Categorie: bouwen

Geplaatst op

Nieuwe sloten, tweets, een brandbrief: moeten media elk detail rond FvD verslaan? (NPO Radio 1 Cultuur & Media)

https://www.nporadio1.nl/images/2020/11/26_fb63eb68bf_ANP-424537715.jpg

De heisa bij Forum voor Democratie duurt voort. Thierry Baudet trad af als lijsttrekker na publicaties van Het Parool over nazisympathieën en antisemitische en homofobe uitingen bij de jongerentak van de politieke partij. Vervolgens stelde Baudet zich weer verkiesbaar, schreef een lijsttrekkersverkiezing uit, maar kandidaat-Kamerleden en bestuursleden van de partij keren zich nu één voor één tegen de FvD-oprichter. Er wordt zelfs gesproken over het royeren van Baudet als lid.

{prepr_video nid="b2700a14-948e-4743-b2f3-e83221f51f87" caption="Het Mediaforum met Ronald Ockhuysen en Bert Huisjes" image=""}

"Dit heeft alle kenmerken van een Griekse tragedie, waarin iemand omgeven lijkt te zijn door mensen die hem op het schavot willen hebben. Alles komt samen, Rome staat in brand, instortende zuilen, Brutus om je heen, een echte tragedie", zegt Bert Huisjes, hoofdredacteur van WNL in Spraakmakers.

In de uitzending van Goedemorgen Nederland van WNL werd Baudet donderdagochtend live geconfronteerd met reacties uit te partij. Met name op het verhaal in de Telegraaf waarin partijprominent Nicki Pouw vertelt dat Baudet allerlei antisemitisme uitspraken deed tijdens een partijetentje afgelopen vrijdag. Ook Eva Vlaardingerbroek reageerde in de uitzending en schaarde zich achter Nicki Pouw. En daarmee tegen Baudet. Ze noemde de acties van Baudet 'paniekvoetbal'.

{twitter url="https://twitter.com/AlexanderNL/status/1331877581520576513" }

"Er kwamen ook voor-sprekers aan het woord", zegt Bert Huisjes, doelend op sprekers die de kant van Baudet kozen. "Dus het was geen tribunaal. Je zag een man die diep gekwetst was. Dit was echt een 'ook jij Brutus?-moment' voor hem denk ik", aldus Huisjes.

Huisjes, die net uit de uitzending kwam van Goedemorgen Nederland, legt uit hoe dat eraan toe gaat. "Dit ontwikkelt zich tijdens een uitzending. We laten die reacties live horen, maar je wil niet alle aanklagers op een rij zetten." Huisjes zegt ook dat Baudet van te voren wist dat er reacties zouden komen. "En je wil een mix hebben van mensen die de boedelscheiding begrijpen en mensen die hem weg willen. Anders zet je iemand op een tribunaal waarbij de uitkomst bij voorbaat kenbaar is. Dat mag niet gebeuren." 

Hét etentje

Ronald Ockhuysen, hoofdredacteur van Het Parool, reageert ook op het optreden van Baudet vanmorgen bij Goedemorgen Nederland. Hij vindt het vooral opmerkelijk dat Baudet de uitspraken die tijdens het partij-etentje vrijdag zouden zijn gedaan, niet ontkent in de uitzending van WNL. "Hij roept van alles, maar hij zegt niet: dat heb ik niet gezegd. Hij zegt dat hij een andere herinnering heeft aan die avond, maar dat is wat anders." Huisjes vult aan. "Hij heeft wel gezegd hij niet antisemitisch is en dat er geen verschil tussen mensen is, dus dat heeft hij duidelijk benoemd."

Trial by Media

De media fungeert als "doorgeefluik van een machtsstrijd binnen die partij", noemt Huisjes het. "Dit is een machtsstrijd pur sang, dit gaat om de leden, wie is Forum, wie mag aan het stuur zitten? Dit is een burgeroorlog binnen de partij. Dat Baudet in de uitzending zit, is een aandeel in die oorlog."

Van journalistiek naar een soap

Hoe lang blijft dit journalistiek belangrijk en wanneer wordt het een soap? "Dat is heel ingewikkeld", zegt Ockhuysen. Nieuws gaat als een veenbrand en gaat maar door. Op elke redactie is de vraag 'Wat publiceren we wel en wat niet?'. Op een gegeven moment zijn er verhalen over sloten die zijn vervangen, steeds moet je die afweging maken. En bij WNL ontstond het nieuws ter plekke."

