In het als een bosbrand om zich heen slaande antisemitisme heb je soorten en maten. Je hebt de primitieve soort, waarin de Joden, bijvoorbeeld in Rotterdam of Brussel, de schuld krijgen van het drama van de oorlog tussen Israël en Hamas. Je hebt de politieke soort, waarin Joden medeplichtig worden gehouden voor de strapatsen van Bibi Netanyahu. Je hebt de traditionele soort, waarin Joden worden afgeschilderd als de moordenaars van Jezus, de verspreiders van de pest, of de louche eigenaren van de media en de banken.
En dan heb je de intellectuele antisemieten, zoals de rectrices magnificae van de beroemde Amerikaanse universiteiten Harvard, Penn en MIT, die waren opgeroepen voor een hoorzitting in het Congres over antisemitisme op hun beroemde instituten. Net als op veel andere Amerikaanse universiteiten zijn daar voortdurend felle, pro-Palestijnse demonstraties. Dat mag, zeker in het land met waarschijnlijkst de ruimste opvatting van het begrip ‘vrijheid van meningsuiting’ ter wereld. De vraag was of de demonstranten ook als intimidatie mogen scanderen ‘intifada tegen de Joden’ of ‘genocide op de Joden.’
Claudine Gay van Harvard, Liz Magill van Penn en Sally Kornbluth van MIT kregen die vraag voorgelegd door Elise Stefanik, Republikeins lid van het Huis van Afgevaardigden, die zich als een roofdier op haar slachtoffers stortte. Haar vraag was simpel: verbiedt het regelement van uw universiteit de roep om genocide van Joden.Ze eiste een simpel ja of nee. In plaats daarvan luidde het antwoord dat het van de context afhing. Wat de context kan zijn voor het gedogen van een oproep tot massamoord maakten ze niet duidelijk. Liz Magill werd door haar bestuur gedwongen omslag te nemen. Sally Kornbluth bleef aan, Claudine Gay bood omstandig excuses aan.
Behalve academische ambities en het ontwikkelen van eigen inzichten, heeft een universiteit de plicht erop toe te zien dat de studenten zich veilig voelen. Dat is sinds 7 oktober voorbij. Het pleit niet voor de kennis en nieuwsgierigheid van de demonstrerende studenten, maar hun frame is dat de Israëliërs die barbaarse massaslachting en ontvoering aan zichzelf te wijten hebben. En dan komt-ie weer: Israëliërs zijn ‘de Joden.’ Mag je die intimideren met het dreigement van uitmoording? Dat, zeggen de genieën van Harvard, de Universiteit van Pennsylvania en het Massachusetts Institute of Technology, hangt af van de context.
Autodeeldienst MyWheels trekt al na een paar maanden de stekker uit zijn nieuwe dienst ‘enkele reis’, waarbij klanten hun deelauto op een andere plek konden achterlaten dan waar hun reis startte.
In een mail aan gebruikers geeft MyWheels een gebrek aan belangstelling als reden voor de voorlopige pauze. Slechts 1 op de 30 autodelers koos de afgelopen maanden voor een enkele reis van pakweg Amsterdam naar Nijmegen. Dat leidde er mede toe dat dagelijks tientallen medewerkers druk waren met het verplaatsen of terughalen van ‘enkele reis auto’s’ en dat werd te kostbaar. MyWheels denkt nu na over een ‘efficiënter model dat ook méér gebruikers trekt.’
Crowdfundingplatforms Kapitaal op Maat en Max Crowdfund willen fuseren, meldt Investeerders.nl. Eerder werd al bekend dat Max Crowdfund tegen bezwaren aanloopt bij de aanvraag van de nieuwe Europese crowdfundvergunning. Kapitaal op Maat heeft deze vergunning al wel.
De AFM onderzoekt momenteel of het de fusie kan goedkeuren. Vanaf november moeten crowdfundingplatforms werken onder een Europese vergunning. Eerder besloot Capital Circle ook al mee te liften op de vergunning van KoM.
