Categorie: financien

Geplaatst op

Algemene beschouwing D66 Gelderland (D66 Gelderland)

In de algemene beschouwingen van D66 Gelderland zijn drie thema’s leidend: gezonde leefomgeving, onderwijs en arbeidsmarkt en last but voor D66 zeker niet least: klimaat en dan met name een reductie van de CO2 uitstoot.

D66 vindt een gezonde, aantrekkelijke en duurzame leefomgeving belangrijk. Mensen moeten veilig en gezond kunnen wonen, werken en recreëren in Gelderland. Een ieder moet daar de kans voor krijgen. Daarnaast is klimaat de belangrijkste opgave voor de komende decennia. Céline Blom, die namens D66, spreekt is van mening dat de inzet van het provinciebestuur op de reductie van CO2 uitstoot nog te weinig is en te langzaam gaat. ‘Wij moeten niet willen wachten tot het water ons aan de lippen staat, tot er nog meer bosbranden plaats vinden, ook op onze mooie Veluwe, dat we de generaties na ons met een steeds groter probleem opzadelen.’ D66 blijft dan ook vragen naar realistische en concrete plannen in de Provinciale Staten.

Naast de inzet op klimaat, onderwijs en arbeidsmarkt en een gezonde leefomgeving, vinden wij eenheid en samenwerken van belang. Blom sloot haar betoog af met een motie om de Europese vlag een plek te geven in de Statenzaal, naast Nederlandse en Gelderse vlag. ‘Onze provincie maakt nadrukkelijk deel uit van Europa dat mag volgens D66 best te zien zijn. We hebben al een Nederlandse en Gelders vlag in de Statenzaal. De Europese vlag staat symbool voor de Europese Unie en, in bredere zin, voor de identiteit en de eenheid van Europa. Op de vlag staat een cirkel van 12 gouden sterren op een blauwe achtergrond. Ze staan voor de idealen van eenheid, solidariteit en harmonie tussen de volkeren van Europa.’

 

Lees hier de spreektekst:

Voorzitter, in 2019 en 2020 herdenken we het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog 75 jaar geleden. We vieren dat we sindsdien weer in vrijheid leven, in het besef dat we samen verantwoordelijk zijn om vrijheid door te geven.

In het Europa van na de Tweede Wereldoorlog leefde sterk het idee van ‘nooit meer oorlog’ en bestond er grote behoefte aan internationale samenwerking. Om te voorkomen dat er opnieuw oorlog zou uitbreken in Europa zou er geen situatie meer mogen ontstaan waar zowel de Eerste als de Tweede wereldoorlog uit voort waren gekomen. Via verschillende samenwerkingsvormen ontstond uiteindelijk de Europese Unie. Het Verdrag van Maastricht, getekend in 1992, legde hier de basis voor.

Europa laat ons zien hoe belangrijk het is om samen te werken en over grenzen te denken. Twee uitgangspunten die bij uitstek passen bij de provinciale bestuurslaag. In deze algemene beschouwingen wil D66 drie thema’s uitlichten waarvoor deze uitgangspunten belangrijk zijn: Gezonde leefomgeving, onderwijs en arbeidsmarkt en last but, voor D66, zeker niet least: klimaat.

D66 vindt een gezonde, aantrekkelijke en duurzame leefomgeving belangrijk. Mensen moeten veilig en gezond kunnen wonen, werken en recreëren in Gelderland. D66 wil graag het gebruik van de fiets stimuleren, als vervoersmiddel voor woon-werkverkeer. We zijn goed op weg blijkt uit de jaarlijkse fiets-stelling: in september 2019 fietsten gemiddeld 7% meer fietsers op de Gelderse snelle fietsroutes dan in 2018.

We waren dan ook verheugd dat in de carrousel bespreking van mobiliteit veel partijen net als D66 zich hard willen maken voor snelfietspaden. Er zou maar zo een mooie fietscoalitie kunnen ontstaan die onze plannen steunt. Zo stelden we in maart voor om fietsbruggen en 200 km snelfietspaden aan te leggen.

Wat geldt voor fietsen geldt ook voor wandelen. Wandelen is een uitstekende manier van vervoer en het is gezond en duurzaam. Het is een vorm van bewegen die voor een zeer grote groep in onze maatschappij haalbaar is. D66 was dan ook teleurgesteld dat er in de begroting voor 2020 geen geld is vrij gemaakt voor het onderhoud van de klompenpaden. Hoe betrouwbaar ben je als overheid als je daar geen duidelijkheid over geeft, hoe moeilijk is dat te begrijpen voor alle vrijwilligers die hierbij betrokken zijn. Bij vragen hierover in de carrousel bleek dat GS hier in het 1e kwartaal van 2020 op terug komt. Voor D66 mag dit wel wat concreter zodat er voor de vrijwilligers geen rituele klompendans ontstaat. We dienen daarom de motie over de klompenpaden mede in.