De hoofdredacteur van Het Parool legt uit waarom FvD veel nieuwswaarde heeft. "Deze partij speelt een belangrijke rol, veel Nederlanders hebben erop gestemd. Hij heeft een gevoel losgemaakt in Nederland, veel mensen voelen zich niet vertegenwoordigd door de gevestigde orde. Die mensen kan hij bereiken. Dat zo'n nieuwe partij zichzelf in korte tijd weer opblaast, dat is groot nieuws."

{prepr_audio nid="20daaecb-f68c-4bad-9ac6-7c4f7ed2bf20" caption="Het Mediaforum met Ronald Ockhuysen en Bert Huisjes" }

{articles "Baudet stelt 'boedelscheiding' voor" id="27938" } 

Download de NPO Radio 1-app

Met onze app mis je niks. Of het nou gaat om nieuws uit binnen- en buitenland, sport, tech of cultuur; met de NPO Radio 1-app ben je altijd op de hoogte. Download 'm hier voor iOS en hier voor Android.

{articles "'Forum voor Democratie ís Thierry Baudet, dat is een probleem voor de partij'" id="27888" }

https://www.nporadio1.nl/cultuur-media/27939-media-analyse-fvd-dit-is-een-burgeroorlog-binnen-de-partij
Geplaatst op

Turkije reikt Griekenland helpende hand na aardbeving (DutchTurks)

Na de krachtige aardbeving in Turkije vrijdag waarbij tientallen gebouwen in Izmir en op enkele Griekse eilanden zijn ingestort, heeft Turkije de helpende hand gereikt aan Griekenland.

Zowel Frankrijk als Griekenland boden eerder in de middag aan om Turkije daar waar er behoefte is aan hulp om bij te springen. De Griekse premier Micotakis belde na de aardbeving met de Turkse president Erdogan. Beide leiders wensten elkaar wederzijds sterkte. Turkije toonde haar bereidheid om Griekenland waar het kan te helpen.

Aan de gevolgen van de aardbeving zijn inmiddels twaalf mensen overleden en zijn er 419 gewonden gevallen. Bij 17 ingestorte gebouwen wordt nog gezocht naar overlevenden.

We pray that there is no further loss of live in Turkey or Greece and we send our best wishes to all those affected on both sides of the earthquake. This tragedy reminds us once again how close we are despite our differences over policy. We’re ready to help if Greece needs it.

— Fahrettin Altun (@fahrettinaltun) October 30, 2020

Griekenland en Frankrijk staan momenteel niet op goede diplomatieke voet met Turkije, maar de landen zijn wel solidair met elkaar in tijden van crisis. Bij de verwoestende bosbranden in Griekenland in 2018 stelde Turkije haar blusvliegtuigen beschikbaar aan de Grieken.

Het bericht Turkije reikt Griekenland helpende hand na aardbeving verscheen eerst op DutchTurks.nl | Nieuws & Opinie.

https://dutchturks.nl/turkije-reikt-griekenland-hand-na-aardbeving/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=turkije-reikt-griekenland-hand-na-aardbeving
Geplaatst op

Frankrijk en Griekenland bieden hulp aan Turkije (DutchTurks)

Frankrijk en Griekenland hebben na de krachtige aardbeving vrijdag op zo’n 17 kilometer van de Turkse kust hulp aangeboden aan de Turkse autoriteiten, mocht het nodig zijn. UPDATE 15:02: aan de gevolgen van de aardbeving zijn 4 mensen overleden en 120 mensen gewond geraakt.

Turkije werd vrijdagmiddag opgeschrikt door een aardbeving aan de westkust met een kracht van 6,6 op de schaal van Richter. In Turkije zijn tot dusver zes gebouwen ingestort. Ook op het Griekse eiland Samos heeft de aardbeving schade veroorzaakt.

Griekenland en Frankrijk hebben vanmiddag aangeboden om, mocht het nodig zijn, Turkije bij te staan. De Franse minister van Binnenlandse Zaken Darmanin reageerde op Twitter “Een krachtige aardbeving heeft zojuist Turkije en de Griekse eilanden getroffen. Frankrijk staat naast de Turkse en Griekse volkeren om deze vreselijke beproeving het hoofd te bieden. Als de regeringen van deze landen het wensen, kan Franse hulp onmiddellijk ter plaatse worden gezonden.”

