Tweede Kamerverkiezingen 2021: wat willen de politieke partijen met… dieren? (Metronieuws)

https://www.metronieuws.nl/wp-content/uploads/2021/02/Esther-Ouwehand-verkiezingen.jpg

Voor de Tweede Kamerverkiezingen hebben de politieke partijen uitgebreide verkiezingsprogramma’s samengesteld. Metro filtert deze in een serie. Hoe staan de partijen tegenover thema’s als de coronacrisis, criminaliteit en werk? Deze keer: de dieren.

Eerder stelde Metro de nieuwe partijen en hun ideeën al voor. Zij doen op 17 maart voor het eerst aan de verkiezingen mee. In totaal kun je stemmen op 37 partijen.

Ideeën en beloften richting de verkiezingen

In deze serie van 9 gaan we in op verschillende thema’s van de politieke partijen die op dit moment in de Tweede Kamer zitten. In deze aflevering: wat zijn richting de verkiezingen de ideeën, beloften en/of opvallende punten over dieren? De partijen staan op de volgorde die je op 17 maart bij de verkiezingen ook op je stembiljet zult aantreffen.

1 VVD

Lijsttrekker: Mark Rutte. Het weiden van koeien en het bemesten van grond moet zonder vergunning mogelijk zijn. Voldoende ruimte voor onze vissers om te kunnen blijven vissen. Ook komt er ruimte voor nieuwe technieken en vormen van visserij. Een internationaal verbod op wildmarkten ter bescherming van de volksgezondheid. Hogere straffen voor dierenmishandeling en een levenslang verbod op het houden van dieren voor recidivisten. Een lijst opstellen van dieren die geschikt zijn als huisdier. Dieren die niet geschikt zijn als huisdieren en niet op deze lijst staan, mogen niet meer gehouden.

Het hele verkiezingsprogramma van de VVD vind je hier.

2 PVV

Lijsttrekker: Geert Wilders. Door de PVV is er een Dierenpolitie gekomen. De capaciteit daarvan wordt uitgebreid. Dierenmishandeling is een gruwel en moet hard worden bestraft. Niet alleen met hoge gevangenisstraffen, maar ook met een levenslang verbod om dieren te houden. Invoering Snoetje & Pluisje-wet: hiermee staan we 70-plussers met een laag inkomen financieel bij in de noodzakelijke medische behandeling van hun huisdier. Overal ligt halal-vlees in de schappen, afkomstig van ritueel geslachte dieren die zonder verdoving zijn doodgebloed. In een beschaafd westers land mag dit geen plaats hebben.

Het hele verkiezingsprogramma van de PVV vind je hier.

3 CDA

Lijsttrekker: Wopke Hoekstra. Wij zetten de modernisering en innovatie van de veehouderij voort, bijvoorbeeld door via stalaanpassingen emissies verder te beperken. Het is belangrijk dat de sector zelf deze innovatie omarmt om de duurzaamheid- en dierenwelzijn doelen te behalen. Nederland zonder boeren en vissers is als het Rijksmuseum zonder Rembrandts. We moeten zuinig op hen zijn, net als op de schilderijen.

Het hele verkiezingsprogramma van het CDA vind je hier.

4 D66

Lijsttrekker: Sigrid Kaag. Bij de bouw van nieuwe projecten en bij renovatieprojecten wordt actief rekening gehouden met de leefgebieden van dieren in en rondom gebouwen. Veel natuurgebieden in Nederland zijn van elkaar gescheiden in kleine en geïsoleerde gebieden. Dit brengt dier- en plantensoorten in gevaar. Leefgebieden moeten groter. Door dieren meer restproducten te voeren, zoals voedselresten, gewasresten en insecten, komt er meer grond beschikbaar om voeding voor menselijke consumptie te telen. We willen beter omgaan met dieren in de landbouw. D66 wil een eind maken aan de bio-industrie.

Het hele verkiezingsprogramma van D66 vind je hier.

