5 redenen om mee te lopen met de Klimaatmars op 19 juni (Greenpeace)

Op zondag 19 juni is de Klimaatmars in Rotterdam. Met duizenden en duizenden mensen uit het hele land gaan we de straat op. Terwijl wetenschappers met nieuwe IPCC rapporten alarm slaan, hebben we nu een extra reden om de straat op te gaan. Want fossiele brandstoffen veroorzaken niet alleen de klimaatcrisis, ze financieren ook de oorlog in Oekraïne. We geven je vijf redenen waarom de Klimaatmars (en jouw aanwezigheid!) cruciaal is.

1. De wetenschap waarschuwt

Dit jaar kwamen nieuwe wetenschappelijke rapporten uit van het het klimaatpanel van de Verenigde Naties, het IPCC. De risico’s op gevaarlijke klimaatverandering zijn nog groter dan gedacht. Eilandstaten als Barbados dreigen onbewoonbaar te worden binnen enkele decennia.

Maar de nieuwe rapporten geven ook hoop: als we de uitstoot van CO2 in 2030 halveren, hebben we kans om de klimaatcrisis te beperken tot 1,5 graad en zo de grootste risico’s te voorkomen. Het kabinet moet nu klimaatactie versnellen om te zorgen dat tenminste het doel van 60% minder CO2-uitstoot in 2030 gehaald wordt.

https://www.greenpeace.org/static/planet4-netherlands-stateless/2022/05/679d94ee-klimaatmars-2021-amsterdam-1024x538.jpg

Klimaatmars 2021 in Amsterdam

2. Stop fossiel, stop oorlog

De verschrikkelijke oorlog in Oekraïne is een extra reden om de straat op te gaan en mee te lopen in de Klimaatmars in Rotterdam. Sinds het begin van de oorlog in Oekraïne betaalde Nederland €5,6 miljard voor olie, gas en steenkolen uit Rusland. Geld dat in Poetins oorlogskas stroomt. We moeten dus snel af van Russische fossiele brandstoffen.

Maar olie, kolen en gas uit Rusland vervangen door fossiel uit andere landen verschuift alleen het probleem. Over de hele wereld leiden fossiele brandstoffen tot uitbuiting, conflicten of mensenrechtenschendingen.

Het is duidelijk wat nu nodig is om de klimaatcrisis en oorlog te stoppen: het einde van olie, gas en kolen. De overstap naar groene energie moet nu versneld worden. Én het kabinet moet flink inzetten op het besparen van energie. Zo kunnen we met 5 snelle maatregelen €19,7 miljard aan Russische olie besparen. Dat dringt ook de CO2-uitstoot met 144 megaton terug: 5x de uitstoot van al het verkeer in Nederland!

3. Jaar van de waarheid voor vervuiler Schiphol

De lijst van problemen die Schiphol veroorzaakt is lang. Enorme CO2-uitstoot, ernstige herrie, schadelijke ultra-fijnstof, natuurschade door stikstof, ga zo maar door. Dit jaar wil het kabinet een besluit nemen voor een ‘integrale oplossing’, staat in het coalitieakkoord.

Wat die oplossing moet zijn is voor ons duidelijk: flink minder vluchten, maar is dat ook geland bij de minister? Daarom is dit jaar cruciaal dat we ons laten horen. Daarom loopt Greenpeace ook mee met het Krimp Luchtvaart-blok in de Klimaatmars in Rotterdam.

https://www.greenpeace.org/static/planet4-netherlands-stateless/2020/01/25e04ee8-schiphol-is-een-grote-vervuiler-min-1024x703.jpg

Protestival op Schiphol © Marten van Dijl / Greenpeace

4. Natuur- en klimaatcrisis samen aanpakken

Natuur is van levensbelang om onze aarde leefbaar te houden. Maar overal staat deze onder druk. In Nederland dreigt unieke natuur om te vallen, als de vervuiling door stikstof niet snel verminderd wordt. Een van de grootste bronnen van deze vervuiling veroorzaakt ook klimaatopwarming: de intensieve landbouw.

