Wat betekent het VN klimaatrapport voor onze economie? (Omroep Veldhoven)

Midden in het vakantieseizoen waarin wereldwijd overstromingen en extreme hitte elkaar afwisselen, kwam het IPCC (VN-klimaatpanel) met haar klimaatrapport. De enorme uitstoot van CO2, snel oplopende temperaturen, smeltende ijskappen en stijgende zeespiegel. De mens heeft er sinds de industriële revolutie zo’n anderhalve eeuw voor nodig gehad om een onomkeerbaar stempel op de aarde te drukken.

Wat zijn de economische gevolgen?

Milieurampen zorgen niet alleen voor menselijk leed maar ook voor economische problemen. Extreme droogte en regen veroorzaken bosbranden en onpeilbare oogsten. Dit zorgt voor schommelende, maar per saldo stijgende voedselprijzen. Verzekeringen tegen natuurgeweld worden duurder en zijn uiteindelijk niet meer af te sluiten. Het is vijf voor twaalf, zoveel is duidelijk. De politieke reacties op het klimaatrapport waren zoals altijd: een opsomming van superlatieven. De geest is uit de fles en het zal steeds sneller gaan. Ingrijpende maatregelen zullen er hoe dan ook komen want klimaatverandering is niet te stoppen.

Klimaatrevolutie

Want de klimaatrevolutie is naast een flinke uitdaging ook een enorme kans. Het gaat namelijk iedereen aan en dan heiligt het doel de middelen. Discussies over wel of niet stimuleren van een duurzame economie en klimaat neutrale investeringen aanjagen? Daar is straks geen tijd meer voor. Het wordt een enorme ommezwaai, een revolutie die moet en die iedereen zal ondersteunen. We hebben al kunnen oefenen in de corona-crisis en gezien dat wanneer wij allemaal (potentieel) slachtoffer zijn, discussies over schulden en wie betaalt de rekening gemakkelijk worden uitgesteld. Een collectief vertrouwen in de goede afloop is alles en dan is staatsschulden oppompen geen probleem meer. Schulden kun je altijd nog wegstrepen. Het motto is: Investeren.

De jacht op grondstoffen

Een commercieel antwoord op een klimaat neutrale wereld is de jacht op grondstoffen. Overheden en bedrijven zijn op zoek naar nieuwe assets om batterijen te maken, zonnepanelen te produceren en computers te bouwen die zelfs het weer beïnvloeden om zo windmolens te laten draaien. Toeval of niet, de meeste grondstoffen zijn op plaatsen te vinden waar de extremen het meest zichtbaar zijn. Eigenlijk zijn ze het hardst nodig in delen van Afrika en Azië. Het feit dat ontwikkelde landen de grondstoffen als eerste komen ophalen voedt de ongelijkheid. In sommige gevallen lijkt er nauwelijks tegen te vechten. Kijk naar hout. Niet alleen nodig voor het bouwen van huizen maar juist voor CO2 opslag heb je bomen nodig. Er wordt veel aangeplant maar in dit tempo van kappen en bosbranden schiet het met die CO2 opslag niet op.

Duurzaam is de norm

Duurzaam is dus niet langer leuk voor de bühne. Niet alleen in de supermarkt maar ook in investeren en beleggen wordt het predicaat ‘duurzaam’ te pas en te onpas geplakt. Nog steeds is er naast het ‘gewone’ aanbod ook een duurzame oplossing. Dit gaat zeker veranderen; duurzaam is de enige oplossing. Het enige houdbare beleggingsrendement is namelijk per definitie duurzaam. Niet duurzaam is voor de korte termijn en beleggen doe je voor de lange termijn.

Ook achter de schermen worden portefeuilles stap voor stap duurzamer. Net zoals de klimaatdoelen die uitgesmeerd worden over decennia is het verduurzamen van beleggingen ook een proces. De vervuilers van vandaag zijn nog nodig, moeten zich aanpassen en zijn de groene bedrijven van morgen want anders hoeft het niet voor beleggers. De invloed van beleggers op de invulling van portefeuilles groeit en dat is goed. Iedere belegger zou moeten willen dat zijn of haar portefeuille zo duurzaam mogelijk wordt belegd. Omdat het over onze collectieve toekomst gaat, zal dat uiteindelijk het beste renderen.

Kansen

De klimaatrevolutie wordt het belangrijkste thema in de economie en voor de beurs. Het gaat ons allemaal aan en het is niet de vraag of maar hoe we een antwoord vinden op de grote klimaatuitdaging. Dat biedt enorme kansen. Water keren, computerchips produceren en overstappen op echte schone energie. We staan pas aan het begin. Een revolutie en de ontwikkeling van mensen is goed voor de economie en de beurs. En zeker als het duurzame welvaart is.

De politieke poppetjes, de economie en de ondernemingen veranderen continue, maar investeren en beleggen in de toekomst is van alle tijden.