5 GROENLINKS

Lijsttrekker: Jesse Klaver. GroenLinks wil naar een systeem waarin gezondheid van mensen en dieren het uitgangspunt is, schaalvergroting niet noodzakelijk is om te overleven. Dieren zijn geen productiemiddelen die ten dienste staan van de mens, maar levende wezens die ruimte en bescherming verdienen. Voor een toekomstbestendige landbouw moet de veestapel halveren. Transport van levende dieren mag niet langer dan vier uur duren en houders van dieren worden verplicht hun dieren te beschermen tegen hittestress. Dierenfokkers en -handelaren mogen alleen werken met een vergunning waarmee strikte gezondheidsvoorwaarden worden geborgd.

Het hele verkiezingsprogramma van GROENLINKS vind je hier.

6 SP

Lijsttrekker: Lilian Marijnissen. We stoppen met de bio-industrie. Weidegang wordt verplicht. Een stevige beperking van de veestapel is nodig om verdere milieu- en klimaatschade tegen te gaan. Door een importverbod voor elke soort bont maken we Nederland bontvrij.

Het hele verkiezingsprogramma van de SP vind je hier.

7 PvdA

Lijsttrekker: Lilianne Ploumen. Voor de vissen (en het milieu) willen we de oceanen plasticvrij maken. We verbeteren dierenwelzijn in Nederland. Subsidies voor de intensieve veehouderij en dieronvriendelijke ontwikkelingen zoals luchtwassers passen daar niet bij. Nertsenfokkerijen worden in Nederland per direct verboden. Het couperen van biggenstaarten tast het welzijn van biggen aan en stopt. Een verbod op de handel en tentoonstellen van honden en katten die in Nederland niet mogen gefokt.

Het hele verkiezingsprogramma van de PvdA vind je hier.

8 ChristenUnie

Lijsttrekker: Gert-Jan Segers. De ChristenUnie staat terughoudend tegenover chimeren: mengvormen van dierlijke en menselijke cellen waarmee mogelijk menselijke organen worden gekweekt in dieren. De verkoop en het gebruik van wensballonnen wordt verboden. Het risico op natuurbranden en het verstrikt raken van dieren wordt hiermee teruggedrongen. We voeren dierrechten in voor geiten en kalveren, zodat het mogelijk wordt een plafond in te stellen voor het houden van deze dieren. Daders van dierenmishandeling krijgen een houdverbod om te voorkomen dat ze opnieuw de fout ingaan.

Het hele verkiezingsprogramma van de ChristenUnie vind je hier.

9 Partij voor de Dieren

Lijsttrekker: Esther Ouwehand. Dieren hebben het recht om te leven naar hun aard. De mens laat de dieren met rust. Zo hebben we niet te maken met een overvloed aan infectieziekten. Een radicale krimp van het aantal dieren in de veehouderij is noodzakelijk om boeren, dieren en natuur te bevrijden uit een doodlopend landbouwsysteem. De bio-industrie is letterlijk ziekmakend, er moet zo snel mogelijk een einde aan komen. Met een meer plantaardige landbouw besparen we dieren onnoemelijk veel leed. Kies partij. Kies voor de dieren. Voor de planeet. Voor jezelf.

Het hele verkiezingsprogramma van de Partij voor de Dieren vind je hier.

10 50PLUS

Lijsttrekker: Liane den Haan. Gebruik van kunstmest en gif in de landbouw en antibiotica in de veehouderij moetsterk verminderd worden. Beperking van grootschalige intensieve veehouderij; stimulering van kleinschalige kwaliteitsbedrijven. De Nederlandse visserij moet meer steun krijgen tegen onredelijke Europese maatregelen.

Het hele verkiezingsprogramma van 50PLUS vind je hier.

11 SGP

Lijsttrekker: Kees van der Staaij. Met investeringsregelingen, omschakelvergoedingen en garantstellingen kunnen ondernemers ondersteund worden bij het nemen van milieu- en dierenwelzijnsmaatregelen en herinrichting van hun bedrijf. Dieren behoren tot Gods schepping en hebben een eigen intrinsieke waarde. We mogen ze gebruiken, maar zeker niet misbruiken. Het massaal doden van vee en vernietigen van vlees (om economische redenen) bij uitbraken van dierziekten mag nooit meer voorkomen. Nederland moet zich daarvoor inzetten in Brussel. Het aantal proefdieren moet echt omlaag. De veiligheid van mensen mag daar echter niet door in gevaar komen (dus investeren in alternatieven).

Het hele verkiezingsprogramma van de SGP vind je hier.