Ook worden bossen wereldwijd gekapt en platgebrand, bijvoorbeeld in Brazilië, voor de productie van veevoer, palmolie en vlees. Allemaal voor producten die wij hier massaal gebruiken. Bij die bosbranden komen gigantische hoeveelheden CO2 vrij. Kortom: de natuur- en klimaatcrisis gaan hand in hand en moeten we samen aanpakken.

5. Demonstreren werkt!

De problemen zijn duidelijk en de politiek doet nog veel te weinig. Maar gelukkig kunnen we met de Klimaatmars voor verandering zorgen, want demonstreren werkt! Afgelopen jaar bijvoorbeeld. We wonnen de klimaatzaak tegen Shell, gemeenten kwamen met een verbod op fossiele reclame en pensioenfonds ABP trok zijn investeringen terug uit kolen, olie en gas.

Ook de Klimaatmars eind vorig jaar zorgde voor politieke verandering. De maandag na de mars maakte premier Rutte bekend dat Nederland bij de VN klimaattop een belangrijke verklaring zou ondertekenen om te stoppen met het steunen van fossiele projecten in het buitenland. En op het podium vroegen we fractievoorzitters om een hoger klimaatdoel. Met succes, want in het coalitieakkoord gaat het doel omhoog van 49 naar 60% CO2-reductie in 2030.

Samen kunnen we dus écht een verschil maken. Zie ik je 19 juni bij de Klimaatmars in Rotterdam? Meld je hier aan om op de hoogte te blijven van de laatste praktische informatie.

https://www.greenpeace.org/static/planet4-netherlands-stateless/2022/05/679d94ee-klimaatmars-2021-amsterdam-1024x538.jpg

Doe mee

The post 5 redenen om mee te lopen met de Klimaatmars op 19 juni appeared first on Greenpeace Nederland.

https://www.greenpeace.org/nl/klimaatverandering/52411/5-redenen-klimaatmars-rotterdam/

Voor 2030 einde aan ontbossing: mijlpaal of loze belofte? (NOS journaal)

De Britse premier Johnson noemt het een "mijlpaal": de belofte bij de klimaattop in Glasgow om voor 2030 een einde te maken aan ontbossing. Dat is een nobel streven zeggen deskundigen, maar ze zetten ook vraagtekens bij de uitvoering in de praktijk. Bovendien hebben regeringsleiders zulke beloften vaker gedaan, zegt Pieter Zuidema, hoogleraar tropische bosecologie. "Dit is gewoon in een ander jasje gegoten."

Van ontbossing is sprake als bos permanent verdwijnt. Het gebeurt bijvoorbeeld door het omzetten van oerbos naar landbouwgrond, zegt hoogleraar Europese bosbouw Gert-Jan Nabuurs, voornamelijk in de tropen. Ongeveer 4 miljoen hectare valt nu jaarlijks ten prooi aan ontbossing; dat is een gebied ongeveer zo groot als Nederland en ongeveer 0,1 procent van het totale aantal bos, zegt Nabuurs.

Niet overal waar bomen worden gekapt is sprake van ontbossing. In grote delen van de wereld is er ook duurzaam bosbeheer. "Daar kan je gewoon hout oogsten, en het bos op de lange termijn verbeteren", aldus Nabuurs.

'Verklaring is vrij mager'

De regeringsleiders hebben met zo'n 16,5 miljard euro uit publieke en private fondsen toegezegd onder meer beschadigde stukken bos te herstellen en natuurbranden te bestrijden. In de ruim honderd landen die het akkoord ondertekenden bevindt zich ongeveer 85 procent van alle bossen in de wereld. Ook de Braziliaanse president Bolsonaro ondertekende het akkoord; in dat land zijn de afgelopen jaren grote delen van het Amazonegebied gekapt.