Griekenland en Frankrijk staan momenteel niet op goede diplomatieke voet met Turkije, maar zijn wel solidair in tijden van crisis. Bij de verwoestende bosbranden in Griekenland in 2018 stelde Turkije haar blusvliegtuigen beschikbaar aan de Grieken.

Some buildings collapsed in Turkey after a massive earthquake in the Aegean Sea rattled the country’s west pic.twitter.com/WvPxe8FdFe

— TRT World (@trtworld) October 30, 2020

İzmir depremine canlı yayında yakalandı!

Oyun yayını yaparken depreme yakalanan genç, 'Deprem oluyor' çığlıklarıyla dışarıya kaçtı https://t.co/1JXLijvXjW pic.twitter.com/naxEx9X6kd

— CNN TÜRK #MaskeniTak

https://s.w.org/images/core/emoji/13.0.0/72x72/1f637.png

(@cnnturk) October 30, 2020

Het bericht Frankrijk en Griekenland bieden hulp aan Turkije verscheen eerst op DutchTurks.nl | Nieuws & Opinie.

https://dutchturks.nl/frankrijk-en-griekenland-bieden-hulp-aan-turkije/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=frankrijk-en-griekenland-bieden-hulp-aan-turkije
Geplaatst op

GELDBLOG – Dood door inflatie (GeenStijl)

Uiteindelijk komt de grote onblusbare bosbrand die bijna alles tot de grond zal doen afbranden. 

https://image.gscdn.nl/image/00f746f39c_1GSworlddebtimf24okt2020.jpg?h=True&w=880&s=c1594d2edb93c0e4397af2f46dde0f11

https://image.gscdn.nl/image/7c00b2a7a6_1GELD.jpg?h=True&w=880&s=ee2ad84681f51b99a012b73dea2b74fb

Sinds de kredietcrisis uitbrak hebben centrale banken maatregelen genomen die enkele jaren daarvoor nog als ondenkbaar werden bestempeld. De kritiek van menig marktvorser was dat deze onorthodoxe monetaire maatregelen inflatoir zouden zijn. Deze groep criticasters, waar ondergetekende ook bij hoort, hebben maar deels gelijk gehad. Deels ligt dat aan hoe/waar inflatie wordt gemeten en de tijdspanne waarin het zich allemaal zou moeten ontvouwen. Maar de achterliggende processen die al jaren en jaren geleden in gang zijn gezet, lijken nu te veranderen en/of te versmelten tot een perfecte inflatiestorm.   

Als er naar de financiële markten wordt gekeken, zijn veel investeringscategorieën flink gestegen in prijs sinds de centrale banken hun extreme beleid hebben ingevoerd. Aandelen, vastgoed, obligaties, hebben mooie opgaande koersgrafieken laten zien. Daar was het inflatoire effect van het gevoerde monetaire beleid dus goed te zien. Er was meer geld die een nagenoeg gelijk gebleven aantal financiële waardes najoeg: inflatie. Veel van deze financiële waarden zitten echter niet in het inflatiemandje, dus de officiële inflatie laat nauwelijks wat van deze prijsstijgingen zien.  

Als er gekeken wordt naar de gewone economie, dan was daar inderdaad bar weinig inflatie waar te nemen. Nu valt er ook hier het één en ander af te dingen op hoe inflatie wordt gemeten, maar los daarvan zijn er verschillende redenen voor dit fenomeen. Enkele daarvan stonden recentelijk in een column van Matthijs Bouman in het FD. De econoom bespreekt daarin een boek waarin gesteld wordt dat enkele gebeurtenissen verantwoordelijk waren voor de wereldwijde neerwaartse prijsdruk. Zo dropte in de jaren 80 en 90 het net opengestelde Oost-Europa en China honderden miljoenen goedkope arbeidskrachten op de wereldmarkt. Daarnaast heeft de babyboom in de tweede helft van de 20e eeuw uiteindelijk ook voor meer aanbod gezorgd. Al met al heeft dit de factor arbeid nooit echt in staat gesteld om harde looneisen te stellen; immers, van arbeidsschaarste was geen sprake. Hierdoor is de inflatie laag gebleven.

In veel productcategorieën was er zelfs sprake van deflatie. Nu is deflatie net zo’n (expres?) onbegrepen fenomeen als inflatie, dus deze termen behoeven wat uitleg. 

https://image.gscdn.nl/image/7486c11b8a_salora.jpg?h=True&w=880&s=b7fbb179f7e6101811b1152598f9bbfe

Allereerst zijn er verschillende soorten inflatie; de inflatie die wij kennen uit de economieboekjes op school is dat mensen steeds meer geld te besteden hebben maar dat de productie van goederen en diensten deze groei niet bij kan houden (oververhitting van de economie). Hierdoor stijgen de prijzen, zoals we gezien hebben bij de voornoemde financiële waarden. Voor het gemak kan dit bestedingsinflatie genoemd worden. 

