Categorie: belgië

Geplaatst op

NBTC: slachtoffer extreem weer kritischer op volgend vakantieadres (Welingelichte Kringen)

Vakantiegangers die deze zomer extreem weer hebben meegemaakt, denken de volgende keer wel beter na over hun bestemming. 65 procent van hen geeft aan dat zij de kans op een hittegolf, bosbrand of extreme regenval zullen meenemen in hun beslissing, tegenover 42 procent van de groep mensen die niet is getroffen door extreem weer. Dat meldt het Nederlands Bureau voor Toerisme & Congressen (NBTC) op basis van representatief onderzoek onder Nederlanders, Duitsers, Belgen, Britten, Fransen en Amerikanen.

Een derde van de vakantiegangers kreeg afgelopen zomer te maken met extreem weer, zoals de bosbranden op het Griekse Rhodos en overstromingen in Slovenië. "Een flink aantal geeft aan daar rekening mee te gaan houden bij een volgende bestemmingskeuze", stelt directeur Jos Vranken. Tot zijn verbazing leidt dat tot nu toe nauwelijks tot het boeken van een duurzamere reis. In vergelijking met vorig jaar (52 procent) vinden nu minder mensen (48 procent) het belangrijk rekening te houden met klimaatverandering bij het kiezen van een bestemming.

Er is aandacht nodig om deze ontwikkeling om te draaien, bepleit Vranken. "Uit eerder onderzoek komt naar voren dat het gemakkelijk kunnen vinden en boeken van duurzaam aanbod hierbij helpt. Ondernemers en bestemmingen kunnen daarin een verschil maken. En overheden kunnen dat een handje helpen met stimuleringsmaatregelen."

De hoge inflatie zorgt ook nog altijd voor veranderingen in de vakantieplannen. Dit geldt voor iets minder dan de helft van de ondervraagden, wel een afname ten opzichte van de vorige twee metingen. De meeste mensen (46 procent) denken er daarom aan om af te zien van een volgend uitstapje. Fransen laten zich het meest tegenhouden door de gestegen kosten (54 procent), Nederlanders het minst (39 procent).

https://www.welingelichtekringen.nl/economie/4293028/nbtc-slachtoffer-extreem-weer-kritischer-op-volgend-vakantieadres.html
Geplaatst op

NBTC: slachtoffer extreem weer kritischer op volgende vakantie (Nederlands Dagblad)

Vakantiegangers die deze zomer extreem weer hebben meegemaakt, denken de volgende keer wel beter na over hun bestemming. 65 procent van hen geeft aan dat zij de kans op een hittegolf, bosbrand of extreme regenval zullen meenemen in hun beslissing, tegenover 42 procent van de groep mensen die niet is getroffen door extreem weer. Dat meldt het Nederlands Bureau voor Toerisme & Congressen (NBTC) op basis van representatief onderzoek onder Nederlanders, Duitsers, Belgen, Britten, Fransen en Amerikanen.

https://www.nd.nl/varia/varia/1194763/nbtc-slachtoffer-extreem-weer-kritischer-op-volgende-vakantie
Geplaatst op

Beri Shalmashi zag de aandacht voor Irans revolutie komen en gaan (OneWorld)

Het is 13 september 2022. De 22-jarige Jina (Mahsa) Amini wordt opgepakt door de Iraanse zedenpolitie, omdat haar hoofddoek volgens hen niet naar behoren zit. Drie dagen later is ze dood, vermoord door het regime. De woede die vanaf dan door het land en de wereld raast, had niemand kunnen hopen en iedereen kunnen voorzien. Veertig jaar aan opgekropte pijn gutst door de aderen van heel Iran. Het kost het leven van Jina en van zoveel anderen, maar het volk staat op. En met dat opstaan komt ook weer bloedvergieten. Jonge meisjes verdwijnen. Kleine jongens worden doorzeefd met kogels. Mannen worden midden op straat gedood. Huilende vaders aan het graf van hun kind. Militarisering van steden. Arrestaties. Executies. Het haalt de journaals over heel de wereld.

