‘We houden hoop’ (Sargasso)

LONGREAD - Sinds de oorlog in Oekraïne begon, heb ik elke dag contact met mijn twee vrienden in Kyiv. Ik schrijf op wat ze meemaken. Dit is deel 7 uit de serie ‘Overleven in Kyiv’.

Donderdag 24 maart. De bosbranden bij Chernobyl zorgen voor smog in Kyiv. ‘We hebben er niet de hele tijd last van,’ laat Ada weten.
Het voelt wat gek dat ik alles rondom Kyiv opzoek om precies te weten met welke omstandigheden Viktor en Ada te maken hebben. Bijna alsof ik een soort stalker ben.
‘Je steun is heel belangrijk voor ons,’ schrijft Ada. ‘Je bent de verbinding naar het leven dat we vroeger voor deze oorlog hadden.’

Enigszins verontrust vraagt Ada zich af of Europa er klaar voor is niet meer afhankelijk te zijn van het Russische gas en de olie. Want dat zou ongetwijfeld gevolgen hebben. ‘Begrijpt Europa dat Oekraïne daar niet schuldig aan is?’
Ik verzeker haar dat niemand Oekraïne ergens de schuld van geeft, behalve misschien wat mensen die het Russische verhaal geloven over neo-nazis en genocide.
‘Ik hoop dat deze oorlog niet teveel het leven van gewone mensen in Europa beïnvloedt,’ schrijft ze.

Waarschuwingen

Viktor stuurt ondertussen een screenshot van de app die waarschuwt voor de luchtaanvallen. Om 11.27 uur is een waarschuwing, die om 12.04 wordt opgeheven. Tien minuten later volgt een waarschuwing, die om 12.27 wordt opgeheven. Om 12.31 een nieuwe waarschuwing. Het betekent dat ze in de schuilkelder moeten blijven. ‘We hebben alleen tijd om even naar boven naar ons appartement te gaan om ons te wassen en te eten.’

‘Vandaag is mijn opa jarig,’ schrijft Ada. ‘Sinds de oorlog uitbrak hebben we hem niet meer gezien. We belden met hem en met tranen in zijn stem zei hij dat zijn leven in een oorlog begon en ook zal eindigen. Het was afschuwelijk. We spraken elkaar lang en we hebben afgesproken dat we na de oorlog zijn verjaardag gaan vieren. Ik hoop dat het zover komt.’

‘We bereiden ons erop voor dat deze situatie nog tot eind april gaat duren,’ schrijft Viktor. ‘Daarna is er misschien een soort van normaal leven mogelijk. Maar het kan ook nog een jaar duren.’

Slechte informatie

Vrijdag 25 maart. Ada stuurt een filmpje door die laat zien hoe Bucha, Irpin en Hostomel eruit zagen voordat deze buitenwijken van Kyiv werden gebombardeerd. De beelden lijken uit een makelaarsvideo te komen, maar de foto’s van de verwoesting die erop volgen zijn rauw en echt. ‘Het waren ooit heel gezellige stadjes.’

Die dag kunnen ze met het gezin naar buiten. Voor even. ‘Er waren veel explosies en geluiden van beschietingen,’ vertelt Ada. ‘Die waren te dichtbij, dus we zijn snel weer naar binnen gegaan. De informatievoorziening over aanvallen is verslechterd. Onze mensen berichtten eerder over waar aanvallen gaan plaatsvinden, maar nu houdt de vijand onze kanalen in de gaten en past de aanval op het laatste moment aan. Dus nu krijgen we minder info, zodat de Russen daarop niet kunnen anticiperen.’

Ada en Viktor hebben meer zorgen. Ada: ’Er wordt gezegd dat steden waar de bezetters niet door onze verdediging kunnen breken, risico lopen op een chemische aanval. Dat is vreselijk moeilijk. Dus nu lezen we alles over hoe we onszelf tegen zoiets kunnen beschermen; zoals informatie van een Syrische arts.’
Viktor laat zich er weinig over uit: ‘We hopen maar dat het niet gebeurt.’
Later vind ik de infographic die ze hebben gekregen. Als er een aanval is: overal waar buitenlucht naar binnen kan komen dichten. Of als gas wordt verspreidt: een veilige plek zoeken, je wassen en andere kleren aantrekken.

Eeuwigheid

Zaterdag 26 maart. Er zijn flinke explosies in Kyiv, maar niet aan de kant waar Ada en Viktor met hun vierjarige zoontje Tomko wonen. ‘We leven nog!’ antwoordt Ada. ‘Op dit moment zijn Tomko en Viktor buiten en ben ik aan het koken. Het lijkt bijna normaal.’