– – – – – – – – – – –

Bas Simons en Pim Lavrijsen zijn adviseurs in vermogen en beleggen. Beiden zijn partners in HIP Capital.

https://omroepveldhoven.nl/wp-content/uploads/2021/05/Pim-Lavrijsen.png

Pim woont samen met zijn vrouw Gidy en hun drie kinderen in Bladel. Hij is een geboren en getogen Brabander. Pim heeft bedrijfseconomie gestudeerd aan de universiteit van Tilburg. Als specialist kan Pim bouwen op 25 jaar beleggingservaring, opgedaan bij verschillende Rabobanken in het zuiden van ons land.

 

https://omroepveldhoven.nl/wp-content/uploads/2021/05/Bas-Simons.png

Bas is opgegroeid in Apeldoorn en heeft economie gestudeerd aan de Landbouwuniversiteit Wageningen. Samen met zijn vrouw Edith en hun vier kinderen woont hij in Loon op Zand. Bas is vrijwel zijn hele carrière actief als zelfstandig ondernemer binnen de financiële dienstverlening en heeft in die tijd veel ervaring opgebouwd in het adviseren van klanten bij uiteenlopende vraagstukken.

Het bericht Wat betekent het VN klimaatrapport voor onze economie? verscheen eerst op Omroep Veldhoven.

https://omroepveldhoven.nl/column/wat-betekent-het-vn-klimaatrapport-voor-onze-economie

Hoe wordt tegenspraak weer samenspraak? (GBV)

Het wordt er niet gezelliger op om politiek actief te zijn, merkte ik afgelopen week weer. Wat is er toch aan de hand in Veldhoven dat sommigen menen dat àlle middelen geoorloofd zijn om anderen hun eigen gelijk op te dringen? Het is niet de eerste keer dat ik het merk en het zal ook niet de laatste keer zijn, maar daar waar in de raad het dienen van het algemeen belang centraal zou moeten staan, raakt dat nu soms ondergesneeuwd door de actievoerders die de agenda van de raad aan het bepalen zijn. Terwijl raadsleden eigenlijk zonder last of ruggenspraak hun mening moeten kunnen geven.

De kloof tussen politiek en de inwoners wordt het genoemd. ‘Ze’ luisteren toch niet en ‘ze’ doen alleen wat ze zelf willen. En wat ze willen? Dat is op het pluche zitten. Als mensen over ‘ze’ praten, praten ze over mij. Als wethouder voor GBV, onderdeel van het college en de coalitie, ben ik in de ogen van deze mensen ‘ze’. En ‘ze’ roept tegenwoordig de nodige (verbale) agressie op. Een inspreker eerder deze week gaf een analyse ten beste van hoe de relaties binnen de coalitie zijn volgens hem, niet gehinderd door enige kennis ervan. Een ander stuurde een mail -per ongeluk aan het verkeerde adres- waarin hij met vier oppositiepartijen besprak hoe de coalitie “gebroken” kan worden. Misschien toch even: we hebben het dan over het ‘breken’ van een democratisch gekozen raadsmeerderheid…

Ik heb vaker voor een kokende zaal gestaan met boze mensen. Boos omdat ze statushouders in hun buurt gehuisvest kregen; iemand dreigde de zaak in de fik te steken. Boos omdat er een beschermd wonen initiatief voor kwetsbare jongeren in hun straat kwam; dat waren allemaal drugdealers en criminelen. Er vallen me in die situatie altijd twee dingen op: de enorme agressie die op je af komt, ook van mensen die in het dagelijks leven een keurige baan hebben, én het feit dat een redelijk gesprek zelden nog te voeren is op zo’n moment. Het is dan eigenlijk al te laat. De stellingen zijn betrokken en er is alleen nog maar ‘zij’ en geen wij meer. Het valt niet mee om in dat verbale geweld je eigen afweging te blijven maken als raadslid of bestuurder en je standpunten met achterliggende gedachte voor het voetlicht te brengen. Er luistert namelijk niemand meer. En waarschijnlijk voelt het aan de ‘andere’ kant precies zo. Geen gesprek mee te voeren met die mensen, ze horen alleen maar zichzelf en hun eigen argumenten.

De kunst is dus eerder met elkaar te komen tot een verkenning van standpunten, voordat de stellingen betrokken zijn. Daarvoor is wederzijdse kennis en respect voor de rollen die je hebt van belang. Als college hebben we bijvoorbeeld nauwelijks een rol in de momenteel ontwikkelde bouwprojecten waartegen ‘verzet’ wordt georganiseerd. De projectontwikkelaars zijn in de lead en organiseren zelf de samenspraak. Zo is dat in Veldhoven door de Raad besloten vooruitlopend op de Omgevingswet, waarin dit wettelijk wordt verankerd. Als College mogen we slechts toetsen aan geldende regels die door de raad eerder zijn vastgesteld, via het zogenaamde principeverzoek. De verantwoordelijkheid voor goedkeuring van dergelijke plannen ligt bij de raad. De raad mag, nee moet, de afweging maken tussen de individuele belangen van inwoners en het algemeen belang voor Veldhoven. Zover is het voor veel van de plannen nog lang niet, maar toch lopen de gemoederen al hoog op en probeert men een ander proces af te dwingen door coalitie en college als ‘de vijand’ af te schilderen.