12 DENK

Lijsttrekker: Farid Azarkan. Verregaande maatregelen om de dierdichtheid en intensiviteit van de landbouw terug te dringen. Zo wordt het stikstofprobleem opgelost en kleinschaligere landbouw bewerkstelligd. Versterking van hoogwaardige natuurgebieden.

Het hele verkiezingsprogramma van DENK vind je hier.

13 Forum voor Democratie

Lijsttrekker: Thierry Baudet. Minder management en meer handhavers voor dierenwelzijn. Strenger straffen voor ernstige mishandeling / verwaarlozing van dieren. Aanpakken doorfokken van dieren met erfelijke aandoeningen. Bescherming boeren en veehouders tegen de wolf. De maximale gevangenisstraf voor het (ernstig) mishandelen of verwaarlozen van een dier moet worden verhoogd van drie naar vijf jaar. Dierenbeulen krijgen een levenslang verbod op het houden van dieren. Dieren die in omheind gebied leven, zoals de Oostvaardersplassen, laten verhongeren is niet aanvaardbaar.

Het hele verkiezingsprogramma van Forum voor Democratie vind je hier.

Tweede Kamerverkiezingen 2021: wat willen de politieke partijen met… de coronacrisis?

https://www.metronieuws.nl/in-het-nieuws/binnenland/2021/03/tweede-kamerverkiezingen-2021-wat-willen-de-politieke-partijen-met-dieren/

Natuurfotograaf houdt instagrammers liever op afstand (NPO Radio 1 Natuur & Milieu)

https://www.nporadio1.nl/images/2019/12/07_0f3ae3aaf8_ANP-374933691.jpg

Pinguïns op een ijsberg zo groot als een kathedraal. Een kudde olifanten in de paarse avondschemer. Vechtende konikpaarden in de Oostvaardersplassen. Natuurfotograaf Frans Lanting reist de hele wereld over om zijn plaatjes te schieten. Maar hij zegt er niet meer altijd bij waar de foto's genomen zijn.

{videofragment video="59919" caption="Natuurfotograaf Lanting wil geen instagrammers in kwetsbare natuur" image="448026" }

"De invloed van Instagram kan behoorlijk veel schade opleveren", zegt hij, even terug in Nederland, in NOS Met Het Oog Op Morgen. "Als het op heel kwetsbare gebieden aankomt, dan publiceer ik niet meer waar de foto gemaakt is."

Zijn prachtige natuurfoto's kunnen een aanzuigende werking hebben. Voor je het weet is de ongerepte natuur van zijn afbeelding veranderd in een toeristentrekpleister. "Als iets echt heel kwetsbaar is, dan vermijd ik de specifieke locatie te noemen."

Overigens kwam Lanting op zijn rondreizen tot de conclusie dat echt ongerepte natuur niet meer bestaat. "Er bestaat zoiets van het romantische idee van een natuur die afgezonderd is van de mensheid, maar wij zitten op de hele aarde. Onze aanwezigheid is echt globaal. Klimaatverandering is daar de bezegeling van."

Bijbelse plaag

"Ik heb zoveel jaren de wereld over gereisd en dan zie je echt dingen veranderen. Dat gebeurt ook steeds sneller. Overal waar ik kom kan een boer of een visser of een bioloog een verhaal vertellen over het klimaat."

Ook thuis in Californië merkt hij het. "Natuurbranden zijn daar altijd geweest, maar de afgelopen vijf jaar zijn ze intensiever en bedreigender. Miljoenen mensen in San Francisco moeten met mondmaskers rondlopen of worden gevraagd binnen te blijven. Dat levert bijna het beeld van een bijbelse plaag."

Lanting vindt het daarop ook belangrijk dat jongeren zich momenteel laten horen bij de klimaatconferentie in Madrid. "We weten al jaren dat het achteruit gaat met de natuur, maar hoe snel dat gaat is pas de laatste jaren doorgedrongen. Jongen mensen zeggen nu: wacht eens even, onze toekomst wordt bedreigd."

{instagram url="https://www.instagram.com/p/Bq71DJ3lS5R/" }

"Dat vind ik belangrijk. Je moet niet wachten tot je 18 bent en mag stemmen, politieke invloed kun je ook nu al uitoefenen. Ze spreken zich uit, doen actief mee aan protesten. Dat vind ik heel inspirerend."