Tweet dit

Hoe check je feiten zonder ooggetuigen in gevaar te brengen?

Tweet dit

Het bewind van de Islamitische Republiek wordt een jaar geleden het bewind van de Islamitische Republiek on crack. Maar het volk is nu eenmaal opgestaan. Schoolmeisjes werpen hun hoofddoek af. Ze stampen op portretten van de ayatollahs. Er is iets gebroken in Iran. Iets onomkeerbaars. Iets vanuit de diepste pijn en woede van het volk. Jin, jiyan, azadî (vrouw, leven, vrijheid), een leus geboren in het Koerdisch verzet, slaat met vonken over op het hele land en de rechten van de vrouw worden symbool voor mensenrechten in Iran en Iraniërs over de hele wereld.

 

 

Macht en onmacht

Er wordt veel geschreven over de protesten, iets minder over de hardhandigheid die met name de meest gemarginaliseerde gebieden raakt. Met een bloedbad waar 95 demonstranten bij omkomen in Baluchistan, in het zuidoosten van Iran meteen al eind september. En de militarisering van Koerdistan, in het noordwesten in november. Het is dan ook moeilijk journalistiek te bedrijven in een land waar dit soort verhalen verboden zijn. Hoe check je feiten, hoe verifieer je ooggetuigenverslagen zonder die ooggetuigen verder in gevaar te brengen? De media buiten Iran doen hun best in ieder geval.

Tweet dit

Iedereen wil met me spreken. Ik leg mijn bloedend hart op tafel bij Op1

Tweet dit

En de Iraniërs die hiernaartoe vluchtten na de revolutie van 1979, waar de situatie van de dag van vandaag nog het resultaat van is, hadden zichzelf begraven in het zand van hun nieuwe leven, maar ontspruiten overal in de maanden na Jina’s dood. Eerste, tweede, derde generatie Iraanse Nederlanders delen een overweldigende emotie van macht en onmacht tegelijk. Er heerst een gevoel van: misschien is de tijd van verandering eindelijk aangebroken. Maar ook het besef dat dat gevoel er al vaker was. We denken aan onze gemartelde moeders, vermoorde ooms, aan de gevluchte kinderen. Het is alsof iemand tot bloedens aan toe aan onze littekens pulkt.

 

Het dagelijkse leven dendert door. Met in één hand onze telefoontjes, en met de andere een ziel onder de arm geklemd, scrollen we door social media als een soort portaal naar de hel. Ik sta op met slecht nieuws, ik ga slapen met de angst voor nog erger nieuws en tussendoor bel ik me schor met redacties, politici, gladjakkers en praatjesmakers. Maar ook met kennissen. Met vrienden die bebloede foto’s sturen. Collega’s die op de lip worden gezeten door de geheime dienst. Familie die ik alleen maar via likes en hartjes durf te spreken.

 

Iedereen wil met me spreken. Ik leg mijn bloedend hart op tafel bij Op1, drink gemberthee bij de koningin, spreek met een brok in mijn keel op demonstraties en ga met actiepunten op een briefje langs bij premier Rutte en vicepremier Hoekstra en de Tweede Kamer. De Iraanse Revolutionaire Garde (IRGC) zou op de terroristenlijst van de EU gezet kunnen worden, staat onder andere op het lijstje. Wie ben ik, denk ik, als ik niets voor de mensen daar kan betekenen?

Tweet dit

Als je goed luistert, hoor je de lijven van de jongens aan de touwen in de wind

Tweet dit

Ik zie diezelfde vraag in de ogen van elke Iraniër in diaspora die ik in dit bizarre jaar ontmoet. Er is een vuur ontstoken en als het moet, dragen wij dat met blote handen voor hen. Met de blaren naar ons werk, naar de kroeg, naar tafeltennis of naar een verjaardag. Want Iran hangt aan de lopende band de jeugd aan hijskranen. Jonge benen in de wind van extremisme en vrouwenhaat. De revolutie die vorig jaar begon, was zo sterk en het regime zo luguber, dat de hele wereld wel moest kijken. Tot ander nieuws, dat óók de aandacht verdient de berichten overwoekerde.