3. Mejor krijgt geld om bosbranden te voorkomen met drone-zeppelin
Mejor Technologies, de startup waarmee Melvin Sieben en Joris Kohl van Wijngaarden bosbranden helpen voorkomen met een combinatie van sensoren, data en AI, heeft pre-seed funding opgehaald bij het Graduate Entrepreneur Fund. Dat maakt het Rotterdams/Delftse alumni-fonds bekend zonder een bedrag te noemen. Het Amersfoortse Mejor zet drone-zeppelins op zonne-energie in om te zorgen dat bosbranden op tijd kunnen worden opgespoord en bestreden.
4. Momo Medical wint Nederlandste Innovatie Prijs 2023
Momo Medical, maker van de BedSense, is de winnaar van de Nederlandse Innovatie Prijs 2023, de prijs die wordt uitgereikt in de slipstream van de Nederlandse Innovatie Monitor, die wordt uitgevoerd door de Universiteit van Amsterdam. De BedSense wordt onder het matras van verpleeghuisbewoners geplaatst en helpt valincidenten en doorligwonden te voorkomen. De jury roemt de zelfontwikkelde, gepatenteerde technologische innovaties van de Delftse startup waarmee Menno Gravemaker in 2021 in de MT/Sprout Challenger50 stond.
5. VVD-kamerlid Erik Ziengs wordt nieuw gezicht van ONL
Wisseling van de wacht bij lobbyclub ONL: Hans Biesheuvel vertrekt en voormalig Tweede Kamerlid Erik Ziengs volgt hem op als voorzitter van de ondernemersvereniging. ‘Een echte ondernemer die weet hoe het spel in Den Haag wordt gespeeld’, aldus de scheidend voorzitter (en oprichter) van ONL.
De 63-jarige Ziengs was tot 2021 elf jaar lang Kamerlid namens de VVD en hield hij zich vooral bezig met het mkb, ondernemerschap en vermindering van de administratieve lastendruk. Voor zijn politieke loopbaan was hij zelf ondernemer, in de horeca, sportkleding, reclameartikelen en (textiel-)drukkerij.
6. Pakketpunt aan huis verboten in Etten-Leur
Het Brabantse Etten-Leur gaat pakketpunten aan huis vanaf volgend jaar verbieden. Omwonenden klaagden bij de gemeente over overlast door de pakketpunten, meldt de NOS. Slecht nieuws voor bedrijven als Homerr en ViaTim, die mensen iets laten bijverdienen door thuis pakketten voor anderen aan te nemen.
Etten-Leur is voor zover bekend de eerste Nederlandse gemeente die pakketpunten aan huis in de ban doet. Bij een van de pakketpunten in Etten-Leur worden dagelijks zo’n zeventig pakketten afgehaald, schrijft Omroep Brabant. Omwonenden hadden last van de grote hoeveelheid bestelbusjes en bezoekers.
Elke dag deze nieuwsupdate ontvangen?
Schrijf je in voor de MT/Sprout-nieuwsbrief Startups & Scaleups,
met elke dag het laatste nieuws over startups, scaleups en fuckups.
7. En dan dit: robotaxi’s Cruise cruisen niet meer door San Francisco
Het California Department of Motor Vehicles heeft de vergunningen voor zelfrijdende auto’s van Cruise opgeschort. Dat betekent dat al na een paar maanden de robotaxi’s van de GM-dochter tot stilstand komen in San Francisco. Bekend was dat de zelfrijdende wagens niet helemaal vlekkeloos door de stad zoefden, maar Cruise zou videobeelden van een aanrijding hebben achtergehouden.
De toezichthouder stelt nu extra eisen waaraan Cruise moet voldoen om zijn opgeschorte vergunning terug te krijgen. Net als Google-dochter Waymo had Cruise net de vergunning binnen om 24/7 zonder chauffeurs de straten van San Francisco te doorkruisen.
