Koala's beschermen of niet? De Australische regering van de deelstaat New South Wales heeft er momenteel een crisis over. Het beleid om de koala's te beschermen in de regio kan op kritiek en steun rekenen binnen de regering. In Australië wordt de kwestie de 'koala-oorlog' genoemd.
De Nationale Partij dreigt inmiddels met stappen als het beleid niet wordt aangepast. Zo wil de partij geen overheidswetgeving meer steunen en zullen de wetgevers van de partij niet meer in het staatsparlement met de Liberale Partij plaatsnemen. Dat maakte de partijleider eerder vandaag bekend.
Dit betekent dat de Liberale Partij van premier Gladys Berejiklian momenteel een minderheidsregering vormt totdat de situatie is opgelost. Berejiklian heeft gezegd dat ze de ministers van hun portefeuille zal ontdoen als ze niet van gedachten veranderen.
Koala's beschermen
Het geschil gaat over het State Environmental Planning Policy van de regering, dat in december in de wet werd aangepast. Het beleid heeft als doel om de leefgebieden van de koala's beter te beschermen. Uit onderzoek blijkt dat koala's zonder die bescherming in 2050 uitgestorven zijn in New South Wales. Ook de bosbranden van afgelopen zomer in het gebied hebben waarschijnlijk 3 miljard dieren gedood, waaronder veel koala's.
Volgens de partijleider van de Nationale Partij, John Barilaro, gaat het beschermingsbeleid te ver. Er worden volgens Barilaro bezwarende voorwaarden opgelegd aan landeigenaren over hoe zij hun land beheren.
"Wij denken dat het beleid een manier is om de regio's te zuiveren, de eigendomsrechten van landeigenaren aan te vallen en niets te doen aan de ondersteuning van de koala's." Ook zegt hij "niet anti-koala" te zijn. "De Nationale Partij staat voor een bloeiende koala-populatie. We willen eigenlijk dat de populatie verdubbelt."
Nieuw ministerie
De Liberale Partij is het niet eens met de uitspraken van Barilaro en noemt de maatregelen noodzakelijk. De partijleider van de Groenen, Adam Bandt, twitterde dat de Nationale Partij "de regering opblaast omdat ze willen dat malafide landeigenaren meer koala's kunnen doden." Volgens sommige natuurbeschermers doet het huidige beleid nog niet genoeg om de koala's te beschermen.
Premier Berejiklian heeft de Nationale Partij een ultimatum gegeven: als de partij het dreigement niet terugneemt voor vrijdagochtend, zal de premier de ministers vervangen.
De uitstoot van broeikasgassen is bijna terug op het niveau van voor de coronacrisis. De gemeten concentraties hebben een recordhoogte bereikt en de periode 2016-2020 wordt de warmste ooit, zeggen internationale klimaatwetenschappers in een vandaag gepresenteerd rapport.
Ze hebben zich verenigd in United in Science 2020. De wetenschappers zeggen dat gestelde klimaatdoelen over de opwarming van de aarde op deze manier bijna niet meer realistisch zijn. Alleen een brede, internationale samenwerking kan ervoor zorgen dat de afspraken in het Akkoord van Parijs nagekomen kunnen worden.
Tijdens de eerste maanden van de coronacrisis daalde de CO2-uitstoot flink, maar in de hele wereld komt de economie weer op gang en dat veroorzaakt meer uitstoot door fabrieken en auto's. De goede cijfers van een paar maanden geleden worden tenietgedaan door het opstarten van de industrie.
Meer droogte, smeltende ijskappen
De gevolgen van de klimaatverandering worden steeds duidelijker, zeggen de wetenschappers. Er zijn meer hittegolven, bosbranden, het is droger en ijskappen smelten.
"Dit is een zwaar jaar geweest voor de mens en de planeet. De coronacrisis heeft wereldwijd levens ontwricht en tegelijkertijd zijn de opwarming van de aarde en de klimaatverandering onverminderd doorgegaan", schrijft VN-secretaris-generaal Guterres in het voorwoord van het rapport.