Fietsen, wandelen…. Spelen!! Een groen schoolplein is een ideale omgeving om kinderen al vroeg te leren over de natuur. Bovendien leert onderzoek ons dat we beter leren in een groene omgeving. In dit kader een compliment aan GS: we zijn erg blij met de toezegging die gedaan werd bij de carrousel t.a.v. de Groene schoolpleinen: ‘zolang er interesse is, zal de provincie de subsidiepot blijven aanvullen.’ Op naar een groen, duurzaam en klimaatbestendig schoolplein op iedere school!

Het belangrijkste thema voor D66 is klimaat. Wij vroegen hier eerder al aandacht voor bij de bespreking van het coalitieakkoord en perspectiefnota. En we doen het weer.

Voor D66 blijft het te weinig en te langzaam. We moeten niet willen wachten tot het water ons aan de lippen staat, tot er nog meer bosbranden plaats vinden (ook op onze mooie Veluwe), dat we de generaties na ons met een steeds groter probleem opzadelen. De aanpak van klimaatverandering blijft voor ons de grootste opgave voor de komenden decennia. En eigenlijk, ja ik kan het niet anders zeggen, wil ik graag forum en de PVV feliciteren. Niet in het college zitten en toch een college die deze periode geen cent extra besteedt aan klimaat, wat twijfel uitspreekt over het behalen van de doelen van het klimaatinitiatief en wat niet doet, maar plant.

Zo is D66 benieuwd hoe het met de concrete plannen voor klimaat staat. Vanaf juli 2018 ligt er al geld klaar (25 ha klimaat bos, stallen van de toekomst). Er liggen namelijk nu al plannen op tafel die stop gezet zijn! Een v.b. hiervan is de Integrale wijkaanpak: in de Statenbrief van februari 2019, legde toenmalig GS nog de bouwstenen en vervolgstappen neer. Er kon naadloos, over de verkiezingen en formatie heen, doorgepakt worden met de verduurzaming van de bestaande woningvoorraad. Het huidig GS stelt in één zin deze integrale wijkaanpak gelijk aan Nieuw Naoberschap en praat vervolgens door over leefbaarheid. Zonder die belangrijke stevige inzet op verduurzaming van de bestaande woningvoorraad. D66 vindt het jammer dat GS in deze begroting, eerder genoemde opgave laat liggen. Een gemiste kans om door te pakken. Hoe langer het allemaal duurt, hoe intensiever het uiteindelijke pakket moet worden! We verliezen namelijk kostbare tijd!

Zo wordt het een self fulfilling prophesy dat we geen geld extra nodig hebben… Omdat we het niet weggezet krijgen zoals het college zei bij eerdere besprekingen. Graag een reactie!

Ik begon mijn betoog met het herdenken van 75 jaar vrijheid. Met bevrijding van de onderdrukking begon in Nederland een nieuwe periode waarin onze identiteit doorontwikkelde, verankerd in een verenigd Europa. Onze provincie maakt nadrukkelijk deel uit van Europa dat mag volgens D66 best te zien zijn. We hebben al een Nederlandse en Gelders vlag in de Statenzaal. De Europese vlag staat symbool voor de Europese Unie en, in bredere zin, voor de identiteit en de eenheid van Europa. Op de vlag staat een cirkel van 12 gouden sterren op een blauwe achtergrond. Ze staan voor de idealen van eenheid, solidariteit en harmonie tussen de volkeren van Europa.

Daarom dient D66 samen met de PvdA de motie in met het dictum: Verzoeken GS De Europese vlag een plek te geven in de Statenzaal, gebroederlijk naast de Nederlandse en Gelderse vlag. Ik heb ter inspiratie al een klein tafelvlaggetje wat ik aan de commissaris wil aanbieden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

https://gelderland.d66.nl/algemene-beschouwing-d66-gelderland/
Geplaatst op

GroenLinks-plannen tegen ontbossing gaan niet ver genoeg (Joop)

Na alle aandacht voor het brandende Amazonebos afgelopen zomer kwam GroenLinks onlangs met een initiatiefnota om verdere ontbossing te voorkomen. De intentie achter de plannen is goed, maar de voorgestelde maatregelen zijn niet voldoende om de problemen in de tropen op te lossen. Als Nederland niet verantwoordelijk wil zijn voor alle rampen die zich daar afspelen, moeten we stoppen met het importeren van alle tropische soja, hout en palmolie die samenhangt met ontbossing.

https://joop.bnnvara.nl/content/uploads/2013/11/RTEmagicC_ontbossing_google.jpg.jpg

De gevolgen van wereldwijde ontbossing zijn niet mild. 15 tot 20 procent van alle broeikasuitstoot wordt veroorzaakt door deze ontbossing. Daarnaast staat het voortbestaan van enorm veel dier- en plantensoorten op het spel. Natuurverwoesting is namelijk net zo bedreigend voor de biodiversiteit als de opwarming van de aarde.