Bekijk de ontbossing in het Amazonewoud tussen 2000 en 2021:

Het akkoord is op het eerste gezicht goed nieuws, maar de verklaring is "vrij mager", zegt Zuidema. "Het is een lijstje met vage plannen en wensen en het is vooral gericht op het stimuleren in duurzame handel en initiatieven."

Een verbod op het investeren in bedrijven die gelinkt zijn aan ontbossing, zou echt zoden aan de dijk zetten, zegt Zuidema. "Vooral pensioenfondsen, banken en investeringsmaatschappijen doen die investeringen", zegt hij. Maar zo'n verbod staat niet in deze verklaring.

Bij de klimaattop in New York is in 2014 ook toegezegd om voor 2030 ontbossing te beëindigen, zegt Zuidema. "Wat daarvan de afgelopen zeven jaar terecht van is gekomen wisselt. In Brazilië hebben we bijvoorbeeld juist verslechtering gezien."

De uitvoering van de belofte om te stoppen met ontbossen is in de praktijk lastig, zegt Nabuurs. "Je moet het beleid uitvoeren en de regelgeving controleren. Dit doorzetten is heel lastig en voor beleidsmakers minder sexy dan nu met de camera's erop gericht."

Een groot deel van het aanpakken van ontbossing is het opsporen ervan. De Universiteit van Wageningen ontwikkelde een satellietsysteem waarmee binnen enkele dagen, dwars door het wolkendek heen, illegale boskap kan worden opgespoord:

Hoe dan ook is het stoppen van schadelijke ontbossing belangrijk, zeggen de hoogleraren. Om twee redenen: ten eerste komen bij het ontbossen grote hoeveelheden kooldioxide vrij. 10 procent van de totale mondiale uitstoot van broeikasgassen komt door ontbossing, zegt Nabuurs.

Daarnaast zorgt het ontbossen voor een verlies aan biodiversiteit. Hoeveel precies verloren gaat, is moeilijk in te schatten, zegt Zuidema. "Maar hoe dan ook hebben we als mensen de morele plicht om ervoor te zorgen dat we niet andere soorten tot uitsterven brengen. We hebben de zorgplicht voor de aarde."

http://feeds.feedburner.com/~r/nosjournaal/~4/qxKlmqLslFc

http://feeds.nos.nl/~r/nosjournaal/~3/qxKlmqLslFc/2404175

De groene muur  (Gouds Dagblad)

Column Marianne de Jong |

De groene muur 
 
Het klimaat is hot. Pensioenfondsen doen hun aandelen in olie, kolen en gas van de hand en investeren die miljarden in de energietransitie. Burgers ook, daarbij fors in de weg gezeten door energiebedrijven die hun kabel- en leidingennetwerken nog lang niet op orde hebben. Een excuus om de elektriciteitsrekening onveranderd hoog te houden?  
 
De bosbranden worden talrijker, de stormen heviger. De wereldwijde verwoestingen denderen avond aan avond onze huiskamers binnen. Vluchtelingenstromen over zee en land. Gestuit door prikkeldraad en betonnen muren. Aan de overzijde ligt de weg naar vrede, welvaart en een fatsoenlijk onderkomen. Onbereikbaar. Van dorst omgekomen olifanten, koala’s met verbrande bibsjes en pootjes. Een aantal koala’s wordt net op tijd gered en liefdevol verzorgd. Voor de olifanten is het te laat. 
 
Wij mopperen over onze wegen die voor de zoveelste keer zijn afgesloten om er het zoveelste glasvezelnetwerk aan te leggen. Hebben we aan één niet genoeg? Nee, concurrentie moet er zijn. Gelukkig hebben we maar één elektriciteitsnetwerk en één gasleiding. Die zijn wél genoeg om te concurreren. Onbegrijpelijk, of ligt het aan mij? 
 
De zorgen dichtbij wegen altijd zwaarder dan de zorgen veraf. Hier kunnen we gewoon een tweet schrijven naar een klantenservice en daar onze boosheid kwijt. Maar wie stuur je een bericht als je wilt dat ze stoppen met het kappen van het regenwoud? De bevolking daar wil ook een goed bestaan en offert het oerbos op voor landbouwgrond. Helaas is de grond maar een paar jaar geschikt om gewassen te telen. Daarna ligt het braak. 
 
