Steken en stoken in de Groote Peel (Nederweert24)

https://www.nederweert24.nl/wp-content/uploads/2021/04/VIA-43a-760x548.jpg

Al in de middeleeuwen had Nederweert zijn oorspronkelijke naam, Merefelt, ingeleverd voor ‘Weert van den Nedersten Eijnde’. Daarmee werd die naam, later ingekort tot Nederweert, tot een administratieve nevenschikking van (Over-)Weert gedegradeerd. Ook al had Nederweert vanaf ca. 1395 heel geleidelijk een onafhankelijke bestuurlijke en financiële positie ten opzichte van Weert gekregen, de relatie met de grote buur bleef er een van stekeligheden.

In 1547 hadden de inwoners van Nederweert een slepend conflict met hun gravin Anna van Egmond. In haar opdracht voerde een kleine legermacht van opgewonden Weerter schutters een raid uit op het dorp. Met turfspaden gewapende Nederweertenaren verschansten zich in de toren van de St. Lambertuskerk. De wekenlange belegering mislukte en de Weerter schutters werden met harde hand teruggedreven naar Weert. 20 Jaar later poogde de calvinistisch gezinde gravin van Horne de godsdienstige reformatie van Weert naar Nederweert te exporteren. Dat stuitte tijdens de Paasmis op groot protest van met name de vrouwelijk inwoners, die de Weerter predikant bijna lynchten onder de kerktoren. Beide campagnes waren mislukt maar versterkten de animositeit en het wederzijdse vliegen afvangen. Ofschoon overwegend goede buren, klinken de echo’s door tot in onze tijd zoals in de oudere discussies over herindeling en recent nog toen het ging over de vestiging van hotels en casino’s.

Roofbouw
Er was een voortdurend en eeuwenoud conflictthema. Dat betrof het gebruik van het heide- en moerasgebied van de Groote Peel, en met name het steken van turf. Daar ging een lange geschiedenis aan vooraf. In de late middeleeuwen was vrijwel het hele bosareaal van het Land van Weert door roofbouw ten onder gegaan. Gelukkig ontdekte men in de loop van de vijftiende eeuw de turf als goedkope en overvloedige bron van brandstof. In 1482 liet graaf Jacob II van Horne als Heer van Weert en Nederweert het gemeenschappelijke gebruiksrecht van de ‘gemene gronden’ (heide en Peel) vastleggen in een privilege. Daarbij werd de benutting toegewezen aan de inwoners van Weert en Nederweert gezámenlijk. Naarmate de bevolking groeide en de Peelvelden slonken, leidde ook hier de schaarste van natuurlijke hulpbronnen tot oplaaiende conflicten. Regelmatig betwistten de Weertenaren en Nederweertenaren elkaar de gebruiksrechten. Het geheugen over de afspraken uit 1482 bleek vluchtig, en de koppigheid was groot.

Veenbrand
In de zomer van 1745 kwam het zelfs tot een gewapend conflict. Met veel bravoure, wapengekletter en geschreeuw annexeerden de Weerter schutterijen de gemene gronden van de zogenaamde Laarderheide. De annexatie mislukte maar de toon was weer gezet. Op het einde van de achttiende eeuw ontstonden er nieuwe conflicten, ditmaal tussen de inwoners en de toenmalige Heren van Chimay, die als bezitter van Weert en Nederweert de inwoners hun oeroude rechten wilden ontnemen. Dat gaf grote heibel en juridische gevechten. Turfstekers waren soms toch wel echte onruststokers. Tot ver in de negentiende eeuw sleepte dit dossier voort. In 1860 kwam het voor de zoveelste keer tot een conflict. Enkele Weertenaren die door de marechaussee tijdens het turfsteken op Nederweerter grond waren gearresteerd, werden door de rechtbank vrijgesproken. De gemeente Weert kon met het privilege uit 1482 in de hand namelijk aantonen dat alle Peelvelden sinds mensenheugenis gemeenschappelijk gebruikt mochten worden. In de gemeenteraadsvergadering van 22 september 1860 besloot het gemeentebestuur van Nederweert desalniettemin tot een tegenoffensief tegen het Weerter bestuur. Dat bleek onhaalbaar en in 1864 besloten de beide gemeentebesturen daarom maar om een eind te maken aan het eeuwenlange gedoe. Er kwam een gemeenschappelijke regeling waarin de wederzijdse gebruiksrechten van de Peel werden bevestigd. De conflicten die bijna 400 jaar als een veenbrand hadden voortgewoekerd, doofden uit en de vredespijp van de Weerter en Nederweerter turfstekers werd in 1864 definitief aangestoken.

Alfons Bruekers
Stichting Geschiedschrijving Nederweert

Bijschriften: Een turfsteker in de Ospelse Peel toont zijn gereedschappen. Foto: Jef Kirkels, collectie SGN

In 2015 sloten de toenmalige burgemeesters van Weert en Nederweert ‘vrede’ in het Pact van Bracieux. Illustratie: Rim Beckers.

https://www.nederweert24.nl/wp-content/uploads/2021/04/VIA-43b-760x635.jpg

Het bericht Steken en stoken in de Groote Peel verscheen eerst op Nederweert24.

https://www.nederweert24.nl/2021/04/11/steken-en-stoken-in-de-groote-peel/

Luchtvaarthistorie: Agent Orange (KIJK)

Een Franse rechtbank gaat een zaak behandelen tegen meer dan tien bedrijven die de Verenigde Staten tijdens de Vietnamoorlog van de beruchte chemische stof Agent Orange hebben voorzien. Dat meldt de BBC. Hoewel de Geneefse conventies het gebruik van ontbladeringsmiddelen destijds uitdrukkelijk verbood, besloot het Pentagon ze toch in te zetten.

