Het allergrootste risico van Kunstmatige Intelligentie (ICT Health)

“People should stop training radiologists now”, zei deep Learning-guru Geoffrey Hinton in 2016. Hinton redeneerde: binnen een handvol jaren is AI beter dan een getrainde professional in het herkennen van plekjes op foto’s. Dus stop met opleiden van die professional.

Risico 1: baan kwijtraken door AI
Anno 2022 is het niet raar deze uitspraak van Hinton breder te trekken dan radiologen. Alle medische professionals kennen elementen in hun takenpakket waarin AI iets kan betekenen. En misschien zelfs wel overnemen. Maar is dat een risico? Zouden alle drukbezette/overbelaste professionals niet blij moeten zijn als technologie beschikbaar komt die enkele taken kan overnemen?

Of daarmee de baan en het bestaansrecht van een beroepsgroep onder druk komt te staan, is maar de vraag. Een radioloog doet meer dan plekjes op foto’s zoeken. Ik zag laatst een krantenartikel uit 1968 met een toepasselijke quote: “Any doctor who can be replaced by a machine deserves to be replaced by a machine.” Je raakt je baan dus niet kwijt, je schuift wat taken door naar technologie.

Risico 2: kleine leugens, grote leugens en statistiek
“Torture the data until it confesses” luidt een gezegde. Er bestaat een risico dat AI leert van correlaties in data, zonder dat daar een begrijpbare relatie aan ten grondslag ligt. Voor je het weet slaat data-gedreven werken om in een ongrijpbaar algoritme dat uitkomsten genereert die niemand begrijpt.

Besef je hierbij dat data nooit de werkelijkheid vangen en dat algoritmes geen waarheid ontsluiten. Kunstmatige intelligentie is eigenlijk Wiskundige Slimmigheid. Dat besef helpt om naast data-gedreven technologie ook een data-gedragen manier van besluitvorming vorm te geven. Dat is een proces en houding waarin de mens aan het stuur zit en het algoritme besluitvorming ondersteunt. The algorithm-in-the-loop zonder dat het algoritme een loopje met ons neemt.

Risico 3: Winter is coming (?)
Het vakgebied rond AI is niet van gisteren. Er zijn in de afgelopen decennia al vele glorieuze voorspellingen gedaan en niet uitgekomen. Leidend tot dalende interesse (en investeringen) in technologie en oplossingen. Die periodes worden AI-winters genoemd. Er is een risico dat de huidige hype rond AI zijn belofte niet kan waarmaken: oplossingen die niet aansluiten bij de praktijk, niet schaalbaar zijn of niet kosteneffectief zijn bijvoorbeeld.

Dit kan een afwachtende, en misschien wel apathische houding veroorzaken bij professionals. En dat brengt ons bij het allergrootste risico.

Het grootste risico (en een oplossingsstrategie)
Er is een verhaal over een groep brandweerlieden die ingesloten raakte door een bosbrand. Met het vuur nog op enige afstand stonden de brandweerlieden voor een belangrijke keuze: vluchten of afwachten. Allen behalve één kozen voor het vluchten en deden een poging door de vuurzee heen te rennen. Geen een van hen overleefde deze ramp.

Die ene die overbleef startte een Escape Fire: door bij de eigen voeten een kleine, gecontroleerde brand te ontsteken, zorgde hij dat het aanstormende vuur uiteindelijk geen brandstof meer had om hem te bereiken. Hij had zichzelf gered van het aanstormende vuur door zelf een vuurtje te stichten.

Het allergrootste risico van kunstmatige intelligentie is dat we apathisch afwachten of het gedachteloos tegemoet rennen. De oplossingsstrategie is een Escape Fire: start in je eigen omgeving met AI en leer zo wat het voor jou kan betekenen. 

