Eerste heuveletappe Tour Down Under prooi voor Porte (NOS Wielrennen)

De leiderstrui in de Tour Down Under is wederom van drager gewisseld. Richie Porte schreef op overtuigende wijze de derde etappe op zijn naam en nam de okergele trui over van Caleb Ewan.

Na twee sprintetappes was het in de derde rit de beurt aan de klimmers. Met 2.600 hoogtemeters was de 131 kilometers lange etappe van Unley naar Paracombe een pittige.

Porte sloeg zijn slag op de slotklim. Op de finish had de Australiër van Trek-Segafredo een voorsprong van vijf seconden op landgenoot Robert Power en onder meer Dylan van Baarle.

Van Baarle kwam als zevende over de eindstreep en was daarmee de beste Nederlander.

Koen de Kort werd 70ste van de 137 renners, waardoor het bedrag dat hij doneert aan slachtoffers van de bosbranden weer met 134 dollar steeg. De Kort maakt twee dollar over voor iedere concurrent die hij achter zich laat.

Porte lijkt op koers te liggen voor zijn tweede eindzege in de Tour Down Under. De Australiër, die in 2017 al eens de beste was, heeft zes seconden voorsprong op Daryl Impey in het algemeen klassement en de slotetappe van zondag is er wederom een voor de klimmers.

https://nos.nl/l/2319819

De tassen kunnen van de fietsen: het wielerseizoen begint in Australië (NOS Sport)

Wat doen wielrenners als ze even geen wedstrijden hoeven te rijden? Het antwoord op die vraag is uiteraard niet eensluidend, maar vaak komt het wel hierop neer: fietsen.

Uiteraard liggen ze ook weleens een paar dagen op het strand, maar op social media kwamen deze winter opvallend veel foto's voorbij van renners die ook tijdens hun 'winterstop' voor een fietsavontuur kozen.

Dinsdag begint in Australië de Tour Down Under, de eerste WorldTour-koers van het wielerseizoen. Taco van der Hoorn, die daar met Jumbo-Visma aan de start staat, is een van de renners die deze winter zijn fiets volhing met fietstassen en op avontuur ging.

Samen met Jan-Willem van Schip, de wereldkampioen puntenkoers op de baan, reed hij in acht dagen van Málaga naar Girona, waar hij aansloot bij het trainingskamp van Jumbo-Visma: een tocht van maar liefst 1.300 kilometer.

Bepakking en tegenwind

"Die tocht is wel een beetje uit de hand gelopen. Het duurde allemaal wat langer dan gepland. We hadden natuurlijk bepakking, en ook nog vijf dagen tegenwind. Toen zeiden ze bij de ploeg wel: wordt het niet een beetje te gek?", vertelt Van der Hoorn vanuit het door bosbranden geteisterde Australië, waar hij ook nog twee dagen wat meer het binnenland en de natuur in trok.

Van der Hoorn en Van Schip waren niet de enigen die de fietstassen vulden en op de tweewielers bonden. Ook Thomas De Gendt en Tim Wellens maakten deze winter een zogenaamde bikepacking-trip door Spanje:

Antwan Tolhoek, Sam Oomen en Lennard Hofstede pakten de fiets in Thailand, terwijl de Italiaan Vincenzo Nibali voor wat meer ontspanning koos:

Annemiek van Vleuten maakte ondertussen in de winter bijna meer kilometers dan Tourwinnaar Egan Bernal, volgens een lijstje dat op social media rondgaat. De wereldkampioene ging een maand op trainingsstage naar Colombia, waar ze veel op hoogte trainde.

Via een trainingskamp op Gran Canaria vloog ze vervolgens door naar Sicilië, waar ze aansloot bij haar mannelijke collega's van Mitchelton-Scott.

En Anna van der Breggen ging met ploeggenote Jip van den Bos bikepacken in Amerika, op een elektrische fiets:

Jumbo-Visma-renner Van der Hoorn was overigens een van de eerste wedstrijdrenners die in zijn vrije tijd zijn fiets volhing met bepakking en op pad ging, maar tegenwoordig ziet ook hij dat steeds meer collega's dat doen.

"Ik ben vijf jaar geleden een keer naar Berlijn gereden. Toen had ik alles mee op de fiets: een tentje, luchtbed, slaapzak, allemaal op bagagedragers en in tassen. Er waren echt geen andere wedstrijdrenners die dat deden. Nu zie je het heel veel", aldus de 26-jarige Van der Hoorn.

"Het klinkt een beetje avontuurlijk, en niet per se als een echt topsportleven. Maar uiteindelijk maak je zo makkelijker je trainingsuren dan thuis in de regen. Tijdens die trip naar Girona gingen we elke dag vijf, zes uur fietsen en aan het einde van de week had ik meer het gevoel dat ik vakantie had gehad dan dat ik 40 uur had getraind."

"Natuurlijk, als je richting de wedstrijden gaat, wordt het anders. Dan gaan we op één plek zitten, zodat je stabieler kunt trainen", zegt Van der Hoorn, die dinsdag begint aan zijn tweede seizoen in de WorldTour.

"Het mooie aan wielrennen is dat je op zo veel mooie plekken kunt fietsen als training. Voor mij geeft het de juiste balans tussen topsport en het genieten ervan. Een happy athlete is ook vaak een fast athlete, is een bekende uitspraak. Als ik het voor mezelf leuk maak op die manier, werkt dat voor mij beter. En het zit een goede voorbereiding niet in de weg."

https://nos.nl/l/2319430

Bosbranden, koala’s en de koning van Wilunga: waarom ik uitkijk naar de Summer of Cycling HET IS KOERS!