Het is de tweede keer dat de wetenschappers van United in Science 2020 met een rapport over de klimaatverandering komen. De groep wordt aangestuurd door de WMO, de World Meteorological Organization.
Het aantal positief geteste personen en het geschatte aantal besmettelijke mensen was al drie weken stabiel. Het effect van net iets beter naleven was zichtbaar. Net toen de IC opnames en ziekenhuisopnames terugkeerden op de rustigere niveaus van eind juli laat de minister van Justitie en Veiligheid Ferd Grapperhaus een groepsfoto maken.
De nonchalance op dat moment, van die complete verzameling hotemetoten, is gebaseerd op een hele giftige elitaire gedachtekronkel. Als iedereen behalve ik zich aan de regels houdt, dooft het virus alsnog uit. Ze praten het goed, houden de hand boven elkaars hoofd en denken daarna dat hun slechte voorbeeld niet gekopieerd wordt.
Het is helaas nog wachten op de effecten van de scholen die in regio noord en zuid zijn open gegaan, sommige zijn al weer dicht. Deze week gaat regio midden als laatste open. Dat geeft extra contacten en verspreiding. Kinderen en pubers verspreiden het niet zo snel als volwassenen, maar het is onlogisch om aan te nemen dat ze helemaal geen rol spelen.
De ontwikkeling van de jeugd anderhalf jaar verwaarlozen is geen optie. Evenals we de economie niet nogmaals kunnen dichtgooien. Al onze contactmomenten bepalen samen het reproductiecijfer, zien we elkaar vaker, langer of dichterbij, dan stijgt deze. We hoeven elkaar alleen ietsje minder, ietsje korter te zien en een metertje extra afstand te houden om dit op te lossen.
Het effect van terugkerende vakantiegangers is nog onbekend. Anderhalf procent bleek besmet, maar na 18:00 uur is de teststraat dicht, daarvoor alleen op uitnodiging van de GGD. Terwijl er nog weinig aan de hand is, loopt het bron- en contactonderzoek al vast op capaciteitsproblemen, en lopen mensen onwetend door.
De goedkoopste en minst ingrijpende manieren om dit virus af te remmen wordt uiterst knullig manieren weggegeven. Hoe verwacht het kabinet een complete bevolking mee te krijgen als ze het verkeerde voorbeeld geven, nog steeds te weinig testen, en de testresultaten die er wel zijn niet adequaat kunnen doorgeven?!
Er zijn naar schatting 34 duizend mensen besmettelijk, hoeveel zitten er in quarantaine? Er is een gezegde dat iedere bosbrand ooit te blussen was met een kopje water. Gewoon een kwestie van op tijd reageren. We hebben op de eerste kleine ongunstige getallen van eind juli op tijd gereageerd. Zonder vrijheden in te leveren.
Voor tientallen miljarden wordt voor Sinterklaas gespeeld, maar of je nu 90% of 60% brutoloon vergoed, werkgevers blijven zitten met de huur, de rest van de personeelslasten en gaan gewoon achter elkaar helemaal kapot. Mensen met de rug tegen de muur of enig historisch besef gaan zoals in Berlijn met gigantische aantallen demonstreren. Niet voor corona, maar voor vrijheid.
Ons open handelsland zal altijd een abonnement houden op alle wereldwijde ellende zoals recessies, oorlogen en virussen. Het is niet nodig alle nieuwe besmettingen tegen te houden, zo lang het reproductiecijfer maar net beneden de 1 blijft. We moeten al het laaghangende fruit plukken, omdat we de ladder niet willen betalen.
Het Zweedse model heeft hier de voorkeur, die legde uit welke risico's er waren, hoe je die kan voorkomen en dat leverde een scherpe vrijwillige lockdown. Alles staat of valt bij naleving, niet bij regelgeving of noodwetgeving. Hoe meer supermarkten en horeca je beboet of sluit, hoe drukker het op andere plekken, hoe meer thuisfeestjes. Het moet vanuit de bezoekers zelf komen.