Het bericht Het allergrootste risico van Kunstmatige Intelligentie verscheen eerst op ICT&health.

https://icthealth.nl/online-magazine/editie-06-2022/het-allergrootste-risico-van-kunstmatige-intelligentie/

De belangrijkste les uit een jaar coronahobby’s? Droom een beetje (Erasmus Magazine)

Op bezoek bij mensen met ieder zo hun eigen obsessie, rustpunt, ontspanningsmoment of missie, zag ik hoe je een trotse hobbyist wordt.

https://files.erasmusmagazine.nl/app/uploads/2021/07/12135100/Marko-met-een-surfplank-juli-2021-Ronald-van-den-Heerik-875x564.jpg

Marko met een surfplank

Tussen mijn 14e en 18e schaamde ik me voor mijn hobby’s. Paardrijden en korfbal. De vooroordelen deden zijn werk in mijn hoofd: nou, en dan weet je het wel. Gekozen op een moment dat ik nog niet wist dat ik homo was. En die, toen ik me daar wél bewust van werd – maar het nog niet de wereld in wilde of durfde te slingeren – dankzij de vooroordelen voor mijn gevoel meer doorsijpelden over mijn voorkeuren in de liefde dan mij toen lief was.

Afgelopen jaar mocht ik bij mensen op bezoek die ieder zo hun eigen obsessie, rustpunt, ontspanningsmoment of missie hebben. Ik zag: hobby’s gaan over dromen. Over mindful zijn – hoe lelijk dat woord en de bijbehorende hype ook zijn. Opvallend vaak heeft het iets te maken met de natuur. Je hebt er discipline en geduld voor nodig. Het geeft betekenis in het geval van bijvoorbeeld de beleidsmedewerker die ook plantenmoeder is, de ethicus die dieren opzet of de schilderende hoogleraar. En: je moet je hobby serieus nemen, maar tegelijkertijd ook niet té serieus. Het heeft een zekere schaamteloosheid, een bewonderenswaardig gebrek aan gêne, nodig. Hard zingen, gitaar spelen, dromen over wat had kunnen zijn.

Het bezoek aan de woonkamer van de wetenschapper die dode meeuwen prepareert voor het Natuurhistorisch Museum zal mij altijd bijblijven en heeft mijn blik op dieren, in dit geval de meeuw, voor altijd veranderd. Hij wist van de meeuw als soort weer individuele wezens te maken, die meer zijn dan die vervelende patatjatters of vispikkers. Die houden van hun vaste stekkie, die elk zo hun eigen specialisatie hebben en hun eigen rituelen.

Wat ik ook leerde? Schaam je niet, maak plezier. Droom een beetje. Probeer en leer. Doe het gewoon!

Dus doe ik nu wekelijks mijn best om te boksen bij Tony van Bootcamp Tony, loop ik hard, en heb ik laatst zelfs een keer geprobeerd te surfen. En als je over je eigen gêne heen stapt, kan er best nog weleens iets lukken, merkte ik. Ik doe met enige regelmaat aan karaoke, al is daar meestal ook wel wat drank in het spel. Ik begon in februari te tuinieren op het balkon – de radijsjes zijn mislukt, de sierbloemen doen het beter. Het bloeit in alle kleuren. En ja, ik reed paard, overweeg er soms weer eens op te springen, en speelde korfbal. En daar ben ik trots op.

De hobbyrubriek was het mooiste wat ik deed dit jaar. Ter ere daarvan kunt u hieronder alle foto’s van de hobbyisten (meerderen noemden het overigens méér dan een hobby, eerder een missie) op een rij bewonderen.

https://files.erasmusmagazine.nl/app/uploads/2020/08/12160245/Bianca-Jadoenath-clingendael-park-landgoed-2-300x200.jpg

https://files.erasmusmagazine.nl/app/uploads/2020/09/15155219/2020-Pedel-Marleen-van-Kester-ontspanning-corona-300x200.jpeg

https://files.erasmusmagazine.nl/app/uploads/2020/10/12155636/Franses-Schildert-300x200.jpeg

https://files.erasmusmagazine.nl/app/uploads/2020/12/07133621/Grace-Yano-300x200.jpeg

https://files.erasmusmagazine.nl/app/uploads/2021/01/29102404/WhatsApp-Image-2021-01-29-at-10.22.15-300x200.jpeg

https://files.erasmusmagazine.nl/app/uploads/2021/05/03154613/dominique-weightliften-gewichtheffen-foto-Ronald-van-de-Heerik-1-300x227.jpg

https://files.erasmusmagazine.nl/app/uploads/2021/06/16164813/Mattace-Raso-300x200.jpeg

Coronazomer: Bianca Jadoenath (ISS) ontspant in Clingendael

Pedel Marleen van Kester spot ijsvogels en raust onkruid in haar volkstuin

Philip Hans Franses schildert gorilla’s en bosbranden in zijn Delfshavense atelier