Ook mensenlevens zijn in gevaar: alleen al in 2017 zijn bijna 200 natuurbeschermers zijn vermoord, vaak door de ‘oerwoudmaffia’. Dit zijn criminele netwerken die het regenwoud illegaal exploiteren. Daarbij worden huizen verwoest en verdwijnt de voedselbron en de cultuur van inheemse stammen. Als de mensen uit deze stammen de misdadigers dwarsliggen door de autoriteiten erbij te halen, worden ze geïntimideerd en in het ergste geval zelfs geëxecuteerd. Deze moorden vinden onder andere plaats in Brazilië, de Filipijnen en de Democratische Republiek Congo. Om te voorkomen dat al deze verschrikkingen nog verder uit de hand lopen, moet de kap van oerwouden wereldwijd zo snel mogelijk stoppen.

Om de ontbossing een halt toe te roepen, kwam GroenLinks met tien voorstellen. De meeste daarvan zijn gericht op internationale diplomatie. Zo wordt er voorgesteld om een multilateraal verdrag op te stellen en moet bosbescherming onderdeel worden van het ambassadebeleid.

Goede voorstellen, maar ze pakken de problemen niet bij de wortels aan. De bosbranden en illegale kap worden namelijk veroorzaakt door een enorme vraag naar soja, tropisch hout en palmolie. Zolang wij deze producten uit de tropen zonder omkijken blijven importeren, zijn wij zelf onderdeel van het probleem. Het is niet te verantwoorden dat Europa bijdraagt aan deze giftige cocktail van natuurverwoesting, ontheemding en moord.

Naast de diplomatieke plannen stelt GroenLinks daarom voor om een keurmerk in te stellen voor producten die aantoonbaar ontbossingsvrij zijn. Dit keurmerk wordt alleen afgegeven als een Europese waakhond kan controleren of aan alle eisen is voldaan. Als landen meewerken aan deze controles, worden de goedgekeurde producten vrijgesteld van importheffingen in nieuwe handelsverdragen. De hoop is dat landen in de tropen zo meer duurzame producten zullen leveren. Het is echter maar de vraag of dit keurmerk voor verandering zal zorgen. Er zullen veel Europese bedrijven zijn die niet omkijken naar zo’n keurmerk en de reguliere producten blijven inkopen. Zo blijven we verantwoordelijk voor de import van foute tropische producten en de massale ontbossing die daarmee gepaard gaat.

Als we echt willen dat de ontbossing stopt, moet het keurmerk verplicht worden voor álle producten uit de tropen. De import van alle tropische soja, hout en palmolie zonder keurmerk wordt dan verboden. Want als de vraag geheel verschuift naar aantoonbaar duurzame producten, zal de ontbossing aan banden worden gelegd.

Het is terecht dat landen met veel tropisch regenwoud onder druk worden gezet door de internationale gemeenschap, maar we moeten ook naar ons eigen importbeleid kijken. Een importverbod is de enige manier om te garanderen dat we niet medeverantwoordelijk zijn voor de misdaden tegen de menselijkheid en de natuur.

https://joop.bnnvara.nl/opinies/groenlinks-plannen-tegen-ontbossing-gaan-niet-ver-genoeg
Geplaatst op

Californië wordt heter en droger – en dan is één vonk genoeg (Klimaatverandering blog)

Gastblog van Rolf Schuttenhelm

https://klimaatverandering.files.wordpress.com/2019/11/californische-bosbrand-2013.jpg?w=500&h=281

Foto van een bosbrand bij Yosemite National Park in 2013. De grootste brand van dat jaar is de tot nog toe zesde meest omvangrijke bosbrand in Californië – overtroffen door onder andere branden in 2018 en 2019 – en begon uit een kampvuurtje van een jager. De grootste bosbrand van 2018 valt te herleiden tot een vonk van een hamer op een ijzeren paal. En dit jaar worden de elektriciteitskabels genoemd. Maar valt daarmee te verklaren dat het aantal bosbranden nu gemiddeld acht keer zo groot is als in de jaren 70? Een vonk richt weinig uit als die op een vochtige bosbodem valt (het werkelijke ‘geheim van de Finnen’). Bron afbeelding: US Department of Agriculture.

De Amerikaanse staat Californië wordt momenteel weer geteisterd door uitzonderlijke felle bosbranden. Maar waren Californische bosbranden vorig jaar niet ook groot nieuws? En de jaren ervoor? Is er sprake een toename, en zo ja, wat is de oorzaak?