Wat we ook lazen:
Adyen-koers dipt na omzetwaarschuwing bij Franse concullega Worldline (FD)
Dit interview is onderdeel van een reeks over klimaatverandering en erfgoed. De reeks is een initiatief van het platform Klimaat en Erfgoed. Periodiek verschijnt er een interview met een expert. Dit keer is het woord aan Suzanne Loen. Als landschapsontwerper en onderzoeker initieert ze en is ze betrokken bij projecten in het Caribisch gebied, waar de gevolgen van klimaatverandering acuter zijn dan in Nederland en versterkt worden door menselijk handelen in het verleden en heden.
Kan je iets over jezelf vertellen en over jouw betrokkenheid bij het onderwerp van klimaat en landschap?
Op dit moment werk ik onder andere aan projecten in het Caribisch gebied en adviseer ik verschillende gemeenten op het gebied van landschap en erfgoed zoals bijvoorbeeld bij de versterking van de IJsseldijken in de Krimpenerwaard. Daarnaast geef ik ook de minor Heritage and Design bij de sectie Landcape Architecture aan de TU Delft. Dit is een keuzevak dat open staat voor studenten vanaf het tweede jaar van alle universiteiten en faculteiten ook buitenlandse studenten zijn welkom. De studenten onderzoeken historische groen- en waterstructuren, zoals Agnetapark in Delft, en maken een herontwerp. De verschillende visies op groen en watererfgoed van de studenten maken het vak heel inspirerend om te geven. Ik ben destijds ook in Delft afgestudeerd en heb daarna bij de sectie Landschapsarchitectuur met mijn collega Inge Bobbink gewerkt aan de publicaties Land inZicht en Water inZicht. Dit heeft mij in de richting van cultuurhistorische landschappen en watersystemen gestuurd.
Eén van de dingen die ik mijn studenten leer is dat in Nederland de waterhuishouding lang sturend is geweest voor de inrichting van het landschap. Van oorsprong is de watermachine sterk verankerd in het landschap. Het Nederlandse landschap is een grotendeels door mensen gevormd landschap, door toedoen van menselijk handelen en technische ontwikkelingen. Kennis over de ontwikkelingsgeschiedenis van ons landschap is essentieel om onze historische water- en groenstructuren te begrijpen.
Via een collega aan de TU Delft, Mo Smit, ben ik in 2015 betrokken geraakt bij een onderzoeksproject naar de woon-en werkomgevingen van de textielindustrie Indonesië. Hier zag ik dat fabrieken, die grotendeels voor Nederlandse kledingmerken produceerden, extreme hoeveelheden grondwater onttrokken, met bodemverzakkingen en overstromingen tot gevolg, en tegelijkertijd het oppervlaktewater vervuilden. Het ecologische evenwicht en de zoetwatervoorziening wordt hierdoor ernstig bedreigd. Indonesië is hierin niet uniek. Over de hele wereld is sprake van een verstoorde relatie tussen zoetwatermanagement en ruimtelijke ontwikkeling, ook in Nederland. Door dit project ben ik mij gaan toeleggen op onderzoek naar potentie van historische zoetwatersystemen voor een veerkrachtig waterbeheer.
Op de universiteit en in ons vakgebied was nog weinig aandacht voor zoetwatermanagement en drinkwatervoorzieningen; de meeste aandacht ging toen nog uit naar waterveiligheid.
Daarom ben ik het onderzoeksproject ‘Thirsty islands’ gestart. In 2020 startte het project op Curaçao in samenwerking met National Archaeological Anthropological Memory Management (NAAM). Vanaf dit jaar heeft het project vervolg gekregen in het Erfgoed Deal project Awa pa Kòrsou (Water voor Curaçao) in een consortium van Curaçaose natuur- en erfgoedorganisaties. In april van dit jaar ben ik gestart met een onderzoek naar potentie van watererfgoed voor een veerkrachtige zoetwater voorziening op Bonaire in samenwerking met Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed (KIEN) en Immaterieel Erfgoed Bonaire (IEB). Het koloniale verleden en handelen speelt natuurlijk ook een belangrijke rol in beide projecten.
Mijn keuze om eilanden te onderzoeken heeft er onder andere mee te maken dat eilanden en eilandgemeenschappen van oudsher op zichzelf waren aangewezen en ook op het gebied van zoetwaterbeheer zelfvoorzienend moesten zijn.