Het is de kunst onze welvaart en welzijn te behouden door wel te leren, werken en samen te zijn, maar dat soms net even anders te doen, zodat we minder overdragen. We hoeven niet iedere besmetting te voorkomen door ons als een kluizenaar af te zonderen, alleen even minder in elkaars persoonlijke zone te komen.
De mensheid heeft in het verleden ook stappen moeten maken qua hygiëne. Eten verhitten, toiletten, riolen, waterleidingen, drinkwaterzuivering, badkamers in huizen, afvalwaterzuivering, het zijn allemaal ingrijpende stappen geweest om een steeds hogere bevolkingsdichtheid mogelijk te maken. Een beetje afstand is een kleinere stap. Eentje die werk of een goed gesprek niet uitsluit.
Als 1 op de 8 werknemers anderhalve dag per week thuiswerkt, scheelt dat 3 miljard kilometer per jaar. Dat scheelt 78 miljoen uur reistijd, koolstofdioxide, files, stikstof en zo verder. Eigenlijk is voor veel werknemers tweemaal daags in de heilige koe bidden voor een beetje extra doorstroom een ontkenning van 35 jaar technische vooruitgang.
Bosbranden zijn van alle tijden en soms zelfs noodzakelijk voor verjonging van de natuur. Maar de branden worden niet alleen steeds heviger, ze duren ook langer, volgens een rapport van WNF. En de grootste veroorzakers zijn wij zelf.
Update 28 augustus 2020
Uit een rapport van het Wereld Natuur Fonds (WNF) blijkt dat 75 procent van alle natuurbranden veroorzaakt wordt door de mens. Daarnaast zijn er wereldwijd sinds april 13 procent meer natuurbranden dan in dezelfde periode vorig jaar. Het aantal natuurbranden neemt niet alleen toe; de branden zijn ook heviger en duren langer. De gemiddelde duur van het bosbrandenseizoen is door steeds extremere temperaturen en weersomstandigheden sinds de afgelopen 35 jaar met 19 procent gestegen. Hierdoor heeft de natuur te weinig tijd om te herstellen en komen vooral jonge dieren in de problemen als er onvoldoende voedsel is.
Ten minste 34 mensen en naar schatting 3 miljard dieren kwamen begin dit jaar om het leven bij de bosbranden in Australië. 12,6 miljoen hectare land werd volgens het Australische ministerie van Binnenlandse Zaken door de branden met de grond gelijkgemaakt – een gebied dat ruim drie keer zo groot is als Nederland. Half februari kwam eindelijk de regen, die na acht maanden een einde maakte aan de branden.
Bij de in de media breed uitgemeten bosbranden in de Amazone vorig jaar, verbrandden ruim 7 miljoen hectaren land. Zweden maakte in 2018 de heftigste bosbranden mee die het land zag sinds zulke branden werden gedocumenteerd. 2018 was sowieso het jaar waarin meer Europese landen dan ooit kampten met bosbranden. Veel daarvan vonden plaats in beschermde Natura 2000-gebieden; van alle verbrande grond lag 36 procent in zo’n beschermd gebied – in totaal 50 duizend hectare.
Goede bosbranden
Eerst even dit: bosbranden zijn niet per se slecht. Bepaalde bossen horen zo nu en dan te branden. “Een goed voorbeeld zijn de boreale bossen (in het hoge noorden in Rusland, Scandinavië, Alaska en Canada, red.) waar een brand eens in de honderd tot driehonderd jaar voor verjonging zorgt”, vertelt Guido van der Werf, hoogleraar mondiale koolstofcyclus aan de Vrij Universiteit Amsterdam. “Er zijn zelfs boomsoorten die brand nodig hebben voor voortplanting (doordat bijvoorbeeld alleen bij oververhitting de knoppen met zaden openspringen, red.). Ook op savannes zijn branden noodzakelijk, om het gebied open te houden; zonder brand zou het dichtgroeien met lagere biodiversiteit tot gevolg.” Dat klinkt misschien tegenstrijdig, maar as zorgt voor vruchtbare grond en in een uitgedund bos kan de zon jonge begroeiing laag aan de grond bereiken.