Ja, inderdaad zijn er nu twee jaren op rij waarin grote delen van de Californische bossen in rook opgaan – en ook over een wat grotere tijdschaal nemen de bosbranden in Californië toe. Het jaarlijks verbrande gebied is nu vijf keer zo groot als in de jaren 70, met tussen 1972 en 2018 een achtvoudige toename in zomerse bosbranden. De huidige bosbranden niet meegerekend, hebben 12 van de 15 grootste Californische branden plaatsgevonden sinds het jaar 2000.

In de zoektocht naar de oorzaken van de natuurbranden komt al gauw een afkorting naar boven: PG&E. Dat staat voor Pacific Gas & Energy, een energiebedrijf dat verantwoordelijk is voor een deel van de elektriciteitskabels die door de Californische bossen lopen, waar vaak de term ‘utilities’ voor wordt gebruikt. Omdat PG&E deze infrastructuur slecht zou onderhouden, kunnen boomtakken de bedradingen raken, waardoor vonken overspringen en branden ontstaan.

Trump: de Finnen harken hun bossen, en hebben geen last van branden

Daarbij kun je je afvragen wat dan specifiek het probleem is: de elektriciteitskabel, de boom – of misschien een onderliggende factor. En zo komt ook de politieke verdeeldheid in de VS naar boven. Vorig jaar gooide president Trump de knuppel in het hoenderhok, toen hij een verbrand dorp bezocht en zei dat de toename van de branden niet door klimaatverandering komt, maar door ‘slecht bosbeheer’.

Volgens Trump gaat het om de bosbodems, die je moet opruimen. Hij verwijst daarbij naar een gesprek met de president van Finland, waar ze veel tijd zouden besteden aan het harken van de bosbodems – en niet zo veel branden hebben.

Trump heeft ook bij de huidige branden herhaald dat het probleem de bosbodems zijn, die moeten worden schoongemaakt. Zo lang dit niet gebeurt hoeft de (Democratische) gourverneur van de staat niet te rekenen op financiële ondersteuning in de bestrijding van de branden (ook al is het merendeel van de Californische bossen officieel in beheer van de federale overheid). In conservatieve media gaat het vaak nog een stap verder – daar wordt onder andere gesteld dat de bosbranden de schuld zijn van milieubeschermers, die houthakkers hebben verdreven.

In deze media is verhoudingsgewijs weinig aandacht voor berichten van bijvoorbeeld de bossendienst van het Amerikaanse landbouwministerie en de National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA), die samen met veel andere wetenschappers óók kijken naar de onderliggende oorzaken van de toename in bosbranden.

Klimaatverandering is een van de oorzaken van de bosbranden

Terwijl uit dat onderzoek op zich een genuanceerd beeld naar boven komt, dat de New York Times samenvat in een artikel met de veelzeggende titel “Are wildfires caused by utilities or climate change? Yes” – beide oorzaken voor de bosbranden bestaan naast elkaar. Het slechte onderhoud van elektriciteitskabels is een factor, net als klimaatverandering: de Californische bossen worden niet alleen warmer, maar ook droger. En dan heeft een vonk van een elektriciteitskabel of een hamer op een ijzeren paal een aanzienlijk groter effect.

Hoe groot is dan die rol van klimaatverandering? Volgens de US National Climate Assessment van 2018 verklaart klimaatverandering ongeveer de helft van de toename van bosbranden in het westen van de VS, zoals onderstaande grafiek illustreert:

https://klimaatverandering.files.wordpress.com/2019/11/nca2018_figure25_4.png?w=500&h=255

Cumulatief verbrand bosoppervlak in het westen van de VS in de periode 1984 -2015 en de invloed daarop van klimaatverandering. Bron: U.S. Global Change Research Program, Fourth National Climate Assessment.

En afgelopen zomer verscheen een studie onder leiding van het Lamont-Doherty aardobservatorium van de Columbia Universiteit die het mechanisme toelicht. Ze beschrijven dat het warme seizoen in Californië sinds het begin van de jaren 70 gemiddeld 1,4 graden warmer is geworden – een opwarming die het gevolg is van de mondiale klimaatverandering.

Dit heeft volgens de onderzoekers geleid tot een significante stijging van het ‘dampdruktekort’ – warmere lucht kan meer vocht opnemen, waardoor de bladeren van planten meer water verliezen via verdamping en dus ook meer vocht moeten opnemen via hun wortels.

Als gevolg is het hele bossysteem, inclusief de bodems, tegenwoordig structureel droger. En dan is soms een enkele vonk genoeg. Het Californische bosbrandprobleem is daarmee ook bepaald niet voorbij. Volgens deze onderzoekers bestaat in de Californische zomer een exponentieel verband tussen het bosbrandoppervlak en het dampdruktekort. Dat belooft weinig verbetering naarmate de temperatuurstijging doorzet en het vochttekort toeneemt.

