Stel ecocide strafbaar en stop de vernietiging van de planeet (Joop)

Nu de klimaat- en ecologische crisis wereldwijd om zich heen grijpt, is het tijd het recht daarop aan te passen. Na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog werden internationale misdrijven als genocide voor het eerst vastgelegd en vervolgd. In 1998 werden in het Statuut van Rome genocide, misdrijven tegen de menselijkheid en oorlogsmisdrijven vastgelegd. In 2002 werd het Internationaal Strafhof in Den Haag ingesteld om deze misdrijven te vervolgen. En in 2010 werd het misdrijf van agressie toegevoegd aan het Statuut van Rome. Om de bedreiging van de klimaat- en ecologische crisis het hoofd te bieden is het tijd ecocide te erkennen als vijfde misdrijf tegen de vrede. Bescherm de Aarde en verander de wet.

https://joop.bnnvara.nl/content/uploads/2020/12/Schermafbeelding-2020-12-28-om-09.28.58-370x260.png

cc-foto: jbdodane

“De planeet kan wel een goede advocaat gebruiken” was het motto van de vorig jaar overleden advocaat Polly Higgins. Haar levenswerk was het internationaal strafbaar stellen van ecocide: “De grootschalige beschadiging, de vernietiging of het verlies van ecosystemen van een bepaald gebied in zodanige mate dat het vreedzaam gebruik van dit gebied door de inwoners ernstig verminderd is of zal worden.” Om dit voor elkaar te krijgen startte zij in 2017 samen met Jojo Mehta de internationale campagne ‘Stop Ecocide’ die sinds 2019 geleid wordt door de in Nederland gevestigde Stop Ecocide Foundation. Stop Ecocide helpt staten die als eerste getroffen worden door de gevolgen van de klimaat- en ecologische crisis met juridisch, strategisch en praktisch advies in de procedure om ecocide strafbaar te stellen.

Hoewel politici al decennia weten van de klimaat- en ecologische crisis nemen ze niet de maatregelen om haar te bestrijden. De wetten van onze landen zijn compleet losgezongen van de wetten van de natuur. Ecocidewetgeving herstelt deze verbinding. Het strafbaar stellen van ecocide zorgt dat bedrijven en overheden wel twee keer zullen nadenken voor ze de planeet schade toebrengen. De belangrijkste functie van ecocidewetgeving is dan ook niet het straffen van degenen die de planeet vervuilen en vernietigen, maar het afschrikken van hen die dit overwegen. Internationale ecocidewetgeving is dé manier om vernietigende en vervuilende bedrijven tot de orde te roepen en overheden te dwingen onze planeet en haar bewoners te beschermen.

Oorspronkelijk zou ecocide gewoon een onderdeel worden van het Statuut van Rome. Maar onder druk van Frankrijk, Engeland en Nederland werd ecocide geschrapt. Frankrijk is hier dit jaar na een burgerberaad van teruggekomen en president Macron pleit nu actief voor ecocidewetgeving. In Nederland heeft Lammert van Raan, Kamerlid voor de Partij voor de Dieren, voor de kerst een initiatiefnota voor het strafbaar stellen van ecocide ingediend in de Tweede Kamer.

Nederland is één van de landen die ecocidewetgeving eerder heeft geblokkeerd en de plek waar het Internationaal Strafhof zetelt. Het zou van grote symbolische waarde zijn als Nederland zich internationaal gaat inzetten voor het strafbaar stellen van ecocide.