Beleidsmedewerker Grace Yano heeft een plant voor bijna elke vierkante meter van haar huis

Klinisch ethicus Erwin Kompanje prepareert verongelukte meeuwen in de woonkamer

Dominique van Deursen squat drie keer in de week tientallen kilo’s naast de eettafel

Geriater en gitarist Francesco Mattace-Raso maakt muziek met zijn zoon

Marko de Haan

https://www.erasmusmagazine.nl/2021/07/12/de-belangrijkste-les-uit-een-jaar-coronahobbys-droom-een-beetje/

Wat er allemaal niet klopt aan paniekberichten over bosbranden in de Amazone  (ThePostOnline)

https://tpo.nl/wp-content/uploads/2019/08/amazone-bosbrand.jpg

De foto’s die u ziet, zijn doorgaans niet van Brazilië. De Amazone vormt niet de “longen van de aarde”. Ontbossing is in de afgelopen 15 jaar enorm afgenomen. Er klopt maar weinig van wat u leest over de branden in de Amazone. 

De branden in de Amazone hebben geleid tot een storm van internationale verontwaardiging. Beroemdheden, milieuactivisten en politieke leiders beschuldigen de Braziliaanse president, Jair Bolsonaro, ervan ‘s werelds grootste regenwoud te vernietigen.

De branden in de Amazone zijn ernstig, zeggen ze, want in de uitgestrekte bossen wordt namelijk kooldioxide opgeslagen: een gas dat een belangrijke oorzaak is van de opwarming van de aarde. Vanwege de grote productie van zuurstof zou de Amazone de ‘longen van de aarde’ zijn.

‘Tussen 2004 en 2012 is de ontbossing met liefst 70 procent gedaald, daarna licht gestegen’

“De Amazone produceert meer dan 20 procent van de zuurstof in de wereld”, doceerde topvoetballer Cristiano Ronaldo. De Franse president Emmanuel Macron wist: “Het Amazoneregenwoud – de longen die 20 procent van de zuurstof op onze planeet produceren – staat in brand.” Hollywoodster Leonardo DiCaprio: “De longen van de aarde staan in brand.”

Daniel Nepstad, een van ‘s werelds grootste experts op het gebied van bossen, noemt de vergelijking met de longen ‘bullshit’. Hij vertelde me: “Daar zit geen wetenschap achter. De Amazone produceert veel zuurstof, maar gebruikt dezelfde hoeveelheid zuurstof via de ademhaling. Het is gewoon een wasbeurt.” (Meer duiding over die longen bij de NOS.)

Goed, de bossen in de Amazone zijn dan misschien niet de longen van de aarde, maar wat nu als er regenwoud verloren blijft gaan en niet kan worden hersteld? Wordt het gebied dan misschien een soort savanne, waardoor de ‘longcapaciteit’ van onze aarde alsnog vermindert? Nee, dat is ook niet waar, aldus Nepstad, die één van de hoofdauteurs was van het meest recente rapport van het IPCC, het klimaatpanel van de Verenigde Naties. “De Amazone produceert veel zuurstof, maar dat doen sojaboerderijen en graslanden ook.”

‘Sterker, slechts 3 procent van de Amazone is geschikt voor de sojateelt’

Dagenlang deelden de beroemdheden foto’s op sociale media om hun bezorgdheid over de branden in de Amazone te laten blijken. Tientallen miljoenen mensen hebben ze gezien. Zelden waren de foto’s ook werkelijk van de branden. Veel foto’s waren niet eens van de Amazone. De foto die Ronaldo deelde, werd in 2013 genomen in het zuiden van Brazilië, ver van het Amazonegebied. De foto die DiCaprio en Macron deelden, is meer dan 20 jaar oud. De foto die Madonna en Jaden Smith deelden, is meer dan 30 jaar oud. Andere celebrities deelden foto’s uit India, Zweden of de Verenigde Staten.

De mythe over de ‘longen van de aarde’ mag dan niet kloppen, zullen sommigen erkennen. Maar het werkelijke punt, zeggen zij, is dat er een toename is van het aantal branden in Brazilië en dat er iets aan gedaan moet worden. Nou, ook dat klopt niet helemaal…

Een reportage over de branden bracht CNN onder de kop: “Bossen branden in een recordtempo in de Amazone”. Een vooraanstaande verslaggever beweerde: “De huidige branden zijn zonder precedent in de afgelopen 20 duizend jaar”. Maar hoewel het aantal branden in 2019 inderdaad 80 procent hoger is dan vorig jaar, is het niet meer dan 7 procent hoger dan het gemiddelde van de laatste tien jaar.