Maar inflatie kan ook voorkomen terwijl het economisch helemaal niet goed gaat. Zo kan een land te lang een slecht monetair beleid volgen met een dalende wisselkoers tot gevolg. Hierdoor vragen de handelspartners hogere prijzen voor hun producten. Zij willen immers gecompenseerd worden voor de alsmaar verzwakkende munt van hun handelspartner (of vragen betaling in een sterke munt wat op hetzelfde neerkomt). Deze omstandigheden leiden dus ook tot inflatie (via de import), maar heeft dus een totaal andere oorzaak (en dus oplossing) dan de bestedingsinflatie. 

Deflatie daarentegen is het grootste spookbeeld van centrale banken. Centrale bankiers stellen dat als prijzen van goederen en diensten dalen, dat consumenten en bedrijven wachten met consumeren en investeren tot de volgende dag wanneer alles goedkoper is. De dag daarop is het natuurlijk nog goedkoper, dus wachten ze nog een dag, en zo verder. Het zou leiden tot een permanent uitstel van investeringen en consumptie. Dit is natuurlijk lariekoek; zie bijvoorbeeld TV’s die alsmaar goedkoper worden. Wacht de consument voor eeuwig voor dat er gekocht wordt? Dacht het niet. Nee, centrale bankiers zijn doodsbang voor deflatie omdat de schuldenberg dan eerder onhoudbaar wordt. Immers, inkomens en bedrijfswinsten stijgen niet of nauwelijks meer in nominale termen, terwijl de schuld in nominale termen blijft staan.  

En dit brengt mij op een saillant maar in dit betoog niet toedoend punt: die dalende TV-prijzen, daar is iedereen toch blij mee? Natuurlijk! Dit is goede deflatie; dalende prijzen door innovatie. Maar centrale banken hebben dus al die jaren gemikt op een inflatiepeil van 2%, wat dus betekent dat zij een deel van deze deflatoire winsten voor consumenten en bedrijven hebben lopen “afromen”; er is hen een prijsvoordeel afgenomen! 

Is er ook slechte deflatie/ jazeker, als marktpartijen door problemen bezittingen in nood van de hand moeten doen, dan dalen de prijzen disproportioneel hard en dat kan op korte termijn voor enorme dislocaties zorgen. Echter, uiteindelijk is deze catharsis wel nodig om het kapitaal weer te herschikken en de rendabiliteit te herstellen. Dus echt slecht is het nou ook weer niet; deflatie is maar een symptoom en de focus zou dus moeten liggen op de oorzaken (uitstellen van catharsis is er dus één van). De focus van monetaire beleidsmakers op symptomen in plaats van oorzaken is soms echt verbazingwekkend. Hierdoor hebben centrale banken ook de catharsis zodanig lang uitgesteld, dat een dergelijk corrigerend proces zo groot en heftig zal zijn, dat niemand die optie meer durft te overwegen. 

Dit verklaart dan ook waarom centrale banken de laatste jaren alsmaar meer liquiditeit in de markt hebben lopen pompen. Deze liquiditeit moet tot lagere rentes leiden wat weer tot meer schulden zal leiden waardoor investeringen en consumptie kunnen groeien en bestaande leningen kunnen worden doorgerold. 

Het proces is echter zoals het managen van een groot woud; als je geen bosbrandjes toelaat, dan hopen het oud hout,de bladeren en kleine boompjes zich op. Als er dan een bosbrand uitbreekt, dan is het gelijk ook een hele grote die enorme schade toebrengt. Dit terwijl het niet blussen van de kleine brandjes juist leidt tot een gezonder (antifragile) bos waar grote bosbranden niet voorkomen. Daar kunnen de parkwachters van Yellowstone Park over meepraten. 

In onze situatie zijn de centrale banken elk vuurtje aan het blussen. Hierdoor worden de brandjes steeds gevaarlijker en moeten deze bestreden worden met meer en steeds groter materieel. Maar het punt wanneer er gewoonweg niet meer materieel voorhanden is, komt steeds dichterbij. Uiteindelijk komt de grote onblusbare bosbrand die bijna alles tot de grond zal doen afbranden. 