Updated animation showing the shift towards hotter & drier conditions in California, and the tendency for the worst wildfires to occur in the hottest and driest years.

2019 has been wetter and less warm than most recent years. #CaliforniaFires pic.twitter.com/oIbqcQ7Xmu

— Robert Rohde (@RARohde) November 7, 2019

En wereldwijd? Daar wordt het nog iets complexer, omdat er altijd veel meer factoren meespelen. Zo nemen Afrikaanse savannebranden af door… de afname van savanne-oppervlak (door de toename van landbouwgronden). Branden op de taiga hebben een relatief sterke relatie met de mondiale opwarming, en zijn er mede verantwoordelijk voor dat 2019 op weg is het grootste brandjaar te worden sinds 1998 (toen een krachtige El Niño onder andere aanleiding gaf tot grootschalige bosbranden op Borneo en Sumatra) – zo meldde het KNMI vorige maand in een speciaal bericht over de complexe bosbrandtrend.

Australië: na een extra heet jaar blijft de regen op afstand

En daar komen nu de felle branden in het oosten van Australië nog bovenop. Ook die hebben vaak een relatie met El Niño, maar daar is nu officieel geen sprake van. Maar als je kijkt naar de actuele zeewatertemperatuurafwijkingen valt wel een lokaal patroon op dat er een beetje op lijkt: het water in de Koraalzee is iets frisser dan normaal.

Dat bevordert de opbouw van hoge luchtdruk, waardoor de moessonregens, die normaal gesproken medio november bij de Australische noordkust arriveren, voorlopig boven Nieuw-Guinea blijven hangen. Zo wordt het droge seizoen langer, terwijl het door recente hitterecords ook intenser is. Die eerste factor is natuurlijk, de tweede niet. Zo hebben bosbranden wel vaker een mengeling van oorzaken, waaronder een tamelijk grote elephant in the room. Nee, niet die hark. Hitte.

https://klimaatverandering.wordpress.com/2019/11/10/californie-wordt-heter-en-droger-en-dan-is-een-vonk-genoeg/
Geplaatst op

Bloggen blijkt best moeilijk te zijn (Motherboard Vice)

Het was vroeg in de avond toen ik voor het eerst als schrijver inlogde op Gawker.com. Ik hield mijn astma-puffer stevig vast, omdat ik bijna een paniekaanval kreeg. Ik had al de hele dag bij The Village Voice gewerkt en met Gawker had ik afgesproken dat ik een nachtdienst zou draaien als proefdienst – een traditie van het bedrijf. Vanwege mijn andere baan koos ik een pseudoniem dat overduidelijk nep was: Enid Shaw. Ongeveer zes uur later had ik een paar artikelen geschreven. Mijn ogen deden pijn, ik kon niet goed meer zien en de reacties van lezers hadden me geestelijk gebroken. Wat bleek? Bloggen was best moeilijk.

Goed, het is natuurlijk niet écht moeilijk. Bloggen is niet te vergelijken met werken in een slachthuis, graven graven, diamanten delven, een vakbond leiden, chirurgie, iemand verzorgen, kinderoncologie, smokkelen, lesgeven of bosbranden blussen. Maar je moet er wel wat voor kunnen, en een nacht- of weekenddienst bij Gawker was een behoorlijke uitputtingsslag. Er zijn veel valkuilen waar je in kunt trappen, zoals mogelijke auteursrechtenschendingen of andere juridische kwesties. En de reacties die mensen achterlaten zijn soms bijzonder bot. (Mensen die Gawker lazen zijn heel goed in het spotten van feitelijke onjuistheden, typfoutjes en drogredenen – waarop ze je dan ook voortdurend wijzen). Het is zwaar. Vaak als leidinggevenden zelf moeten gaan schrijven, bijvoorbeeld door een zelfgecreëerde crisis, houden ze het dan ook niet lang vol.

Iedereen die ooit een nachtje heeft geblogd, kan je vertellen hoe moeilijk – en intens – het kan zijn om een site in de lucht en up to date te houden. Maar daar heeft je leidinggevende natuurlijk geen boodschap aan.

Een nacht bloggen voor Gawker betekende dat er tegen de ochtend vijf of zes artikelen online moesten staan. Je deed alles in je eentje – alleen in geval van absolute nood mocht je een redacteur bellen. Je vond je eigen verhalen of scharrelde die bij elkaar via andere sites, je was je eigen redacteur, zocht zelf beeld bij je stuk en publiceerde alles ook zelf. En ondertussen hoopte je maar dat je niets al te groots had verkloot. De nacht- en weekendbloggers waren verantwoordelijk voor het belangrijke nieuws. We moesten het brengen op een manier die niet feitelijk onjuist was, of lasterlijk, of op zo'n manier geformuleerd dat het hele internet over je heen viel.