“Wat mij het meest pijn doet, is het idee van de miljoenen Notre-Dames, de hoge kathedralen van de biodiversiteit, die tot op de grond afbranden,” schreef een journalist in The New York Times. Maar de “hoge kathedralen” van de Amazone doen dat helemaal niet. “Ik zag de foto die Macron en DiCaprio twitterden”, zegt Nepstad, “maar je ziet helemaal geen brandende bossen zoals dat in de Amazone.” De branden in de Amazone worden verborgen door het bladerdak van de bomen en nemen alleen toe tijdens jaren van droogte.

Wat in 2019 met 7 procent is toegenomen, zijn de branden van droog struikgewas en het kappen van bomen voor de veeteelt als strategie om eigendom van het land te verkrijgen. Bovendien, zegt Nepstad: “Mensen vergeten dat er legitieme redenen zijn voor kleine boeren om gecontroleerd vuur te gebruiken om insecten en ongedierte terug te dringen”.

De berichtgeving is uiterst misleidend geweest, stelt Leonardo Coutinho, een van de Brazilië belangrijkste milieujournalisten van Brazilië. Onder voormalig president Lula en Marina Silva, milieuminister van 2003 tot 2008, was het aantal branden het hoogst, liet Coutinho me in een e-mail weten. “Maar destijds werd noch Lula noch Marina beschuldigd van het in gevaar brengen van de Amazone.”

“Wat er in de Amazone gebeurt, is niet nieuw”, meldt Coutinho. Wat volgens hem nieuw is, is de verontwaardiging. Hij onderzocht de populariteit van zoekopdrachten naar de Amazone door de jaren heen. Wat bleek? “De wereldwijde publieke opinie was minder geïnteresseerd in de ‘Amazone-tragedie’ toen de situatie onmiskenbaar slechter was”, schrijft hij me. “De huidige situatie rechtvaardigt geen wereldwijde hysterie.”

Het is tekenend dat Coutinho’s perspectief werd gevormd door zijn werk voor Veja, het invloedrijke weekblad van Brazilië, waarvoor hij bijna tien jaar lang reportages maakte in de Amazone. Dat hij on the ground was is ongebruikelijk in mediakringen; veel van de correspondenten die verslag doen van de branden deden dit vanuit de kosmopolitische steden São Paulo en Rio de Janeiro, 4000 kilometer verderop. Dat is net zo ver als van Amsterdam naar Aleppo in Syrië.

Tegenover het nu geschetste beeld dat de Amazone op het punt staat te verdwijnen staat de complexe werkelijkheid. In de afgelopen vijftien jaar is de ontbossing enorm afgenomen. Tussen 2004 en 2012 is de ontbossing met liefst 70 procent gedaald, daarna licht gestegen. De helft van het Amazonegebied is dankzij federale wetgeving beschermd tegen ontbossing. En voor sojateelt – waarvoor de bossen in de Amazone soms moeten wijken – is niet het hele gebied geschikt. Sterker, slechts 3 procent van de Amazone is geschikt voor de sojateelt.

‘De reactie van beroemdheden en journalisten komt vooral voort uit een romantisch antikapitalisme dat men vaker ziet bij stedelijke elites’

Op zich is het niet zo erg als beroemdheden en media zich druk maken, “zolang er maar iets positiefs overblijft”, zegt Nepstad. Maar alle hype is niet alleen maar positief. “De tweet van Macron had dezelfde impact op de supporters van Bolsonaro als de opmerking van Hillary Clinton tijdens haar presidentscampagne toen zij de supporters van Trump ‘betreurenswaardig’ noemde,” aldus Nepstad. “Er is verontwaardiging over Macron in Brazilië. De Brazilianen willen weten waarom Californië op sympathie kan rekenen als er bosbranden zijn, terwijl er met de beschuldigende vinger naar Brazilië wordt gewezen als er híer bosbranden zijn.”