Dit proces waar items samensmelten tot een perfecte (vuur)storm is nu gaande. Bouman had het in zijn column over de goedkope arbeidskrachten die op de wereldmarkt werden gedumpt; iets wat volgens het boek wat hij aanhaalde niet meer gaat gebeuren (er zijn namelijk geen grote landen en/of gebieden à la China en Oost-Europa die voor een dergelijke aanbodschok zouden kunnen zorgen). Verder hebben de auteurs van dat boek de mening dat door vergrijzing de factor arbeid nog verder zal afnemen waardoor de prijs voor arbeid wel omhoog moet gaan. Alleen als Afrika de boel op orde krijgt en opengaat, zal dit proces nog kunnen worden tegengegaan. Gezien de kans daarop klein is, lijken wereldleiders het idee te hebben om deze goedkope arbeidskrachten dan maar te importeren. Echter, dit heeft nog niet bepaald tot de gewenste resultaten geleid, wir haben es nicht geschafft. 

Kortom, we krijgen dan inflatie via de stijgende lonen door vergrijzing en door gebrek aan nieuw aanbod van goedkope arbeid. Dit leidt dan tot (een soort) bestedingsinflatie.

Daarnaast krijgen we ook inflatie via de import. Door de continue debasing van de muntsoorten door de verschillende grote centrale banken, zullen handelsgoederen opwaartse prijsdruk laten zien. 

https://image.gscdn.nl/image/35f64f6545_1GSworlddebtimf24okt2020.jpg?h=True&w=880&s=420cd42bb8ccd5d08bb35f29d99a4cda

Verdere fiscale verruimingen zullen een opwaarts effect hebben op zowel bestedings- alsmede importinflatie. Tezamen vormen deze ontwikkelingen een perfecte inflatiestorm. Deze storm zal zich vooral via het schuldencomplex laten doen gelden. De rente bestaat namelijk uit verschillende componenten (risicovrije rente + inflatiepremie + liquiditeitspremie + default premie ) en met name de tweede en laatste zullen dus omhoogschieten. Iets waar centrale banken weinig tot niets tegenover kunnen stellen. Stijgende rentes op disproportioneel gestegen schulden (zie afbeelding hierboven) betekent dus het faillissement van vele muntsoorten en landen. Iets waar Ray Dalio al over verhaalde. 

We zijn dus hard op weg naar de big reset.   

https://www.geenstijl.nl/5156020/geldblog-dood-door-inflatie/
Geplaatst op

Karlijn reist in deze hectische tijden door de VS: ‘Dit land staat op het punt over te koken’ (VIVA)

Karlijn van Houwelingen (32) is correspondent van het AD en zeven regionale kranten in de Verenigde Staten. Bijna dagelijks brengt ze nieuws en achtergronden vanuit een politiek verscheurd land in hectische tijden. ,,Ik heb altijd de lezer in mijn achterhoofd: wat zou die willen en moeten weten van wat zich hier afspeelt?”

In samenwerking met het AD

Is er nog hoop in Amerika? Correspondent Karlijn van Houwelingen reist in aanloop naar de verkiezingen dwars door het land, naar tien plaatsen die Hope heten. Vandaag deel 1: Hope, Maine. ‘Dit land staat op het punt over te koken.’

Rampzomer

Amerika smacht naar troostvoedsel. Barbecuevlees, kaasmacaroni – het vliegt de keuken van chef Andrew Bridge uit. Dat komt, denkt hij, omdat zo’n bord langzaam gerookte runderborst je in crisistijd het idee geeft dat alles normaal is. De VS beleefde een rampzomer. En toch, terwijl coronarecords werden gebroken en horecabaas na horecabaas ermee stopte, opende Bridge hier in Maine stoïcijns de deuren van zijn eerste eigen restaurant. Bij Station 118, gevestigd in een oud benzinestation, stond op dag één een rij tot om de hoek. De verwachte omzetcijfers worden naar verluidt continu gebroken. Er zijn al plannen voor meer vestigingen, het liefst langst de hele oostkust van de VS.

,,Ik denk niet zoals een normaal mens. Als de pandemie erger wordt, maak ik me wel zorgen als het zover is’’, zegt Bridge als hij de rookoven vol varkensvlees en kippendijen even met rust kan laten. Volhouden, en je vooral niet druk maken om dingen waar je geen controle over hebt – zo kun je in het gehavende Amerika van vandaag nog steeds vooruit komen, daar is hij van overtuigd.