Zelf heeft Lanting een nieuwe reis naar Antarctica gepland om de veranderingen daar in beeld te brengen. "Dingen gaan daar heel snel, vooral op het antarctische schiereiland bij Zuid-Amerika. De laatste keer dat we er waren was daar een gigantische ijsberg zo groot als de halve provincie Zeeland. We zien wel weer wat we dit keer meenemen."

{audiofragment audio="371572" caption="Natuurfotograaf Lanting wil geen instagrammers in kwetsbare natuur" }

 
https://www.nporadio1.nl/natuur-milieu/20404-natuurfotograaf-houdt-instagrammers-liever-op-afstand

Natuurfotograaf houdt instagrammers op afstand (NOS Cultuur en media)

Pinguïns op een ijsberg zo groot als een kathedraal. Een kudde olifanten in de paarse avondschemer. Vechtende konikpaarden in de Oostvaardersplassen. Natuurfotograaf Frans Lanting reist de hele wereld over om zijn plaatjes te schieten. Maar hij zegt er niet meer altijd bij waar de foto's genomen zijn.

"De invloed van Instagram kan behoorlijk veel schade opleveren", zegt hij, even terug in Nederland, in Met Het Oog Op Morgen. "Als het op heel kwetsbare gebieden aankomt, dan publiceer ik niet meer waar de foto gemaakt is."

Zijn prachtige natuurfoto's kunnen een aanzuigende werking hebben. Voor je het weet is de ongerepte natuur van zijn afbeelding veranderd in een toeristentrekpleister. "Als iets echt heel kwetsbaar is, dan vermijd ik de specifieke locatie te noemen."

Overigens kwam Lanting op zijn rondreizen tot de conclusie dat echt ongerepte natuur niet meer bestaat. "Er bestaat zoiets van het romantische idee van een natuur die afgezonderd is van de mensheid, maar wij zitten op de hele aarde. Onze aanwezigheid is echt globaal. Klimaatverandering is daar de bezegeling van."

Bijbelse plaag

"Ik heb zoveel jaren de wereld over gereisd en dan zie je echt dingen veranderen. Dat gebeurt ook steeds sneller. Overal waar ik kom kan een boer of een visser of een bioloog een verhaal vertellen over het klimaat."

Ook thuis in Californië merkt hij het. "Natuurbranden zijn daar altijd geweest, maar de afgelopen vijf jaar zijn ze intensiever en bedreigender. Miljoenen mensen in San Francisco moeten met mondmaskers rondlopen of worden gevraagd binnen te blijven. Dat levert bijna het beeld van een bijbelse plaag."

Lanting vindt het daarop ook belangrijk dat jongeren zich momenteel laten horen bij de klimaatconferentie in Madrid. "We weten al jaren dat het achteruit gaat met de natuur, maar hoe snel dat gaat is pas de laatste jaren doorgedrongen. Jongen mensen zeggen nu: wacht eens even, onze toekomst wordt bedreigd."

"Dat vind ik belangrijk. Je moet niet wachten tot je 18 bent en mag stemmen, politieke invloed kun je ook nu al uitoefenen. Ze spreken zich uit, doen actief mee aan protesten. Dat vind ik heel inspirerend."

Zelf heeft Lanting een nieuwe reis naar Antarctica gepland om de veranderingen daar in beeld te brengen. "Dingen gaan daar heel snel, vooral op het antarctische schiereiland bij Zuid-Amerika. De laatste keer dat we er waren was daar een gigantische ijsberg zo groot als de halve provincie Zeeland. We zien wel weer wat we dit keer meenemen."

https://nos.nl/l/2313659

Karel Smouter @kcsmouter en Michael Rhebergen doorkruisen Oost-Nederland op de fiets: ‘Tien miljoen mensen wonen niet in de Randstad’ @vandefiets #rouveen #overijssel (Villamedia)

Hoe zou het nieuws eruit zien als je het niet benadert vanaf een redactie in Hilversum of Amsterdam? Met dat idee trekken journalist Karel Smouter en fotograaf Michael Rhebergen vanuit standplaats Deventer door Oost-Nederland op zoek naar onvertelde verhalen. Op de fiets.

