HARM.TV: Wegkijken (BroadcastMagazine)

Fout Maar Goud, over guilty pleasures met Chantal Janzen, Gerard Joling en Marieke Elzinga. Een programma dat zelf als guilty pleasure bedoeld moet zijn, anders kun je beter het verzameld werk van Simon Vestdijk gaan herlezen. Alle jaren in Oh, Wat Een Jaar! waren op, dus gaan we nu op een andere manier de schoudervullingen van Maywood herkauwen en hilarisch lachen om de uitspraken van Boer Koekoek.

In De Bodyguard laat Welmoed Sijtsma zien hoe tien beveiligers keihard trainen om de beste te worden, terwijl wij thuis een lekker onveilig gevoel krijgen. En heel crimineel en terroristisch Nederland volgt het op de voet en weet precies de laatste stand in beveiligingsland. Handig en goedkoop, hoeven ze zelf geen research meer te doen.

Handig en goedkoop,
hoeven ze zelf geen
research meer te doen

In navolging van Dr Pimple Popper (over guilty pleasures gesproken) krijgen we Mijn Huid Ziet Er Niet Uit… over schurftmijt en grote bulten op hoofden die hoognodig geopereerd moeten worden. In Amerika begrijp je dat zo’n programma er is: veel mensen hebben geen ziektekostenverzekering en moeten de inhoud van hun gigantische gezwellen en monsterlijke bobbels er wel door Sandra Lee uit laten plopperdeploppen voor het griezelende oog van de hele wereld. Maar in Nederland?

Opvoeden Doe Je Zo waarin opa Ten Brink gaat kijken hoe het er in een aantal gezinnen aan toegaat. Wat zou het mooi zijn als de curling-ouders die voortdurend alle problemen voor de voeten van hun prinsjes en prinsesjes wegvegen en hopeloos opgestegen en verwende nesten de samenleving induwen voor eens en voor altijd een halt wordt toegeroepen. Maar dat kunnen we van Dr. Love niet verwachten, vrees ik.

De Rijn, de Po en de rest van de wereld drogen uit, gigantische bosbranden rukken op, oorlog op minder dan een dag rijden en verdwaasde boeren die steeds bozer worden. Daar hadden dezelfde programmamakers met een beetje verantwoordelijkheidsgevoel makkelijk iets mee gekund. Oud Maar Goud – over hergebruik, zuinig zijn, niks weggooien en gemeenschapszin. Hoe maak ik van twintig schoudervullingen een heerlijk relaxkussen.

In De Nitrogenguard… gaan tien boeren de strijd aan om in dertien afleveringen zoveel mogelijk te veranderen en een record aan stikstof te besparen. De hele landbouwsector krijgt weer hoop, een mooie toekomst gloort voor Nederland. Mijn Huis Ziet Er Niet Uit … verzakte huizen door palenrot en de gaswinning worden door Martijn Krabbé gerepareerd. En dat is ook fijn voor Martijn!

Oprotten Doe Je Zo… waarin de grootste klagers van Nederland actief worden geholpen hun heil elders te zoeken. Ik reken op volgend seizoen. Ondertussen warmde de mei-zon het mos, de pijnbomen geurden, en het gekabbel van het beekje onderstreepte de stilte met een golflijn van geluid. Mooi, die Vestdijk.

Harm Edens

https://www.broadcastmagazine.nl/columns/harm-tv-wegkijken/

HARM.TV: Onze tijd is nu (BroadcastMagazine)

Even geen hippe gezinnen en hun alledaagse probleempjes. Verzuurde moeder drinkt wat veel en wordt nog zuurder, verwend kind zakt voor eindexamen, vader in crisis wil een Franse camping kopen; gedoe, onbegrip en miscommunicatie. Klein leed dat heel leuk kan zijn voor Alkmaar, Terneuzen en Kudelstaart, maar we gaan Alabama, Taiwan en Koeweit er niet mee veroveren.

Al het geld op een hoop gooien lijkt me een goed begin. Toen ik in de jaren negentig Het Zonnetje in Huis maakte, was ons budget eindeloos veel kleiner dan de Amerikaanse concurrentie. Ik heb me laten vertellen dat het laatste seizoen Cheers 121 miljoen dollar kostte (en dik 140 miljoen opbracht) en het laatste seizoen Zonnetje bijna niks en het leverde ook niet veel op. Behalve heel veel kijkplezier, nog steeds het allerbelangrijkste natuurlijk.

Maar we hebben talent op alle vlakken, dus wat zou het mooi zijn om in navolging van de Zweden (The Restaurant), de Denen (The Bridge) en de Fransen (Dix pour cent en Lupin) te laten zien wat we kunnen. Waar zou het over moeten gaan? Keus genoeg zou ik denken. Laten we met Helène Kröller Müller naar het Parijs van begin 20e eeuw gaan en samen met haar stapels Van Goghs onder de arm slaan.

We hebben vijftien jaar
geoefend met Ik Vertrek,
dus als iemand zoiets kan
maken, dan zijn wij het

En eenmaal terug op de Veluwe gaan we het hele nieuwe museumontwerp op ware grootte bouwen met tentdoek en stokken om te kijken hoe het eruit gaat zien. Met kunstcriticus H.P. Brenner als Raspoetin en Sam van Deventer als jonge verleider. Hele continenten vallen voor zoveel dramatische schoonheid.

En anders beginnen we in 1953 met de Watersnoodramp en volgen we de Zeeuwen die daarna vertrokken naar Canada, de VS en Australië. Ik kan niet wachten om een Zeeuws meisje in de outback na een lange droogte en een verwoestende bosbrand de laatste druppels regenwater te zien opvangen, terwijl ze verzucht: “Ons Zeeuwn bint zuunig.”

Dat willen ze zien in Brazilië, IJsland en Japan. En we hebben vijftien jaar geoefend met Ik Vertrek, dus als iemand zoiets kan maken, dan zijn wij het. Online te bingen op de commerciëlen en daarna keurig voor niks op de NPO. En al het geld dat we ermee verdienen, stoppen we in nieuwe producties met nieuw talent.

Een comedy over de Gouden Eeuw met de jonge gebroeders De Witt (de kleine Johan, de slimste man van de eeuw en z’n grote broer Cornelis, dom als brood) en Paulus Potter, die huis aan huis schilderijen verkoopt. Internationally funny! Ik heb nog een plan liggen. The Restaurant heet in het Zweeds Vor tid är nu (met een klein bolletje boven de o in Vor maar dat kan ik nergens vinden op m’n toetsenbord) en dat betekent Onze tijd is nu. Precies. Onze tijd is nu!

Harm Edens

https://www.broadcastmagazine.nl/columns/harm-tv-onze-tijd-is-nu/