,,Misschien heb ik het mis, al heb ik flink wat gereisd. Ik denk dat dit een van de beste landen in de wereld is. Er is een overvloed aan kansen, enorme diversiteit aan mensen, diversiteit aan ruimte – je vindt hier elk klimaat, van besneeuwde bergen tot regenwoud en woestijn. En het ligt eigenlijk allemaal voor het grijpen, als je bereid bent hard te werken, vastberaden bent, en niet luistert naar wat andere mensen zeggen.’’

Andrew Bridge (42) woont in Hope, een dorpje in kuststaat Maine. Het is mijn eerste halte op een wekenlange reis door 23 staten die ik Project Hope heb genoemd. De afgelopen maanden schreef ik zoveel deprimerende verhalen over de VS dat ik, met de verkiezingen op komst, wil weten of de Amerikanen er net zo zwaarmoedig van zijn geworden als ik. Bovendien, de eerste branden in het westen kondigen wéér een apocalyptisch bosbrandenseizoen aan, de democratie en rechtsstaat staan onder grote druk. De VS werd al geregeerd door het grote geld, de regering Trump is nu bezig van de overheid een veredelde dependance van zijn vastgoedbedrijf te maken.

Humeur

Hoe is het humeur van de Amerikanen, nu de pandemie maar slachtoffers blijft maken en het virusleed gepaard gaat met armoede? Wat doet het met ze, de tv die brandende winkelpanden en plunderaars toont? Hebben ze nog hoop voor de toekomst van de VS? Het was altijd zo’n optimistisch land, waar het enthousiasme niet op kon. Als het je ergens niet zinde, of je had jammerlijk gefaald, dan pakte je gewoon je spullen en trok je westwaarts, nieuwe kansen achterna. Klopt dat beeld nog? Het antwoord op de vragen zoek ik in tien steden en dorpen met de goedgemutste naam Hope, symbolen van het optimisme van de eerste bewoners.

Ze liggen overwegend in plattelandsgebieden, plekken waar Donald Trump zijn meest gedreven aanhangers vindt. Ongeveer een derde van de Amerikanen woont buiten steden. Trump heeft zijn presidentschap nadrukkelijk in het teken gezet van hun leefwijze. De grote stad is in zijn retoriek een wetteloos oord vol gevaar en Democraten. Hoe kijken de bewoners van small town USA naar ‘hun’ president, nu zijn regeertermijn eindigt met diepe crisis?

Hoop?

In een van de meest hopeloze weken in de moderne Amerikaanse geschiedenis pak ik mijn spullen. In Kenosha, Wisconsin, vallen twee doden als een gewapende tiener met sympathie voor Trump twee linkse betogers neerschiet. Een paar dagen later doodt een linkse demonstrant in Portland met zijn vuurwapen een rechtse tegenbetoger. Door sommige steden lopen gewapende milities, burgers vechten hun politieke meningsverschillen uit op straat. Het reisschema lijkt even heel futiel. Hoop? Het land valt uit elkaar.

Psychologenvereniging APA meldt dat de ‘collectieve mentale gezondheid’ van het Amerikaanse volk flinke klappen heeft gekregen. Maar liefst acht op de tien Amerikanen ervaart stress vanwege zorgen over de toekomst van het land. Het land waar het altijd groter, beter en meer kon, is pessimistisch geworden. Zelfs New York, baken van onverstoorbaarheid, is vergeven van verhuiswagens. Geschrokken inwoners trekken in de pandemie naar veiliger, minder dichtbevolkte oorden.

Ik sluit me met fotograaf Sergio Avellaneda tijdelijk bij die uittocht aan als we naar de schilderachtige kuststaat Maine rijden. We volgen de rotsachtige kustlijn naar het noorden, langs vuurtorentjes en vissersdorpjes die onzichtbaar blijven vanaf de hoofdsnelweg naar de Canadese grens. Zodra we de afslag richting Hope nemen verschijnen Trump-vlaggen en Trump-bordjes in de berm, soms in een visuele strijd met de Biden-bordjes van de buren. De Trumpisten winnen. In de bossen rond Hope is op een enkele boom een bordje gespijkerd waarop iemand met onvaste hand ‘Black Lives Matter’ heeft geschilderd.