Deze zomer kende de wereld hittegolven, droogte, bosbranden, smeltende gletsjers, stormen en overstromingen. Ook de onder andere door ontbossing en onze omgang met dieren veroorzaakte pandemie die over de wereld raast, drukt ons met de neus op de feiten. Actie om de planeet te beschermen kan niet langer op zich wachten. Zoals de Tweede Wereldoorlog leidde tot de oprichting van de Verenigde Naties, de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en internationale gerechtshoven, dwingen de klimaat- en ecologische crises ons om onze planeet juridisch te beschermen. Stel ecocide strafbaar en stop de vernietiging van de planeet!

https://joop.bnnvara.nl/opinies/stel-ecocide-strafbaar-en-stop-de-vernietiging-van-de-planeet

Het jaar 2020 in klimaatnieuws (Motherboard Vice)

Het afgelopen jaar stond natuurlijk in het teken van corona, maar ondertussen zagen we het hele jaar de gevolgen van een ander probleem: klimaatverandering. Gelukkig waren er af en toe sprankjes hoop, in de vorm van grote bedrijven en regeringen die stappen zetten om wat tegen de klimaatcrisis te doen.

We hebben de belangrijkste gebeurtenissen op klimaatgebied van 2020 op een rijtje gezet die je ofwel hebt gemist, of expres hebt genegeerd omdat je al genoeg kopzorgen had.

Januari: de zwarte zomer van Australië 

Toen het nieuwe jaar begon, zat Australië midden in het meest desastreuze bosbrandseizoen ooit. Het leverde apocalyptische beelden op van rode luchten en vuurstormen, en natuurlijk enorm veel brandschade. Als gevolg van de ongekende hittegolf werd een stuk grond verschroeid ter grootte van Portugal, werden meer dan drieduizend huizen verwoest en kwamen bijna drie miljard dieren om of raakten ontheemd. 

Februari: regenrecords in het Verenigd Koninkrijk

Het Verenigd Koninkrijk staat bekend als plek waar het geregeld met bakken uit de lucht komt vallen, en die reputatie maakte het in februari meer dan waar: het was de natste februari sinds 1862, toen het voor het eerst werd bijgehouden. Er viel gemiddeld 209,1 millimeter regen, 237 procent boven het gemiddelde. En doordat er ook nog meerdere stormen uitbraken – Ciara, Dennis en Jorge – kwamen hele delen van Midlands en Yorkshire onder water te staan.

Maart: de Europese klimaatwet wordt gepresenteerd 

Frans Timmermans presenteerde namens de Europese Commissie de klimaatwet van de Europese Unie, als onderdeel van de Green Deal. Het doel is om in 2050 het eerste klimaatneutrale continent te zijn. Greta Thunberg vond het plan niet zo overtuigend, en schreef in een open brief dat het was alsof ze de handdoek in de ring hadden gegooid. “We moeten geen doelen stellen voor 2030 of 2050,” zei ze. “We hebben vooral doelen nodig voor 2020, en elke maand die ons nog te wachten staat.” De brief werd ondertekend door veel andere klimaatactivisten.

April: de wereld gaat in lockdown 

In april werden de gevolgen van de coronapandemie over de hele wereld voelbaar: ziekenhuizen raakten overvol en economieën kwamen tot stilstand. Het had ook zijn weerslag op het klimaat: doordat fabrieken moesten sluiten en er minder auto’s op de weg reden werd de stikstofvervuiling in Europa met 40 procent gereduceerd, waarmee alleen al in april 11.000 doden aan luchtvervuiling zouden zijn voorkomen.

Mei: de olieprijzen storten in 

Doordat we minder vaak de auto pakten, stortten de olieprijzen helemaal in – in de Verenigde Staten zakte de olieprijs zelfs voor het eerst in de geschiedenis onder de nul, tot bijna min 40 dollar. Netflix boerde wat dat betreft een stuk beter, met een aandelenkoers die naar een nieuw record steeg van 448 dollar. Wanneer het normale leven weer een beetje terugkeert zullen we pas weten welke gevolgen de opdonder die olie kreeg precies gaat hebben, maar volgens deskundigen is de kans groot dat energiebedrijven zich minder afhankelijk zullen opstellen van olie en meer in groenere alternatieven gaan investeren.

https://video-images.vice.com/_uncategorized/1607703746448-adobestock378752423editorialuseonly.jpeg

