Maud gaat trouwen met Gio en is op zoek naar een locatie. Ondertussen heeft ze van Levi te horen gekregen dat Rochella alles bij elkaar liegt. Als Maud met haar vriendin gaat praten, ziet ze duidelijk dat het niet goed met Rochella gaat. Als ze eenmaal aan tafel zitten, komt het hoge woord eruit…
„Ik ben verliefd op Joey…”
Ik verslik me direct in mijn eerste slok water. Hoestend spetter ik de halve keukentafel onder. Rochella moet lachen door haar tranen heen. Maar daarna overheersen toch de tranen. „Ik heb er zo’n zooitje van gemaakt Maud…”, huilt ze met lange halen.
Ik weet even niet goed wat ik moet zeggen (naast dat ik nog steeds geen woord kan uitbrengen door het hoesten), dus sla ik maar een arm om haar heen. Ik kan haar uitspraak niet ontkennen: Roch heeft er inderdaad een enorme puinhoop van gemaakt. Maar hoe ze dit nu weer op moet lossen…
De hele middag spendeer ik bij Rochella. Stukje bij beetje komt het verhaal los met hoe ze zich nou echt voelt. Waar het op neerkomt is dat haar gevoel voor Levi helemaal verdwenen lijkt te zijn. „Maar ik weet ook wel dat er totaal geen toekomst zit in een relatie met Joey”, murmelt ze. „Alleen die passie en dat vuur dat ik voel als hij binnen komt lopen… Dat wil ik juist bij Levi voelen.”
„Ik begrijp heel goed waar je het over hebt Roch, maar dat ‘vuur’ van jou veroorzaakt hele bosbranden. Misschien moet je juist even wat minder het passievolle opzoeken en je wat meer richten op een ‘normaal’ leven? Op je gezin? Het zo stabiel mogelijk houden voor je kinderen… Dan maar even geen vuur toch?”
Roch knikt, maar kijkt erbij alsof ik haar vraag om drie maanden lang aan de slag te gaan als mestschepper op een boerderij. Ik schiet in de lach. „Roch! Je kijkt echt zó zuur. Het leven is toch niet alleen maar passievol en heftig? Het is toch ook fijn als je leven gewoon een keer rustig kabbelt?!”
„Dat moet jij nodig zeggen?!”, roept Rochella quasi gepikeerd. „Mevrouw heeft ook een keer haar leven op orde hoor, met een kind, een huisje en een aanstaande…” Ik moet zelf ook lachen om de ironie. Ik, Maud, wiens leven altijd een grote chaos is, zit hier te preken over een rustig, kabbelend leven. Hoe dan?!
Ondanks dat er niet echt een oplossing is gekomen, voelt het wel heel fijn dat Rochella en ik weer echt on speaking terms zijn deze week. We appen weer volop elke dag. Ondertussen was er ook een of andere open dag voor trouwlocaties waar ik ons voor heb aangemeld, waar ik me zaterdag voor aan het klaarmaken ben. Vol enthousiasme heb ik vijf locaties aangevinkt. Ik had me alleen niet gerealiseerd dat de locaties best ver uit elkaar liggen en dat onze halve dag dus uit autorijden zal bestaan.
Als we even later onderweg zijn naar de eerste locatie met Liam op de achterbank, probeer ik Gio te peilen. „Wat wil jij eigenlijk? Wil je romantisch? industrieel? Of een hippie-locatie? Ik zie mezelf eigenlijk wel op een soort van boerderijachtig iets trouwen, met zo’n festivalvibe weetjewel?!”, roep ik uitgelaten.
„Het maakt mij eigenlijk niet zoveel uit”, antwoordt Gio, terwijl hij op de weg let om te kijken of we niet verkeerd rijden. „Als er maar een mooie hotelkamer in de buurt is waar we onze huwelijksnacht kunnen doorbrengen”, vervolgt hij glimlachend, terwijl zijn hand over mijn bovenbeen glijdt. Ik heb vandaag een rokje aangetrokken met panty en voel de warmte van zijn hand op mijn bovenbeen. Ik lach en duw zijn hand weg, maar merk dat Gio dat niet zomaar laat gebeuren. Hij legt de hand weer terug en laat hem steeds meer naar boven glijden.
Als we aankomen bij de eerste mogelijke trouwlocatie, heb ik het bloedheet. En dat komt niet doordat de verwarming in de auto zo hoog stond… Het is een soort groot restaurant aan een strandje. Bij binnenkomst staan twee jonge meiden ons op te wachten om ons te verwelkomen met een drankje. „Sorry dat we jullie nog even moeten laten wachten, maar we moeten eerst onze kleine man verschonen. Waar kan dat?”, vraagt Gio aan de twee meiden. Ze wijzen ons vriendelijk het invalidetoilet, waar ook de verschoonplek voor baby’s is.
Ik kijk Gio even niet begrijpend aan. We hebben Liam net nog verschoond en hij ligt heerlijk te slapen. Maar dan snap ik wat hij van plan is. Ik voel dat ik zo rood als een tomaat word.
„Oké, tot zo!”, roept Gio uitgelaten, terwijl hij me zachtjes richting de wc duwt. We rijden Liam naar binnen met de kinderwagen. „Nee, dit ga je toch niet echt doen?!”, giechel ik zachtjes, terwijl Gio de deur van de wc op slot draait. Maar hij gaat het wél echt doen. „We hebben zo’n vijf minuutjes Maud”, gromt Gio, terwijl hij me omdraait en vluchtig mijn rokje omhoog schuift…
Maud (24) houdt van feesten en reizen. Ze werkt op de redactie van een tijdschrift. Maud heeft een relatie met Gio en ze is net bevallen van hun zoontje Liam. Wekelijks lees je haar avonturen in een nieuwe aflevering van Nachtboek van Maud.
https://www.metronieuws.nl/lifestyle/nachtboek/2023/11/330-nachtboek-van-maud/