Uiteindelijk werd ik geen blogger voor Gawker, maar ging ik wel bij Gawker Media werken. Ik schreef vooral voor Jezebel, totdat ik in oktober overstapte naar VICE. In de tussentijd ging Gawker.com mede dankzij Peter Thiel failliet en onderging het bedrijf kleine en grote naamswijzigingen. Het bedrijf staat nu bekend als G/O Media.

De rode draad die door de vijf jaren dat ik er werkte heen liep, was het aantal mensen dat ons – vooral op Twitter – vertelde dat ons werk er niet toe deed en we makkelijk inwisselbaar waren. (We kregen vaak “Je bent maar een blogger” naar ons hoofd geslingerd, maar aangezien dat gewoon een feit was, voelde dat niet als een zieke burn). Veel mensen hebben het idee dat bloggen makkelijk is, dat je er geen vaardigheden voor nodig hebt en dat iedere sukkel het kan. Ze zien het niet als 'echte' journalistiek, hoewel het een verwaarloosbaar onderscheid is. (Ik heb op Jezebel en andere sites van Gawker Media onderzoeksartikelen gezet die me maanden werk hebben gekost. Maar ik heb ook dit soort dingen geschreven.)

Jarenlang werd het 'gewoon maar een blogger'-sentiment ingezet om de lonen laag, het zelfvertrouwen van de schrijvers nog lager en de industrie in z'n geheel instabiel te houden. Bij veel bedrijven kregen schrijvers geen tijd, ruimte, geld of redactionele ondersteuning om aan grotere verhalen te werken. En vervolgens werd gedaan alsof hun professionele en financiële onzekerheid hun eigen schuld was.

De afgelopen weken voelden aan alsof we weer waren teruggekeerd naar die slechte tijden. De redactie van Deadspin vocht met het management, omdat ze geen autoplay-advertenties – die objectief gezien verschrikkelijk zijn – op hun site wilden. Daarna nam de voltallige redactie ontslag, omdat ze zich van datzelfde management alleen maar “met sport bezig moesten houden.”

Jim Spanfeller, de CEO van G/O Media, zei vorige week in een interview met The New York Times dat de schrijvers vervangen zouden worden en de site gewoon door zou gaan. “We hebben veel recruiters die hard hun best doen om goede mensen te vinden,” zei Spanfeller tegen de krant. “We willen niet zomaar een willekeurig iemand hebben – we willen goede mensen hebben.”

Spanfeller meent wat hij zegt. Hij zal absoluut proberen om de site te vullen met zijn versie van “goede mensen”. Maar in de tussentijd zou het allergrappigste in dit scenario zijn dat het management zelf wordt gedwongen om te bloggen. En het lijkt erop dat precies dat is gebeurd.

Met uitzondering van een bijdrage van een freelance schrijver die, nadat het hele internet over hem heen viel, beloofde om nooit meer voor G/O te werken, verscheen alles op de site onlangs gewoon onder de naam “Deadspin”. Het leest alsof de stukken zijn geschreven door Paul Maidment, die kortstondig hoofdredacteur van G/O was. Het bedrijf heeft dat niet bevestigd of ontkend. Maidment is een Britse man van middelbare leeftijd; en het aantal verwijzingen naar 'chums' op de site is de afgelopen tijd omhoog geschoten. Vorige week stond in The New York Times dat Maidment “de site zelf runt, aangezien G/O Media op zoek is naar een nieuwe hoofdredacteur”.

Wie er ook blogde, ik kan wel zeggen dat het geen succes was. De zinsstructuren voelden niet goed aan. De stukjes begonnen klunzig. Veel alinea's bestonden slechts uit scores, wedstrijden of marathontijden. (De Keniaanse hardlopers die de marathon van New York wonnen werden in de kop niet bij naam genoemd. Er werd wel over ze geschreven dat ze “galoppeerden” – wat iets is dat paarden doen; niet mensen. Ik moest de koppen vaak meerdere keren lezen om ze enigszins te begrijpen. Of hij de site nou zelf vulde of niet – na een paar dagen van deze gênante vertoning nam Maidment ontslag. Als reden gaf hij op dat hij “een ondernemingskans” had gekregen, die hij simpelweg niet kon laten liggen.