Eilanden zijn omringd door zout water, beschikken over relatief weinig natuurlijke zoetwaterbronnen en hebben beperkt ruimte om water op te slaan. Dat maakt dat ze leerzame voorbeelden zijn. Ook voor meer complexe en waterrijke deltagebieden als in Nederland.
In Caribisch Nederland stelde de Nederlandse Staat haar eigen economische belangen eeuwenlang boven het welzijn van de lokale gemeenschap en de natuur. Dat is terug te zien in de manier waarop zoetwater werd geëxploiteerd. De gevolgen van klimaatverandering op de Caribische eilanden zijn ook een voorteken voor de toekomst van Nederland. Vanuit mijn ervaring met dit project kijk ik nu met een andere blik naar Europees Nederland, waar de beschikbaarheid van zoet water lang als vanzelfsprekend is gezien maar dat eigenlijk niet meer is.
De Caribische eilanden kennen een lange traditie van het opvangen van regenwater. Deze afbeelding geeft het principe weer van regenwater opvang en distributie systeem van een Bonairiaans landhuis. Bewerkte foto van Landhuis Rooi Lamoenchi, Bonaire (juni 2023). Fotograaf Jet Bakels/Kien. Beeldbewerking LILA Living Landscapes.
Wat merk jij nu al van klimaatverandering en landschap?
De laatste tijd is er natuurlijk veel in het nieuws over extreme hitte en bosbranden in Zuid Europa. Ik heb het idee dat de prognoses worden ingehaald door de actualiteit.
Het aantal piekbuien en langdurige periodes van de droogte en hitte nemen enorm toe. Op de Caribische eilanden is nu al te zien dat de impact van klimaatcrisis versterkt wordt door de aantasting van de natuurlijke veerkracht van de eiland ecosystemen. In het verleden heeft bijvoorbeeld onder koloniaal gezag overexploitatie van watersystemen en grootschalige ontbossing plaatsgevonden. Dit leidt tot op de dag van vandaag tot erosie en beperkt vermogen om regenwater vast te houden in de bodem. Tegenwoordig legt het toerisme ook een groot beslag op de zoetwatervoorziening. Het beleid en de inrichting van de leefomgeving zijn nog niet goed aangepast aan de nieuwe werkelijkheid.
Een ander probleem is de verzilting van zoetwaterbronnen en de natuur langs de kust als gevolg van de stijgende zeespiegel. Dit probleem is al langer bekend. De vraag naar zoet water overstijgt al lange tijd het aanbod. Al vroeg is op de eilanden begonnen met desalinatie van zeewater. De oudste desalinatie-installatie ter wereld staat dan ook Curaçao.
Juist door de beperkte beschikbaarheid van zoet water kennen de Caribische eilanden een lange geschiedenis van cisternen en opslag van regenwater in bakken of kruiken. Uit angst voor ziektes die door muggen kunnen worden overgedragen werd dit, ook door de komst leidingwater, steeds meer actief ontmoedigd door de overheid.
Volgens mij moeten we meer terug naar een combinatie van centrale stedelijke systemen en decentrale huisgebonden systemen. We zouden veel meer regenwater kunnen opslaan, uiteraard rekening houdend met de grondwaterspiegel, en moeten afkicken van onze verslaving aan de voortdurende beschikbaarheid van 100% gefilterd drinkwater.
Vroeger gebruikten we ook in Nederland drie soorten waterstromen: putwater (grondwater), oppervlaktewater en regenwater. De kwaliteit en beschikbaarheid bepaalde of het gebruikt werd als drinkwater, kleding wassen en/of bewateren van gewassen. Waar mogelijk ving men zelf zijn eigen regenwater.
Wat is je toekomstverwachting ten aanzien van de gevolgen van klimaatverandering voor landschap?