 

Lange adem

Als je goed luistert, hoor je nog steeds de lijven van de jongens aan de touwen in de wind. Het is een stilte waarin arrestaties oplopen, evenals de executies. Exacte aantallen zijn moeilijk te vinden, maar mensenrechtenorganisatie Hengaw komt regelmatig met schrikbarende cijfers. De laatste trend is dat familieleden van gedode jongeren worden opgepakt. En er worden nog steeds mannen doodgeschoten. Vrouwen verkracht. Bossen in de brand gestoken. En in de wind schuurt met zachte kraak wat touw tegen wat metaal.

Tweet dit

De overheid stuurt voor haar sterfdag preventief troepen naar Jina’s geboortestad

Tweet dit

Ondertussen sluit de Verenigde Staten een grote deal met Iran. Ze ontdooiden in augustus zes miljard dollar voor de Islamitische Republiek in een gevangenisruil waarover jaren werd onderhandeld. Het werd een handjeklap met de bebloede tengels van de ayatollahs. De Belgen bevrijden eerder op die manier ook een landgenoot en twee Denen. En er zit een Zweedse diplomaat vast in de beruchte Evin-gevangenis – waar zoveel intellectuelen en activisten zitten dat het de bijnaam ‘universiteit’ heeft gekregen – die schijnt te hebben gedacht dat hij wel even op vakantie kon naar Iran.

 

Dat de revolutie er één van de lange adem zou zijn, dat wisten we al. Zo gaat dat. We wisten al dat als je heel dichtbij bent, je dan juist nog geduld moet hebben. En daarom is het belangrijk om zo’n omwenteling niet alleen te duiden aan de hand van protesten, maar te accepteren dat zoiets in golven komt en gaat. Qua demonstraties is het stil de afgelopen maanden. Maar qua stil protest absoluut niet. Je ziet het aan de foto’s van vrouwen zonder hoofddoek in Teheran, van vrijwilligers in Koerdistan die door het regime aangestoken bosbranden zelf doven. Je ziet het aan de subtiele posts van de ouders van Jina op Instagram, waarin ze vredig aankondigen op haar sterfdag haar te vieren op haar graf.

Tweet dit

Het lijkt stil, een jaar na Jina’s arrestatie en gruwelijke dood

Tweet dit

Het ware protest lees je tussen de regels door. En dat het leeft, zie aan hoe de overheid reageert, zoals door preventief troepen naar Jina’s geboortestad Seqqiz te sturen. De vorige keer dat ze dat deden toen Jina na 40 dagen werd herdacht, verschenen 100.000 mensen op de begraafplaats. Mensen liepen vanaf andere steden, dwars door bergen en rivieren.

 

Het lijkt stil, een jaar na Jina’s arrestatie en gruwelijke dood. Maar dat is hoe het simpelweg gaat met revoluties, de pamfletten raken bedolven onder op het oud papier. Ik zag op Telegram een video van een uitgedroogde schildpad in een bos dat door het regime in brand werd gestoken. Ze kreeg uit handen van een vrijwilliger water uit een plastic flesje. En de liefde die daaruit sprak voor de bomen, de dieren, de verkoolde aarde waar we vandaan komen en simpelweg op een dag naar terug willen keren, deed mij geloven dat deze revolutie voortduurt tot die grond weer van de mensen is. Het is niet stil in Iran. We moeten blijven luisteren en delen en aanmoedigen. Tot de Islamitische Republiek Iran is opgedoekt.