DE ARCTIC SUNRISE VAN GREENPEACE IN DE NOORDELIJKE IJSZEE. FOTO: NATALIE THOMAS / REUTERS

Juni: een hittegolf op de Noordpool

De afgelegen Siberische stad Verchojansk staat bekend om zijn extreme kou, maar op 20 juni steeg het kwik naar 38 graden. Helemaal nieuw is dat niet: de temperatuur op de Noordpool stijgt sneller dan waar dan ook. Dat is slecht nieuws voor het zeeijs en de dieren die daar afhankelijk van zijn, maar betekent ook nog eens dat het continent minder goed in staat is om de hitte van de zon terug te kaatsen en zo de wereldwijde temperatuur in toom te houden – ook wel bekend als het albedo-effect. Warmere temperaturen kunnen er ook toe leiden dat bevroren methaanafzettingen vrijkomen, wat een verwarmend effect heeft dat tachtig keer zo sterk is als kooldioxide, over een periode van twintig jaar.

Juli: Apple wil CO2-neutraal worden 

Apple maakte zijn plannen bekend om tegen 2030 “de hele bedrijfsvoering, productietoeleveringsketen en levenscyclus van producten” CO2-neutraal te maken. Een ambitieus doel, als je bedenkt dat de huidige voetafdruk van het bedrijf 25,1 miljoen ton CO2 bedraagt (wat ongeveer de helft is van de uitstoot van Portugal in 2019). Om het plan te laten slagen wil Apple onder andere zijn hele toeleveringsketen op 100 procent hernieuwbare energie te laten draaien, en alleen gerecyclede en duurzame materialen gebruiken.

Augustus: bosbranden in de meest biodiverse regio op aarde 

Terwijl er in Californië al bosbranden uitbraken van ongekende proporties, ging er elders een gebied in vlammen op dat tot de meest afgelegen en biodiverse ter aarde behoort. In het draslandgebied Pantanal, dat zich uitstrekt over Brazilië, Paraguay en Bolivia, waren twee keer zoveel branden als in 2019. De verwachting is dat dit vooral kwam door een combinatie van ontbossing, droogte en zeer brandbare ondergrondse turf.

Ongeveer een kwart van de uitgestrekte riviervlakte – wat twee keer zo groot is als het gebied van de bosbranden in Californië – is tot nu toe bezweken aan de branden. En daarmee ook een groot deel van het leefgebied van bedreigde diersoorten, zoals jaguars en reuzenotters.

September: de heetste september ooit 

Volgens de Copernicus Climate Change Service van de EU was afgelopen september de heetste september ooit. Wereldwijd was het 0,05 graden Celsius warmer dan in 2019, wat volgens de betrokken wetenschappers duidelijk te maken had met uitstoot van de mens.

Oktober: het Groot Barrièrerif verbleekt 

Omdat de zeeën vanwege klimaatverandering zijn opgewarmd, is het Groot Barrièrerif volgens een studie sinds 1995 de helft van zijn koraal verloren. Het grootste koraalrif ter wereld beleefde in de zomer zijn derde grote koraalverbleking in vijf jaar – het proces waarbij koraal zijn symbiotische algen kwijtraakt, als gevolg van veranderingen in de omgeving, waardoor ook de kleuren verloren gaan.

November: het orkaanseizoen slaat toe

Centraal-Amerika kreeg binnen nog geen twee weken twee orkanen uit de vierde categorie te verwerken: Eta en Iota. Dat leidde tot verwoestende overstromingen en een grote humanitaire crisis, want het coronavirus maakte de situatie er niet makkelijker op.

Diezelfde maand raasden er ook twee tyfonen over de Filipijnen en Vietnam: Vamco en Goni, die met windsnelheden van meer dan 285 kilometer per uur de zwaarste tyfoon van het jaar was. Uit onderzoek bleek dat dit soort stormen door klimaatverandering nog veel intenser en vernietigender zijn dan voorheen. En als de oceanen verder opwarmen zal die trend zich alleen maar voortzetten.

https://video-images.vice.com/_uncategorized/1607703965857-adobestock154451646editorialuseonly.jpeg

HET WINDPARK DANTYSK, AAN DE DEENSE KUST. FOTO: NIKOLAJ SKYDSGAARD / REUTERS

December: Denemarken doet fossiele brandstoffen in de ban

De Deense regering kondigde aan dat het zal stoppen met olie- en gaswinning in de Noordzee en in 2050 volledig af wil zijn gestapt van fossiele brandstoffen – een grote mijlpaal voor de grootste olieproducent van de EU (dus niet van Europa, want het Verenigd Koninkrijk en Noorwegen hadden dan ook meegeteld).