Australië staat momenteel in brand, dat zal niemand ontgaan zijn. Zelfs de buren in Nieuw-Zeeland, tweeduizend kilometer verderop, hebben last van de rook. Ontelbare bomen zijn verast, vele huizen verwoest, honderden miljoenen dieren levend verbrand. Possums, eekhoorns, reptielen, kangaroes en de überfotogenieke koala’s, allemaal het dodelijke slachtoffer van klimaatverandering, waardoor het ‘bosbrandseizoen’ in Australië langer duurt en gevaarlijker is: ook 23 mensen kwamen reeds om. De ogen van de wereld zijn dus op Australië gericht, juist op het moment dat daar de traditionele Summer of Cycling aanbreekt. De Bay Crits criteriumserie is al verreden, het Australisch kampioenschap (woensdag 8 januari tijdrit, zondag 12 de wegrit) komt eraan, en dan begint de World Tour alweer, met de Tour Down Under (TDU) en Cadel Evans Great Ocean Road Race, beide voor zowel de mannen als vrouwen. Tussendoor ook nog de nieuwe sprintkoers Race Torquay, en als afsluiter de Sun Tour, vorig jaar nog gewonnen door Dylan van Baarle. Een hoop koers dus, zeker voor een brandend land. Maar heeft het in deze omstandigheden zin om je druk te maken over of de koning van Wilunga – Richie Porte – na zes achtereenvolgende jaren (!) op Wilunga Hill gewonnen te hebben, in 2020 eindelijk onttroond zal worden? Verdient sportief geweld nog aandacht in een land dat ontwricht wordt door natuurgeweld? Ik hoop van wel.

Zonnesteken, overstromingen en aardverschuivingen

De grote kracht van sport – als kijker – ligt voor mij in de combinatie van spanning en ontspanning. We maken ons druk om welk team er wint, of een bal wel of niet een krijtlijn op een grasveld passeert, om wie er met zijn racefiets als eerste boven is op een berg. Zelf hoeven we alleen maar toe te kijken. Heerlijk.

Vaak lijken sport en maatschappij ook gescheiden werelden, maar steeds vaker is die scheiding niet meer houdbaar. Ajax en PSV worden bekritiseerd om hun keuze om in Qatar op trainingskamp te gaan, de speaker, trainer en communicatieafdeling van FC Den Bosch maakten zichzelf onsterfelijk belachelijk na de racistische bejegening van Ahmad Mendes Moreira, oud-voetballer Gary Neville sprak zich uit tegen premier Boris Johnson, tennister Kiki Bertens vestigde (ongewild) de aandacht op inkomensongelijkheid. En wielrennen, als sport die overal ter wereld plaatsvindt op gewone wegen en in gebergtes, ondervindt serieuze problemen door klimaatverandering.

Renners met zonnesteken, koersafgelastingen door overstromende wegen, aardbevingen, landverschuivingen en – zeker in landen als Australië en Portugal – bosbranden; wielrennen is kwetsbaar voor natuurgeweld, omdat het nu eenmaal vaak te midden van natuur plaatsvindt. De Alpen en Pyreneeën zijn geen stadion waar het dak dicht kan. De luchtkwaliteit in een land is moeilijker te controleren dan in een gymzaal.

Het wielrennen kan klimaatverandering niet negeren

Juist daarom is het mooi dat er nu gekoerst gaat worden in Australië. In plaats van de gebruikelijke schattige plaatjes van topwielrenners met koala’s en kangaroes zullen wielrenmedia er niet aan kunnen ontkomen aandacht te besteden (zoals CyclingTips al deed) aan een probleem dat door niemand genegeerd zou moeten worden, maar zeker niet door de wielrensport. Ook al weigeren sommigen – zoals de Australische premier – het in te zien: climate change is real.

Ik hoop van harte dat alle koersen in Australië door kunnen gaan de komende weken, want in tegenstelling tot sommige anderen begint voor mij het wielerseizoen steevast al met het Australisch kampioenschap. Wereldkampioen Rohan Dennis zal de tijdrit ongetwijfeld winnen, maar de wegrit is net als ieder jaar een open race op een prachtig parcours, met vaak een verrassende winnaar. Hetzelfde geldt voor de Tour Down Under, waar verschillende types renners kans maken – zoals blijkt uit de erelijst van de laatste vijf jaar: Impey (2x), Porte, Gerrans, Dennis. En in de Sun Tour steekt jaarlijks jong talent de neus aan het venster, zoals afgelopen seizoen Jumbo’s nieuwe recruut Chris Harper, latere Giro-revelaties Pavel Sivakov en Lucas Hamilton, en dus de eerdergenoemde eindwinnaar Dylan van Baarle. Dit jaar beginnen topklimmers Simon Yates en Romain Bardet hun seizoen in Australië. Zal een van hen Richie Porte verslaan en zich kronen tot nieuwe koning van Wilunga? Maar misschien nog wel spannender: heeft die koning dan nog een koninkrijk?

Het bericht Bosbranden, koala’s en de koning van Wilunga: waarom ik uitkijk naar de Summer of Cycling verscheen eerst op HET IS KOERS!.

http://hetiskoers.nl/bosbranden-koalas-en-de-koning-van-wilunga-waarom-ik-uitkijk-naar-de-summer-of-cycling/

Dumoulin stapt uit Giro | Brand op militair oefenterrein (NU)

Elke dag selecteert NU.nl de meest in het oog springende beelden. Woensdag 15 mei: Tom Dumoulin is aan het begin van de vijfde etappe van de Giro d'Italia toch afgestapt, er is een heidebrand uitgebroken op een militair oefenterrein in Leusden en koningin Máxima is in Ethiopië.

https://www.nu.nl/algemeen/5893224/dumoulin-stapt-uit-giro-brand-op-militair-oefenterrein.html