Het bericht Beri Shalmashi zag de aandacht voor Irans revolutie komen en gaan verscheen eerst op OneWorld.

https://www.oneworld.nl/mensenrechten/beri-shalmashi-zag-de-aandacht-voor-irans-revolutie-komen-en-gaan/
Geplaatst op

Ontsnappen aan somber Nederlands zomerweer? ‘Vakantieganger moet even niet kieskeurig zijn’ (Metronieuws)

https://www.metronieuws.nl/wp-content/uploads/2023/08/Zomervakantie-lastminutes-vakantieganger-Spanje.jpg

Wie de komende weken nog op vakantie wil moet niet kieskeurig zijn. Lastminutebestemmingen zijn door het slechte Nederlandse weer zo in trek, dat veel vluchten naar populaire bestemmingen en hotels vol zitten. ‘Flexibel’ is wat dit betreft het toverwoord.

Sinds de weersvoorspellingen steeds somberder werden, neemt het aantal boekingen naar de zon snel toe. Zo maakte Prijsvrij deze week de drukste dagen van de zomer mee.

Vakantieganger moet flexibel zijn

„Het aantal boekingen deze maand is verdubbeld vergeleken met dezelfde periode vorig jaar”, zegt een woordvoerder van het reisbureau. Ook Corendon beleeft een piekperiode. „De huidige last minutes zijn nu alweer verdubbeld vergeleken met twee weken geleden”, laat de organisatie weten aan ANP. Dat betekent dat de vakantieganger die deze maand nog weg wil, flexibel moet zijn. „Wie het niet erg vindt om te schuiven met vertrekdatum, bestemming of hotel, heeft goede kans nog iets te vinden.”

TUI bevestigt dat. „In landen als Duitsland en België is het ook slecht weer. Daar wil iedereen ook nog snel even naar de zon.” Reisorganisaties kunnen slechts in beperkte mate inspelen op een slechte zomer, stelt het reisconcern. „Accommodaties worden ruim van tevoren ingekocht en die kunnen we later nog maar een beetje aanpassen.”

Verschuiving naar autovakanties en stedentrips

Prijsvrij hanteert een geautomatiseerd systeem op basis van actuele beschikbaarheid, waarbij bestemmingen niet ruim van tevoren hoeven te worden gekocht, zegt een woordvoerder. „Wij kunnen snel inspringen op wijzigingen en verschillen op dat gebied met klassieke touroperators. Er is nog genoeg beschikbaar.” Op Rhodos, waar de prijzen vanwege de bosbranden fors verlaagd zijn, zijn bijvoorbeeld nog volop plaatsen beschikbaar.

Paul van Laarhoven, manager Touroperating van de Jong Intra, moet wel steeds vaker nee zeggen. „Veel van de echt populaire bestemmingen zitten deze maand vol. We zien de vraag daarom steeds meer verschuiven naar autovakanties en stedentrips.” De enorme vraag naar lastminutevakanties komt volgens Van Laarhoven voor de branche onverwachts. „We zagen dit niet aankomen. Hotels en vluchten zijn de laatste tijd veel duurder, sommige tickets zelfs met 50 procent. Maar ondanks die hoge prijzen willen mensen vanwege het slechte weer toch weg.”

Goed zoeken om gaatje te vinden in aanbod

Wie goed zoekt, kan volgens TUI nog wel een gaatje vinden. „Er zijn nog genoeg plekken met mooi weer. Maar je kunt best lang bezig zijn om zo’n bestemming te vinden. Laat je anders helpen en ga naar een reisagent. Die doet niet anders en weet meestal wel iets te vinden.” Of laat je inspireren door de vele reis-verhalen van Metro.

Eerste hulp bij regen-ellende: zomerhits om toch in een vakantiestemming te komen

https://www.metronieuws.nl/reizen/2023/08/vakantieganger-even-niet-kieskeurig-last-minute/
Geplaatst op

Welke sukkel koopt nog een huis in Zuid-Europa? (Dagblad 070)

Waar zullen we volgend jaar zomer vakantie vieren? Zelfs de grootste klimaatontkenners moeten toch voelen dat er echt iets aan het veranderen is op aarde. Deze maand waren de hittegolven weer erger dan in dezelfde periode een jaar terug en toen kenden we al de warmste zomer sinds 1950. Dit keer mochten we kiezen voor rond de veertig graden aan de Côte d’Azur, Costa del Sol of aan het Gardameer dan wel de Adriatische Zee. In Zwitserland, Oostenrijk en Slovenië kon je ook windstormen met een kracht van 200 kilometer per uur ervaren, in Noord-Italië vielen hagelkorrels zo groot als tennisballen uit de lucht. Je zal er maar zitten in je tent, vouwwagen of caravan.