Die treurige kale velden inspireren een aantal jonge mensen. Zij trekken het woud in op zoek naar de stammen die daar al eeuwen wonen. Ze gaan met hen in gesprek want de inheemse bevolking heeft een schat aan kennis over het regenwoud. Zij kennen de kruiden, planten, struiken en bomen die er groeien als geen ander. De nieuwkomers vragen: ‘Kunnen jullie ons helpen om zaden te verzamelen? Hoe meer hoe liever’. ‘Waarom?’ ‘We willen de lege velden opnieuw inzaaien, maar we weten niet waarmee’. De stamhoofden zijn enthousiast. Iedereen uit het dorp en omgeving helpt mee. 
 
Zak na zak wordt verzameld en via de rivier naar de plek van bestemming gevaren. Daar husselen ze alles flink door elkaar. Het is een feest: traditionele bewoners en nieuwkomers stoppen hun oogst in zakken en daar gaan ze dan. Hand na hand, zak na zak gemengde regenwoudzaden worden verspreid over de lege vlaktes. Na zes jaar hebben ze dertigduizend (!) voetbalvelden ingezaaid en kunnen ze de eerste resultaten bewonderen. Hun eigen regenwoud in wording. Geholpen door iets meer kooldioxide in de lucht dan ‘vroeger’ groeien de bomen extra hard. Het tij is aan het keren. 
 
Van de week kwam orkaan Ida aan land in Louisiana. New Orleans hield zijn adem in: ‘Zou de stormvloedkering het houden?’ Na de verwoestingen die Katrina had aangericht zijn ‘onze jongens’ de Amerikanen te hulp geschoten. Onze kennis van waterwerken, waterkeringen, dammen en dijken is beroemd. Dus wij ook onze adem inhouden toen Ida naderde. Zou onze waterkering het houden?  
Hij heeft het gehouden.  
 
Een massa per ongeluk over boord geslagen gele bad-eendjes leerde ons veel over de oceaanstromen. Een massa drijvend plastic ter grootte van Nederland en 1 meter dik leert ons iets over ons wegwerpgedrag. ‘Onze jongens’ zijn ook daar ter plekke om de plastic soep uit zee te vissen. Het is een hele klus, maar het begin is er. Talloze vrijwilligers helpen mee. Vele handen maken licht werk. 
 
Op mijn virtuele, hoopvolle reis rond de wereld kom ik als laatste op het donkere continent: Afrika. Bijna de helft van Afrika wordt in beslag genomen door woestijn, de Sahara. Die rukt in hoog tempo op naar het zuiden. Onstuitbaar neemt de onwezenlijk grote zandvlakte bezit van meter na meter grond van diverse naties.  
 
Die blijven echter niet stil zitten. Er wordt een plan bedacht. Een zeer ambitieus en grensoverschrijdend plan. ‘We gaan bomen poten’. Van links naar rechts, van west naar oost moet een strook bomen straks heel Afrika doorkruisen. Inmiddels zijn er door enthousiaste jonge vrijwilligers in Senegal al meer dan 87 miljoen bomen geplant. Het moeten er meer dan een miljard worden. En wat blijkt? De bomen zorgen met hun ondergrondse wortelnetwerk weer voor water in de putten. De schaduwrijke plekken zorgen voor verkoeling. De kleine open veldjes kunnen weer bevloeid worden en dus vormen zich kleine akkers. Dorpelingen voeden zich wederom met hun eigen gewassen. Wat over is, wordt verkocht. En geïnvesteerd in …. Jawel: bomen! 
 
Nu het land hen weer onderhoudt is de noodzaak om te vluchten naar betere oorden verdwenen. Er is immers geen beter huis dan thuis. Bomen planten levert zoveel meer op dan het stuiten van een woestijn. Het levert ook een belangrijke bijdrage aan de leefbaarheid van hun land. En aan ons allemaal, want bomen halen kooldioxide uit de lucht. Het is een win-win situatie die zijn weerga niet kent. Het succes is aanstekelijk. Elke meter is winst. 
 