Van oudsher heeft de industrie op de Caribische eilanden een grote invloed op de drinkwatervoorziening. De eerste zoetwaterbronnen in het Caribische gebied werden geconfisqueerd door Shell. Shell en Nederlandse Staat waren in die tijd twee handen op één buik. In tijden van nood kon Shell dan zoetwater verkopen aan inwoners. In Nederland hadden bierproducenten hadden een vergelijkbaar monopolie op drinkwater in de 16e en 17e eeuw. Het is mijn overtuiging dat drinkwater een gemeengoed is, voor het algemene nut. Commerciële ondernemingen, boeren en industrie mogen hierin niet bevoordeeld worden. Het water dient eerlijk verdeelt te worden. Ook de natuur, planten en dieren hebben recht op water. Eigenlijk is dat een politieke discussie. Laatst was in het nieuws dat Uruguay, dat met extreme droogte en drinkwater tekorten kampt, een data centrum van Google wil gaan voorzien van koelwater. Dit water wordt onttrokken uit de publieke drinkwatervoorziening. Een commerciële gigant wordt hierin bevoordeeld en zet de overheid voor het blok. Uruguayanen verzetten zich terecht tegen dit misbruik van de publieke watervoorziening. Ik vind dat een heel angstaanjagend scenario. We moeten uitkijken dat we niet teruggaan naar een neokoloniaal systeem, waarin drinkwatervoorzieningen worden onttrokken aan het publieke domein door machtige commerciële bedrijven.
Daarnaast zie ik dat we eigenlijk allemaal wel weten dat er drastisch iets moet gebeuren. Alleen wil de één sneller veranderen dan de ander. Zie bijvoorbeeld de weerstand die de activisten van Extinction Rebellion oproepen. Vanuit dezelfde wetenschap kun je op verschillende manieren reageren. Soms ontkennen mensen de klimaatcrisis omdat ze nu al onzeker zijn over hun bestaan. Niet iedereen kan van het gas af en zich een huis veroorloven op de heuvelrug veilig boven NAP. We moeten daarom oog hebben voor de zwakste groepen in de samenleving en sensitief te werk gaan, want de ongelijkheid wordt alleen nog maar vergroot door klimaatverandering.
Handreiking ‘Ruimte voor de Rooi’ / Room for the Rooi Een erfgoed- en natuurinclusieve benadering voor ruimtelijke ontwikkeling die het Curaçaose historische watersysteem van rooien en dammen als uitgangspunt neemt. Afbeelding LILA Living Landscapes.
Welke maatregelen moeten we nemen om de schade te beperken?
Historische groen- en waterstructuren zijn steeds harder nodig, aan de andere kant verzwakken ze door exotische plagen en weersextremen. Het waterpeil fluctueert, oevers storten in en inheemse beplanting kan de hitte en verdroging niet aan.
Volgens mij moeten we bij het behoud van deze structuren veel meer rekening houden met de gevolgen van klimaatverandering en soms ook afscheid durven nemen van een bepaalde historische, inheemse plantensoorten.
Daarnaast zouden we ons in de ruimtelijke ordening veel bescheidener en dienstbaarder moeten opstellen ten opzichte van de natuur. We moeten ons verdiepen in hoe we onze leefomgeving aan kunnen passen om ruimte te bieden aan biodiversiteit. Ik zie vaak renders van natuurinclusieve plannen maar die zien er vaak nog generiek uit. We moeten daarin uitkijken voor ‘greenwashing’ van ruimtelijke ontwikkelingen.
“Wij houden de paraplu vast met daaronder alle flora en fauna. Wij hebben de paraplu kapot gemaakt en nu moeten we hem gaan herstellen.”
Welke kansen zie jij in het landschap om bij te dragen aan klimaatadaptatie of klimaatmitigatie?
Ik zie veel kansen voor klimaatadaptatie en herstel van de biodiversiteit door terug te gaan naar schaalverkleining van het landschap en een eerlijkere verdeling van de macht. Het hedendaagse landschap is gevormd door de ruilverkaveling van de 20e eeuw. Hoe grootschaliger het landschap werd ingedeeld, des te minder eigenaren nodig waren. Vroeger hadden we bijvoorbeeld veel meer waterschappen. Het landschap zelf en het beheer waren fijnmaziger. Nu is watermanagement gecentraliseerd en ligt de verantwoordelijk volledig bij de overheid. Waterschappen zeggen juist: ‘We kunnen het niet allemaal meer alleen.’ De inrichting en het beheer van het landschap zou een meer gedeelde en gezamenlijke opgave kunnen zijn.