Circusolifanten met artritis

Hope is een creatief, ondernemend dorp, zeggen de bewoners. Een van hen bouwt doedelzakpijpen, een ander restaureert antieke brandweerwagens. Een lokale dierenarts besloot een jaar of acht geleden een opvang in te richten voor twee gepensioneerde circusolifanten met artritis, Rosie en Opal. Het werd het einde van dokter Laurita (56). Hij struikelde in het olifantenhok en stikte toen een van de ruim 3000 kilo zware dames op zijn borst stapte. Hope Elephants bestaat niet meer. Er is wel een winkel die al sinds 1832 op dezelfde plek staat. Als je een vintage rode pickuptruck met ‘HOPE’ op de nummerplaat voorbij ziet rijden weet je: daar gaat de brandweercommandant.

,,De mensen hier hebben een sterke band, ongeacht aan welke kant van het politieke spectrum ze staan’’, zegt Heidi Kelley (37), thuisblijfmoeder van twee, en tijdelijk thuisonderwijzer nu de school van haar oudste mondkapjes verplicht en schooltijden heeft ingekort (‘het leek me nogal overweldigend, voor een 5-jarige’). De inwoners houden hun nauwe band graag in stand, dus politiek is niet toegestaan in de dorpsgroep op Facebook.

De overbuurman van Heidi Kelley kwam beleefd vragen wat ze ervan dacht, toen hij een Trump-bordje in de berm had gezet. Hij woont hier net en wilde niet dat het scheve gezichten zou geven. ,,Ik voel me soms een soort vredesstichter’’, vertelt Heidi. ,,Mijn familie is heel conservatief, en ik heb veel vrienden aan de andere kant van het politieke spectrum.”

Bijbelse waarden

De buurman hoefde zich overigens geen zorgen te maken. Ze stemde zelf in 2016 ook op Trump, en is van plan dat in november weer te doen. Niet dat ze nou zo’n fan is van de persoon Donald Trump, maar ze ziet in hem de man die Bijbelse waarden leidend maakt, door bijvoorbeeld pogingen om abortus in te perken te steunen. Haar geloof is belangrijk. Het bestrijden van buitensporig politiegeweld tegen zwarte landgenoten ook, vindt ze. ,,Maar ik wil niet zomaar ergens in meegaan om sociale status te verkrijgen. Als ik dingen op sociale media zou zetten, of een bord zou ophangen, vind ik dat het ook waar en duidelijk moet zijn in mijn leven.’’

Op de muur van de tweehonderd jaar oude schuur naast haar huis heeft Heidi Kelley een paar jaar geleden wel met kerstlichtjes het woord ‘hope’ gevormd. Omdat ze in Hope woont, en omdat het hier over een paar weken om vier ’s middags al donker is. Dan kunnen voorbijgangers wel een beetje hoop en licht gebruiken. In het dunbevolkte noorden van de VS moet je het samen zien te rooien.

Standvastig

,,De mensen in Maine, wat hun politieke voorkeur ook is, zijn wat realistischer’’, zegt chef Andrew Bridge. ,,Over een paar maanden wordt het hier koud en donker en heel stil. We zijn mentaal en emotioneel standvastig, dat maakt het mogelijk om het hier vol te houden.’’

We ontmoeten hem om zes uur ’s ochtends, als hij luistert naar De Goelag Archipel, een audioboek over Sovjet-strafkampen, terwijl hij varkensschouders marineert. Later op de dag heeft hij geen tijd. Aan het eind van de middag gaat hij naar bed, om rond twee uur ’s nachts op te staan zodat zijn klanten voor de lunch vers gerookt vlees van lokale boeren kunnen bestellen.

De inwoners van Maine zijn lokaal geteeld voedsel meer gaan waarderen, nu veel grenzen dicht zijn en de bevoorrading van grote supermarktketens lang te wensen over liet, merkt Ron Howard (66). Hij heeft de leiding op de bosbessenboerderij van de familie Brodis, die hier al zes generaties wilde bessen oogst. Wilde bosbessen zijn zoeter, gezonder en gevarieerder dan geteelde neefjes. Om de struiken te onderhouden gebruikt Howard technieken die de oorspronkelijke bewoners van Noord-Amerika duizenden jaren geleden ontwikkelden.

Zijn schoonmoeder verhandelt elke zomer vers geoogste bessen vanuit haar huis. Maar nu een nieuw virus door het land waart leek dat geen goed idee, zoveel bezoekers over de vloer, en plukkers die in oma’s badkamer naar de wc gaan. Zo kwam het dat ook de familie Brodis juist in dit crisisjaar grote stappen heeft gezet. Vooraan op de heuvel waar de bessen groeien staat een gloednieuw winkel- en sorteerpand.