Met een nog slaperig hoofd zwiept Michael Rhebergen de deur open en verwelkomt Villa­media in een kleine, spartaans ingerichte bouwkeet. Achterin een kaal stapelbed. Voorin een tafel met twee stoeltjes. Op de tafel een exemplaar van Susan Sontags ‘On photography’ naast een analoge camera, een laptop en een opschrijfboekje. Deze keet op een boerencamping in het Overijsselse Rouveen is voor een paar dagen de thuisbasis van Rhebergen en journalist Karel Smouter. Samen gaan ze deze dagen op zoek naar verhalen in de omgeving van Staphorst. Echt uitgerust is het duo niet. Rhebergen tikt met zijn knokkels tegen het plafond van golfplaten. De regen die er vannacht met bakken tegelijk op neerkwam, heeft ze wakker gehouden. Er is alleen een pot oploskoffie om het leed te verzachten.

Je moet, kortom, iets over hebben voor je journalistieke idealen. Voor Rhebergen en Smouter bestaan die eruit om in de haarvaten van de Nederlandse samenleving te geraken en te onderzoeken op welke verhalen je stuit als je nu eens níet het nieuws maakt vanachter je bureau in Amsterdam of Hilversum. Najaar 2018 lanceerden ze daarvoor het journalistieke project Vandefiets.nl. Sindsdien doorkruisen de mannen Oost-Nederland op de pedalen.

Exotisch fenomeen

‘Het is niet te overschatten hoe belangrijk lokale en regionale journalistiek is. Het is voor ons ook een voortdurende inspiratiebron, op zoek naar nieuwe verhalen en invalshoeken. Tegelijk willen we er niet mee concurreren: wij bedrijven regionale journalistiek voor een landelijk publiek. Het overgrote deel van de journalisten en redacties zit in de Randstad. Daar wordt het nieuws gemaakt. Terwijl tien miljoen mensen niet in de Randstad wonen’, becijfert Rhebergen, die zelf, net als Smouter, in Deventer woont. ‘Wij waren benieuwd hoe het nieuws eruit zou zien als het vanuit Oost-Nederland zou worden verteld.’

Smouter: ‘Wat je – even generaliserend – veel ziet is dat journalisten af en toe ergens geparachuteerd worden en er korte tijd rondlopen. Dat levert al gauw wat stereo­type, probleem gedreven stukken op. Krimp. Vergrijzing. Conservatisme. Ze schrijven eigenlijk op wat ze achter hun bureau in Amsterdam al dachten te zullen aantreffen.’ Het is een journalistiek mechanisme dat Smouter meer is gaan opvallen sinds hij een paar jaar geleden vanuit Amsterdam naar Deventer verhuisde. Daar hoorde hij van mensen op straat en ouders op het schoolplein dat ze media steeds vaker links lieten liggen. ‘“Het gaat toch niet over ons”, zeiden ze dan. “En als het al een keer over ons gaat, dan zijn we een exotisch fenomeen.”’

Ze hebben een punt, vindt Smouter. ‘Als je kijkt naar dossiers als de Oostvaardersplassen, Lelystad Airport of de gaswinning in Groningen, dan zijn die pas vrij laat onder de aandacht van landelijke media gekomen. Lelystad Airport is wat dat betreft nog het beste voorbeeld. Dat werd eigenlijk pas groot toen een RTL Nieuwslezer die op de Veluwe woont – Jan de Hoop – zich er tegen uitsprak. Ik snap wel dat je geen abonnement op NRC Handelsblad afsluit als je in Oost-Nederland woont. Het gaat er simpelweg te weinig over.’

Wat Smouter en Rhebergen met hun project onder de aandacht willen brengen, is wat ze zelf de ‘emancipatie van de periferie’ zijn gaan noemen. Smouter: ‘Van oudsher bestaat er in deze hoek van het land een Calimero-complex ten opzichte van de Randstad. Mensen hebben het gevoel dat er een kliek is van politici, beleidsmakers én media, die bepaalt hoe we moeten leven en hoe we onze tradities vormgeven. Maar wat je ziet is dat er steeds meer zelfbewustzijn optreedt. De periferie gaat zich emanciperen. Kijk alleen al naar die duizenden boeren die op hun trekkers de weg op gaan omdat ze het zat zijn te worden weggezet als milieuvervuilers.’