Behalve dat het allesbehalve normaal is. Ze zijn alleen gewend geraakt aan het constante gevaar. ‘Elke nacht worden we wel even een paar keer wakker en dan lezen we het nieuws voor een paar minuten. Het gaat automatisch. Maar het liefste zou ik gewoon onafgebroken willen slapen en kunnen ontspannen. Er zijn alleen wat kleine momenten waarop ik me even blij kan voelen, maar die voelen nooit vrij en onbezorgd. Het voelt nu alsof deze oorlog al een eeuwigheid duurt en nooit meer zal stoppen. Al geloven en hopen we dat het wel gebeurt.’

Verjaardag

Zondag 27 maart. Het is Ada’s verjaardag. ‘Sinds 2 uur vannacht hebben we geen explosies of alarmen gehoord,’ schrijft Viktor. ‘Het voelt bijna als een gewone dag. Tegelijkertijd is het gek om nu Ada’s verjaardag te vieren. Maar dat doen we wel als de oorlog voorbij is.’
Ada is ondertussen weinig bezig met haar verjaardag. ‘We hebben sinds 5 maart niets meer gehoord van mijn nicht en haar dochter. Ze woont in Irpin en hun flat is aangevallen.’ De foto van het gebouw die ze stuurt laat weliswaar zien dat het appartement net niet is geraakt door een raket, maar dat biedt weinig zekerheid.
‘Misschien zijn hun telefoons wel stuk. Wie weet nu nog telefoonnummers uit hun hoofd?’ probeer ik.
‘We houden inderdaad hoop,’ schrijft Ada terug.

 

Vorige afleveringen gemist?

 

* Om de privacy van mijn vrienden te beschermen gebruik ik gefingeerde namen.

 

Lees meer berichten op Sargasso
https://sargasso.nl/we-houden-hoop/

BRIEFJE VAN JAN – Aan Frans Timmermans (ThePostOnline)

https://tpo.nl/wp-content/uploads/2022/02/timmer.png

https://www.bol.com/nl/upload/partnerprogramma/190605-film-en-serie-pp-728x90.jpg

https://partner.bol.com/click/impression?p=1&s=8155&t=url&f=BAN&name=Films%20en%20series&subid=

 

Meneer Timmermans,

Humor!

Dat is wat we nodig hebben, met die oorlog tussen Oekraïne en Rusland.

Zo heb ik geschaterd om historicus Maarten van Rossem.

Die zat woensdagavond bij Op1 op de van hem bekende wijze (“Ik ben slim en zij zijn dom”) te beweren dat Rusland nóóit een invasie in Oekraïne zou doen met tienduizenden militairen.

Jullie PvdA-lijstduwer had zijn eerste nachtplasje nog niet gedaan of…

Rusland viel Oekraïne binnen, met tienduizenden militairen.

En niet alleen de twee ‘volksrepublieken’ in het oosten, maar het hele land.

Over land.

Vanaf de zee.

Vanuit de lucht.

LOL.

De Ombudsman van de NPO krijgt voor minder klachten binnen over publieke omroepen die nepnieuws verspreiden.

Ik bedoel: na twee afleveringen van het nauwelijks bekeken en overduidelijk satirische programma ‘Ongehoord Nieuws’ (met die matrassenmiep van Astro TV, de stropdas van Arnold Karskens en een gezien al die mislukte instartjes permanent dronken regisseur als running gags) hoor je opeens allerlei lui die jarenlang zelf aan de subsidietiet hingen hun aan de Staatsomroep bestede belastinggeld terugeisen.

En dus klachten over ‘onjuiste inhoud, desinformatie en gebrek aan onpartijdigheid’ mailen faxen naar de Ombudsman.

LOL.

En dan hadden we u nog.

Bij de podcast ‘Betrouwbare Bronnen’ riep u vier weken geleden dat Vladimir Putin maar een beetje liep te dreigen over Oekraïne.

Het was, zo beweerde u, allemaal afleiding.

Waarvan?

Van de klimaatproblemen.

Permafrost, blablabla.

Mislukte oogsten, blablabla.

Bosbranden, blablabla.

“Door de aandacht af te leiden van de  klimaatuitdagingen, hoopt Poetin zijn verloren populariteit terug te krijgen”, zei u.

En u kon het weten, zo verzekerde u, gezien uw “bijzondere band met Rusland”.

U was immers als jonge diplomaat tweede secretaris op de Nederlandse ambassade in Moskou geweest.

 En u had als dienstplichtig militair een opleiding gekregen om Russische soldaten te ondervragen.

LOL.

Dat was vlak nadat in 1979 mijn Lada Niva in Tojatti van de band rolde.

Alleen ontleen ik daar geen enkele autoriteit aan.

Wat als voordeel heeft dat ik mezelf niet voor lul zet.

Ík niet…

Groet,

JanD

PS. Cadeautje. Omdat ik me zorgen over u maak.

Disclaimer: Het ‘Briefje van Jan’ wordt mede mogelijk gemaakt door donaties en aankopen via Bol.com. Waarvoor dank! 

BRIEFJE VAN JAN – Aan Frans Timmermans

https://tpo.nl/2022/02/25/briefje-van-jan-aan-frans-timmermans-10/