“We maken een einde aan het fossiele tijdperk,” zei de Deense klimaatminister Dan Jørgensen in een verklaring. Hij noemde het besluit “noodzakelijk” als het land daadwerkelijk zijn klimaatdoelen wil behalen, om de uitstoot in 2030 met 70 procent te hebben verlaagd en in 2050 klimaatneutraal te zijn. Als onderdeel van het plan zullen er ook nieuwe banen komen in de Deense windenergiesector, die hard aan het groeien is.

Goed, dat was 2020. Wat kunnen we verwachten van de komende jaren? Als we zo door blijven gaan, zullen de jaaroverzichten er in ieder geval niet veel rooskleuriger op worden.

“De gemiddelde wereldwijde temperatuur ligt ongeveer 1,2 graden Celsius boven het pre-industriële niveau (1850-1900). Er is een kans van minstens een op de vijf dat het in 2024 tijdelijk boven de 1,5 graden uit zal stijgen,” zei secretaris-generaal Petteri Taalas van de Wereld Meteorologische Organisatie in juli in een verklaring. “We verwelkomen alle recente toezeggingen van regeringen om de broeikasgasuitstoot te verminderen, want we liggen momenteel niet op schema en er zijn meer inspanningen nodig.”

“Optimisme was een zeldzaam goed in 2020, maar er zijn genoeg redenen om hoop te houden,” zegt Doug Parr, beleidsman van de Britse tak van Greenpeace, tegen VICE. “De pandemie heeft het politieke tijdschema voor het klimaat dan wel vertraagd, met name de klimaattop in Glasgow, maar het heeft wel voor een versnelling gezorgd in ons collectieve bewustzijn. Veel mensen realiseren zich nu dat het beteugelen van de pandemie slechts de helft van het werk is – we moeten ook iets beters gaan opbouwen.”

“De belangrijkste les: als we te makkelijk denken over de bedreigingen die ons te wachten staan, krijgen we het nog zwaar te verduren.”

Dit artikel verscheen oorspronkelijk bij VICE UK. 

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram

https://www.vice.com/nl/article/g5bj5b/2020-jaar-klimaat-nieuws-per-maand

Arjen van der Horst blikt terug op correspondentschap in roerige periode VS (NOS Buitenland)

"Neem de Spaanse grieppandemie van 1918", zei een collega eerder dit jaar. "Voeg daar de Grote Depressie van 1929 aan toe en de sociale onrust van 1968. Dat is 2020."

Het is onmogelijk om het afgelopen jaar in één artikel samen te vatten, laat staan een correspondentschap van zes jaar. Ik arriveerde in 2014 in de nadagen van Obama's presidentschap, maar mijn tijd in Amerika kwam grotendeels in het teken te staan van zijn opvolger Donald Trump.

Het is ongetwijfeld een van de roerigste periodes uit de Amerikaanse geschiedenis. De afgelopen zes jaar kenmerkten zich niet alleen door Trumpisme en groeiende verdeeldheid, maar ook door Black Lives Matter, de vrouwenbeweging, #MeToo en de verwoestende effecten van klimaatverandering.

Bekijk een compilatie van het correspondentschap van Arjen:

Naast het vuurwapengeweld (ik heb de top vijf van grootste shootings meegemaakt), de daarop volgende March for Our Lives, het extreemrechtse geweld, aanslagen op Charlotsville en op synagoges en joden, zijn onder meer deze verhalen me het meeste bijgebleven:

De opkomst van Black Lives Matter

Op de tweede dag van mijn correspondentschap, eind 2014, stapten we op het vliegtuig richting Ferguson. In tal van Amerikaanse steden waren protesten uitgebroken nadat een onderzoeksjury besloten had om agent Darren Wilson niet te vervolgen. Eerder in de zomer had hij de zwarte tiener Michael Brown doodgeschoten in Ferguson. Het zou mijn eerste reportage worden vanuit Amerika.