Vijftien van de twintig meest verwoestende bosbranden in Californië vonden na 2000 plaats
Ook Californië kent bossen die van nature zo nu en dan branden. Denk aan Yosemite National Park en El Dorado National Forest. De daar veel voorkomende dennenbomen hebben er zelfs een natuurlijk afweersysteem voor ontwikkeld: dikke basten beschermen de boom en takken zitten hoog, doorgaans veilig voor de natuurlijke branden die mede daardoor laag aan de grond blijven knisperen. Gezonde bomen houden stand, oude of zieke bomen maken plaats voor nieuwe aanwas.
Toch is het opvallend dat vijftien van de twintig meest verwoestende branden ooit geregistreerd in Californië, na het jaar 2000 plaatsvonden. Tussen 1978 en 2018 vervijfvoudigde daarbij het gebied dat jaarlijks afbrandt. Je kan dus gerust zeggen dat de bosbranden in Californië inmiddels proporties en frequenties hebben aangenomen die onnatuurlijk en ongewenst zijn.
Slash and burn
“Een ander voorbeeld van ongewenste branden, zijn de branden in tropische bossen; de vegetatie is er niet op berekend”, aldus Van der Werf. “De branden zijn daar onnatuurlijk en veelal aan ontbossing gekoppeld.” Bosbranden zijn in regenwouden zoals de Amazone van nature bijzonder schaars; zelfs in een droog seizoen is de natuur er te vochtig om op natuurlijke wijze – denk aan blikseminslagen – vlam te vatten. Het overgrote deel van de branden ontstaat dan ook door menselijk toedoen, en is het resultaat van al dan niet illegale ontbossing – vaak voor landbouw. Bomen worden gekapt en te drogen gelegd, waarna de boel in de fik wordt gestoken zodat vruchtbare grond ontstaat. Deze techniek wordt ook wel slash and burn genoemd.
Een uitgedund regenwoud heeft een drogere grond en is een stuk brandgevoeliger
Zo’n aanpak is funest voor een ecosysteem. Een gezond regenwoud zorgt door een nauw samenspel van klimaat en begroeiing namelijk voor haar eigen regen, door een kringloop van veel water opnemen en weer afgeven. Een uitgedunde versie van het woud verliest die functie, heeft drogere grond en is een stuk brandgevoeliger, waardoor de door boeren gestichte brandjes uit de hand kunnen lopen, zoals vorig jaar gebeurde. Van der Werf: “De Amazone had als we naar de afgelopen decennia kijken in 2019 trouwens een vrij ‘gemiddeld’ jaar, maar kreeg enorm veel media-aandacht. Dat kwam ook doordat ontbossing weer is toegenomen, na sterke afnames sinds 2005. Uiteraard is een gemiddeld jaar niet hetzelfde als een goed jaar.”
Nieuwe branden
“Wereldwijd zien we juist een afname van verbrand gebied”, gaat Van der Werf verder. Goed nieuws? “Nee, dat komt met name doordat voorheen veel branden op de savannes plaatsvonden. Die savannes horen dan juist weer wel iedere paar jaar te branden, maar worden vooral in Afrika langzaamaan omgezet in landbouwgrond, en dan zijn er minder branden. We zien daarentegen een toename van branden in de bossen in boreale gebieden, in sommige tropische bossen, op de toendra, in de VS en in sommige gebieden met meer gematigde klimaten, zoals delen van Australië.”
Wat was er in Australië precies aan de hand? De bosbranden die het continent in de greep hielden, waren het gevolg van een buitengewoon droge herfst en winter, gevolgd door een buitengewoon hete zomer. Het overgrote deel van Australië kampte tussen januari en september (herfst/winter in Australië) vorig jaar met extreem weinig regenval. Voor enkele gebieden werd zelfs de minste regenval ooit gemeten (sinds 1900), meldt het Bureau voor Meteorologie van de Australische overheid. Aansluitend werden er tussen september en november voor grote gebieden bovengemiddelde temperaturen of zelfs de hoogste temperaturen ooit gemeten. En nee, er is geen sprake van een warme uitschieter; de temperaturen in Australië zien we de afgelopen decennia gestaag stijgen.