Wil je nog iets kwijt?
Landschappen zijn dynamisch. Nederland heeft een traditie van alles vastleggen in regels zet op elke postzegel ruimte een stempel (lees: bestemming). We gaan nu een andere fase in. Ik wil graag een oproep doen anders te kijken naar erfgoed en kansen te zien.
Laatst sprak ik een collega uit het buitenland en die zei: ‘Er zijn nauwelijks ruïnes in Nederland!’. Verval wordt nog niet genoeg omarmd. Terwijl ruïnes en scheepswrakken juist ideale kraamkamers zijn voor flora en fauna. We moeten op een andere manier naar de waardes van erfgoed leren kijken en ook afscheid durven nemen. Zolang we de kennis die in ons erfgoed besloten ligt maar ontsluiten voor toekomstige generaties. De vraag is alleen of de erfgoedsector daar klaar voor is.
De Traditionele Ecologische Kennis (TEK) van eilandgemeenschappen is bijvoorbeeld een belangrijke bron van kennis voor de opgaven van nu. Zoals de kennis over het opvangen van regenwater en welke gewassen goed gedijen in een bepaald landschap. Bovendien is het ontsluiten van deze kennis een kans om te komen tot een meer inclusieve- en integrale erfgoedpraktijk, van zowel materieel- als immaterieel erfgoed.
De top van de Amsterdamse politie wil meer slagkracht hebben om criminaliteit rond drugshandel de kop in te drukken, dat meldt Het Parool. Hoofdcommissaris Frank Paauw, hoofdofficier van justitie René de Beukelaer en burgemeester Femke Halsema vragen om 200 extra specialisten. Dan moet je denken aan digitale onderzoekers, infiltranten, crypto-analisten, financiële experts. Ook willen ze graag meer apparatuur, zoals drones, slimme camera’s, forensische technologie en afluisterapparatuur. Alles bij elkaar zou dat zo’n €27 miljoen gaan kosten. Ons Breekijzer: 'De strijd tegen drugscriminaliteit vraagt om veel meer dan 200 extra specialisten.'
Verder hebben we het over extreem weer. Op Hawaii woedt een heftige bosbrand die tientallen doden veroorzaakt, en in Noorwegen raast storm Hans door het land. De World Meteorological Organization verwacht dat het de komende maanden nog ongekend warm zal blijven.
En we bespreken ook de muziekwereld. Universal Music Group en Google willen samen een tool ontwikkelen die het voor artiesten mogelijk maakt om hun stem te verkopen. Daarmee kan er ook zomaar een einde komen aan de creatieveling die zelf met AI aan de slag gaat.
Rico Briedjal, veiligheidsdeskundige en oud-militair
Over BREEKT
In BNR Breekt breken we de sleur van jouw ochtend met een goede discussie over het nieuws. Dat doen we met opkomende opiniemakers en deskundigen. BNR Breekt is het meest verfrissende opinieprogramma van de Nederlandse radio.
Maandag tot en met donderdag van 11:00 tot 12:00
Presentatie: Iwan Verrips, maar vandaag Michiel Jurrjens
Door klimaatverandering neemt het aantal hevige bosbranden toe. Hoe de brand ook begint, door een blikseminslag of een sigarettenpeuk, het verloop van de brand is drastisch veranderd door klimaatverandering. Door langere droogtes, meer hitte en sterke wind verspreidt het vuur zich gemakkelijker. Tegelijkertijd dragen bosbranden bij aan verdere opwarming, want bij iedere bosbrand komen veel broeikasgassen vrij. Helaas komen deze bosbranden overal ter wereld steeds vaker voor.