Zo maakten we van dichtbij de opkomst van Black Lives Matter mee. In de zomer van 2015 gingen we terug naar St. Louis en het aangrenzende Ferguson voor een portret van Black Lives Matter. We belandden onbedoeld in een confrontatie tussen politie en activisten.

Wat volgde was een escalatie van geweld waarin een aantal grote problemen van Amerika samenkwamen: de extreme armoede van de zwarte getto's, het diepe wantrouwen van Afro-Amerikanen jegens de politie en het buitensporige geweld van een gemilitariseerde politiemacht.

Een nieuwe beweging: Trumpisme

Black Lives Matter werd in 2016 volledig overschaduwd door een nieuwe beweging: Trumpisme. Aanvankelijk namen weinig mensen de zakenman uit New York serieus, maar tot verrassing van velen (inclusief hemzelf) won Donald Trump de presidentsverkiezingen. We zijn de afgelopen jaren vaak op zoek gegaan naar de oorzaken van zijn electorale succes.

Een deel van dat antwoord vonden we in de dichtbeboste bergen van West Virginia. Vlak voor de verkiezingen van 2016 bezochten we het mijnwerkersdorp Rhodell. Ooit vormden plaatsjes als Rhodell het kloppende hart van de Amerikaanse economie, maar de afgelopen decennia sloten de mijnen en fabrieken. West Virginia staat nu te boek als de armste staat van Amerika. De America First-boodschap van Trump raakte dan ook een gevoelige snaar bij de inwoners van Rhodell. Zij waren de "vergeten mannen en vrouwen" waar de president het vaak over had.

De Snelweg der Tranen

Het ongebruikelijke presidentschap van Trump slokte een groot deel de journalistieke aandacht op en dat leidde ook geregeld tot frustraties. We kwamen soms niet toe aan andere belangrijke thema's. Een van de verhalen die me al sinds 2016 intrigeerden, was de Highway of Tears, een verhaal dat we uiteindelijk in 2018 zouden maken.

Langs een snelweg in het afgelegen gebergte van de Canadese provincie British Columbia verdwenen de afgelopen jaren tientallen meisjes en jonge vrouwen. De meesten waren afkomstig uit de First Nations, de oorspronkelijke bewoners van Canada. Niemand wist met zekerheid wat er met ze gebeurd was.

Klimaatverandering: geen abstract fenomeen meer

Van langdurige overstromingen tot periodes van extreme droogte, hitte en verwoestende natuurbranden. Steeds meer zijn de gevolgen van klimaatverandering voelbaar. Nergens gaat de opwarming van de aarde zo hard als in het Noordpoolgebied. Een van de bijzonderste reizen die we maakten, was naar het Arctic National Wildlife Refuge, het grootste natuurreservaat van de VS.

Trump wil dit gebied in Alaska zijn beschermde status ontnemen om olie- en gasboringen mogelijk te maken. Voor de Gwich'in-stam, die al eeuwen leeft in het gebied, is dit een nachtmerriescenario. Ze hebben al te kampen met de gevolgen van klimaatverandering en vrezen dat boringen de doodsklap betekenen voor hun manier van leven.

De orkaan die Puerto Rico platwalste

Klimaatverandering leidt volgens wetenschappers ook tot steeds krachtigere orkanen. Vooral 2017 was een uitzonderlijk jaar met meerdere zware orkanen. In september legde orkaan Maria Puerto Rico grotendeels plat. De hulp van de Amerikaanse regering kwam traag op gang en dat heeft ongetwijfeld bijgedragen aan het hoge dodental (bijna 3000).