Global Fire Emissions
Onder de streep zijn wetenschappers het erover eens: bosbranden zijn heviger en duren langer door een veranderend klimaat, nog eens versterkt door ander menselijk handelen op het vlak van ontbossing en natuurmanagement – het gebeurt soms ook dat brandweerlieden in bepaalde bossen te veel branden blussen, zoals in onderstaande video te zien is, evenals andere voorbeelden van geslaagd en niet-geslaagd natuurmanagement in de VS.
Ruim driehonderd experts kwamen in een rapport in opdracht van de Amerikaanse overheid tot de conclusie: ‘Klimaatverandering vergroot de kwetsbaarheid van veel Amerikaanse bossen door branden, insectenplagen, droogte en uitbraken van ziekte.’ De Australische klimaatwetenschapper Lesley Ann Hughes zei in 2018 tegen The Guardian: ‘Klimaatverandering gaat over ongekende omstandigheden die normaler worden. Wat twintig jaar geleden normaal of gemiddeld was, is nu niet langer normaal of gemiddeld. Die ongekende omstandigheden, dat is waar klimaatwetenschappers voor gewaarschuwd hebben.’
In een opwarmende wereld kunnen bosbranden vaker voorkomen
Het nieuwe normaal? Van der Werf is naast hoogleraar een van de wetenschappers achter de Global Fire Emissions Database. De database brengt bosbranden wereldwijd in kaart en bekijkt hun impact op de hoeveelheid CO2 in de lucht. Hij zegt: “In een opwarmende wereld kunnen dit soort branden vaker voorkomen en daarmee zal de tijd tussen twee branden minder worden. Het gevolg is dat er minder tijd is voor aangroei, waardoor er netto koolstof van de biosfeer naar de atmosfeer gaat.” Dat zit zo: bij verbranding van bomen komt door die bomen opgeslagen CO2 vrij, die niet door nieuwe bomen kan worden opgeslagen doordat te snel een nieuwe brand woedt. “De vegetatie zoals we die nu kennen in bijvoorbeeld het zuidoosten van Australië, kan dan veranderen in een savanne-achtig landschap – meer grasvlakten, minder hoge bebossing – waarin je vaker branden hebt, maar met een lagere intensiteit.”
De wrange conclusie: hevige bosbranden zullen in de toekomst uiteindelijk minder vaak voorkomen, simpelweg doordat de bossen er dan niet meer zijn.
Dit artikel verscheen eerder op OneWorld.nl in januari 2020.
SCHOORL - Staatsbosbeheer, beheerder van de Schoorlse Duinen, wil het bekende mountainbikepad in het natuurgebied deels opheffen en op een andere locatie opnieuw aanleggen. Daarmee willen de boswachters kwetsbare gebieden na de grote natuurbranden beschermen. Een westelijk deel van de route zal daarom verdwijnen.
Vanaf deze week ligt een voorgenomen besluit van de gemeente ter inzage om een omgevingsvergunning te verlenen voor de verlegging van de mountainbike-route in de Schoorlse Duinen.
De voornemens van Staatsbosbeheer zijn de afgelopen acht jaar met vele belanghebbenden besproken, want het MTB-parcours is een gevoelig onderwerp. Het loopt dwarsdoor het Natura2000-gebied van de Schoorlse Duinen en is de afgelopen jaren herhaaldelijk ter discussie gesteld door tegenstanders.
Er waren discussies onder natuurorganisaties en omwonenden. Mountainbikers kregen zelfs te maken met vermeende sabotage op de route. Het vergunningentraject voor het MTB-parcours werd bestreden tot aan de Raad van State. Inmiddels ligt er een belangrijke vergunning die nodig is volgens de Wet Natuurbescherming van de provincie Noord-Holland. Die heeft de toets der kritiek al doorstaan.
Wie het ontwerpbesluit van de omgevingsvergunning wil inzien, moet zich naar het gemeentehuis van Bergen begeven. Ondertussen kan iedereen een zienswijze indienen. Het college van burgemeester en wethouders neemt daarna een definitief besluit op de aanvraag.