Tijdens de Black summer legden bosbranden 24 miljoen hectare grond in as. Expert Guido van der Werf: ‘Die branden stootten evenveel kooldioxide uit als de wereldwijde luchtvaart in een heel jaar.’ Lees meer: NEMO Kennislink. (2020)
Meer dan 800 duizend hectare aan moeras, graslanden, plantages en inheemse bossen zijn verwoest door branden in de provincie Corrientes. De klimaatcrisis, in combinatie met twee jaar van extreme droogte, creëert een ideale situatie voor branden. Velen zijn veroorzaakt door opzettelijke of nalatige menselijke activiteit. (2022)
Rusland
Days without fires in Russia: 0
As a result of a forest fire in the village of Pervomaisky, Sverdlovsk region, warehouses with gunpowder caught fire. pic.twitter.com/gD4MLwtz2q
‘Dagen zonder branden in Rusland: 0. Een bosbrand bij het dorp Pervomaisky, in Sverdlovsk, liet magazijnen met buskruit in de fik vliegen.’ Jaarlijks gaat in Rusland een bosgebied van 40 miljoen hectare in vlammen op. Lees meer: Reuters. (2023)
Op het Canarische Eiland La Palma zijn duizenden mensen geëvacueerd vanwege felle natuurbranden. Door het warme weer was het hout kurkdroog, de wind wakkerde het vuur verder aan. Lees meer: NOS. (2023)
Algerije
At least 36 people killed till now by forest fire in Algeria
. Algeria is experiencing a massive deadly wildfires. This is climate emergency.
And global media will not tell this. If it’s happen in the West, you will hear it. Stop Western Hypocrisy.pic.twitter.com/hwjTlwBKk3— Licypriya Kangujam (@LicypriyaK) August 18, 2022
Algerije registreerde in 2022 wel 97 branden in zestien regio’s. In sommige gebieden bereikten de vlammen woonwijken. Daar heersten een sterkte wind en een zware hittegolf, met temperaturen tot wel 48 graden Celsius. Lees meer: HLN(2022)
Great Canadian Forest Fire, Omineca Mountains! Mr. Trudeau comments on everything and is now silent. pic.twitter.com/XiwLVUvmUy— Sara Sanchez (@sara_s_2020) July 15, 2023
Nooit eerder brandde er zoveel natuur af in Canada als in 2023. In de lente was het al warmer en droger dan normaal, het brandseizoen begint in West-Canada steeds eerder. In Canada is dit jaar door de bosbranden al meer dan een miljard ton CO2 uitgestoten. Lees meer: RTL nieuws. (2023)
De Canadese bosbranden verduisterde de skyline van New York City door rook. Er golden luchtkwaliteitswaarschuwingen in meer dan twaalf Amerikaanse staten. Kinderen, ouderen of mensen met ademhalingsaandoeningen kregen het advies zoveel mogelijk binnen te blijven. (2023)
Griekenland
At least 164 fires burned in 58 places on the popular Greek vacation island of Rhodes in the past 24 hours, Greece’s fire service said Sunday, as residents were forced to leave their homes and summer vacations morphed into chaotic nightmares. https://t.co/FmuckFLIu4pic.twitter.com/yQIenuIRs9
— The Washington Post (@washingtonpost) July 24, 2023
Op het eiland Rhodos woeden minstens 164 branden, op 58 plekken binnen 24 uur. Bewoners moesten hun huis ontvluchten. Zomervakanties veranderden in chaotische nachtmerries. (2023)
Een afgebrand bos in Brandenberg. In deze deelstaat, een gebied met veen en droge bomen, heeft de meeste bosbranden van Duitsland. In 2022 waren het er ruim 500. Warmte en droogte zorgen voor hoger brandgevaar. Lees meer: Duitsland Instituut. (2020)
Om de klimaatcrisis een halt toe te roepen, moeten we zo snel mogelijk stoppen met fossiele brandstoffen en overstappen op groene energie. Maar grote vervuilers worden nog steeds uit de wind gehouden. Laten we onze bezorgdheid omzetten in actie en een krachtige boodschap naar de politiek sturen. Teken vandaag nog de petitie en help mee het tij te keren.
Ik maak me ernstig zorgen om de gevolgen van extreem weer door klimaatverandering. Ik roep de regering op om grote vervuilers niet langer uit de wind te houden: dwing ze om te verduurzamen, of anders om te sluiten!