Er is – hoe zwartgallig en frustrerend ook – niets grappiger dan leidinggevenden, die dachten dat ze wisten wat goede blogs waren, zelf zien proberen om er een te schrijven. Het is makkelijk om een bestuurlijk besluit te nemen. Maar bloggen is moeilijk.

https://www.vice.com/nl/article/wjwagz/bloggen-blijkt-best-moeilijk-te-zijn
Geplaatst op

Hoe Europa steeds rijker wordt van een brandende Amazone (OneWorld)

https://www.oneworld.nl/app/uploads/2019/11/jp-valery-hfrDZAXwb5c-unsplash-875x372.jpg

Zuid-Amerikaanse boeren kappen massaal bomen voor vee- en sojateelt en spuiten landbouwgif in ons voedsel dat het een lieve lust is. Geen probleem voor de EU: die kijkt graag even weg als er geld valt te verdienen.

Europese politici waren in hun nopjes toen afgelopen zomer, na twintig jaar onderhandelen, witte rook boven Brussel verscheen. De EU had een principevrijhandelsakkoord gesloten met de Zuid-Amerikaanse Mercosur-landen. 1 Het voornaamste doel is de wederzijdse handel te bevorderen door importtarieven te verlagen.

De nadruk lag afgelopen zomer nog wel op ‘principe’, want alle Europese lidstaten moeten het verdrag nog goedkeuren en officieel bekrachtigen. Als dat gebeurt, zal in Europa vooral de industrie daarvan profiteren. ‘Het akkoord bespaart Europese bedrijven meer dan 4 miljard euro aan tarieven en geeft hun een voorsprong ten opzichte van concurrenten elders’, aldus eurocommissaris voor Handel Cecilia Malmström.

Zwarte rook boven Zuid-Amerika

Aan Zuid-Amerikaanse kant zal vooral de landbouw profiteren van de toegenomen export. Een EU-persbericht benadrukte dat daarbij de hoogst mogelijke eisen zullen gelden voor voedselveiligheid en consumentenbescherming. Wat volgens de EU ook hoog in het vaandel staat is milieuregelgeving, zoals het klimaatakkoord van Parijs uit 2015. Volgens dat akkoord moet Brazilië in 2025 37 procent minder CO2 uitstoten, onder andere door de ontbossing een halt toe te roepen en zo’n 12 miljoen hectare grond te herbebossen.

De inkt van het vrijhandelsakkoord was nog niet droog of Brazilië stond in brand

Daar knelt de schoen. De inkt van het vrijhandelsakkoord was nog niet droog of Brazilië stond in brand. Boven Brussel hing wellicht witte rook, binnen de kortste keren gingen beelden van enorme zwarte rookpluimen boven het Amazonewoud de hele wereld over. Volgens het Braziliaanse satellietbureau INPE waren er alleen in de maand augustus bijna 31.000 branden in het Amazone regenwoud. Drie keer zoveel als een jaar eerder.

Hoe verontrustend de branden ook zijn, het echte probleem is ontbossing. De Monitoring of the Andean Amazon Project (MAAP) publiceerde vorige maand satellietbeelden waaruit blijkt dat de meeste branden niet in het regenwoud plaatsvonden, maar op land dat eerder al was ontbost. Volgens de MAAP werd dit jaar al 125.000 hectare aan bomen gekapt, het equivalent van 172.000 voetbalvelden.

Bomen eruit, boeren erin

Het is een klassiek patroon. Nadat het meest kostbare hardhout is weggehaald, wordt wat overblijft verbrand om plaats te maken voor grasland en vee. In 2018 had Brazilië een kudde van 232 miljoen koeien en was het ’s werelds grootste exporteur van rundvlees.

In Brazilië, Argentinë en Paraguay, maken bosrijke gebieden in sneltreinvaart plaats voor soja

En niet alleen het regenwoud stond in brand. In augustus waren er zo’n 23.000 branden in de Cerrado, een enorm savanne-achtig gebied in Centraal-Brazilië. Dat was bijna twee keer zoveel als een jaar eerder. Volgens het Wereldnatuurfonds ging de ontbossing in het gebied de laatste 10 jaar sneller dan in de Amazone. Inmiddels is het een van de meest bedreigde ecosystemen op aarde. Hoe terecht de wereldwijde zorgen om de Amazone ook zijn, mede daardoor werd dit gebied lang over het hoofd gezien.

In de Cerrado is vooral de sojateelt de reden voor de grootschalige houtkap. Vorig jaar produceerde Brazilië daar nog zo’n 120 miljoen ton van, grotendeels voor export. En niet alleen in Brazilië maken bosrijke gebieden in sneltreinvaart plaats voor soja, maar ook in Argentinië en Paraguay.

Geen strobreed in de weg

Zeker gezien de recente ontwikkelingen is de kans dat de Mercosur-landen in 2025 voldoen aan hun verplichtingen uit het klimaatakkoord minimaal. Het grote gevaar van een vrijhandelsakkoord is bovendien dat het Zuid-Amerikaanse boeren alleen maar zal aanmoedigen nog meer bos te kappen voor vee- en sojateelt.