Directe verkoop aan de bewoners van Hope en omgeving moet de bessenboerderij overeind houden nu restaurants veel minder bessentoetjes verkopen. Handelaren betaalden al steeds minder voor wilde bosbessen. Ze importeren gecultiveerde bessen uit China of Mexico. ,,Veel wilde bosbessenboeren zijn ermee gestopt’’, vertelt Howard. ,,Ze kunnen maar krap een maand per jaar bessen oogsten, terwijl de bessenimport uit de rest van de wereld het hele jaar doorgaat.’’

Zorgen

Invoertarieven op buitenlandse bessen, dat zou kunnen helpen, in zijn ogen. Trump probeerde met zulke importbelastingen de afgelopen jaren verschillende Amerikaanse industrieën een steuntje in de rug te geven, tot schrik van veel voorvechters van vrijhandel. De president heeft hard gewerkt om Amerikaanse bedrijven te steunen, vindt Howard.

,,Maar we zijn hier in Maine juist de mogelijkheid om naar China te exporteren kwijtgeraakt, omdat er in de handelsoorlog gewoon minder schepen die kant op gaan. Dat raakt ons. Ik zou ongeveer dezelfde dingen gedaan willen zien, maar dan op een meer ordelijke manier, in plaats van zo’n klap met de hamer.’’ Daarom denkt hij toch voor Biden te stemmen. ,,Ik denk gewoon dat het riskant is, Trump als president. Hij zegt de verkeerde dingen op de verkeerde momenten.’’

Ron Howard maakt zich zorgen over zijn kleinkinderen van 13, 10 en 8. Ze missen onderwijs en sociale contacten, omdat ze lang niet naar school zijn geweest vanwege het virus. Toen het net opkwam dacht hij nog dat alle maatregelen een tikje overdreven waren. Dat gevoel is verdwenen sinds hij hoorde over een bruiloft in het zuiden van Maine waar in augustus bijna de helft van de gasten besmet raakte. Het leidde tot zeker 175 infecties en zeven sterfgevallen.

,,Ik verwacht een heel zwaar 2021’’, sombert Howard. Het virus verdwijnt niet zomaar, denkt hij. En meer economische problemen kan de familie Brodis niet gebruiken – als de bevolking van Hope en omgeving minder te besteden heeft worden met de hand geoogste wilde bosbessen al snel van de boodschappenlijstjes geschrapt.

Andrew Bridge maakt zich niet vaak zorgen, maar alle politieke spanningen zitten hem ook dwars. ,,Ik wil gewoon dat mensen met elkaar kunnen opschieten. We zijn op het punt dat mensen neergeschoten worden om hun politieke standpunten, of in elkaar geslagen omdat ze op mannen of vrouwen vallen.’’

Zijn zakenpartner, Troy Crane, laat het woord ‘burgeroorlog’ vallen, als de twee een moment pauze nemen op het terras van hun restaurant. ,,Iedereen staat met zijn vuisten omhoog’’, ziet Bridge. ,,Het land staat op het punt over te koken, mensen zijn waakzaam, gewapend en klaar om te vechten.’’

Het is dat hopeloos bedorven politieke klimaat dat maakt dat barbecuechef Bridge ook in het ogenschijnlijk zo saamhorige, bloeiende Hope vrijwel niemand meer vertelt op wie hij straks stemt. ,,Als ondernemer zou je wel gek zijn’’, zegt hij. De ene klant staat hier in de rij in een Trump-shirt, de volgende met Biden-logo op de borst. Hij wil alleen kwijt dat hij beide kampen ‘krankzinnig’ vindt, en niemand op het stembiljet ziet echt het beste voor heeft met het Amerikaanse volk. ,,Maar zelfs als ik zeg dat ik van allebei een beetje goed vind, kan ik zo een steen door een ruit krijgen.’’

Correspondent Karlijn van Houwelingen reist voor het AD in aanloop naar de verkiezingen dwars door het land, naar tien plaatsen die Hope heten. Tot aan de verkiezingen op 3 november, vind je iedere week haar intrigerende verhalen (ook) op onze website.

Het bericht Karlijn reist in deze hectische tijden door de VS: ‘Dit land staat op het punt over te koken’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.

https://www.viva.nl/reizen/karlijn-reist-in-deze-hectische-tijden-door-de-vs-dit-land-staat-op-het-punt-over-te-koken/