Begin jaren zestig werden de Amerikanen langzaam maar zeker steeds verder in de Vietnamoorlog getrokken. Ze kregen te maken met dichte jungles waarin het moeilijk vechten was en een vijand die daar als geen ander gebruik van wist te maken. Al snel werd besloten om de Vietcong dat voordeel te ontnemen door enorme gebieden te besproeien met ontbladeringsmiddelen.

Dat idee was niet nieuw. Tijdens de Tweede Wereldoorlog en de Koreaanse Oorlog werd al overwogen om ontbladeringsmiddelen in te zetten. Ook gebruikten de Britten kleine hoeveelheden gedurende een guerrillaoorlog in Maleisië (de zogenoemde Malayan Emergency van 1948 tot 1960).

Lees ook:

Hoewel de Geneefse conventies het gebruik van dit soort middelen uitdrukkelijk verbood, besloot het Pentagon ze toch in te zetten. Volgens de Amerikaanse strategen zou door het gebruik van herbicides het zicht verticaal (vanuit vliegtuigen naar de grond) tussen de 60 en de 90 procent toenemen. En horizontaal, dus voor troepen op de grond, zou het met 50 tot 70 procent worden vergroot. Bijkomend voordeel was dat door het inzetten van het gif de oogsten zouden mislukken en de vijand mogelijk tot overgave werd gedwongen.

En dus begonnen de Amerikanen eind 1961 aan Operation Ranch Hand. Speciaal voor dat doel omgebouwde C-123 Provider-vliegtuigen besproeiden daarbij de jungles in Vietnam en in mindere mate die van Laos en Cambodja. Hun motto: ‘Only you can prevent a forest’. Het was een wrede knipoog naar de geliefde brandweermascotte Smokey Bear, die in de VS waarschuwde voor bosbranden met de slogan: ‘Only YOU Can Prevent Forest Fires‘.

Aan boord van de C-123-vliegtuigen waren tanks met 3800 liter herbicide. Voornamelijk ging het om het middel Agent Orange, maar er werden meer soorten uit de zogenoemde Rainbow Herbicide-familie ingezet, zoals Agent Pink, Green of Blue. (De naam was overigens afgeleid van de gekleurde band om de vaten waarin het spul werd vervoerd.) Het percentage werkzame stof in het gifmengsel was gemiddeld dertien keer en in sommige gevallen maar liefst vijftig keer zo groot als door de fabrikant voor normaal gebruik werd aanbevolen.

https://prod.brandnewskool.nl/app/uploads/sites/3/2014/01/465px-Aerial-herbicide-spray-missions-in-Southern-Vietnam-1965-1971.jpg

Gigantische delen van Zuid-Vietnam werden door de Amerikanen met ontbladeringsmiddelen besproeid.

De vliegtuigen vlogen in formatie van drie tot vijf toestellen en elk toestel besproeide met één tank in 4,5 minuten een strook land van 80 meter breed en 16 kilometer lang. Overigens werden de herbicides niet alleen door vliegtuigen ‘verwerkt’. 5 procent van de totale hoeveelheid werd (vooral rond de Amerikaanse bases) met de hand of vanuit speciale trucks, boten of helikopters verspreid.

Tussen eind 1961 en 1971 voerden de Amerikanen 6542 airborne spraying missions uit boven Zuid-Vietnam, waarbij 12 procent van het land (zo’n 24.000 vierkante kilometer) werd besproeid. Ongeveer 85 procent van de missies was erop gericht om bomen te ontbladeren. De overige 15 procent werd over de landbouwgronden gespoten.

Van het meest gebruikte Agent Orange werd meer dan 45 miljoen liter over Vietnam uitgespoten, van de andere regenboogherbicides nog eens nog eens 30 miljoen liter. Het ging om zulke enorme hoeveelheden dat de fabrikanten het niet bij konden benen en er in 1966 in de VS zelfs een tekort aan landbouwgif dreigde.

De gevolgen van Operation Ranch Hand waren dramatisch. Door voedseltekorten kwam er een ware exodus van het Vietnamese platteland naar de steden op gang. De grond werd besmet met gifconcentraties die honderden keren hoger waren dan in de VS als veilig werd geacht.

https://prod.brandnewskool.nl/app/uploads/sites/3/2014/01/Leaking_Agent_Orange_Barrels_at_Johnston_Atoll1.jpg

Nadat de Amerikanen zich in 1973 uit Vietnam terugtrokken, bleven er duizenden lekkende vaten met Agent Orange over.

Volgens de Vietnamese regering werden miljoenen mensen aan het gif blootgesteld en zijn er 400.000 mensen door gedood of verminkt. (Agent Orange en de dioxines die er als bijproduct van de fabricage in voorkomen, veroorzaken onder andere de ziekte van Hodgkin, verschillende soorten kanker in de luchtwegen, prostaatkanker en problemen met het zenuwstelsel.) Daarnaast werden er 500.000 kinderen geboren die afwijkingen hadden zoals een open rug of andere misvormingen aan de ruggengraat.

Ondanks dat en ook het feit dat de eigen troepen aan het gif werden blootgesteld en dezelfde nare gevolgen ervan ondervonden, bestrijdt de Amerikaanse overheid de Vietnamese cijfers. Ze zouden “onrealistisch hoog” zijn…

Bronnen: GatechAir University ReviewHistory.comOperation Ranch Hand Vietnam

Beeld: US Government, U.S. Department of the Army

Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK! 

The post Luchtvaarthistorie: Agent Orange appeared first on KIJK Magazine.

https://www.kijkmagazine.nl/mens/luchtvaarthistorie-operation-ranch-hand-agent-orange/