Smouter en Rhebergen proberen dat overkoepelende thema te vangen in kleine reportages, grote series en uiteindelijk een boek (werktitel: ‘Daar moeten ook mensen wonen’). Daarvoor zetten de freelancers, die naast dit project ook allebei hun eigen werkzaamheden hebben, één dag per week een groot kruis in hun agenda: op die dag gaan ze samen de fiets op. Daarnaast proberen ze eens per maand een paar dagen op rij vrij te maken om wat langer in een regio te blijven, zoals ze dat nu doen in Staphorst. Hun producties verkopen ze aan verschillende landelijke media. Zo maakten ze een serie over de ­Provinciale Statenverkiezingen voor De Correspondent en een over de Bible Belt voor NRC. Ook De Groene Amsterdammer behoort inmiddels tot hun opdrachtgevers.

Zijweggetjes
Maar waarom moet dat op de fiets, is de vraag, terwijl de miezer tegen de ramen slaat. De twee herenfietsen die het duo groen met paars heeft laten spuiten – de kleuren die je krijgt als je de Gelderse en Overijsselse vlaggen met elkaar kruist – staan te druipen naast de bouwkeet. ‘Het brengt je op plekken waar je met de auto niet komt’, zegt Rhebergen. ‘En dan signaleer je andere dingen. Dat alles hier heel netjes aangeharkt is bijvoorbeeld. En dat er overal vormen in de heggen zijn geknipt.’
Smouter: ‘Soms kom je op de fiets ook letterlijk verhalen tegen. Vorige week fietste ik voor mijn eigen lol over de heide toen ik een boswachter tegenkwam. Ik raakte met hem aan de praat toen hij zei dat je de hele wereldproblematiek – van stikstof tot bosbranden in ­Brazilië – kunt aflezen aan de staat van de heide. Dat is een verhaal. En het viel me op dat er steeds meer mais op het veld staat. Hoe komt dat? Waarom al die mais? Dat is iets wat je alleen ziet als je niet alleen de hoofdwegen, maar ook de zijweggetjes pakt.’

Wat ze ook merken – en dat hadden ze van tevoren niet bedacht – is dat de fietsen snel het ijs breken. Overal waar ze komen, hebben ze direct aanspraak. Op de pont, bij de burgemeester en zelfs bij onwillige bronnen blijkt de fiets ontwapenend te werken. Smouter: ‘De vorige keer dat we in Staphorst waren, gingen we langs bij een man die na twaalf jaar wethouder te zijn geweest voor de SGP, was overgestapt naar Forum voor Democratie. Hij stond niet te springen om daar met ons over te praten. Maar door die fietsen hadden we toch meteen een leuk praatje. Hij wilde weten waar ze vandaan kwamen en of het niet koud was. Fietsen zijn onschuldig. Mensen denken al snel: deze jongens zijn oké, want ze komen op de fiets.’
Rhebergen: ‘Maar het doel van het fietsen is vooral om langzaam het landschap door te kunnen gaan. In de hoop dat we af en toe verrast worden door wat we aantreffen.’

Ook in zijn fotografie neemt Rhebergen dat tragere tempo letterlijk. Hij fotografeert het liefst analoog. Voor ­Villamedia maakt hij deze ochtend dan ook een zelfportret met een analoge Yashika camera uit de ­jaren 60. Zodra er een waterig zonnetje doorbreekt, stelt hij de camera handmatig in en checkt zijn lichtmeter voor het beste resultaat. Hij kocht het apparaat een aantal jaar geleden op Marktplaats en is sindsdien verkocht aan het toestel. Hij houdt van het zachte, analoge beeld ten opzichte van de harde, heldere beelden die digitale foto­grafie oplevert. ‘En het dwingt je langzamer te werken en kritischer te kijken naar wat je ziet. Eén rolletje heeft simpelweg maar twaalf beelden.’

Als het rolletje vol is, de wolken weer voor de zon schuiven en de eerste druppels beginnen te vallen, werpen de twee een vertwijfelde blik op de fietsen. Uiteindelijk stappen ze bij de verslaggever in de auto richting het centrum van Staphorst.