Wie het niet alleen verzengend heet, maar ook nog spannend wilde, kon terecht op het Canarische Eiland Palma, op Sicilië of de Griekse zonbestemmingen Rhodos, Evia en Corfu. Daar werd je namelijk dankzij droogte en hitte getrakteerd op nauwelijks te bedwingen bosbranden. Hotels en appartementen, ja complete dorpen, lagen binnen no time in de vuurlinie. Met bussen en boten vluchtten tienduizenden vakantiegangers weg. Extra vliegtuigen werden ingezet om de vakantieparadijzen snel te verlaten.

Vakantieleed

Mijn leven lang bestond vakantieleed vooral uit files, autopech, dan wel vertraagde vluchten en zoekgeraakte koffers. Maar sinds ik niet meer werk en ook mijn vrouw een streep onder haar loopbaan zette, reizen wij niet meer tijdens de schoolvakanties. Niets bindt ons aan die periodes. Dus waarom zouden we kiezen voor weken waarin alles drukker en duurder is? Bovendien is ’t hier in de zomermaanden ook vaak mooi weer. We hebben dit jaar zelfs de warmste junimaand ooit genoteerd. En juli blijkt nu in Nederland een stuk aangenamer dan in Frankrijk, Italië, Kroatië, Griekenland, Spanje of Portugal.

Ook de verre bestemmingen Azië, Caribisch gebied en Amerika zijn niet aan te raden. Daar gaat het kwik zelf richting 50 graden. Bovendien rekenen ze in de VS met Fahrenheit en dan klinkt ’t nog veel erger. Nee, heerlijk thuis onder de pergola vol druivenranken waan ik me nu aan de Mediterranee. Alleen ben ik geen vermogen kwijt voor een drankje of kop koffie, ik slaap ’s nachts comfortabel in mijn boxspring en de douche heeft altijd voldoende waterdruk. Zo half oktober, als het hier wat killetjes wordt, gaan we eens kijken of we ergens anders nog wat zonnestralen mee willen pakken.

Fantasieën

Zo vanaf mijn 20ste heb ik fantasieën over vakantiehuizen in Italië gehad. Als ik weer eens in de waan verkeerde dat de Staatsloterij mij met de jackpot zou verrassen, stond een riante villa met zwembad aan het Lago Trasimeno bovenaan de wensenlijst. Hoe vaak heb ik niet staan kwijlen voor de vitrines van makelaars in pittoreske dorpjes op het platteland. Sterker, we zijn nog op pad geweest met ene Francesca uit Castello del Lago om te koop staande woningen in de omgeving te bezichtigen. Als die Engelse weduwe in San Feliciano niet plots was afgehaakt - het huis wegdoen waar ze gelukkig was geweest met haar gezin bleek toch te zwaar - hadden we nu voor veel geld vastgezeten aan een plek waar de temperatuur de afgelopen weken ook opliep tot 39 graden.

Een vakantiehuis is bovendien vaak meer ellende dan vreugd. Als er geen inbrekers de tent leegroven, dan blaast de plaatselijke mistral wel pannen van je dak. Wie merkt op dat je een lekkage of verstopte afvoer hebt, wanneer je zelf 1500 kilometer verder op de bank hangt? Oh ja, je kan afspraken maken met de buren aldaar om een oogje in het zeil te houden. Of ene Gianni inhuren om het gras te maaien en een paar dagen voor Pasen alvast de CV aan te zetten opdat je huis behaaglijk is als je arriveert. Makkelijk toch? 