In Puerto Rico kwam de ramp extra hard aan. Het eiland zucht al jaren onder wanbestuur en een diepe schuldencrisis. Veel inwoners waren op zichzelf aangewezen, zo merkten we toen we de afgelegen binnenlanden introkken. Toen we een jaar later terugkwamen zaten nog steeds delen van het eiland zonder stroom en schoon drinkwater.

De pandemie bepaalde alles in 2020

In het laatste jaar van mijn correspondentschap kwamen veel van die grote thema's weer terug. Er waren massale protesten tegen racisme en buitensporig politiegeweld na de dood van George Floyd en Breonna Taylor. In het westen van het land waren kolossale natuurbranden. Het land leek verdeelder dan ooit in een uniek verkiezingsjaar. Maar uiteraard stond 2020 vooral in het teken van de pandemie die op alles haar stempel drukte.

De coronacrisis landde in maart en aanvankelijk was New York het epicentrum. Dat leverde surreële en unieke beelden op. De city that never sleeps was een spookstad geworden waarin het dagelijkse leven volledig was lamgeslagen.

Wat staat Amerika te wachten?

Een maand geleden eindigde ik mijn laatste bijdrage vanuit Washington DC voor het NOS Journaal met de conclusie dat Amerika als het ware twee presidenten heeft. We zijn inmiddels een maand verder en Trump heeft nog steeds de overwinning van Joe Biden niet erkend. Dagelijks verspreidt hij leugens en ongefundeerde beschuldigingen dat de Democraten de verkiezingen hebben gestolen.

Hoewel Trump geen enkel bewijs heeft voor grootschalige kiezersfraude en nog geen rechter heeft weten te overtuigen, gelooft een groot deel van zijn aanhang dat hij de rechtmatige winnaar is. Amerikaanse media melden dat Trump niet aanwezig zal zijn bij de inauguratie van Joe Biden op 20 januari. Daarmee breekt de president met een eeuwenoude traditie van een vreedzame overdracht van de macht.

Ik verlaat dit land dan ook met een mengeling van verwondering en pessimisme. Ik heb intens genoten van de natuurpracht van dit onmetelijke land en de enorme diversiteit van zijn inwoners, die ons vaak met open armen ontvingen. Maar ik ben somber gestemd over hun toekomst.

De problemen van het land zijn gigantisch. De ongelijkheid is extreem, de middenklasse holt uit en de economie staat vooral in dienst van de allerrijksten. De infrastructuur is hopeloos verouderd en brokkelt steeds verder af. De Verenigde Staten kampen nog altijd met systematisch en institutioneel racisme. Klimaatverandering begint een steeds grotere tol te eisen, terwijl miljoenen Amerikanen dit probleem niet serieus nemen.

De ruimte voor consensus en compromis om deze kolossale uitdagingen aan te pakken is alleen maar afgenomen de afgelopen jaren. Zo is Amerika vooral in worsteling met zichzelf. Het land gaat een onzekere toekomst tegemoet waarbij zijn leidende rol op het wereldtoneel niet meer vanzelfsprekend is.

http://feeds.feedburner.com/~r/nosnieuwsbuitenland/~4/jXIWtJU5DvM

http://feeds.nos.nl/~r/nosnieuwsbuitenland/~3/jXIWtJU5DvM/2360284

Afname CO2-uitstoot in 2020: warmt de aarde nu echt minder op? (Welingelichte Kringen)

Door de coronacrisis is de CO2-uitstoot in 2020 wereldwijd ongeveer 7 procent lager dan normaal. Dus al die vliegtuigen die aan de grond bleven, alle mensen die niet in de auto naar hun werk reden, het maakt maar een klein beetje uit. De opwarming van de aarde wordt met slechts 0,01 graad afgeremd.

De Verenigde Naties waarschuwden in het Emissions Gap Report 2020 woensdag dat de aarde nog steeds afstevent op een temperatuurstijging van 3 graden. Het klimaatakkoord van Parijs, dat maximaal twee graden en liefst anderhalve graad opwarming nastreeft, is dus nog ver buiten bereik. In 2019 nam de uitstoot van broeikasgassen, mede door bosbranden, zelfs toe met 2,6 procent.