Idealen
‘Dit project is een constante zoektocht naar een balans tussen ideaal en de werkelijkheid’, beredeneert ­Smouter even later pragmatisch, als er in Museum Staphorst een fatsoenlijke kop koffie voor hem wordt ingeschonken. ‘In het ideaalbeeld zitten we op de fiets en maken we langzaam verhalen die we van tevoren niet hebben uitgetekend. De werkelijkheid is ook dat je artikelen moet pitchen van tevoren, dat je afspraken moet maken met bronnen, de analoge fotografie soms moet verruilen voor digitale en…’ Hij grijnst: ‘Als het weer tegenzit wel eens moet uitwijken naar andere vervoersmiddelen.’

Dan serieus: ‘Je kunt daar heel verdrietig over doen. Maar uiteindelijk zijn die fiets en de analoge fotografie ook maar een middel en niet het doel. Dit soort journalistieke projecten blijft een precaire bezigheid – dat zullen meer freelancers kunnen beamen. Daarbij is de grootste uitdaging nog niet eens of we onze rekeningen wel betaald krijgen. Dat lukt allemaal nog wel en bovendien is geld niet de reden waarom ik journalist ben geworden. De uitdaging is vooral: hoe deel je slim je tijd in, zodat je het gezond houdt voor jezelf? Hoe zorg je ervoor dat je niet te veel gaat werken.’

Rhebergen: ‘Fietsen helpt daar trouwens wel bij.’

Smouter: ‘Gisteren zaten we van 9.00 tot 12.00 uur op de fiets. Dan kom je inderdaad heel fit aan.’

Rhebergen: ‘Fit, maar bezweet.’

Smouter: ‘Voordat we de burgemeester onder ogen durfden te komen, hebben we ons in het toilet nog even gefatsoeneerd.’

Of ze in de toekomst ook buiten de Gelderse en Overijsselse provinciegrenzen gaan fietsen, durven ze niet te zeggen. ‘Ik kan me best voorstellen dat we dit ook in andere delen van Nederland zouden kunnen doen. Maar dat is vooralsnog toekomstmuziek’, zegt Smouter. ‘In het gebied dat we nu bestrijken wonen ruim vier miljoen Nederlanders. Van Culemborg naar Winterswijk zit je anderhalf uur in de auto , en dan ben je nog steeds in dezelfde provincie. We zijn nog lang niet klaar.’
Rhebergen: ‘Misschien is dat wel weggelegd voor ­anderen.’

Smouter, geamuseerd: ‘Dat zou ik misschien nog wel leuker vinden; dat andere mensen het stokje overpakken.’

Gegadigden genoeg, zo denkt hij. ‘Ik zie onze generatie journalisten steeds vaker de stad uittrekken richting Amersfoort en verder omdat de Randstad voor journalisten onbetaalbaar wordt. Dat komt de journalistiek uiteindelijk alleen maar ten goede want het zorgt ervoor dat we minder in typische journalistenkringen blijven hangen. Wat dat betreft denk ik dat de wal het schip wel zal keren.’

https://www.villamedia.nl/artikel/karel-smouter-en-michael-rhebergen-doorkruisen-oost-nederland-op-de-fiets-tien-miljoen-mensen-wonen-niet-in-de-randstad

Bleker vooral bij boeren (De Vlinderstichting)

Henk Bleker is staatssecretaris van landbouw én natuur. Maar tot nu toe hebben de natuurorganisaties het met drie publieke optredens moeten stellen, tegenover 34 bezoeken aan agrarische instellingen. Sp!ts analyseerde zijn publieke agenda: wél naar de boeren in Moerdijk, níet naar de bosbrand. Blekers natuuruitstapjes zijn letterlijk op één hand te tellen, blijkt uit zijn publieke agenda. Hij nam het rapport over de Oostvaardersplassen in ontvangst van de commissie Gabor, pakte een petitie van de Vogelbescherming aan op het Plein in Den Haag en hij praatte met stadsjongeren over hoe zij enthousiast gemaakt kunnen worden voor natuur en groene beroepen. Zijn boerenbezoeken zijn talrijk: de verhouding natuur – boeren is 1 staat tot 11. Lees het bericht in Spits.

https://www.vlinderstichting.nl/actueel/nieuws/nieuwsbericht/?bericht=1279