Enkele weken voor Kerstmis 2020 belde Jessica van Sligter (47) voor het eerst aan bij Joke Groothedde (78). Ruim twee jaar later is er een bijzondere band ontstaan: “Ik zeg altijd tegen vriendinnen: ik ga weer naar Joke toe, die is lekker bijdehand.”
Kerstengel
Jessica van Sligter reageerde in 2020 op een oproep van Stichting Present om je op te geven als kerstengel. Die ‘engel’ krijgt iemand toegewezen waar hij (al dan niet anoniem) in de weken voor kerst langs kan gaan om een presentje langs te brengen, of op de koffie te gaan.
“Ik had gezegd dat ik het wel leuk zou vinden bij een ouder iemand langs te mogen gaan, verder wist ik niks. Vond het best een beetje spannend. Ik stond met een bosje bloemen voor haar deur, maar toen was het net te druk, ze had haar zus en iemand van de thuiszorg over de vloer. Dus ben ik later teruggegaan. Eigenlijk vind ik het best bijzonder dat de ontvanger (Joke in dit geval, red.) geen idee had dat er iemand langs zou komen. Je weet nooit of iemand met verkeerde bedoelingen voor je deur staat.”
Ik ben nogal van ‘leve de vrolijkheid’
Joke Groothedde
“Ik ben nogal van ‘leve de vrolijkheid’, reageert Joke, die destijds is opgegeven door een kennis. “Ik ben van het standpunt liever een keer te pakken gehad dan iedereen wantrouwen.” Jessica, die werkt in de gehandicaptenzorg en een opleiding tot verpleegkundige doet: “Daar ben ik het wel mee eens.”
Hoe dan ook, “het voelde meteen eigen”, zegt Jessica, “meteen vanaf het begin. Tegenwoordig zeg ik altijd tegen vriendinnen: ‘Ik ga weer naar Joke toe, die is lekker bijdehand'”, lacht ze. Jessica gaat nu – als het enigszins kan – elke zondag koffiedrinken bij haar. “Doordeweeks komt de thuiszorg (“Daar heb ik wel schik mee” aldus Joke) en twee keer per week is ze op de dagbesteding. Zondag is ze heel alleen, dan weet ze nauwelijks dat haar eigen stem het doet.” Joke: “Ze zwaait altijd voor het raam, dan weet ik dat ze er is.”
Makelaar in Zuid-Afrika
Joke Groothedde werd geboren in Beekbergen maar woonde 38 jaar lang met haar man in Zuid-Afrika, waar hun drie kinderen Gerjanne (57), Harold (54) en Andrew (52) opgroeiden. “Ik was daar makelaar, heb veel huizen verkocht, dat was heel leuk.” In 2000 werd ze weduwe. “Ik woonde op dat moment alleen, aan de oostkust, mijn dochter aan de westkust. Dat was anderhalf uur vliegen.” Joke besloot terug te gaan naar Nederland, op het moment dat haar moeder nog leefde.
Haar dochter woont inmiddels nog steeds in Zuid-Afrika, in Kaapstad. Haar zoons wonen in Londen. Haar kinderen en vijf kleinkinderen heeft ze in coronatijd lange tijd niet gezien. “De laatste keer dat ik bij mijn dochter was, gingen er geen vliegtuigen meer wegens corona. Ik ben toen zes maanden gebleven. Dat was heerlijk.”
Parachutespringen
Wel heeft Joke een aantal zussen, die regelmatig langskomen. “Ze zijn allemaal positief ingesteld”, zegt Jessica, mooi om te zien. “Laatst ging ze boodschappen doen met haar zus Ida, ging haar rolstoel stuk toen ze bij de lift stond. Eén of andere bewoner, een bodybuilder-type, heeft haar toen over de schouder getild en naar huis gebracht”, lacht Jessica. “Wat ik leuk vind is dat we lol kunnen maken. Mijn eigen oma was altijd bezorgd, ik leer nu hoe het ook kan.”
Het toeval wil dat zowel Jessica als Jokes dochter Gerjanne parachutespringen. “En mijn zoons doen aan diepzeeduiken”, zegt Joke. “Ik was eens met hun op pad en toen gingen ze duiken. ‘We zijn over een uur terug’, zeiden ze. Toen keek ik op, zag een vliegtuig boven mijn hoofd en wist dat mijn dochter er zo uit zou springen. ‘O, waarom kunnen ze niet normaal doen’, dacht ik toen”, zegt Joke gortdroog, terwijl Jessica in lachen uitbarst. “Ik ben zelf niet zo avontuurlijk ingesteld, nee”, zegt ze met een grijns.
Wat ik leuk vind is dat we lol kunnen maken
Jessica van Sligter
“Je stuurde mij eens een appje”, zegt Jessica”, dat je een matras op je balkon had gelegd. Dat als ik in de buurt zou landen, daarvan gebruik mocht maken. Geweldig, daar krijg ik energie van”, lacht Jessica. “Soms zitten we samen op het balkon en dan zegt ze ‘Is hij niet wat voor jou?’, maar dan loopt er echt zo’n oude man met een hoedje op voorbij. Dan zegt ik ‘is hij niet meer iets voor jou?’, nou zo gaat het dus vaak”, glimlacht ze.
“We kunnen over alles praten”, zegt Jessica. “We zijn beide gelovig, dus praten bijvoorbeeld over de online kerkdienst die we bij hebben gewoond. Of we samen kijken? Nee joh, zij gaat naar hele suffe diensten”, grinnikt ze. “Grapje hoor.”
Ben of ken jij een Apeldoorner met een verhaal waard om te vertellen?
Laat het ons weten! Misschien wordt hij of zij binnenkort Apeldoorner van de Week op indebuurt!
Lees ook:
-
Matt’s (33) Apeldoornse koffiemerk Bosbrand is een begrip: ‘Ik drink niet de hele dag koffie’
-
Beste vrienden Gideon (21) en Daan (19) wonen samen: ‘Onze band is nog hechter geworden’
-
Operatieassistente Lisette (31) schildert portretten in het ziekenhuis: ‘Ik zou het bijna een obsessie noemen’
-
Apeldoornse vriendinnen Cherine (44) en Angelique (46) zijn onafscheidelijk: ‘De partners kwamen later, wij zijn al langer een setje’