Maar tijdens die storm hadden de buren hun eigen besognes. En Gianni was druk, druk, druk en helemaal vergeten langs te gaan. Oh, het gras daar had hij inderdaad ook geen tijd voor gehad. Bleek bij aankomst bovendien de ketel kapot en kan de monteur pas over vier dagen langs komen Moet het defecte onderdeel in Rome worden besteld en Is alles pas gerepareerd als je alweer op weg terug naar Nederland bent. Ik ken al die verhalen uit eigen kring. Er zit geen druppel fantasie bij. 

Logeeradres

Een andere plaag van een huis in het buitenland is dat je je vriendenkring meteen ongelooflijk ziet groeien. Want je bent ineens een gratis logeeradres geworden. Ik ken wel van die types die hun route naar het zuiden plannen langs de vakantiehuizen van familie, vrienden en collega’s. Eerst twee, drie nachten bij die en dan nog twee nachtjes daar. Dat scheelt al snel vijf-, zeshonderd euro hotelkosten. 

Als je niet oppast, zit je een deel van je zomer met gasten.  Voor je het weet ben je een soort onbetaalde B&B geworden, zuipen ze ook nog je wijnvoorraad op en vreten je koelkast leeg. Je moet dus aanleren om heel bot uit te dragen dat je géén bezoek wilt. Dat je naar rust en privacy snakt. Maar de brutaalsten duiken zelfs zonder aankondiging op. “Hallo, we waren in de buurt en dachten we wippen even langs. Kijk eens, we hebben lekker stroopwafels en drop meegebracht, want dat kennen ze hier niet hè”.

Ervaringen in brede kring hebben me er al lang geleden toe gebracht het vakantiehuis uit mijn dromen te verbannen. Een lekker hotel of mooi appartement is veel relaxter. Kost een paar centen, maar geen zorgen over dingen die kapot kunnen gaan. Geen eindeloos onderhoud aan tuin of slapeloze nachten van een lekkend zwembad. Geen ergernis over een flat die onverwacht vlak voor jouw uitzicht op zee wordt gebouwd. Geen discotheek in de buurt die tot diep in de nacht pestherrie produceert. Als de huuraccommodatie je niet (meer) zint, kies je gewoon iets anders. 

Maar nu speelt dus iets nieuws. Ik hoor reeds over de eerste pensionado’s aan de Spaanse costa’s die de hitte niet meer verdragen. Dat huis is met loeiende airco’s nog wel koel te krijgen, maar je bent niet naar Spanje verhuisd om de hele zomer binnen te zitten. De eerste borden met ‘En Venta’ ofwel ‘Te Koop’ verschijnen al in het gazon. Een soort omgekeerd ‘Ik Vertrek’. Je zult zien dat de markt voor vakantiehuizen in Zuid-Europa de komende jaren in een neerwaartse spiraal belandt. Iedereen die nog iets wil kopen ten zuiden van de Belgische Ardennen is een sukkel. Tenzij je er uitsluitend wilt overwinteren.

Deze zomer is er - ondanks de buitensporige temperaturen - nog massaal naar het Zuiden gereisd. Maar onderzoekers van toeristenstromen houden nu al rekening met een afname van tien procent ten opzichte van 2022. Op Radio1 werd een woordvoerder van TUI gevraagd of deze reisorganisatie meer vakanties naar Denemarken, Noorwegen en Zweden gaat aanbieden? Het strategisch antwoord luidde dat hun aanbod nu al heel breed was. Dat mensen bij TUI zelfs vakanties naar IJsland kunnen boeken. Ik weet niet of die mevrouw de concurrentie niet wijzer wil maken. Ofdat ze zich realiseerde wat een kop koffie, glas bier of wijn, laat staan een accommodatie in de Scandinavische landen kost. Daar zal het massatoerisme niet storm voor lopen.

Nee, de EuroParcs, Landals, Roompots en CenterParcs in Nederland, België en Duitsland gaan de komende jaren gouden hoogseizoenen tegemoet. Nog even en er groeien daar ook sinaasappels en citroenen aan de boom.      

 

https://dagblad070.nl/columns/welke-sukkel-koopt-nogeen-huis-in-zuid-europa-