Brazilië is ’s werelds grootste verbruiker van pesticiden

Niet iedereen is het daarmee eens. Voorstanders van het akkoord zijn van mening dat de Europese markt en strengere regelgeving de Braziliaanse boer juist zullen aanmoedigen duurzamere landbouw te bedrijven en de natuur te respecteren. Maar dat zal dan wel moeten worden afgedwongen. En de realiteit is dat de EU Brazilië tot nu toe geen strobreed in de weg heeft gelegd, ook niet waar het gaat om voedselveiligheid. Brazilië is ’s werelds grootste verbruiker van pesticiden en de regelgeving rondom het gebruik daarvan is een stuk flexibeler dan in Europa.

Braziliaanse boer mag meer

Volgens het Braziliaanse Instituut voor Milieu en Duurzame Natuurlijke Hulpbronnen (IBAMA) besteedde het land in 2017 ruim 10 miljard dollar aan bijna 540.000 ton bestrijdingsmiddelen. Larissa Mies Bombardi, hoogleraar sociale geografie aan de Universiteit van São Paolo, bracht in 2017 het Braziliaanse pesticidegebruik op allerlei mogelijke wijzen in kaart.

Uit haar onderzoek bleek onder meer dat zo’n 30 procent van de in Brazilië gebruikte pesticiden verboden is in de EU en Zwitserland. Dat weerhoudt Europese chemische reuzen als Syngenta, Bayer en BASF er overigens niet van in Brazilië zaken te doen. Noch wordt de export van Braziliaanse landbouwproducten naar Europa daardoor gehinderd.

De Braziliaanse boer mag niet alleen middelen gebruiken die in Europa verboden zijn, hij mag er ook veel meer van gebruiken

Zo exporteert Brazilië jaarlijks ruim een miljoen ton koffiebonen naar de EU. Voor de teelt daarvan zijn in Brazilië 121 pesticiden toegestaan, waarvan dertig verboden zijn in de EU. Ook exporteert Brazilië zo’n 12 miljoen ton sojabonen en meel. Voor de teelt daarvan zijn 150 pesticiden toegestaan, waarvan 35 verboden in de EU. Hetzelfde geldt voor sinaasappelen, cacao, pinda’s, bananen, druiven, appels, rijst en ananas.

De Braziliaanse boer mag niet alleen middelen gebruiken die in Europa verboden zijn, hij mag van alle mogelijke middelen ook veel meer gebruiken dan zijn Europese collega. Bovendien mag er meer residu achterblijven op het eindproduct voordat dat door de autoriteiten als onveilig wordt bestempeld. Op koffie mag bijvoorbeeld tien keer zoveel glyfosaat achterblijven als in de EU is toegestaan.

In Oostenrijk, gaf het parlement de regering de opdracht het verdrag te verwerpen

In Nederland is er nog nauwelijks debat over het principeakkoord met de Mercosur, terwijl dat in andere Europese landen wel langzaam maar zeker op gang komt. Gedurende de bosbranden van afgelopen zomer dreigden de leiders van Ierland en Frankrijk al om het akkoord bij de stemming te zullen torpederen. Het sterkste tegengeluid kwam tot nu toe uit Oostenrijk, waar afgelopen 19 september vier van de vijf parlementaire partijen de regering de opdracht gaven het verdrag te verwerpen.

‘In Zuid-Amerika worden tropische wouden door vuur vernield om grasland te creëren en goedkoop rundvlees naar Europa te sturen’, zei de Oostenrijkse voormalige minister van Milieu Elisabeth Köstinger kort maar krachtig.

Het is inderdaad de hoogste tijd ons af te vragen hoeveel bomen de biefstuk op ons bord werkelijk kost. Datzelfde geldt voor de goedkope soja die in Nederland de varkensindustrie spekt. En, gezien de overweldigende Braziliaanse voorliefde voor landbouwgif: is de Europese vrijhandel onze gezondheid waard?

Wat vind je van ons?
Wij vinden jouw mening belangrijk en horen graag wat we kunnen doen om OneWorld te verbeteren.
Vul hier onze enquête in en maak kans op 2 toegangskaarten voor filmfestival IDFA!

Met dit handelsverdrag haalt Europa goedkope soja uit de Amazone

Nu krijgt ook de Europese consument gif van Braziliaanse producten binnen

Peter Speetjens

  1. De Mercosur (Mercado Común del Sur) is een douane-unie tussen Brazilië, Argentinië, Uruguay, Paraguay en Venezuela. De landen in het handelsblok beschermen hun gezamenlijke markt met torenhoge importtarieven, sommige tot wel 35 procent. ↩︎

Het bericht Hoe Europa steeds rijker wordt van een brandende Amazone verscheen eerst op OneWorld.

https://www.oneworld.nl/opinie/hoe-europa-steeds-rijker-wordt-van-een-brandende-amazone/