Inwoners krijgen -ten onrechte- het beeld dat de plannen in kannen en kruiken zijn en voelen zich erdoor overvallen. Soms omdat ze de hele aanloop gemist hebben en er pas laat achter komen wat een plan inhoudt, soms omdat in Coronatijd samen overleggen gewoon moeilijk is.

Ik constateer dat er inderdaad een kloof is: een kenniskloof. Het is onduidelijk wie waarover besluit en daardoor worden allerlei aannames gedaan die niet stroken met de werkelijkheid. Op die momenten lijkt politiek soms ver van de mensen af te staan. We zijn vanuit de politiek onvoldoende in staat gebleken mensen mee te nemen in de ontwikkelingen die plaats hebben. Zeven jaar wethouderschap heeft me echter geleerd begrip te krijgen voor de positie waarin lokale overheden zich bevinden, sommige dingen moeten gewoon wettelijk, soms is er een overstijgend belang dat zwaarder weegt. Dat zouden we als lokale overheid veel meer mogen en moeten delen met elkaar. Maar soms staan mensen zelf ook te ver van de politiek af en weegt het eigen belang zo zwaar, dat welk inspraakproces dan ook aan de ingenomen standpunten niks veranderd zou hebben.

Dat moeten we in Veldhoven toch beter kunnen? Ik ben ervan overtuigd dat het merendeel van de raadsleden met een ideële doelstelling de raad in is gegaan. We willen als politici allemaal iets betekenen waar Veldhoven beter van wordt. En dat geldt ook voor de ambtenaren die echt gedreven zijn als het gaat om het maatschappelijk belang. Laten we eens beginnen dat samen te doen. Geen gescheld via social media, maar in gesprek gaan met elkaar. Geen stellingen betrekken maar eerst eens luisteren, niet direct insprekers naar de mond praten, maar eerlijk vertellen welke afweging er óók gemaakt moet worden vanuit de raad en vooral mensen goede informatie geven. Het vuurtje opstoken is niet zo moeilijk. Maar zoals iedereen weet: een heidebrand, laat zich niet gemakkelijk blussen. Ik roep alle raadleden op én de grote zwijgende meerderheid van Veldhovenaren om hier sámen de schouders onder te zetten. Bemoei u met de politiek, want het gaat er om úw leefomgeving, úw zorg en úw ontspanningsmogelijkheden. Laten we een gemeente zijn waar niet het recht van de hardste schreeuwer geldt.

Deze week stuurde een inwoner mij een mail met daarin de tekst van een kersttoespraak die hij recent hield. De woorden zijn te mooi om bij me te houden:

“Het woord saamhorigheid betekent het samen zijn van mensen, het zich met elkaar verbonden voelen en de behoefte hebben om gezamenlijk een doel te bereiken. Niet altijd gaat dat vanzelfsprekend. Af en toe wordt de saamhorigheid doorbroken vanuit de veronderstelling dat een individuele weg beter zou kunnen zijn. Dit zou echter gaan leiden tot afbrokkeling van het geheel en kan dus nooit getolereerd worden.”

Daar ben ik het hardgrondig mee eens: het is van belang dat we het in Veldhoven sámen blijven doen. En als u dit leest en u heeft een mening over mij, mijn standpunten of de manier waarop ik mijn werk doe: prima, laten we dan in gesprek gaan en kijken of we naar elkaar kunnen luisteren. Daar maak ik graag een afspraak voor, óók -of misschien wel juist- als u het niet met me eens bent.

Mariënne van Dongen
Wethouder GBV

https://www.gbveldhoven.nl/hoe-wordt-tegenspraak-weer-samenspraak/

Timeline Photos (Gemeente Veldhoven Facebook)

Door het droge weer neemt het risico op natuurbranden toe. Een natuurbrand kan zich in droge periodes snel en onvoorspelbaar ontwikkelen, zeker bij harde wind. Wat kunt u doen? http://www.brandweer.nl/natuurbrand

https://scontent-ams4-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/s720x720/117176382_3181864711896159_7121868789801507389_o.jpg?_nc_cat=110&_nc_sid=2d5d41&_nc_ohc=YlXsWxyVaFIAX-cXjoJ&_nc_ht=scontent-ams4-1.xx&_nc_tp=7&oh=773d921cc2889e1732a9575f0f297497&oe=5F53B63E

https://www.facebook.com/gemeente.veldhoven/photos/a.913332968749356/3181864705229493/?type=3