mag wat de mens wil. Het gaat dan over respect en integriteit. Integriteit betekent dat de heelheid en gaafheid van een dier moeten worden gerespecteerd. De eigenheid van het dier respecteren om te voorkomen dat het een onderdelenfabriek is voor de doelen van de mens. En niet te vergeten het soortspecifieke gedrag van het dier: kunnen bewegen, spelen, voortplanten, onderzoeken en noem maar op. Alles wat dieren niet of nauwelijks kunnen in de intensieve veehouderij. Het gaat om meer dan het vlees alleen. Over de gehele relatie van de mens tot andere dieren.

Mag het over meer dan een onsje vlees gaan?
In deze eerste 20 jaar van de nieuwe eeuw zijn de termen intrinsieke waarde, integriteit, soorteigengedrag naar de verre achtergrond verschoven en vergeten. Om over de echo van dierenrechten maar te zwijgen, wat is dat ook alweer? Gezondheid en welzijn komen soms even aan bod maar het gaat vooral om het redden van de planeet zodat binnen een redelijk klimaat de mens naar pret- en natuurparken kan gaan in 2050 en daarna waarschijnlijk kweekvlees, 3D-geprint vlees of plantaardige vleesvervangers eten met de smaak en bite van vlees.

Het debat over de eigenwaarde van dieren, hun integriteit, de rechten van dieren en de afwegingen tussen belangen moet worden gevoerd. Terug van weggeweest in het westen en natuurlijk blijft de aarde redden en de klimaatcrises bestrijden belangrijk maar doe het dan niet alleen voor de eigen soort. Wat missen we binnen de sociale beweging?

In Nederland is er een aantal uitstekende dierenbelangenorganisaties. De Dierenbescherming en Wakker Dier die mensen tot bewuster consumeren aanzetten. Ja, we weten het, diervriendelijk vlees bestaat niet maar u gelooft toch ook niet in spiegelsprookjes dat iedereen vegan wordt? Alleen ‘Go Vegan’ roepen redt de planeet niet en ook weinig dieren. Er zijn tal van organisaties die zich op vele manieren in het veld van het dierenleed begeven om een verandering teweeg te brengen. Omdat er veel soorten consumenten zijn en daarom veel strategieën ook broodnodig.

Maar de sociale beweging mist iets. Er is een politieke tak, de PvdD, maar daarbuiten is iets nodig. Een (inter)nationale organisatie die dierenrechten op de agenda zet en meer successen boekt. Een bekende man of vrouw die met hulp van velen, in een professionele structuur en open cultuur, de discussie losmaakt van de antropocentrische oude klassieke blik. Het maakt mij niet zoveel uit wie in het gat springt binnen de sociale beweging. Al hoor ik een lied in mijn hoofd: Ga, Ga, Marianne, voer ons aan, verlos de dieren, nu van de tirannen en maak ons vrij! En maak ons vrij! Misschien dat een nieuwe buitenparlementaire vereniging of stichting, met een al bekend gezicht, veel meer bereikt dan vrij herhalende discussies met ingenomen standpunten binnen een politiek systeem.

Mens, God, Darwin en Dier. In 2020 kan de mens opnieuw starten met het neerhalen van vastgeroeste mensplakkaten waar we ons 100 jaar later over gaan schamen. Het leven is alles waard en bij het leven gaat het erom dat er kwaliteit van leven is voor mensen en voor alle andere dieren.

Laten we eens een traan wegpinken bij al het dierenleed en dan besluiten dat we het anders, beter en vooral moreler gaan doen. Het dier heeft er recht op. Het gaat om meer dan een ons vlees of een plakje vegaworst.

https://joop.bnnvara.nl/opinies/de-redeloze-mens-en-het-reddeloze-dier

Marjanekke: Bosbranden in Australië (Oosterhout Nieuws)

Om de week lees je een actueel gedicht van de Oosterhoutse dichter Marjanekke. Wanneer de actualiteit daarom vraagt schrijft ze er een extra. Zoals deze week over de bosbranden in Australië.

Bosbranden in Australië

Onmacht en intens verdriet.
Australië staat in brand.
Vlammen vinden een gebied
zo groot als twee keer Nederland.

Miljoenen hectare grond
vernietigd door het vuur.
Een droevige en diepe wond
voor mens, dier en natuur.

De brandende rode lucht
ademt de onzekerheid.
Duizenden mensen op de vlucht,
zij raakten werkelijk álles kwijt.

De hulpeloze kangoeroe
verkent de bange wegen.
Waar moet hij nu naartoe
om te kunnen overleven?

Koala’s klimmen vlug
in vertrouwde hoge bomen,
maar een veilige reis terug
zal er nooit van komen.

Brandweerlieden opereren
in de smeulende natuur.
Zij helpen en proberen,
halen dieren uit het vuur.

Diep respect voor deze handen
welke zó onmisbaar zijn.
Zij ervaren forse branden,
ontmoeten dierenleed en pijn.

Verkoolde dieren langs de wegen
zijn verslagen door de dood.
Al het leven sméékt om regen.
Dit verlangen is zó groot.

Het imago van de premier
is alles behalve fraai.
Hij vertrok ondanks de vlammenzee
naar het zonnige Hawaï.

Na een speech gevuld met spijt
en een flinke zak met geld
bleek hij voor de meerderheid
geen plotselinge held.

Een groot protest op straat.
De regering schiet tekort
omdat verandering van klimaat
niet serieus genomen wordt.

De échte helden trotseren
al geruime tijd het vuur.
Willen stukjes hoop creëren
voor de prachtige natuur.

Acties worden opgestart
op allerlei manieren.
Mensen met een huilend hart
rouwen om de dieren.

Zij zijn allen diep geraakt,
verstaan de ernst en vrees.
Hebben buideltjes gehaakt
voor de hulpeloze wees.

Oprechte steun uit warme lagen
verzachten enigszins de pijn,
helpen met verdragen
en zullen nog lang…
nodig zijn.

© Marjanekke

Het bericht Marjanekke: Bosbranden in Australië verscheen eerst op Oosterhout.

https://oosterhout.nieuws.nl/marjanekke/20200112/marjanekke-bosbranden-in-australie/

Lief! Hond deelt waterbak met door bosbranden opgejaagde koala in Australië (De Stentor voorpagina)

Beelden van de verwoestende branden in Australië en het mensen- en dierenleed dat de vuurzee veroorzaakt, grijpen je bij de keel. Maar het is niet alleen ellende dat de klok slaat. Er is ook vertedering. Mensen die zich ontfermen over de getroffen koala's en kangoeroes bijvoorbeeld, of dit filmpje waarin een hond en een koala een drinkbak delen.

https://www.destentor.nl/buitenland/lief-hond-deelt-waterbak-met-door-bosbranden-opgejaagde-koala-in-australie~ad1eb25c/

Waarom Luca en zijn Huissense schoolvrienden lege flessen inzamelen voor Australië (De Gelderlander Betuwe)

HUISSEN - Zes basisschoolleerlingen uit Huissen zijn na een nieuwsles op school begaan met het dierenleed in het door bosbranden getroffen Australië. Ze zijn een flessenactie gestart. En met succes gezien de voorraad van al duizend flessen.

https://www.gelderlander.nl/lingewaard/waarom-luca-en-zijn-huissense-schoolvrienden-lege-flessen-inzamelen-voor-australie~a718b72f/