Prikkeldraad en betonnen platen houden geen vluchtelingen tegen.  
Bomen wel, zij zijn de toekomst: de groene muur. 
 
‘De groene muur’ is verschenen in het Gouds Dagblad als column en op de site van de schrijver: Marianne de Jong. 

Reageren kan via: marianne@coronkels.nl
 
Ga voor nog meer leuke, korte verhalen naar: www.coronkels.nl                                                                                                                                                                                                                                                                 

https://goudsdagblad.nl/lokaal/de-groene-muur

Twee na grootste stijging werkgelegenheid ooit (Executive Finance)

De Nevi PMI® van augustus is uitgekomen op 65.8. Dit is een kleine daling ten opzichte van juli, maar nog steeds het op vier na hoogste cijfer ooit, wat duidt op een aanhoudende forse groei. De werkgelegenheid nam deze maand opnieuw toe en deze stijging was de op twee na grootste sinds het begin van dit onderzoek. Alleen in de eerste twee maanden van 2018 was de stijging groter.

De toename van de productie was de kleinste in zes maanden, maar bleef een van de grootste sinds het begin van dit onderzoek. Ook de toename van de nieuwe orders uit zowel binnen- als buitenland was minder groot dan het recordniveau van juni, maar wel de op vijf na grootste ooit. De verlenging van de levertijden was de op vier na grootste ooit. Hierdoor steeg de hoeveelheid onvoltooid of nog niet uitgevoerd werk in de op drie na grootste mate sinds het begin van dit onderzoek en daalde de voorraad gereed product opnieuw.

De inkoopprijsinflatie bleef ondertussen hoog, al was deze lager dan het recordniveau van juli. Ook de verkoopprijzen werden fors verhoogd. De verwachtingen voor de productie over twaalf maanden waren het positiefst sinds mei.

Historisch hoge groeicijfers

“Ondanks nieuwe problemen bij industriële toeleveranciers door het oplaaien van de deltavariant van het coronavirus in Azië, laat de Nederlandse industrie wederom hoge productiecijfers en nieuwe exportorders zien in de maand augustus”, zegt David Kemps, sectorbanker Industrie bij ABN AMRO. “Met een stand van 65,8 is de Nevi Inkoopmanagersindex weliswaar terug naar het niveau van maart 2021, maar gezien de wereldwijde ontregeling van de toeleverketen door de heftige overstromingen, bosbranden en lockdowns in Azië door de deltavariant is dat een kleinere teruggang dan verwacht.”

Het bericht Twee na grootste stijging werkgelegenheid ooit verscheen eerst op Executive Finance.

https://executivefinance.nl/2021/09/twee-na-grootste-stijging-werkgelegenheid-ooit/

Reactie op Sargasso café door Hans Verbeek (Sargasso reacties)

In antwoord op Ronzhu.

een faillissement met doorstart

Die 150 miljoen euro aan schuld, die wordt afgeschreven, is ooit wel van iemand geleend. Misschien een pensioenfonds of een bank.
Er is een groot verschil tussen “willen optuigen” en daadwerkelijk fysiek met vliegtuigen geld gaan verdienen.

Verder is het een luxe om in bepaalde gevaarlijke gebieden te wonen, zoals in aan het strand of in de bossen. In sommige landen wordt dat nogal gesubsidieerd, de oplossing is vrij simpel, gewoon de verzekeringspremie ophoog gooien, dat compenseert voor hogere energiekosten en is een prikkel die er op termijn toe leidt dat men elders gaat wonen.

Op termijn verandert die situatie en dan gaan we inderdaad stoppen met het blussen van bosbranden. De bosbranden in Siberië en het Amazonegebied gaan we ook niet blussen omdat het enorm veel energie zou kosten.

https://sargasso.nl/sargasso-cafe/#comment-1065131