Zaterdag is het Parijse akkoord vijf jaar oud. De daarin gestelde doelen kunnen nog steeds worden gehaald, maar dan moeten overheden inzetten op een groen herstel van hun economieën na de pandemie, aldus de VN. Doen ze dat niet, dan warmt de aarde verder op met grote droogte, extreem weer, smeltend poolijs en een stijgende zeespiegel tot gevolg.

https://www.welingelichtekringen.nl/natuur-en-milieu/2335983/afname-co2-uitstoot-in-2020-warmt-de-aarde-nu-echt-minder-op.html

‘Steeds meer ouderen overlijden door extreme hitte’ (NOS journaal)

De klimaatverandering en de steeds hogere temperaturen op aarde leiden in de hele wereld tot een sterke toename van het voortijdig overlijden van ouderen. In 2018 overleden bijna 300.000 mensen boven de 65 jaar aan de gevolgen van extreme hitte, komt naar voren uit internationaal onderzoek.

Dat aantal is in twintig jaar tijd met 54 procent toegenomen, staat in de jongste editie van een jaarlijks rapport over het verband tussen klimaatverandering en gezondheid van het gezaghebbende medische vakblad The Lancet. Aan de studie hebben 35 onderzoeksinstituten en VN-instanties meegewerkt.

Doordat het in landen als India en Indonesië steeds heter wordt, is het steeds moeilijker en soms zelfs onmogelijk om daar nog in de buitenlucht te werken. Dat is volgens het onderzoek in 2019 ten koste gegaan van ruim 300 miljard arbeidsuren, waar dat in 2000 nog geen 200 miljard uur was.

De onderzoekers waarschuwen dat deze trend een toenemende druk op de door de coronapandemie toch al zwaar belaste gezondheidszorg zal leggen. Dat geldt ook als er volgend jaar op grote schaal vaccins tegen het coronavirus beschikbaar zijn.

Ze wijzen erop dat de coronapandemie heeft laten zien wat dergelijke crises, die ook kunnen worden veroorzaakt door klimaatverandering, voor de zorg kunnen betekenen.

"Hoe rijk een land ook is, dat biedt geen bescherming tegen de gevolgen van een gemiddelde wereldwijde temperatuurstijging van 1,2 graden", zegt hoogleraar intensieve zorg Hugh Montgomery van University College in Londen, die betrokken was bij het onderzoek. Vergeleken met het tijdperk voor de industriële revolutie in de 19de eeuw is het nu 1,2 graden warmer op aarde. "Branden, overstromingen en hongersnoden laten zich niet tegenhouden door nationale grenzen of bankrekeningen."

Ernstige gevolgen

Voorbeelden van de gevolgen van klimaatverandering voor de gezondheid zijn in alle werelddelen zichtbaar, signaleert het rapport verder. Voorbeelden zijn de verspreiding van het knokkelkoortsvirus in Zuid-Amerika, hart- en longproblemen als gevolg van hittegolven en bosbranden in Australië, Noord-Amerika en Europa, en ondervoeding en geestelijke aandoeningen in China, Bangladesh, Ethiopië en Zuid-Afrika.

In 128 landen is sinds 2000 het aantal mensen dat te maken krijgt met bosbranden toegenomen. De risico's daarop zijn het grootst in Libanon, Kenia, Zuid-Afrika en de VS.

Van de ruim 800 steden waarnaar in het onderzoek is gekeken, vreest twee derde dat de klimaatverandering ernstige gevolgen gaat krijgen voor de plaatselijke gezondheidszorg.

Van de 101 onderzochte landen heeft maar de helft plannen klaarliggen om de gevolgen van klimaatverandering voor de volksgezondheid op te vangen, stellen de onderzoekers vast. Slechts vier landen geven aan dat ze daar ook geld voor hebben.

http://feeds.feedburner.com/~r/nosjournaal/~4/XTT1Ytty_VE

http://feeds.nos.nl/~r/nosjournaal/~3/XTT1Ytty_VE/2359153