De reactie van beroemdheden en journalisten komt vooral voort uit een romantisch antikapitalisme dat men vaker ziet bij stedelijke elites. “Er is veel haat tegen de agro-industrie”, weet ook Nepstad. “Sommige van mijn collega’s zeggen: ‘Sojabonen zijn geen voedsel’. Dan zeg ik: ‘Wat eet je kind? Melk? Kip? Eieren? Dat zijn allemaal soja-eiwitten die aan gevogelte wordt gevoerd.'”

Maar al die nuances en feiten zijn kennelijk te veel voor de zelfbenoemde experts onder de acteurs, muzikanten, premiers en voetballers die er ook verstand van denken te hebben.

Michael Shellenberger is voorzitter van Environmental Progress, een Amerikaanse milieuorganisatie, en co-auteur van het Ecomodernistisch Manifest.

Vertaald door Marco Visscher. Met goedkeuring overgenomen van Forbes

Wat er allemaal niet klopt aan paniekberichten over bosbranden in de Amazone 

https://tpo.nl/2019/08/28/wat-er-allemaal-niet-klopt-aan-paniekberichten-over-bosbranden-in-de-amazone/

Bedenker van gender reveal party krijgt zelf genderneutraal kind: ‘ik voel me nu ontzettend schuldig’ (VIVA)

Een beetje aanstaande moeder doet niet meer zonder: gender reveal parties – waarbij het geslacht van de baby wordt onthuld – zijn naar aanloop van de bevalling het nieuwe normaal geworden. Dat gaat van het doorsnijden van een taart en het kapotslaan van piñata’s tot aan powerranger gevechten en ballonnen en vuurwerk. Een van de pioniers op het gebied van de gender reveal party heeft nu spijt.

Toen Jenna Karvunidis in 2008 zwanger was van haar eerste kind, blogde ze over het onthullen van het geslacht van de baby aan haar vrienden en familie met een roze cake. ‘Die onthulling was een echte mijlpaal,’ legt ze uit tegenover The Guardian. ‘Ik had verschillende miskramen gehad. Het was meer van ‘ik ben eindelijk op een punt in mijn zwangerschap waar ik weet of het een jongen of een meisje is’ in plaats van ‘oh ik ga dit kind alvast opzadelen met een hele identiteit.’ En daarbij, voegt ze toe, ‘de meeste mensen dachten er toen nog niet zo over na.’

Met dank aan haar blog verspreidde Jenna’s feestthema zich als een lopend vuurtje. Het idee van een geslacht onthullend feestje werd gretig overgenomen en een nieuwe trend was geboren. Een trend die klein – met een roze taart – begon en groots eindigde. Shay Mitchell liet een blauwe en een roze powerranger de strijd om het geslacht uitvechten, te zien in een vlog die inmiddels 6 miljoen views telt. En dan hebben we het nog niet over al  die walgelijk uitziende taarten of de reveal party die leidde tot een bosbrand van 47.000 hectare. Ja, de afgelopen jaren was de gender reveal party een ware hype.

Maar met de kennis van nu lijkt die hype op z’n breekpunt te zijn aangekomen. Naar mate de jaren en gender reveals party verstreken, begon Karvunidis zich schuldig te voelen. ‘Pas later besefte ik me dat niet-binaire mensen en transgenders zich gepasseerd kunnen voelen. Ik begon me slecht te voelen over het feit dat ik zoiets in de wereld had losgelaten.’ Daarbij speelt ook Jenna’s elfjarige dochter een rol. Die dochter was elf jaar geleden de reden voor het gender reveal feestje, en voldoet niet aan genderstereotypen. ‘Ik laat me nu leiden door haar. Ze kiest er zelf voor om pakken en blazers in plaats van jurkjes te dragen. Biologisch gezien is ze nog steeds een ‘zij’, maar ze doet de dingen op haar eigen manier.’

‘Geslacht is niet het belangrijkste aan een kind. We moeten ze juist laten zijn wie ze willen zijn.’

https://media.viva.nl/m/qncrv7hwkdhl.jpg/viva_1551x415.jpg

Het bericht Bedenker van gender reveal party krijgt zelf genderneutraal kind: ‘ik voel me nu ontzettend schuldig’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.

https://www.viva.nl/mama/bedenker-van-gender-reveal-party-krijgt-zelf-genderneutraal-kind-ik-voel-me-nu-ontzettend-schuldig/